Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku VAT świadczonej na rzecz gmin usługi przewozu uczniów niepełnosprawnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 18 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z 19 grudnia 2019 r. (data 30 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej na rzecz gmin usługi przewozu uczniów niepełnosprawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej na rzecz gmin usługi przewozu uczniów niepełnosprawnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 29 października 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.575.2019.1.MGO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Z jest jednostką organizacyjną podlegającą centralizacji podatku VAT pod Powiat. Jednostka prowadzi działalność w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą w zakresie kształcenia specjalnego, jest objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania. Jednostka realizuje zadania edukacyjne, wychowawcze i opiekuńcze w postaci zespołu szkół specjalnych składającego się z publicznej szkoły podstawowej, branżowej zasadniczej szkoły zawodowej, szkoły przyspasabiającej do życia oraz ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego. Usługą podstawową, którą realizuje Z. jest usługa edukacyjna i wychowawcza. Jednostka posiada samochód przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych, który chce wykorzystać na potrzeby dowozu uczniów do swojej placówki oraz do innych placówek kształcenia specjalnego.

W związku z tym, że podmiotami odpowiedzialnymi za zapewnienie uczniom niepełnosprawnym transportu do szkół są gminy, na obszarze których uczniowie mają miejsce zamieszkania, jednostka chce zawrzeć z właściwymi gminami umowy, na mocy których zobowiązuje się do przewozu uczniów z miejsca zamieszkania do szkół i z powrotem. W ramach świadczonych usług jednostka zobowiązuje się także do sprawowania opieki nad uczniami w trakcie przejazdu. Z tytułu wykonywanych usług jednostka ma pobierać od gmin refundację wynagrodzenia dla kierowcy i opiekuna oraz wynagrodzenie za przejechane kilometry, które jest iloczynem pokonanej odległości i stawki za kilometr. Jednostka będzie świadczyć usługi przewozu wyłącznie w dni, w których będą odbywały się zajęcia w szkołach. Usługa będzie realizowana jako pomocnicza do usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Usługi przewozu nie są świadczone dla osiągnięcia dochodu, na warunkach konkurencyjnych do podmiotów niekorzystających ze zwolnienia. Opisane usługi są niezbędne dla świadczenia usługi głównej edukacyjnej, gdyż uczniowie muszą mieć zapewniony dojazd do szkoły, aby korzystać z usługi edukacyjnej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Usługą podstawową świadczoną przez Z. jest realizacja zadań z zakresu kształcenia specjalnego tj. zadania edukacyjne, wychowawcze i opiekuńcze, które umożliwiają uczniom i wychowankom prawidłowy przebieg procesów rozwoju, rewalidacji, rehabilitacji i integracji.
   Podstawowy i główny cel :
   • kształcenie i wychowanie służące wszechstronnemu rozwojowi ucznia/wychowanka.
   • zapewnienie każdemu uczniowi/wychowankowi warunków niezbędnych do jego rozwoju,
   • przygotowanie ucznia/wychowanka do samodzielności i wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich,
   • realizacja prawa do nauki obywateli zagwarantowana w art. 70 Konstytucji RP.
2. Usługa dowozu dzieci niepełnosprawnych do placówek oświatowych jest związana ze świadczoną przez Z. usługą podstawową wymienioną w pkt 1. Usługi dowozu są niezbędne dla świadczenia usługi głównej edukacyjnej, gdyż uczniowie niepełnosprawni muszą mieć zapewniony dojazd do szkoły, aby korzystać z usługi edukacyjnej. Jednak obowiązek zapewnienia dowozu dzieci niepełnosprawnych do placówek oświatowych jest zadaniem gminy, w której uczniowie zamieszkują.
3. Usługa dowozu dzieci niepełnosprawnych do placówek oświatowych nie ma wpływu na świadczone usługi podstawowe wymienione w pk-cie 1, usługi podstawowe świadczone przez Z. będą realizowane niezależnie od tego jaki podmiot będzie realizował usługę dowozu.
4. Usługa dowozu dzieci niepełnosprawnych do placówek oświatowych będzie świadczona jako usługa pomocnicza do usługi podstawowej z zakresu kształcenia specjalnego. Usługi przewozu nie będą świadczone dla osiągnięcia dochodu, na warunkach konkurencyjnych do podmiotów niekorzystających ze zwolnienia.& 
5. Zapewnienie przewozu uczniów niepełnosprawnych z miejsca zamieszkania do szkół i placówek oświatowych jest obowiązkiem gminy, na terenie której zamieszkuje dany uczeń /Podstawa prawna art. 32 ust. 6 i art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo Oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996)/.
6. Wnioskodawca /Powiat/ jest organem prowadzącym Z., który usługę edukacyjną świadczy jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe w zakresie kształcenia i wychowania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczone na rzecz gmin usługi przewozu uczniów niepełnosprawnych tj. kwota wynagrodzenia za przejechane kilometry, podlega zwolnieniu z VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, opisane we wniosku usługi powinny podlegać zwolnieniu z VAT, co wynika z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, który zwalnia od podatku usługi ściśle związane z usługami w zakresie kształcenia i wychowania. Opisane usługi są niezbędne dla świadczenia usługi głównej edukacyjnej, gdyż uczniowie muszą mieć zapewniony dojazd do szkoły, aby korzystać z usługi edukacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. &− Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W świetle powyższego, aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki: dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów prawo oświatowe, a ponadto podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania.

Należy przy tym zauważyć, iż dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku, nie jest konieczne, aby usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte usługi zarówno w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Kształcenie to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania wiedzy, umiejętności oraz rozumienia otaczającego świata. Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania, jak i uczenia się. Kierując się wskazówkami ww. przepisów ustawy, należy stwierdzić, że kształcenie jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu, bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej.

Natomiast jeśli chodzi o kwestie wychowania, to jest ona jedną z form działalności społecznej, na którą składa się wiele zabiegów i procesów mających na celu wpływanie na fizyczny, umysłowy i moralny rozwój pokoleń. Należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem, to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania.

Z treści art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub,
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Aby ustalić, czy dana czynność ma ścisły związek z usługami kształcenia i wychowania, należy zastosować w pierwszym rzędzie wykładnię językową przepisu posiłkując się w tym zakresie definicją słownikową. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s. 1170), związek to stosunek różnych elementów łączących się ze sobą, wpływających na siebie, oddziaływających na siebie; spójność, łączność, powiązanie.

Przepisy krajowe, jak i europejskie, nie definiują usług ściśle związanych. Niemniej jednak, z brzmienia art. 43 ust. 17 i art. 43 ust. 17a ustawy o VAT wynika, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT ma zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe, jeżeli: są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, a ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozstrzygnął, że świadczenie usług lub dostawa towarów mogą być uznane za ściśle związane z działalnością edukacyjną, a przez to traktowane tak samo na gruncie podatkowym zgodnie z art. 13 część A ust. 1 lit. i) Szóstej Dyrektywy - Dz. Urz. UE L Nr 145, s. 1 ze zm. (obecnie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) tylko, gdy mają one rzeczywiście charakter pomocniczy w stosunku do działalności edukacyjnej stanowiącej świadczenie główne (wyrok w sprawie Horizon College C-434/05). Z orzecznictwa Trybunału wynika, że określone świadczenie może być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego.

Zgodnie z ww. regulacjami zwolnienia dotyczące dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi (przykładowo kształcenia) mają zastosowanie, jeżeli:

1. usługi te są wykonywane przez podmiot korzystający ze zwolnienia przy świadczeniu usługi podstawowej,
2. usługi te są niezbędne do wykonania usługi podstawowej,

ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 1148 ze zm.) system oświaty obejmuje młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki rewalidacyjno-wychowawcze umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 36 ust. 17, a także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna, realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 31 ust. 4, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki.

Jak stanowi art. 39 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe obowiązkiem gminy jest:

1. zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 127, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym także do najbliższej szkoły ponadpodstawowej, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym uczeń kończy 21. rok życia;
2. zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 36 ust. 17, a także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą:
   
   1. 24. rok życia - w przypadku uczniów z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna,
   2. 25. rok życia - w przypadku uczestników zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.
   
   
   

Zgodnie z art. 127 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzież niepełnosprawne, niedostosowane społecznie i zagrożone niedostosowaniem społecznym, wymagające stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy. Kształcenie to może być prowadzone w formie nauki odpowiednio w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych, przedszkolach, oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych i szkołach lub oddziałach integracyjnych, przedszkolach i szkołach lub oddziałach specjalnych, innych formach wychowania przedszkolnego i ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 7.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy, należy zauważyć, że z powołanego art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług ustawy, wynika, że ustawodawca zwolnił usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Dla oceny tego, czy świadczone usługi są zwolnione od podatku od towarów i usług stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, konieczne jest stwierdzenie czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania oraz czy są świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty.

Przy czym dostawa towarów i świadczenia usług ściśle z tymi usługami związane korzysta ze zwolnienia jednak tylko wtedy, jeżeli dokonywane są przez podmioty, które świadczą usługę podstawową, tj. usługi kształcenia i wychowania.

Niemniej jednak ustawodawca zastrzegł w art. 43 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, że zwolnienia, o którym mowa m.in. w art. 43 ust.1 pkt 26 ustawy nie stosuje się do takich dostaw towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, które nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Z. jest jednostką organizacyjną podlegającą centralizacji podatku VAT pod Powiat. Jednostka prowadzi działalność w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą w zakresie kształcenia specjalnego, jest objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania. Usługą podstawową, którą realizuje Z. jest usługa edukacyjna i wychowawcza. Jednostka posiada samochód przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych, który chce wykorzystać na potrzeby dowozu uczniów do swojej placówki oraz do innych placówek kształcenia specjalnego. Usługa dowozu dzieci niepełnosprawnych do placówek oświatowych jest związana ze świadczoną przez Z. usługą podstawową. Usługi dowozu są niezbędne dla świadczenia usługi głównej edukacyjnej, gdyż uczniowie niepełnosprawni muszą mieć zapewniony dojazd do szkoły, aby korzystać z usługi edukacyjnej. Jednak obowiązek zapewnienia dowozu dzieci niepełnosprawnych do placówek oświatowych jest zadaniem gminy, w której uczniowie zamieszkują.

W związku z tym, że podmiotami odpowiedzialnymi za zapewnienie uczniom niepełnosprawnym transportu do szkół są gminy, na obszarze których uczniowie mają miejsce zamieszkania, jednostka chce zawrzeć z właściwymi gminami umowy, na mocy których zobowiązuje się do przewozu uczniów z miejsca zamieszkania do szkół i z powrotem. Z tytułu wykonywanych usług jednostka ma pobierać od gmin refundację wynagrodzenia dla kierowcy i opiekuna oraz wynagrodzenie za przejechane kilometry, które jest iloczynem pokonanej odległości i stawki za kilometr. Jednostka będzie świadczyć usługi przewozu wyłącznie w dni, w których będą odbywały się zajęcia w szkołach. Usługa będzie realizowana jako pomocnicza do usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Usługi przewozu nie są świadczone dla osiągnięcia dochodu, na warunkach konkurencyjnych do podmiotów niekorzystających ze zwolnienia. Opisane usługi, jak wskazuje Wnioskodawca, są niezbędne dla świadczenia usługi głównej edukacyjnej, gdyż uczniowie muszą mieć zapewniony dojazd do szkoły, aby korzystać z usługi edukacyjnej.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że obowiązek przewozu uczniów niepełnosprawnych wynika bezpośrednio z ustawy Prawo oświatowe. Zatem w tym konkretnym przypadku usługa transportowa, jako usługa pomocnicza jest nierozerwalnie związana z usługą podstawową, jaką jest edukacja (kształcenie). Ponadto w przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 43 ust. 17 ustawy. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca opisane usługi są niezbędne dla świadczenia usługi głównej jaką jest kształcenie specjalne i nie będą świadczone dla osiągniecia dochodu na warunkach konkurencyjnych do podmiotów niekorzystających ze zwolnienia.

W konsekwencji należy stwierdzić, że świadczone na rzecz gmin odpłatne usługi przewozu uczniów niepełnosprawnych, świadczone zgodnie z organizacją roku szkolnego, mające na celu zapewnienie realizacji obowiązku szkolnego i nauki, będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej