Temat interpretacji

Prawo Wnioskodawcy do wystawienia faktury do paragonu, którego kwota należności ogółem z danej sprzedaży nie przekracza kwoty w wysokości 450,00 zł lub 100 EURO.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2020 r. (data wpływu 7 maja 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 4 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.160.2020.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 5 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa Wnioskodawcy do wystawienia faktury do paragonu, którego kwota należności ogółem z danej sprzedaży nie przekracza kwoty w wysokości 450,00 zł lub 100 EURO w sytuacji gdy:

• nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca podatnikiem VAT czynnym oraz rolnik ryczałtowy nieposiadający numeru identyfikacji podatkowej (NIP), a paragon nie zawiera numeru identyfikacji podatkowej (NIP), ale zawiera numer Pesel nabywcy jest prawidłowe;
  

• nabywcą jest podatnik VAT czynny lub podatnik podatku od wartości dodanej, a paragon zawiera numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer podatnika podatku od wartości dodanej nabywcy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 5 maja 2020 r. (data wpływu 7 maja 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 4 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.160.2020.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 5 maja 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa Wnioskodawcy do wystawienia faktury do paragonu, którego kwota należności ogółem z danej sprzedaży nie przekracza kwoty w wysokości 450,00 zł lub 100 EURO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jawna prowadząca działalność gospodarczą pod firmą, zwana dalej w skrócie Wnioskodawcą, Stroną, podatnikiem lub Spółką, jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym w zakresie podatku od towarów i usług do składania miesięcznych deklaracji. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest sprzedaż benzyn silnikowych, oleju napędowego i gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych, zwanych dalej paliwami silnikowymi, tj. towarów wymienionych w pozycji 92 załącznika numer 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, która to sprzedaż paliw silnikowych jest prowadzona na stacji paliw w miejscowości , zwanej dalej w skrócie stacją paliw.

Od dnia 1 stycznia 2020 r. Spółka rozpoczęła ewidencję całości sprzedaży paliw silnikowych za pośrednictwem drukarki fiskalnej on-line dla wszystkich nabywców, w tym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W przypadku gdy nabywca żąda wystawienia faktury dokumentującej nabycie paliw silnikowych, Spółka żąda od nabywcy podania numeru identyfikacji podatkowej (NIP), który jest wpisywany w treści paragonu fiskalnego, natomiast nie sprawdza czy nabywca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub podatnik podatku od wartości dodanej. Po wystawieniu faktury paragon fiskalny zgodnie z art. 106h ust. l p.t.u. jest dołączany do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy.

Niejednokrotnie po dniu 1 stycznia 2020 r. żądania wystawienia faktury dokumentującej nabycie paliw silnikowych do paragonu fiskalnego zgłaszają rolnicy ryczałtowi nieposiadający numeru NIP oraz osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej zarejestrowanej i niebędące podatnikami VAT czynnymi oraz nieposiadające numeru identyfikacji (NIP), między innymi osoby fizyczne zajmujące się dorywczo dowożeniem na zlecenie gminy do szkół publicznych. W takim przypadku na paragonie fiskalnym jest wpisywany jest numer Pesel. Większość nabywców, w tym podatnicy VAT czynni lub podatnicy podatku od wartości dodanej nabywają w stacji paliw jednostkowo paliwa silnikowe w kwocie brutto nieprzekraczającej 450,00 zł lub 100 EURO.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 5 maja 2020 r. (data wpływu 7 maja 2020 r.):

Czy Spółce przysługuje prawo wystawienia faktury, dokumentującej nabycie paliw silnikowych udokumentowanych paragonem fiskalnym nie zawierającym numeru identyfikacji podatkowej (NIP), ale zawierającym numer Pesel nabywcy, które to paliwa silnikowe są nabywane przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące podatnikami VAT czynnymi oraz rolnikami ryczałtowymi nieposiadającymi numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz czy stronie przysługuje prawo wystawienia faktury do paragonów fiskalnych dokumentujących nabycie paliw silnikowych przez podatników VAT czynnych i podatników podatku od wartości dodanej zawierających numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer podatnika podatku od wartości dodanej wskazany na paragonie fiskalnym, gdy kwota należności ogółem z danej sprzedaży nie przekracza kwoty 450,00 zł lub 100 EURO (brutto)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r. poz. 675), Spółce do dnia 31 grudnia 2019 r. przysługiwało prawo ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych paliw silnikowych na kasie fiskalnej zainstalowanej na stacji paliw przed dniem 31 października 2019 r. Powyższe stanowi, iż na Wnioskodawcy od dnia 1 stycznia 2020 r. spoczywa obowiązek ewidencji sprzedaży ww. paliw silnikowych między innymi osobom fizycznym i rolnikom za pośrednictwem kasy fiskalnej online. Wskazać należy, iż obowiązek powyższy Spółka wykonała nabywając i instalując opisaną powyżej drukarkę fiskalną oraz ewidencjonując całość sprzedaży paliw silnikowych za pośrednictwem ww. drukarki fiskalnej. Z uwagi na powyższe należy uznać, iż stosując się do art. 106d ust. 1 ustawy o VAT Spółka ma prawo udokumentowania na żądanie nabywcy sprzedaży paliw silnikowych fakturami wystawionymi na zasadach określonych w art. 106e ust. l - 12 ustawy o podatku od towarów i usług, z tym że paragon fiskalny ma obowiązek dołączyć do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższa zasada dotyczy także paragonów dokumentujących nabycie paliw silnikowych przez podatnika VAT czynnego lub podatnika podatku od wartości dodanej w kwocie nie wyższej niż 450,00 zł lub kwocie 100 EURO oraz zawierających numer NIP lub numer podatnika podatku od wartości dodanej.

Resumując powyższe należy uznać, iż Spółce przysługuje prawo wystawienia faktury, bez narażania się na obowiązek zapłacenia w przyszłości sankcji, o których mowa w art. 106b ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług lub też sankcji karnych skarbowych, dokumentującej nabycie paliw silnikowych udokumentowanych paragonem fiskalnym niezawierającym numeru identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy, ale zawierającym numer Pesel nabywcy, które to paliwa silnikowe są nabywane przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące podatnikami VAT czynnymi oraz przez rolników ryczałtowych nieposiadających numerem identyfikacji podatkowej (NIP) oraz Wnioskodawcy przysługuje prawo wystawienia faktury do paragonów fiskalnych dokumentujących nabycie paliw silnikowych przez podatników VAT czynnych i podatników podatku od wartości dodanej zawierających numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer podatnika podatku od wartości dodanej wskazany na paragonie fiskalnym, gdy jednostkowa wartość nabywanych przez ww. klienta paliw silnikowych nie przekracza kwoty 450,00 zł lub 100,00 EURO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816 z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie PARAGON FISKALNY;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
12. łączną wysokość podatku;
13. łączną wartość sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. W takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

&− jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów co do zasady podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) do art. 106b dodano ust. 5-7, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy, wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu i przedstawić sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana albo fakturą VAT albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem ().

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. 2019 r., poz. 63, z późn. zm.) identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

W myśl art. 5 ust. 2a ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest sprzedaż benzyn silnikowych, oleju napędowego i gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych, zwanych dalej paliwami silnikowymi, tj. towarów wymienionych w pozycji 92 załącznika numer 15 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Od dnia 1 stycznia 2020 r. Spółka rozpoczęła ewidencję całości sprzedaży paliw silnikowych za pośrednictwem drukarki fiskalnej on-line dla wszystkich nabywców, w tym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W przypadku gdy nabywca żąda wystawienia faktury dokumentującej nabycie paliw silnikowych, Spółka żąda od nabywcy podania numeru identyfikacji podatkowej (NIP), który jest wpisywany w treści paragonu fiskalnego, natomiast nie sprawdza czy nabywca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub podatnik podatku od wartości dodanej. Po wystawieniu faktury paragon fiskalny zgodnie z art. 106h ust. l ustawy o VAT jest dołączany do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy.

Niejednokrotnie po dniu 1 stycznia 2020 r. żądania wystawienia faktury dokumentującej nabycie paliw silnikowych do paragonu fiskalnego zgłaszają rolnicy ryczałtowi nieposiadający numeru NIP oraz osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej zarejestrowanej i niebędące podatnikami VAT czynnymi oraz nieposiadające numeru identyfikacji (NIP), między innymi osoby fizyczne zajmujące się dorywczo dowożeniem na zlecenie gminy do szkół publicznych. W takim przypadku na paragonie fiskalnym jest wpisywany jest numer Pesel. Większość nabywców w tym podatnicy VAT czynni lub podatnicy podatku od wartości dodanej nabywają w stacji paliw jednostkowo paliwa silnikowe w kwocie brutto nieprzekraczającej 450,00 zł lub 100 EURO.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa Wnioskodawcy do wystawienia faktury do paragonu, którego kwota należności ogółem z danej sprzedaży nie przekracza kwoty w wysokości 450,00 zł lub 100 EURO w sytuacji gdy:

• nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca podatnikiem VAT czynnym oraz rolnik ryczałtowy nieposiadający numeru identyfikacji podatkowej (NIP), a paragon nie zawiera numeru identyfikacji podatkowej (NIP), ale zawiera numer Pesel nabywcy;

• nabywcą jest podatnik VAT czynny lub podatnik podatku od wartości dodanej, a paragon zawiera numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer podatnika podatku od wartości dodanej nabywcy.

Wskazać w tym miejscu należy, że paragon dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, stanowi fakturę uproszczoną, traktowaną jak zwykła faktura. W praktyce oznacza to, że nabywca otrzymuje paragon fiskalny dokumentujący sprzedaż, stanowiący jednocześnie fakturę uproszczoną. Paragon w takim przypadku zawiera bowiem wszystkie dane wymagane zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących oraz dodatkowo NIP nabywcy. W takiej sytuacji sprzedawca nie ma obowiązku wystawiania faktury do takiego paragonu stanowiącego fakturę uproszczoną.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy uznać, że Wnioskodawca dokumentując sprzedaż dokonywaną na rzecz podmiotu będącego podatnikiem podatku VAT lub podatnikiem podatku od wartości dodanej na kwotę nieprzekraczającą 450 zł lub 100 euro (jeżeli kwota ta określona jest w euro) paragonem fiskalnym zawierającym numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer podatnika podatku od wartości dodanej nabywcy oraz pozostałe dane wymagane ustawą, ma prawo do wystawienia tzw. zwykłej faktury do takiego paragonu fiskalnego, o ile nabywca zwróci Wnioskodawcy paragon fiskalny zawierający NIP tego nabywcy.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy.

Zatem w sytuacji, gdy sprzedaż dokumentowana jest paragonem gdzie kwota należności ogółem z danej sprzedaży nie przekracza kwoty 450,00 zł lub 100 EURO, a nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca podatnikiem VAT czynnym oraz rolnik ryczałtowy nieposiadający numeru identyfikacji podatkowej (NIP), które dla tej transakcji nie posłużyły się numerem identyfikacji podatkowej (NIP), na żądanie tych podmiotów, Wnioskodawca nie tylko ma prawo, lecz obowiązek wystawienia faktury do paragonu dokumentującego tą sprzedaż.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie części wniosku dotyczącej możliwości wystawienia faktury, do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, natomiast w odniesieniu do części wniosku dotyczącej sankcji związanych z naruszeniem art. 106b ust. 5 ustawy, określonych w art. 106b ust. 6 ustawy lub też sankcji karnych skarbowych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej