Temat interpretacji

zwolnienie z podatku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 24 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 12 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 12 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości KW - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości KW .

Wniosek uzupełniony został w dniu 12 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 12 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony w dniu 12 maja 2020 r.:

Dłużna spółka (podatnik) Sp. z o.o. z siedzibą w (KRS ) była właścicielem zajętej w toku egzekucji nieruchomości w postaci lokalu. Dla lokalu prowadzona jest księga wieczysta . Nieruchomość położona jest w.... Lokal położony jest w budynku mieszkalnym, stanowiącym tzw. hotel apartamentowy. Z lokalem związany jest przynależny udział 94/10000 we współwłasności nieruchomości, z której lokal ten został wydzielony. Lokal ma powierzchnię m² i składa się z pokoju z aneksem kuchennym oraz łazienki, położony jest na parterze budynku.

Nieruchomość została nabyta przez dłużną spółkę dnia 2012 r. (spółka nosiła wówczas nazwę Sp. z o.o.). Nieruchomość została nabyta od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących podatnikami VAT. Czynność była opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Nieruchomość była w czasie jej posiadania przez dłużną spółkę nieodpłatnie użyczana osobom trzecim.

W lokalu nie były czynione nakłady o charakterze ulepszeniowym, nie dokonano istotnej przebudowy, która zmieniałaby jego funkcję bądź przeznaczenie.

Dnia . 2016 r. spółka została wykreślona z urzędu z rejestru podatników VAT.

Licytacja nieruchomości miała miejsce 2016 r., prawomocne przysądzenie własności na rzecz nabywcy licytacyjnego nastąpiło lipca 2018 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest komornikiem sądowym.

W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego komornik sądowy dokonał sprzedaży licytacyjnej nieruchomości ., należącej do dłużnej spółki Sp. z o.o. z siedzibą w , KRS

Nieruchomość była w czasie jej posiadania przez dłużną spółkę nieodpłatnie użyczana osobom trzecim. Nieodpłatne użyczenie nieruchomości osobom trzecim rozpoczęło się co najmniej 2 lata przed dostawą nieruchomości w drodze sprzedaży licytacyjnej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa lokalu - stanowiącego nieruchomość objętą KW - będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa lokalu stanowiącego nieruchomość objętą KW nr , będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami natomiast są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jak stanowi art. 2 ust. 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. do 31 sierpnia 2019 r. rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jednocześnie przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej - bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego Wnioskodawca (komornik sądowy) dokonał licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika (KW ). Licytacja nieruchomości odbyła się w dniu 2016 r., natomiast prawomocne przysądzenie własności na rzecz nabywcy licytacyjnego nastąpiło lipca 2018 r.

Nieruchomość to lokal (pokój z aneksem kuchennym i łazienką) położony w budynku mieszkalnym tzw. hotelu apartamentowym. Z lokalem związany jest przynależny udział 94/10000 we współwłasności nieruchomości, z której lokal ten został wydzielony. Dłużna spółka nabyła nieruchomość w dniu 2012 r. od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących podatnikami VAT. W lokalu nie były czynione nakłady związane z jego ulepszeniem, nie dokonano istotnej przebudowy, która zmieniałaby jego funkcję bądź przeznaczenie. Nieruchomość była w czasie jej posiadania przez dłużną spółkę nieodpłatnie użyczana osobom trzecim. Nieodpłatne użyczenie nieruchomości osobom trzecim rozpoczęło się co najmniej 2 lata przed dostawą nieruchomości w drodze sprzedaży licytacyjnej nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z podatku dostawy lokalu (KW ), na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy uznać należy, że w przedmiotowym przypadku spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do lokalu będącego przedmiotem transakcji doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży lokalu upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem transakcja zbycia lokalu (KW ) spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa lokalu (KW nr ), będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegoza pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej