Temat interpretacji

prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup nieruchomości mieszkalnych przez czynnego podatnika VAT; termin odliczenia podatku VAT w związku z otrzymanymi fakturami za zakup nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 24 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup nieruchomości mieszkalnych przez czynnego podatnika VAT jest prawidłowe;

• terminu odliczenia podatku VAT w związku z otrzymanymi fakturami za zakup nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup nieruchomości mieszkalnych przez czynnego podatnika VAT;

• terminu odliczenia podatku VAT w związku z otrzymanymi fakturami za zakup nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 24 lipca 2020 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W latach 2019-2020 zawarto z developerami poniższe umowy zakupu lokali mieszkalnych:

1. 19.08.2019 Rep. Developer nabywca:
2. 18.02.2010 Rep. Developer nabywca:
3. 26.22.2019 Rep. Developer .
4. 18.08.2019 Rep. Developer .

Jako nabywcy ww. nieruchomości w każdym przypadku występowali współmałżonkowie na zasadach współwłasności małżeńskiej.

Każdorazowo developerzy dokumentowali ww. transakcje aktami notarialnymi i fakturami VAT, w tym dokumentującymi wnoszone w międzyczasie raty na poczet ww. zakupów.

Faktury VAT były wystawiane na współmałżonków jako osoby fizyczne.

W roku 2019 r w oparciu o Dowody wewnętrzne OT wprowadzono nabyte ww. nieruchomości do działalności gospodarczej pod nazwą: . Jednocześnie dokonano aktualizacji wpisu do CEiDG (wpis wszystkich adresów ww. lokali jako rozszerzenie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej pod firmą: ). Ww. nieruchomości ujęto w ewidencji środków trwałych ww. firmy.

Do dnia dzisiejszego ww. nieruchomości są jeszcze przygotowywane do komercyjnego wykorzystania na cele wynajmu krótkoterminowego nie były dotychczas wynajmowane ani wykorzystywane w inny sposób w działalności gospodarczej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że w perspektywie kilku miesięcy po ustaniu pandemii wszystkie wymienione lokale będą wykorzystywane wyłącznie do celów wynajmu krótkoterminowego, tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT w wysokości 8%. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 19.09.2003 r. Działalność opodatkowaną VAT Wnioskodawca rozpoczął w dniu 19.09.2003 r. a działalność gospodarczą w dniu 18.09.2003 r.

Lokale nabyte dla celów wynajmu krótkoterminowego zostały udokumentowane fakturami wymienionymi w załączniku ORD-IN/A oraz w dodatkowych tabelach.

Lp. Nazwa wystawcy faktury NIP wystawcy Data wystawienia Nr faktury Data otrzymania faktury, pozycje faktur od 1 do 28.

Zestawienie faktur zakupu lokalu mieszkalnego w od firmy

Lp. Nazwa wystawcy faktury NIP wystawcy Data wystawienia Nr faktury Data otrzymania, pozycje faktur od 1 do 11.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w sytuacji nabycia nieruchomości mieszkalnych udokumentowanych aktami notarialnymi i fakturami VAT wystawionymi na osoby fizyczne małżonków na zasadach współwłasności małżeńskiej, adres zamieszkania: i wprowadzeniu ich do środków trwałych firmy Pana , w sytuacji rozpoczęcia działalności polegającej wyłącznie na wynajmie krótkoterminowym (ww. nieruchomości nie były nigdy wykorzystywane na zaspokajanie własnych celów mieszkaniowych), firmie jako czynnemu podatnikowi VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach zakupu ww. nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1

Wnioskodawcy tu firmie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z ww. faktur zakupu ww. nieruchomości z uwagi na związek nabycia ww. nieruchomości z działalnością opodatkowaną VAT (wynajem krótkoterminowy VAT 8%) niezależnie od faktu, iż wystawione faktury VAT definiowały jako nabywcę osoby fizyczne tu współmałżonków.

Uzasadnienie:

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić trzeba, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. tych, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonuje (planuje) wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT, to przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT z tytułu nabycia mieszkań (apartamentów), które, jak wskazano powyżej, będą służyły wyłącznie wykonywaniu przez ww. czynności opodatkowanych wynajem krótkoterminowy.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 czerwca 2018 r., numer 0113-KDIPT1-3.4012.306.2018.4.MK.

Ad. 2

Z uwagi na fakt, iż nie odliczono VAT od zakupu ww. nieruchomości z uwagi na szereg kontrowersji w literaturze i poradnikach podatkowych i różniących się opiniach doradców podatkowych i księgowych, podatnik ma prawo dokonać odliczenia VAT zgodnie z dyspozycją art. 86 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b ustawy o VAT prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy po stronie sprzedawcy (co zwykle oznacza dokonanie dostawy towaru lub wykonanie usługi), jednak nie wcześniej niż w dniu otrzymania faktury.

W ust. 11 określono, że obniżenia podatku należnego można dokonać również w deklaracji podatkowej składanej za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych. Przy czym okresem może być miesiąc lub kwartał, zgodnie z wybraną formą rozliczeń.

W przypadku, gdy termin odliczenia VAT z otrzymanych faktur zostanie przekroczony, w takim wypadku odliczenia można dokonać poprzez ujęcie kwoty VAT w prawidłowym, minionym już terminie (co ważne w okresie kiedy prawo do odliczenia VAT nastąpiło po raz pierwszy) oraz złożenie korekty deklaracji VAT-7/VAT-7K oraz pliku JPK_VAT.

Jeżeli więc termin odliczenia podatku VAT przekroczy 3 miesiące, to przedsiębiorca będzie mógł odliczyć podatek VAT dopiero w deklaracji za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin złożenia deklaracji podatkowej, oczywiście pod warunkiem skorygowania właściwej deklaracji, w której wykazany zostanie VAT należny.

Reasumując w sytuacji gdy podatnik różnych względów nie odliczył podatku w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury (lub dwa następne), ma prawo do obniżenia kwotę podatku należnego o podatek naliczony poprzez korektę deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do odliczenia. Może to jednak zrobić nie później niż w ciągu pięciu lat, licząc od początku roku, w którym powstało to prawo (art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

Interpretacja IS

Podatnik nabył towary (apartamenty), które będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych (usługi związane z zakwaterowaniem). Będą one stanowić współwłasność małżeńską, jednak tylko jeden małżonek będzie stroną umowy najmu i będzie wykonywał czynności opodatkowane, co oznacza, że tylko on będzie podatnikiem z tytułu wykonywania tych czynności. W związku z tym przysługuje mu prawo do odliczenia całości kwoty podatku naliczonego zawartego w akcie notarialnym i wystawionych fakturach.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 stycznia 2014 r. nr ILPP1/443-920/13-3/MD.

W konsekwencji nabywając nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością, podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczanego przy zakupie. Wątpliwości pojawiają się wtedy, gdy podatnik nie ma zamiaru wprowadzić nieruchomości do ewidencji środków trwałych, tylko postanawia użytkować ją jako majątek prywatny np. w ramach tzw. prywatnego najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup nieruchomości mieszkalnych przez czynnego podatnika VAT jest prawidłowe;

• terminu odliczenia podatku VAT w związku z otrzymanymi fakturami za zakup nieruchomości jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Według art. 86 ust. 10 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT , zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 Kodeksu, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in. do czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Jak dowiedziono wyżej, szczególnego rodzaju podmiot jakim jest małżeństwo na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie ma przymiotu podatnika. Jednakże w sytuacji, gdy jedno z małżonków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, pozbawienie go prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej na oboje małżonków w sytuacji, gdy nabycie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszałoby zasadę neutralności fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b ().

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Brak numeru NIP przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Niemniej jednak opisany błąd winien być skorygowany w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy podmiotami gospodarczymi prawidłowo oznaczonymi zgodnie z przepisami ustawy.

Należy jeszcze raz wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku nr NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Z opisu sprawy wynika, że w latach 2019-2020 zawarto z developerami umowy zakupu lokali mieszkalnych. Jako nabywcy ww. nieruchomości w każdym przypadku występowali współmałżonkowie na zasadach współwłasności małżeńskiej. Każdorazowo developerzy dokumentowali ww. transakcje aktami notarialnymi i fakturami VAT, w tym dokumentującymi wnoszone w międzyczasie raty na poczet ww. zakupów. Faktury VAT były wystawiane na współmałżonków jako osoby fizyczne. W roku 2019 r w oparciu o Dowody wewnętrzne OT wprowadzono nabyte ww. nieruchomości do działalności gospodarczej pod nazwą . Jednocześnie dokonano aktualizacji wpisu do CEiDG (wpis wszystkich adresów ww. lokali jako rozszerzenie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej pod firmą: ). Ww. nieruchomości ujęto w ewidencji środków trwałych ww. firmy.

Do dnia dzisiejszego ww. nieruchomości są jeszcze przygotowywane do komercyjnego wykorzystania na cele wynajmu krótkoterminowego nie były dotychczas wynajmowane ani wykorzystywane w inny sposób w działalności gospodarczej.

W perspektywie kilku miesięcy po ustaniu pandemii wszystkie wymienione lokale będą wykorzystywane wyłącznie do celów wynajmu krótkoterminowego, tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT w wysokości 8 %. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 19.09.2003 r. Działalność opodatkowaną VAT Wnioskodawca rozpoczął w dniu 19.09.2003 r. a działalność gospodarczą w dniu 18.09.2003 r.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż fakt, że nabyta wraz z żoną nieruchomość stanowi majątek wspólny małżonków nie wpływa w żaden sposób na prawo Zainteresowanego do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki. Skoro nieruchomość ta została nabyta z zamiarem dokonywania wyłącznie czynności opodatkowanych wykonywanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, z tytułu której jest czynnym podatnikiem podatku VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup przedmiotowych nieruchomości.

Wobec powyższego, zgodnie z art. 86 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach zakupu nieruchomości mieszkalnych wystawionych na obojga małżonków (osoby fizyczne), w sytuacji wprowadzenia ich do środków trwałych firmy Wnioskodawcy i rozpoczęcia działalności polegającej wyłącznie na wynajmie krótkoterminowym, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a przedmiotowe nieruchomości będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. nabycie, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup nieruchomości mieszkalnych przez czynnego podatnika VAT, należało uznać za prawidłowe.

W dalszej kolejności Wnioskodawca ma wątpliwości, co do terminu odliczenia podatku VAT w związku z otrzymanymi fakturami za zakup nieruchomości.

W tym miejscu powtórzyć należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu może zostać zrealizowane za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę zgodnie ze wskazanym wyżej art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy. Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia w powyższym terminie, będzie mógł dokonać tego na podstawie art. 86 ust. 11 w zw. z art. 86 ust. 10 ustawy, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak już wcześniej wskazano przepisy art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy o VAT wyznaczają okres rozliczeniowy, w którym podatnik może najwcześniej dokonać odliczenia podatku naliczonego, zgodnie bowiem z określoną w nich zasadą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione przepisy prawa należy wskazać, że skoro czynności udokumentowane wskazanymi we wniosku fakturami wykazywały kwotę podatku VAT, a Wnioskodawca nabyte nieruchomości będzie wykorzystywać do czynności opodatkowanych, to Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za poszczególne okresy, w których łącznie spełnione zostały przesłanki z art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy, bądź w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik nie dokona odliczenia podatku naliczonego w ww. terminach (tj. w trzech miesiącach), to zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym to prawo powstało. W tej sytuacji podatnik może zrealizować prawo do odliczenia jedynie poprzez złożenie deklaracji korygującej za miesiąc, w którym powstało prawo do odliczenia i nie ma możliwości wyboru dwóch następnych miesięcy jako okresów rozliczeniowych, za które poprzez korektę deklaracji mógłby zrealizować prawo do odliczenia.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 2, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy, o której mowa we wniosku.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej