W zakresie nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży działek.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 28 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży działek.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 maja 2022 r. (wpływ 9 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczy sprzedaży gruntu rolnego działki (…) o powierzchni 0,3011 ha w (…), gmina (…) woj. (…) stanowiących majątek prywatny oraz braku podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek rolnych. Pani E. H. (dalej Wnioskodawczyni lub strona) w tej transakcji sprzedaży nie wystąpi jako podatnik w związku z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą VAT lub u.p.t.u.

W 1997 roku (3 czerwca 1997 r.) Wnioskodawczyni wraz z mężem (W. H., ustrój wspólności ustawowej) nabyli od Agencji (…) nieruchomość niezabudowaną (grunt rolny), o obszarze 5,8881 ha, stanowiącą działkę nr (…) położoną w (…), gmina (…) woj. (…) (Akt notarialny Rep. A nr (…)). Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów i wyrysu mapy, wydanej przez Wojewódzki Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w (…) z 19 lutego 1996 r. zakupiona działka (…) oznaczona jest symbolami: R grunty orne klasa V - 2,3727 ha; PS pastwiska trwałe klasa IV - 3,3804 ha; W-Ps klasa IV - rowy, pastwiska trwałe - 13 arów 50 m².

Do dnia dzisiejszego grunty te nie zmieniły swojego statusu rolnego zgodnego ze swoim przeznaczeniem.

W 2010 roku małżonkowie dokonali podziału działki (…) zgodnie z wykazem zmian danych ewidencyjnych sporządzony dnia 4 lutego 2009 roku przez uprawnionego geodetę, zaopatrzony w klauzulę stwierdzającą, że dokument ten jest przeznaczony do dokonania wpisu w księdze wieczystej (Akt notarialny z 27 maja 2010 roku, Rep. A nr (…)), z którego wynika, że działka numer (…), obręb 0007, (…), o powierzchni 5,8881 ha uległa podziałowi (KW nr (…)) na działki o numerach:

1)Działka (…) - o powierzchni 0,5129 ha, oznaczona w części symbolem R grunty orne, w części PS pastwiska trwałe, w pozostałej części W-Ps rowy, pastwiska trwałe;

2)Działka (…) - o powierzchni 0,3171 ha, oznaczona symbolem PS pastwiska trwałe;

3)Działki (…) o powierzchni 0,3030 ha; (…) o powierzchni 0,3002 ha; (…) o powierzchni 0,3000 ha; (…) o powierzchni 0,3019 ha, oznaczone są częściowo symbolem R grunty orne, a częściowo symbolem PS pastwiska trwałe;

4)Działki (…) o powierzchni 0,3014 ha, (…) o powierzchni 0,3001 ha, (…) o powierzchni 0,3014 ha, (…) o powierzchni 0,3001 ha, (…) o powierzchni 0,3020 ha, oznaczone są symbolem R grunty orne;

5)Działki (…) o powierzchni 0,3007 ha, (…) o powierzchni 0,4589 ha, (…) o powierzchni 0,3858 ha, (…) o powierzchni 0,3014 ha, (…) o powierzchni 0,3011 ha, (…) o powierzchni 0,3013 ha, (…) o powierzchni 0,3001 ha oznaczone są symbolem PS pastwiska trwałe.

Jednocześnie na działce (…) położonej w obrębie 0007, (…) właściciele (E. i W. małżonkowie H.) ustanowili nieodpłatną służebność gruntową, polegającą na prawie przejazdu i przechodu, a także na prawie przeprowadzenia przez tę działkę sieci: wodociągowej, kanalizacyjnej, energetycznej, gazowej i telekomunikacyjnej oraz na prawie korzystania z istniejących sieci. Działka (…) jest przeznaczona na działkę drogową (zapisy Aktu notarialnego Rep. A nr (…)). Działka ta została odłączona z księgi wieczystej KW nr (…) i założono dla niej nową księgę wieczystą nr KW (…).

Małżonkowie E. i W. H. z wyjątkiem ww. podziału gruntu nie dokonali żadnych czynności w odniesieniu do wszystkich działek (w tym również do działki (…)), jak np. uzbrojenie (doprowadzenie mediów), ogrodzenie, odrolnienie gruntów, zmiany przeznaczenia gruntów. Z wyjątkiem opłat urzędowych, taks notarialnych i sądowych małżonkowie nie ponieśli żadnych innych nakładów. Nie dokonywali również żadnych działań o charakterze reklamowym czy marketingowym związanych ze sprzedażą działek.

W dniu 14 stycznia 2022 roku zmarł mąż Wnioskodawczyni, a spadek po nim przyjęła w całości Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać jedną z działek (nr (…)). Zgodnie z informacją gminy, dla przedmiotowej działki brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (pismo Gminy (…) znak: (…)).

Urząd Gminy (…) poinformował również Wnioskodawczynię, że dla terenu działki nr (…) obręb (…), gmina (…), nie została podjęta uchwała Rady Gminy w sprawie ustanowienia obszaru rewitalizacji, zastrzegająca na rzecz gminy prawo pierwokupu nieruchomości położonych na obszarze rewitalizacji oraz, że dla terenu powyższej działki nie została ustanowiona Specjalna Strefa Rewitalizacji, na podstawy ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 485).

W związku z powyższym, na przedmiotowym terenie nie został ustanowiony zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 59 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 741). Strona nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy którejkolwiek z działek.

Starosta (…) poinformował zainteresowaną, iż teren nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr (…) o powierzchni wynoszącej 0,3011 ha, położonej w obrębie ewidencji gruntów i budynków (…) w gminie (…), nie jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu ani decyzją określającą zadania z zakresu gospodarki leśnej, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o lasach (Dz. U. z 2021 r. poz. 1275).

Wszystkie działki po podziale (od nr (…) do nr (…)) są objęte jedną księgą wieczystą (KW nr (…)). Natomiast z księgi tej odłączono działkę gruntu nr (…) o obszarze 0,5129 ha (stanowiącą drogę) do nowo założonej księgi wieczystej KW (…), w której wpisano w dziale I (oznaczenie nieruchomości) - województwo (…), powiat (…), gmina (…), (…), działka nr (…), obręb (…), pastwiska trwałe o obszarze 0,5129 ha.

Wnioskodawczyni od 1 października 1998 roku prowadzi indywidualną działalność gospodarczą pod firmą (…) (NIP (…); REGON (…)). Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - (…). Dodatkowe stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej - (…). Wnioskodawczyni wykorzystuje nabytą w 1993 roku wraz z małżonkiem działkę położoną pod adresem (…), w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej jako zakład obróbki kamieniarskiej.

Przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej:

‒96-03 Pogrzeby i działalność pokrewna (przeważająca),

‒47-76 Sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

‒47-19 Pozostała sprzedaż detaliczna w wyspecjalizowanych sklepach,

‒43-39 Wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych,

‒23-70 Cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia.

Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Od momentu zakupu działki (…), ani po jej podziale żadna z działek nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej czy działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Od momentu nabycia działka (…) (a następnie w wyniku podziału działki (…)- (…)) stanowiły majątek prywatny małżonków i w części były ugorowane, a w części wykorzystywane przez członków rodziny jako tereny zielone do czynności w ogóle niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Działki nie były również nigdy przedmiotem umów najmu, dzierżawy, użyczenia bądź jakichkolwiek innych umów cywilnoprawnych z osobami trzecimi.

Wnioskodawczyni nie zawarła umowy przedwstępnej sprzedaży działki nr (…), jak również nie udzielono ewentualnemu potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwa, bądź upoważnień do działania w imieniu właściciela gruntu (działek).

Natomiast należy w tym miejscu zaznaczyć, że o wydanie decyzji o warunkach zabudowy może do urzędu gminy wystąpić każda osoba zainteresowana i nie musi w tym celu dysponować pełnomocnictwem właściciela gruntów. Nie trzeba być właścicielem nieruchomości czy też posiadać prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Wystarczy złożyć wniosek podczas rozważania decyzji o ewentualnym zakupie danej działki - i czekać na wydanie decyzji, która wpłynie na to, czy osoba zainteresowana zdecyduje się zakupić daną nieruchomość, czy będzie szukać posesji z korzystniejszymi warunkami.

Charakter nieruchomości (rolna) od momentu nabycia przez małżonków nie uległ zmianie, stale opłacany jest podatek rolny, jak również nieruchomość jest ubezpieczona jako gospodarstwo rolne.

Działki nie są uzbrojone, ani ogrodzone - były ugorowane. Droga do działek nie jest utwardzona, a jedynie wyodrębniona geodezyjnie (działka (…)).

Wnioskodawczyni nigdy w przeszłości nie dokonywała zbycia gruntów.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni nie prowadziła oraz nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) - dalej ustawa o podatku od towarów i usług, u.p.t.u.

Wnioskodawczyni nie była oraz nie jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u.

Wnioskodawczyni wraz ze swoim małżonkiem nabyli działkę (…) w ramach zarządu majątkiem prywatnym w celu efektywnego ulokowania wolnych środków pieniężnych.

Nabycie działki nr (…) nastąpiło w ramach transakcji nieopodatkowanej podatkiem VAT i nie została wystawiona faktura.

Wnioskodawczyni podzieliła działkę nr (…) na mniejsze działki z własnej inicjatywy.

Działka nr (…) na dzień jej sprzedaży będzie objęta aktualną (obowiązującą) decyzją o warunkach zabudowy.

Wnioskodawczyni nie udzieliła przyszłemu nabywcy działki nr (…) pełnomocnictwa ani jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jej imieniu w związku z transakcją sprzedaży ww. działki.

Wnioskodawczyni nie będzie udzielała nabywcom pozostałych działek pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w jej imieniu w związku z transakcjami sprzedaży ww. działek.

Działka nr (…) była ugorowana oraz w części wykorzystywana przez członków rodziny jako tereny zielone do czynności w ogóle niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem ww. działka nie była wykorzystywana do jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w tym na cele działalności zwolnionej od podatku.

Pytania

1.Czy sprzedaż przedmiotowej działki objętej wnioskiem znajduje się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, że strona w tej transakcji będzie działała w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności?

2.Czy też dokonując sprzedaży opisanej działki rolnej ((…)) strona będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i w związku z tym transakcja sprzedaży podlega opodatkowaniu na mocy ustawy o podatku od towarów i usług?

3.Czy strona dokonując sprzedaży następnych działek powstałych w wyniku podziału działki (…) w niezmienionych okolicznościach, będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 1 u.p.t.u.) i tym samym, czy te ewentualne transakcje będą mieścić się w kategorii działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., czy też należy je zakwalifikować jako czynności zarządu majątkiem osobistym?

4.Jeśli Wnioskodawczyni zostanie uznana za podatnika podatku od towarów i usług, to jaką stawką będzie opodatkowana przedmiotowa sprzedaż?

Pani stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przedmiotowej działki objętej wnioskiem znajduje się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, że strona w tej transakcji będzie działała w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności.

2.Zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest stanowisko, że dokonując sprzedaży opisanej działki rolnej ((…)) strona nie będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i w związku z tym transakcja sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu na mocy ustawy o podatku od towarów i usług.

3.Zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest stanowisko, że strona dokonując sprzedaży następnych działek powstałych w wyniku podziału działki (…) w niezmienionych okolicznościach, nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 1 u.p.t.u.) i tym samym transakcje te nie będą mieścić się w kategorii działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., będą bowiem stanowić czynności zarządu majątkiem osobistym.

4.Zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest stanowisko, że jeśli Wnioskodawczyni zostanie uznana za podatnika podatku od towarów i usług, to sprzedaż przedmiotowej działki będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Stanowisko strony w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego przedstawionego w wniosku.

Kwestia kwalifikacji sprzedaży działek na gruncie podatku od towarów i usług była już przedmiotem rozstrzygnięć sądów administracyjnych (m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 30 kwietnia 2021 r., I FSK 1269/18; 5 listopada 2020 r., I FSK 681/18; 5 czerwca 2019 r., I FSK 983/17; 21 października 2021 r., I FSK 102/18).

W orzeczeniach tych wskazuje się, że przy dokonywaniu wykładni art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. należy brać pod uwagę kryteria określone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, ECLI:EU:C:2011:589. W wyroku tym TSUE stwierdził, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347 str. 1 ze zm.; dalej: „dyrektywa VAT”), kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym.

Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Trybunał wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, zwracając uwagę, że podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące przy kwalifikacji poszczególnych transakcji jako dokonanych w ramach działalności gospodarczej i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym.

To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 29 października 2007 r. sygn. I FPS 3/07; 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; 27 maja 2014 r., I FSK 774/13; 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14 i 21 października 2021 r., I FSK 102/18).

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się przy tym, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać całokształt jej aktywności w związku z dokonywanymi transakcjami, a nie podejmowane czynności w oderwaniu od siebie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 9 października 2014 r., I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r., I FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r., I FSK 716/14; 29 listopada 2016 r., I FSK 636/15 i z 21 października 2021 r., I FSK 102/18).

Kwestia przeznaczenia uzyskanych środków pieniężnych na zaspokojenie własnych potrzeb jest zdarzeniem całkowicie obojętnym z punktu widzenia oceny, czy dana osoba sprzedając grunty działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Nie mają też znaczenia zamiar, czy motywy, jakimi kieruje się dany podmiot nabywając nieruchomość, ani jakie potrzeby zaspokaja z uzyskanych ze sprzedaży środków pieniężnych.

Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania o cechach zawodowych, od tych które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 listopada 2020 r., I FSK 1039/20; z 21 października 2021 r., I FSK 102/18).

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, (ECLI:EU:C:2011:589) - czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności na majątku osobistym nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej jeżeli sprzedaż miała charakter jednorazowy, incydentalny. Taka sprzedaż winna być potraktowana jako sprzedaż prywatnego majątku. Takie też stanowisko zawarł m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 11 marca 2011 r., sygn. akt SA/Ol 51/15.

Jeżeli natomiast sprzedaż ma charakter zbliżony do handlu profesjonalnego w zakresie obrotu nieruchomościami, a osoba sprzedająca podejmuje szereg aktywnych działań oraz angażuje dodatkowe środki oraz czynności w zakresie takiego odpłatnego zbycia, transakcja ta może zostać zakwalifikowana jako podlegająca VAT.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w treści interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 r., 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO, cyt.: „Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym”.

W wyroku NSA z 6 lipca 2018 r., I FSK 1986/16, w uzasadnieniu orzeczenia sąd stwierdza: „To, czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

Organy podatkowe wskazują szereg czynności i działań, które potencjalnie mogą świadczyć o tym, że osoba fizyczna działa w charakterze podatnika VAT. Należą do nich czynności mające na celu tzw. „uatrakcyjnienie działek”, czyli przykładowo:

‒ wytyczenie do nich dróg dojazdowych,

‒ uzbrojenie terenu (doprowadzenie mediów),

‒ wystąpienie o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego,

‒ uprzednie odrolnienie gruntu,

‒ jego nabycie z zamiarem dalszej odsprzedaży,

‒ czas i sposób nabycia działki.

Istotnym czynnikiem jest również podejmowanie przez sprzedających działań marketingowych, czyli takich, które wykraczają poza zwyczajowo przyjęte normy, dotyczące ogłaszania zamiaru sprzedaży działki; takimi powszechnie przyjętymi działaniami według organów jest zazwyczaj korzystanie z usług biur sprzedaży nieruchomości i wystawianie tam ogłoszeń o chęci sprzedaży działki; w żadnym razie nie jest jednak możliwe precyzyjne określenie, co organ ostatecznie uzna za działania marketingowe.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej objętej niniejszym wnioskiem o interpretację, stanowiącej majątek osobisty Wnioskodawczyni, nie zobowiązuje jej do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług, ponieważ jest to czynność, związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności z tytułu zarządu majątkiem osobistym.

Nie nosi znamion działalności gospodarczej, tym samym nie mieści się w treści art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Grunt rolny nabyła bowiem strona wraz ze swoim mężem w drodze zakupu od Agencji (…) w 1997 r., nie dokonała żadnych zmian w przeznaczeniu przedmiotowej nieruchomości, ciąg zdarzeń między nabyciem gruntu a przyszłą sprzedażą opisaną we wniosku o interpretację, świadczą o braku ze strony właścicielki traktowania przedmiotowej nieruchomości rolnej jako majątku firmy.

Kwestia kwalifikacji sprzedaży działek na gruncie podatku od towarów i usług jest już przedmiotem ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych (czego przykładem są m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 30 kwietnia 2021 r., I FSK 1269/18; 5 listopada 2020 r., I FSK 681/18; 5 czerwca 2019 r., I FSK 983/17).

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku I FSK 103/18 z 21 października 2021 r., uchylając wyrok sądu pierwszej instancji oraz decyzje I i II instancji administracyjnej, cyt.: „Dokonując analizy niniejszej sprawy na tle powyższych uwag Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nie jest trafne stanowisko Sądu pierwszej instancji zaprezentowane w zaskarżonym wyroku, akceptujące ocenę organów podatkowych co do tego, że skarżący w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania właściwe podmiotom profesjonalnie zajmującym się obrotem nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, a w konsekwencji, że sprzedaż ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ustawy o VAT. Z akt niniejszej sprawy wynika, że działania skarżącego zmierzające do sprzedaży przedmiotowych działek gruntu sprowadzały się de facto do podjęcia czynności mających na celu sporządzenie i uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy L., obejmującego działkę nr [...], a następnie jej podział na mniejsze działki. Ponadto skarżący zamieścił ogłoszenie o sprzedaży tychże działek na tablicy umieszczonej przy drodze głównej, będącej drogą powiatową oraz w Internecie, chociaż - jak sam przyznał - nabywców większości działek udało mu się znaleźć dzięki „poczcie pantoflowej”. Poniósł przy tym koszty związane głównie z przekształceniem i podziałem gruntu. Te obiektywne okoliczności – w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazują, że aktywność skarżącego w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek należy zakwalifikować jako mieszczącą się w zakresie zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Stanowisko Sądu pierwszej instancji akceptujące ocenę organów podatkowych co do skali i rozmiarów tej działalności, świadczących o profesjonalnym charakterze czynności podejmowanych przez skarżącego jest całkowicie chybione. Wadliwość tej oceny widoczna jest przede wszystkim w odniesieniu do podejmowanych przez skarżącego działań marketingowych związanych z przedmiotową sprzedażą, które de facto miały charakter standardowych działań mających na celu pozyskanie nabywców działek. Ich skala i koszt w żadnej mierze nie wskazują na aktywność właściwą podmiotom profesjonalnie zajmującym się obrotem nieruchomościami. Jednocześnie aktywność skarżącego zmierzająca do przekształcenia gruntów rolnych w grunty rekreacyjne, które ostatecznie uzyskały status gruntów pod zabudowę jednorodzinną, a także podział nieruchomości na kilkanaście działek, wprawdzie miała na celu podniesienie atrakcyjności i wartości gruntu, a także ułatwienie ich zbycia, jednakże fakt ten, mając na uwadze całokształt okoliczności, w jakich dokonano kwestionowanych dostaw, nie może być uznany za przesądzający o gospodarczym charakterze działalności skarżącego w tym zakresie. W tym miejscu podkreślenia wymaga, że z akt sprawy nie wynika, aby skarżący po dokonaniu podziału nieruchomości w jakikolwiek sposób przygotowywał działki do sprzedaży - nie zaopatrzył ich w infrastrukturę techniczną, nie uzbrajał, nie podejmował czynności w celu ogrodzenia działek, wykonania dróg wewnętrznych itp. Nakłady finansowe skarżącego co do zasady ograniczały się do opłat administracyjnych związanych z przekształceniem i podziałem nieruchomości - brak jest przy tym podstaw do przyjęcia, że ich wysokość wykraczała poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym”.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

‒po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

‒po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika i w odniesieniu do tej konkretnej czynności (transakcji) działa w takim charakterze (podatnika VAT). Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż w okolicznościach niniejszej sprawy będącej przedmiotem wniosku strona nie będzie działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży towarów stanowiących część ich majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja.

Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku od towarów i usług.

Jak strona wskazała w niniejszym wniosku, nabyła w 1997 r. w drodze zakupu wraz z mężem na zasadzie wspólności ustawowej nieruchomość gruntową - grunt rolny, która do dnia dzisiejszego nie straciła statusu rolnego zgodnie ze swoim przeznaczeniem.

Od momentu zakupu Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności jak wytyczenie do niej dróg dojazdowych, uzbrojenie (doprowadzenie mediów), wystąpienie o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, odrolnienie gruntu.

Jedynie w 2010 r. małżonkowie dokonali podziału działki (…) na 17 działek, które są objęte jedną Księgą Wieczystą i jedną działkę ((…)), na której ustalono służebność przechodu i przejazdu, wykazaną w odrębnej KW, poza tym strona nie poniosła żadnych innych nakładów.

Strona jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą dokładnie opisaną we wniosku. Natomiast przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej nie jest związany w żaden sposób z obrotem bądź pośrednictwem w obrocie nieruchomościami.

Strona nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie jest również podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z wykonywaniem działalności rolniczej.

Działki opisane w wniosku nie są udostępniane osobom trzecim. Nie została zawarta żadna umowa, w tym przedwstępna z ewentualnym przyszłym nabywcą na przedmiotowe działki. Nie zostało udzielone żadne pełnomocnictwo przyszłemu nabywcy.

Przedmiotowa nieruchomość jak wynika z pisma Gminy (…) nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego sprawy w świetle powołanych przepisów prawa, zaprezentowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności związanego z majątkiem prywatnym.

Zdaniem Wnioskodawczyni w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, sprzedaż działki (…) objętej zakresem pytania nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności strony w przedmiocie zbycia tej nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest również stanowisko, że strona dokonując sprzedaży następnych działek powstałych w wyniku podziału działki (…) w niezmienionych okolicznościach, nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 1 u.p.t.u.) i tym samym transakcje te nie będą mieścić się w kategorii działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., będą bowiem stanowić czynności zarządu majątkiem osobistym.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek, które pozwoliłyby uznać, że dokonując sprzedaży działki (…) objętej zakresem pytania oraz kolejnych działek powstałych w wyniku podziału działki (…) w niezmienionych okolicznościach, strona wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy w związku z tą transakcją.

Jak powyżej strona wykazała, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku tą sprzedażą w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe jest stanowisko, iż jeśli Wnioskodawczyni zostanie uznana za podatnika podatku od towarów i usług, to sprzedaż przedmiotowej działki będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe grunty nie mają charakteru terenów budowlanych, dlatego znajdzie do dostawy gruntu zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane dla niezabudowanych terenów innych niż budowlane.

Gdy mowa o terenach budowlanych to rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 2 pkt 33 u.p.t.u.).

Mając na uwadze stan faktyczny opisany w sprawie, działki objęte niniejszym wnioskiem nie są gruntami przeznaczonymi pod zabudowę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE:

„podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności (...) dostawa terenu budowlanego.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży działki podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pani wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działa Pani w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wskazała Pani, że działki nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy, użyczenia bądź jakichkolwiek innych umów cywilnoprawnych z osobami trzecimi. Nie podejmowała Pani również żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działek, jak np. uzbrojenie (doprowadzenie mediów), ogrodzenie, odrolnienie gruntów, zmiany przeznaczenia gruntów, nie dokonywała działań o charakterze reklamowym czy marketingowym związanych ze sprzedażą działek. Jedyna aktywność to podział działek.

Ponadto, z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani indywidualną działalność gospodarczą jako zakład obróbki kamieniarskiej i jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, jednakże od momentu zakupu działki (…), także po jej podziale, żadna z działek nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej czy działalności gospodarczej.

Zatem, w omawianej sytuacji należy wskazać, że ww. działania nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania przez Panią działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ponadto wskazuje Pani, że nie udzielono przyszłemu nabywcy działki nr (…) pełnomocnictwa ani jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pani imieniu, a także nie zawarła Pani umowy przedwstępnej sprzedaży działki nr (…). Także nabywcom pozostałych działek nie będzie Pani udzielała pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w swoim imieniu w związku z transakcjami sprzedaży pozostałych działek powstałych z podziału działki nr (…).

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki nr (…) oraz pozostałych działek powstałych z podziału działki nr (…) będzie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy działek korzystać będzie Pani z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcja zbycia działki nr (…) oraz pozostałych działek powstałych z podziału działki nr (…) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie pytań nr 1-3 uznano za prawidłowe.

Jednocześnie, w związku z udzieleniem odpowiedzi na pytania nr 1-3 uznające, że nie będzie Pani podatnikiem podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży działek, nie udzieliłem odpowiedzi na pytanie nr 4 gdyż jest to pytanie warunkowe, uzależnione od rozstrzygnięcia w zakresie pytań nr 1-3.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).