Czynności niepodlegające opodatkowaniu sprzedaży działki niezabudowanej.

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr (...) – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr (...). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 marca 2022 r. (wpływ 8 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan wraz z żoną (wspólność majątkowa małżeńska), zakupiliście nieruchomość położoną w (...), nr działki (...) o pow. 4.7712 ha w udziale ½ części.

Akt notarialny Repertorium A nr (...) r. z 6 grudnia 2010 r., księga wieczysta (...).

Umowa przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości miała miejsce u notariusza 10 lutego 2011 r. Akt notarialny Repertorium A nr (...).

Zakupiona nieruchomość nie jest zabudowana, a teren, na którym się znajduje, nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy z 28 września 1991 r. o lasach.

Od daty zakupu podatki od nieruchomości były i są płacone do Urzędu Miasta (...) ze środków własnych (jako osoby fizyczne).

Zakupiona działka nie służyła działalności gospodarczej i nie była ujęta w środkach trwałych.

Pismem z 2 marca 2022 r. uzupełnił Pan wniosek o następujące informacje:

1.Jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT pod numerem NIP (...).

Działalność gospodarczą prowadzi Pan od (…) r. Działalność wykonywana była głównie w zakresie : (...). Obecnie od (…) r. działalność jest zawieszona.

2.Nabycie działki (...), zostało wykonane w ramach czynności zwolnionych z VAT (od osoby fizycznej).

3.Przy czynności zakupu VAT nie wystąpił, więc nie mogło być prawa do jego odliczenia.

4.Działka będąca przedmiotem zbycia nigdy nie była w jakikolwiek sposób związana z Pana działalnością gospodarczą (nie była wykorzystywana i żadne koszty z nią związane nie były kosztami firmy).

5.Działka ta nie była wykorzystywana ani do celów zwolnionych, ani opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

6.Pana żona również tej działki w żaden sposób nie wykorzystywała.

7.Pana żona nie prowadzi na działce nr (...) żadnej działalności, w tym rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

8.Pana żona nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

9.Pana żona nigdy nie wykorzystywała działki w prowadzeniu działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

10.Nie był i nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy.

11.Pana żona nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy.

12.Działka nr (...) w żaden sposób nie była przez Pana wykorzystywana.

13.Działka ta została przez Pana i Pana żonę udostępniona nieodpłatnie Panu (…) w dniu (…) r. w zamian za (...).

14.Nigdy nie był pobierany żaden czynsz za działkę, więc żadne faktury, przez nikogo nie były wystawiane.

15.Ani Pan, ani żona nie rozliczali podatku należnego z tytułu dzierżawy działki nr (...), gdyż podatek taki nigdy nie wystąpił.

16.Podatek należny z tytułu dzierżawy nigdy nie wystąpił, gdyż nigdy nie wystąpił przychód z dzierżawy działki nr (...).

17.Nie ma Pan wiedzy, czy na moment sprzedaży działka będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Aktualnie przedmiotowa nieruchomość ma oznaczenie symbolem Ba.

18.Złożony został wniosek do Urzędu Miasta (...) o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie ma Pan wiedzy, czy do dnia sprzedaży zostanie ta decyzja wydana. Przypuszcza Pan, że tak.

19.W chwili obecnej nie wie Pan, kto będzie ostatecznym kupującym. Obecnie prowadzone są rozmowy ustne. O warunki zabudowy wystąpiła Spółka z o.o. (…), która jest właścicielem sąsiadującej działki i jest również zainteresowana jej sprzedażą.

20.Nie została zawarta pisemna umowa przedwstępna z ewentualnym kupującym (jest ustna zgoda na sprzedaż). Warunkiem zakupu z pewnością będzie uzyskanie prawomocnej decyzji o warunkach zabudowy oraz pozytywna decyzja ochrony środowiska.

21.Zostało udzielone pełnomocnictwo przedstawicielowi Spółki z o.o. (…) również do załatwienia spraw wydania opinii środowiskowej.

22.Na działce nr (...) wykonane zostały badania gruntu, prawdopodobnie niezbędne do wydania opinii środowiskowej.

23.Poniósł Pan nakłady związane z: wytyczeniem punktów granicznych, poszerzeniem istniejącej drogi (w celu poszerzenia drogi część terenu bezpłatnie przekazał Wnioskodawca, (…) i Urząd Miasta (...)). Corocznie odprowadzał Pan również jako osoba prywatna podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste.

24.Posiada Pan inne nieruchomości, głównie na terenie gminy (…), ale nie zamierza Pan ich sprzedać.

Pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z 2 marca 2022 r.)

Czy przy sprzedaży opisanej wyżej działki nr (...), będącej w użytkowaniu wieczystym, wystąpi Pan jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie (sformułowane ostatecznie w piśmie z 2 marca 2022 r.)

Pana zdaniem, w zakresie sprzedaży ww. działki nie będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Działka zakupiona została w roku 2011 do majątku osobistego Pana i żony, w ramach sprawowania zarządu nad prywatnym majątkiem niezwiązanym z działalnością. Wszystkie działania związane z jej zakupem i inne czynności po zakupie (wytyczenie granic, wydzielenie części działki bezpłatnie pod poszerzenie drogi, postawienie na działce tablicy z ogłoszeniem o sprzedaży) wchodzą w zakres tradycyjnego gospodarowania własnym majątkiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr (...) – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynności odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Ponadto, zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania ich sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Niemniej jednak o tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd – jak zaznaczono powyżej – niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy.

Wątpliwości Pana dotyczą kwestii ustalenia, czy przy sprzedaży działki nr (...), będącej w użytkowaniu wieczystym, wystąpi Pan jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. gruntu) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że wraz z żoną, zakupił Pan działkę nr (...). Umowa przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości miała miejsce u notariusza 10 lutego 2011 r. Zakupiona nieruchomość nie jest zabudowana, a teren, na którym się znajduje nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nabycie działki (...), zostało wykonane w ramach czynności zwolnionych z VAT (od osoby fizycznej). Przy czynności zakupu VAT nie wystąpił, więc nie mogło być prawa do jego odliczenia. Działka będąca przedmiotem zbycia nigdy nie była w jakikolwiek sposób związana z Pana działalnością gospodarczą (nie była wykorzystywana i żadne koszty z nią związane nie były kosztami firmy). Działka ta nie była wykorzystywana ani do celów zwolnionych, ani opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Pana żona również tej działki w żaden sposób nie wykorzystywała. Pana żona nie prowadzi na działce nr (...) żadnej działalności, w tym rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy. Pana żona nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie był i nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Działka nr (...) w żaden sposób nie była przez Pana wykorzystywana. Działka ta została przez Pana i Pana żonę udostępniona nieodpłatnie Panu (…) w dniu (…) r. w zamian za (...). Nigdy nie był pobierany żaden czynsz za działkę, więc żadne faktury, przez nikogo nie były wystawiane. Ani Pan, ani żona nie rozliczali podatku należnego z tytułu dzierżawy działki nr (...), gdyż podatek taki nigdy nie wystąpił. Złożony został wniosek do Urzędu Miasta o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. O warunki zabudowy wystąpiła Spółka, która jest właścicielem sąsiadującej działki i jest również zainteresowana jej sprzedażą. Nie została zawarta pisemna umowa przedwstępna z ewentualnym kupującym (jest ustna zgoda na sprzedaż). Warunkiem zakupu z pewnością będzie uzyskanie prawomocnej decyzji o warunkach zabudowy oraz pozytywna decyzja ochrony środowiska. Zostało udzielone pełnomocnictwo przedstawicielowi Spółki również do załatwienia spraw wydania opinii środowiskowej. Poniósł Pan nakłady związane z: wytyczeniem punktów granicznych, poszerzeniem istniejącej drogi. Corocznie odprowadzał Pan również jako osoba prywatna podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste. Posiada Pan inne nieruchomości, ale nie zamierza Pan ich sprzedać.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Według art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl § 2 powołanego artykułu:

Na mocy art. 108 Kodeksu cywilnego:

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W analizowanej sprawie – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa przedstawicielowi Spółki z o.o. (...) do załatwienia spraw wydania opinii środowiskowej. Zatem jedynym działaniem związanym z przedmiotowym pełnomocnictwem była ww. czynność.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę, w przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Pan, dokonując planowanej sprzedaży udziałów we współwłasności działki, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Pana udziałów we współwłasności działki nr (...), stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, zbywając ww. udziały we współwłasności działki stanowiącej majątek prywatny, korzystać Pan będzie z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego – stosownie do zapisów orzecznictwa – transakcja zbycia ww. udziałów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, przy sprzedaży opisanej wyżej działki nr (...), będącej w użytkowaniu wieczystym, nie wystąpi Pan jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Pana w tym zakresie zostało uznane za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży udziału we współwłasności działki nr (...) dla Pana, natomiast nie rozstrzyga dla współwłaściciela nieruchomości czyli Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).