Opodatkowanie/prawo do odliczenia - Interpretacja - 0113-KDIPT1-3.4012.7.2020.2.KS -

Interpretacja indywidualna z dnia 18.03.2020, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.7.2020.2.KS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie/prawo do odliczenia

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2020 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania odpłatnej usługi dzierżawy za czynność opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT jest prawidłowe,

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach VAT dokumentujących wydatki związane z pracami modernizacyjnymi Miejskiego Domu Kultury jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania odpłatnej usługi dzierżawy za czynność opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT,

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach VAT dokumentujących wydatki związane z pracami modernizacyjnymi.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz dokonanie stosownej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Miasto aktualnie realizuje projekt pod nazwą . W ramach tego projektu Miasto realizuje modernizację domu. Będą realizowane następujące prace remontowo-inwestycyjne, i tak;

główna część budynku zostanie pozostawiona bez zmian,

wnętrze ulegnie zmianom, ponieważ zostanie wymieniona cała infrastruktura,

powstanie system wentylacji,

odnowiona będzie sala kinowa ,

wymienione będą elementy szklane i drewniane okien,

zostanie odnowiona fasada na zewnątrz budynku z cegłami licowymi, bogatymi gzymsami i ramami okiennymi,

zostaną na nowo zrobione podłogi i tynki a ceglaste sklepienia kolebkowe zostaną zaimpregnowane. Po remoncie powstaną pomieszczenia dla rzemieślników, sala kinowa i pomieszczenia administracyjne.

Koszt tej inwestycji brutto stanowi kwotę 1.489.501,12 EUR w tym niekwalifikowany podatek VAT 278.526,60 EUR. Dofinansowanie do tego projektu stanowi 80% wydatków kwalifikowanych netto. Miasto złożyło oświadczenie z podmiotem umowy o nie kwalifikowalności VAT w projekcie. W związku z realizacją tej inwestycji pojawia się pytanie czy Miastu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach zakupu towarów i usług nabywanych i wykorzystywanych do realizacji przedmiotowego projektu. Wnioskodawca nadmienił, że inwestycja będzie przekazana jednostce samorządowej to jest Miejskie, ostatecznie wykorzystywana do czynności opodatkowanych? Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późniejszymi zmianami w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że Miasto jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług oraz znajduje się w wykazie podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT na stronie www.gov.pl. Jest podmiotem utworzonym z mocy ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym i posiada osobowość prawną. Urząd Miasta prowadzi wspólne scentralizowane rozliczenia podatku VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi, do odliczeń podatku naliczonego stosuje proporcję 93%.

Urząd Miasta obecnie realizuje projekt pod nazwą . W ramach tego projektu Urząd Miasta realizuje modernizację Domu. Będą realizowane następujące prace modernizacyjne, i tak: główna część budynku zostanie pozostawiona, wewnątrz zostanie wymieniona infrastruktura, powstanie system wentylacji, odnowiona sala kinowa, wymiana elementów szklanych i drewnianych okien, odnowiona zostanie fasada na zewnątrz budynku z cegłami licowymi, bogatymi gzymsami i ramami okiennymi, zostaną zrobione podłogi i tynki a ceglaste sklepienia kolebkowe zostaną zaimpregnowane. Po modernizacji powstaną pomieszczenia dla rzemieślników, sala kinowa i pomieszczenia administracyjne. Koszt tej inwestycji brutto stanowi kwotę 1 489 501, 12 EUR w tym niekwalifikowany VAT 278 526, 60 EUR. Dofinansowanie do tego projektu stanowi 80% wydatków kwalifikowanych netto.

Po zakończeniu inwestycji cała modernizowana infrastruktura będzie stanowić własność Miasta. Wydatki inwestycyjne związane z modernizacją są dokumentowane wystawianymi na Miasto fakturami od czynnych podatników VAT, na których Miasto jest nabywcą przedmiotowych towarów i usług. Nie występują tu również ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Jednostką odpowiedzialną za zarządzanie zmodernizowanym budynkiem będzie Miejskie, w , które również posiada status czynnego podatnika VAT, posiada osobowość prawną i jest wpisane do rejestru instytucji kultury pod numerem , NIP ... Po zakończeniu realizacji projektu Miasto niezwłocznie wydzierżawi zmodernizowaną infrastrukturę w celu jej eksploatacji. Miejskie będzie wykorzystywało wydzierżawiony budynek do wykonywania działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Obecnie, na ciągły rozwój M. oraz na mieszaną działalność opodatkowaną podatkiem VAT Miejskie stosuje przy odliczeniu podatku naliczonego proporcję w wysokości 78%.

Działalność Miejskiego polega na;

redagowaniu, wydawaniu i sprzedaży gazety lokalnej ,

przyjmowaniu reklam i ogłoszeń w ,

prowadzenie biblioteki,

prowadzenie stołówki Miejskiej w , która odpłatnie świadczy usługi dla przedszkola samorządowego, szkól podstawowych, świetlicy socjoterapeutycznej, jak również bezpośrednio dla ludności oraz w przypadku organizowania imprez okolicznościowych, chrzcin, wesel, styp itp. oraz na co dzień.

Miejskie w wykorzysta nowo zmodernizowany budynek na potrzeby pracowników administracyjnych oraz do odpłatnych projekcji filmów (kino).

Dzierżawa będzie miała charakter odpłatny. Miasto co miesiąc będzie wystawiać fakturę dokumentującą wynagrodzenie za dzierżawę ujmując ją jednocześnie w rejestrze sprzedaży i będzie z tego tytułu rozliczać VAT należny. Zasady korzystania z infrastruktury budynku będzie szczegółowo określać umowa dzierżawy. Na podstawie tej umowy M. będzie uprawniona do korzystania z budynku ale i do świadczenia usług opodatkowanych, które dotychczas wykonuje oraz będzie wykonywać (projekcje filmowe) oraz do współdziałania z Miastem jako właścicielem przez cały okres trwania umowy w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania budynku.

Czynsz dzierżawny za każdy rok korzystania z infrastruktury zostanie ustalony przy uwzględnieniu realiów rynkowych dla wynajmu tego typu budynku nie mniej jednak niż stawka amortyzacji dla tego typu budynków tj. 2,5% i w taki sposób aby pozwolił zwrócić Miastu poniesione koszty modernizacji inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

przedstawione w uzupełnieniu wniosku.

Czy odpłatne wydzierżawienie budynku Miejskiego przez Miasto na rzecz Miejskiego w będzie stanowić po stronie Miasta świadczenie usług opodatkowanych podstawową stawką VAT?
Czy Miasto ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadach ogólnych wydatków wykazanych w fakturach zakupowych dotyczących prac modernizacyjnych Miejskiego Domu Kultury?

Zdaniem Wnioskodawcy

(ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi, który osiąga z niej korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady w sytuacji, kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi być na tyle bezpośredni i mieć na tyle wyraźny charakter, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być dokonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy które realizują zadania do których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT.

Reasumując, należy uznać, że Miasto w przypadku realizacji umów cywilnoprawnych tj. na warunkach i okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, działając we własnym imieniu i na własny rachunek powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona analogicznie do tych podmiotów.

W celu wykonywania zadań gmina (miasto) może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierając umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 o samorządzie gminnym). Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 o samorządzie gminnym).

W świetle powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że Miasto wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicje działalności gospodarczej tj. usługi dzierżawy budynku działa w charakterze podatnika VAT i w konsekwencji nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 1 ust. 6 ustawy o VAT.

W analizowanym przypadku Miasto wystąpi w roli podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a dzierżawa budynku jako świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Świadczenie usług dzierżawy budynku na cele związane z działalnością gospodarczą nie zostało przez ustawodawcę zaliczone do usług zwolnionych z opodatkowania ani nie zostało objęte obniżonymi stawkami zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT, w związku z powyższym powinno być opodatkowane według podstawowej stawki 23%.

Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Analizując treść powołanych przepisów prawa, Miasto ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (w zakresie stosowania przez niego proporcji), zawartych w fakturach dokumentujących poniesione wydatki związane z modernizacją budynku. Jak wskazało Miasto w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, powstała w efekcie inwestycji infrastruktura budynku będzie wykorzystywana do świadczenia usług dzierżawy tj. do czynności opodatkowanych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

uznania odpłatnej usługi dzierżawy za czynność opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT jest prawidłowe,

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach VAT dokumentujących wydatki związane z pracami modernizacyjnymi Miejskiego Domu Kultury jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w stanie prawnym obowiązującym odpowiednio w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ()

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

Należy zatem stwierdzić, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 tej ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania VAT (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza art. 4(5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być interpretowane ściśle.

Należy zauważyć, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji zamiaru wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem dla określenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym, samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Należy jednakże zaznaczyć, że nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim przy dokonywaniu świadczeń opodatkowanych, lecz oczywistość oraz bezsporność tego powiązania z dokonywaną przez Wnioskodawcę sprzedażą opodatkowaną, może dopiero dać uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina obecnie realizuje projekt pod nazwą . W ramach tego projektu Urząd Miasta realizuje modernizację Domu Kultury. Koszt tej inwestycji brutto stanowi kwotę 1 489 501, 12 EUR w tym niekwalifikowany VAT 278 526, 60 EUR. Dofinansowanie do tego projektu stanowi 80% wydatków kwalifikowanych netto. Po zakończeniu inwestycji cała modernizowana infrastruktura będzie stanowić własność Miasta. Wydatki inwestycyjne związane z modernizacją są dokumentowane wystawianymi na Miasto fakturami od czynnych podatników VAT, na których Miasto jest nabywca przedmiotowych towarów i usług. Jednostką odpowiedzialną za zarządzanie zmodernizowanym budynkiem będzie Miejskie w , które również posiada status czynnego podatnika VAT, posiada osobowość prawną i jest wpisane do rejestru instytucji kultury. Po zakończeniu realizacji projektu Miasto niezwłocznie wydzierżawi zmodernizowaną infrastrukturę w celu jej eksploatacji. Miejskie będzie wykorzystywało wydzierżawiony budynek do wykonywania działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Miejskie w wykorzysta nowo zmodernizowany budynek na potrzeby pracowników administracyjnych oraz do odpłatnych projekcji filmów (kino).

Zmodernizowany budynek będzie służył wyłącznie Miastu do wykonywania odpłatnie usług dzierżawy, co oznacza, że ponoszone przez Miasto wydatki będą miały związek wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi Miasta i nie będą miały związku z czynnościami nie podlegającymi opodatkowaniu (w szczególności inwestycja nie będzie służyła Miastu do organizowania zadań własnych). Czynsz dzierżawny za każdy rok korzystania z infrastruktury zostanie ustalony przy uwzględnieniu realiów rynkowych dla wynajmu tego typu budynku nie mniej jednak niż stawka amortyzacji dla tego typu budynków tj. 2,5% i w taki sposób aby pozwolił zwrócić Miastu poniesione koszty modernizacji inwestycji.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz treść powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Gmina z tytułu świadczenia usług dzierżawy budynku Miejskiego Domu Kultury wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług. Nie znajdzie w tym przypadku zastosowanie wyłączenie organu władzy publicznej (Gminy) z grona podatników, gdyż Gmina będzie wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej.

W konsekwencji, czynność przekazania budynku Miejskiego Domu Kultury na podstawie umowy dzierżawy będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje zwolnienia takiej czynności od podatku oraz obniżonej stawki podatku VAT, to planowana transakcja dzierżawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach VAT dokumentujących wydatki związane z pracami modernizacyjnymi Miejskiego Domu Kultury, wskazać należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących modernizacji Miejskiego Domu Kultury , ponieważ jak wynika z wniosku ponoszone przez Miasto wydatki będą miały związek wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi Miasta i nie będą miały związku z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu (w szczególności inwestycja nie będzie służyła Wnioskodawcy do organizowania zadań własnych). Zmodernizowany budynek Miejskiego Domu Kultury zostanie udostępniony na podstawie umowy dzierżawy na rzecz instytucji kultury, w ramach czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Spełniona tym samym zostanie podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019, poz. 1751), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 ustawy nowelizującej, do wiążących informacji stawkowych, zwanych dalej WIS, wydawanych przed dniem 1 kwietnia 2020 r.:

nie stosuje się przepisów art. 83 ust. 1 pkt 2 oraz załącznika nr 2 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, a także przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 41 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym,
stosuje się przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. ad i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3 i 4.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy nowelizującej, WIS wydana przed dniem 1 kwietnia 2020 r. wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po 31 marca 2020 r. oraz usługi, która została wykonana po tym dniu, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe już od 1 listopada 2019 r. przy czym WIS będzie mógł dotyczyć stanu prawnego, który zacznie obowiązywać dopiero od 1 kwietnia 2020 r.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że niniejsza interpretacja w zakresie uznania odpłatnej usługi dzierżawy za czynność opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT wywiera skutki prawne wyłącznie dla okoliczności przedstawionych w opisie sprawy oraz w stanie prawnym obowiązującym odpowiednio w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji. Natomiast niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla czynności objętych wnioskiem a wykonanych po 31 marca 2020 r.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei, z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie