Temat interpretacji

wskazanie czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku od towarów i usług

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.), uzupełnionego pismem z 20 maja 2020 r. (data wpływu 20 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie wskazania czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 maja 2020 r. (data wpływu 20 maja 2020 r.), w związku z wezwaniem organu z 20 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.59.2020.1.WN.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od dnia 7 października 2019 roku Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi - PKD 68.20.Z. Wnioskodawca ma zawarte dwie umowy najmu dotyczące dwóch lokali z dwoma osobami będącymi współwłaścicielami tychże dwóch lokali mieszkalnych. Dla uproszczenia w dalszej części wniosku, wnioskodawca będzie określać ich wspólnie mianem Właściciel. Początkowo podpisana była jedna umowa na jeden lokal, natomiast 22 stycznia 2020 r. Wnioskodawca podpisał z tym samym Właścicielem kolejną umowę na drugi lokal. Wynajmowane lokale są lokalami mieszkalnymi, których Właściciel realizuje wynajem na własny rachunek. W podpisanych umowach najmu, Wnioskodawca występuje jako najemca i tym samym przyjmuje na siebie następujące zobowiązania: Najemca oświadcza, że najmowany Lokal będzie wykorzystywał na cele mieszkalne i mieszkać w nim będzie maksymalnie pięć osób. oraz Najemca przeznaczy Lokal na cele prowadzonej działalności gospodarczej w ramach, której będzie go podnajmował na cele mieszkaniowe w ramach najmu długoterminowego oraz średnioterminowego.. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje przedmiotowe lokale (w ramach dalszego podnajmu poszczególnych pokoi) głównie studentom podejmującym studia lub młodym osobom, które postanowiły rozpocząć pracę oraz osiedlić się, zapewniając tym samym możliwości realizacji ich potrzeb mieszkaniowych. Podnajem ten zazwyczaj ma charakter długoterminowy, czasami średnioterminowy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania czy innych usług podobnych do usług hotelowych. W podpisanych z Właścicielem lokalu mieszkalnego umowach najmu został określony miesięczny czynsz najmu netto oraz dodatkowe comiesięczne opłaty takie jak: zimna woda + ścieki - opłata stała, płatne ryczałtowo, wywóz śmieci - opłata stała zgodna z uchwałą . Rady Miejskiej, oraz pozostałe koszty związane z utrzymaniem lokalu - opłata stała. Początkowe ustalenia dotyczące opłat za lokal wskazywały, iż Właściciel będzie korzystał ze zwolnienia z VAT i nie będzie doliczał Wnioskodawcy podatku do ww. opłat - tak jak jest wskazane w umowie podatek będzie naliczany zgodnie z obowiązującymi przepisami, a że w przypadku lokali mieszkalnych stosuje się zwolnienie to w wypadku Wnioskodawcy podatek ten nie będzie naliczany. W rzeczywistości Właściciel nalicza Wnioskodawcy kwotę odpowiadającą 8% stawce VAT, zarówno do czynszu jak i pozostałych ww. opłat dodatkowych. Powyższą zmianę Właściciel wraz z reprezentującym go biurem rachunkowym argumentuje faktem, iż podpisane umowy na wynajem lokali dotyczą firmy Wnioskodawcy, a nie osoby fizycznej, a Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą polegającą na podnajmie lokalu nie realizuję, w opinii Właściciela, celu mieszkaniowego. Z kolei oferowana przez Wnioskodawcę usługa wynajmu jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, co powoduje, iż koszt podatku, który Właściciel co miesiąc dolicza Wnioskodawcy do przedmiotowych lokali, nie jest Wnioskodawcy obojętny.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy informując:

1. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
2. Wynajmujący jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
3. Wnioskodawca najmuje od Wynajmującego (właściciel) lokal mieszkalny w ramach najmu długoterminowego na cel mieszkalny. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podnajmuje lokal mieszkalny (lub pokoje w lokalu mieszkalnym) na cele mieszkaniowe innym podnajemcom (np. studenci) przy czym umowy te mają charakter długoterminowy lub średnioterminowy (min. 6 miesięcy). Usługa podnajmu nie ma charakteru najmu krótkoterminowego ani zakwaterowania. Reasumując lokale mieszkalne, o których mowa we wniosku będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT przy czym Wnioskodawca oraz wynajmujący (właściciel) powinni być zwolnieni z podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie nr 1 (przeformułowane w piśmie z 20 maja 2020 r.):

Czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy () przysługuje zwolnienie z podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania 1, przeformułowanego w piśmie z 20 maja 2020 r.):

Podatnikiem VAT jest (wynajmujący) właściciel lokali. Należy wskazać, że właściciel lokali kilkukrotnie podkreślił o korzystaniu ze zwolnienia z podatku VAT.

Własne stanowisko we wskazanej sprawie przedstawia się następująco:

1. Zdaniem Wnioskodawcy istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT w przypadku prowadzenia najmu i podnajmu lokali mieszkalnych z uwagi na cel mieszkaniowy w ramach najmu długo i średnioterminowego. Bezsprzecznym jest, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny oraz, że najem przez wynajmującego (właściciela) jest realizowany na własny rachunek. Podatnik pozostaje właścicielem lokalu mieszkalnego, również najem następujący zgodnie z zawartymi umowami wyłącznie na cel mieszkaniowy będzie faktycznie realizowany przez lokatora, który na podstawie umowy podnajmu z Wnioskodawcą będzie mieszkał w lokalu mieszkalnym. Nie można stwierdzić, iż usługa realizowana przez Wynajmującego (właściciela) nie jest realizowana na cele mieszkalne, tylko dlatego, że najemcą jest inny podatnik (Wnioskodawca), który bezpośrednio, samodzielnie, osobiście nie realizuje celu mieszkaniowego, lecz jedynie podnajmuje lokal lokatorom na ich cele mieszkalne. Stanowisko to poparte jest m.in. interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 listopada 2018 r., sygnatura 0114-KDIP1-1.4012.682.2018.1.KBR w której to m.in. Dyrektor KIS wskazuje, iż: Nie można stwierdzić, iż usługa nie jest realizowana na cele mieszkalne, tylko z tego powodu, że najemcą jest inny podatnik, który bezpośrednio, samodzielnie, osobiście nie realizuje celu mieszkaniowego, lecz jedynie podnajmuje lokal na cele mieszkalne. Cytowany przepis nie zawiera tego rodzaju dodatkowych warunków. Jeżeli najemca realizuje cel mieszkaniowy podnajmując lokal na cele mieszkalne, to i wynajmujący - właściciel ten cel mieszkaniowy realizuje. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP4/443-537/14-5/ALN z dnia 10 września 2014 r. czy w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów sygn. PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110 z 3 lipca 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie wskazania czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponadto, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku niektórych czynności. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Podatnik będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006. 347. 1 z poźn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (...) dzierżawę i wynajem nieruchomości. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 ustawy (obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r.), jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi - PKD 68.20.Z. Wnioskodawca ma zawarte dwie umowy najmu dotyczące dwóch lokali z dwoma osobami będącymi współwłaścicielami tychże dwóch lokali mieszkalnych. W podpisanych umowach najmu, Wnioskodawca występuje jako najemca i tym samym przyjmuje na siebie następujące zobowiązania: Najemca oświadcza, że najmowany Lokal będzie wykorzystywał na cele mieszkalne i mieszkać w nim będzie maksymalnie pięć osób. oraz Najemca przeznaczy Lokal na cele prowadzonej działalności gospodarczej w ramach, której będzie go podnajmował na cele mieszkaniowe w ramach najmu długoterminowego oraz średnioterminowego.. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca najmuje od Wynajmującego (właściciel) lokal mieszkalny w ramach najmu długoterminowego na cel mieszkalny. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podnajmuje lokal mieszkalny (lub pokoje w lokalu mieszkalnym) na cele mieszkaniowe innym podnajemcom (np. studenci) przy czym umowy te mają charakter długoterminowy lub średnioterminowy (min. 6 miesięcy). Usługa podnajmu nie ma charakteru najmu krótkoterminowego ani zakwaterowania.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii prawa do zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z tytułu podnajmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Należy jeszcze raz podkreślić, że usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro przedmiotem usług świadczonych przez Wnioskodawcę objętych zapytaniem jest podnajem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, to spełnione są wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa podnajmu lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wskazania czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) jest prawidłowe.

Należy w tym miejscu wskazać, że w zakresie wskazania:

• czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług Wynajmującemu (właścicielowi) lokalu przysługuje zwolnienie z podatku od towarów i usług oraz czy w razie nie skorzystania ze zwolnienia wynajmujący (właściciel) lokalu ma prawo doliczyć do swoich usług podatek VAT a tym samym obciążać nim Wnioskodawcę (pyt. nr 1),
• czy na podstawie art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług właściciel lokalu jest zobowiązany doliczać do kwoty czynszu jak również do pozostałych opłat związanych z najmem jak: zużyta zimna woda, opłata za ścieki, wywóz śmieci oraz pozostałych kosztów związanych z utrzymaniem (opłaty eksploatacyjne) lokalu podatek od towarów i usług (pyt. nr 2),
• czy na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług właściciel lokalu jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej i zwrócenia bezpodstawnie pobranych opłat na poczet podatku od towarów i usług(pyt. nr 3).

zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokumenty obrazujące przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej