Temat interpretacji

Określenie statusu Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest uczelnią niepubliczną, wpisaną do prowadzonej przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego ewidencji uczelni niepublicznych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie wystawia faktur VAT.

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu 1 i 2, o łącznej powierzchni 4.040 m² (cztery tysiące czterdzieści metrów kwadratowych), położonej przy () dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy dla () prowadzi księgę wieczystą, zwaną dalej "Nieruchomością".

Przedmiotową Nieruchomość Wnioskodawca nabył od osób fizycznych na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym sporządzonym w dniu 31 stycznia 2011 roku przez asesora notarialnego z zamiarem budowy siedziby Uczelni. Jest to jedyna nieruchomość będąca własnością Wnioskodawcy. Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani użyczenia. Wnioskodawca nie czerpał korzyści finansowych z tejże nieruchomości. Nieruchomość położona jest na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca własnym staraniem i na własny koszt doprowadził do wycięcia drzew zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu ludzi, a w tym utrudniających swobodne planowanie i zagospodarowanie działki, a także prowadził negocjacje z dostawcami mediów.

Wnioskodawca prowadził również rozmowy z Urzędem () w zakresie budowy drogi publicznej w pobliżu nieruchomości zgodnie z procedurą () i w tym zakresie na własny koszt wykonał:

1. operat szacunkowy,
2. mapy podziałowe nieruchomości () niezbędnej do procedury (),
3. opracowania drogowe i uzgodnienia.

W zakresie Nieruchomości na wniosek firmy Sp. z o. o. działającej z upoważnienia Uczelni została wydana w dniu 18 lipca 2019 roku z upoważnienia () ostateczna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z treści której wynika, że Nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę.

Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która planuje zrealizować na podstawie ww. decyzji o warunkach zabudowy, inwestycję polegającą na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z ewentualnymi usługami w parterze, z jednopoziomowym garażem podziemnym wraz z niezbędną infrastrukturą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, Wnioskodawcę należy potraktować jako podatnika VAT w tej transakcji w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei zaś art. 15 ust. 2 stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności.

Co do zasady, aby sprzedaż podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, powinna być dokonana przez podatnika VAT w wykonaniu przez niego działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności - będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług - niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji - nie podlega opodatkowaniu. Wskazać jednakże należy,
że w niektórych sytuacjach sprzedaż (w tym również sprzedaż nieruchomości), pomimo iż jest dokonywana przez podmiot nie prowadzący formalnie działalności gospodarczej oraz nie posiadający statusu czynnego podatnika VAT, może być uznana jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aktualne orzecznictwo sądowe w tym zakresie stoi bowiem na stanowisku, że status podatnika VAT można przypisać także podmiotowi, który nie jest formalnie zarejestrowany i nie zgłasza, że dokonuje sprzedaży w ramach działalności gospodarczej, tylko twierdzi, iż dokonuje tej czynności w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Od okoliczności sprawy będzie zależało, czy faktycznie mamy do czynienia z zarządem majątkiem prywatnym, czy ze sprzedażą w ramach wykonywanej działalności gospodarczej (wyrok NSA z 10 stycznia 2018 r., I FSK 448/16; nieprawomocny wyrok WSA w Gdańsku z 23 października 2018 r., I SA/GD 844/18). Do określenia, w jakim przypadku sprzedaż będzie można traktować jak przejaw działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, pomocne mogą być wskazówki Naczelnego Sądu Administracyjnego określone w wyroku z 28 października 2011 r., I FSK 1554/10, LEX nr 1102760. Sąd ten we wskazanym orzeczeniu stwierdził, że do oceny, czy w danej transakcji sprzedawca (np. działek) występuje w roli podatnika, istotne są okoliczności i warunki, w jakich dochodzi do transakcji potencjalnie podlegającej opodatkowaniu VAT. Fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z kolei zaś w wyroku z 3 marca 2015 r. (I FSK 1859/13, LEX nr 1651672) NSA podkreślił, że na działalność gospodarczą zbywcy wskazywać mogą w szczególności takie łączne okoliczności, jak: - doprowadzenie z własnej inicjatywy do podziału zakupionego niezabudowanego gruntu rolnego o powierzchni kilku hektarów na kilkadziesiąt niezabudowanych działek;

• wydzielenie dróg wewnętrznych; - podjęcie czynności w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy;
• wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej, dostępnej dla wydzielonych działek, oraz
• podjęcie działań informacyjnych o sprzedaży działek.

Dla rozstrzygnięcia o statusie sprzedawcy nieruchomości istotny jest również zamiar, z jakim nieruchomości zostały niegdyś nabyte przez sprzedawcę. Jeżeli sprzedawca uprzednio nabył nieruchomość z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, taką dalszą odsprzedaż traktuje się jako czynności podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe rozważania prawne, zdaniem Wnioskodawcy, Uczelnia w ramach sprzedaży ww. nieruchomości nie powinna być uznana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ww. ustawy, albowiem nieruchomość nie była przedmiotem najmu czy dzierżawy, uczelnia nie czerpała z tej nieruchomości korzyści, nieruchomość nie była nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, a podejmowane przez Uczelnię działania mające na celu jej uatrakcyjnienie nie były podejmowane z zamiarem zwiększenia jej wartości w celu dalszej odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Jednocześnie wskazać należy, iż nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach działalności gospodarczej.

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest by czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Należy również podkreślić, iż kategoria podatnika podatku VAT nie jest uzależniona od tego, czy dokonał rejestracji w tym podatku, czy też nie. O tym czy dany podmiot jest podatnikiem podatku VAT, czy też nie posiada takiego przymiotu nie decydują kryteria formalne związane z rejestracją, a jedynie kryteria obiektywne. Zatem co do zasady odpłatna dostawa towaru podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli towar ten (nieruchomość) jest w posiadaniu i stanowi majątek podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest uczelnią niepubliczną, która jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami ewidencyjnymi 1 i 2 o łącznej powierzchni 4.040 m², położonej (). Przedmiotową Nieruchomość Wnioskodawca nabył od osób fizycznych na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym sporządzonym w dniu 31 stycznia 2011 roku z zamiarem budowy siedziby Uczelni. Jest to jedyna nieruchomość będąca własnością Wnioskodawcy. Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani użyczenia. Wnioskodawca nie czerpał korzyści finansowych z tejże nieruchomości. Nieruchomość położona jest na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca własnym staraniem i na własny koszt doprowadził do wycięcia drzew zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu ludzi, a w tym utrudniających swobodne planowanie i zagospodarowanie działki, a także prowadził negocjacje z dostawcami mediów. Wnioskodawca prowadził również rozmowy z Urzędem () w zakresie budowy drogi publicznej w pobliżu nieruchomości zgodnie z procedurą i w tym zakresie na własny koszt wykonał operat szacunkowy i mapy podziałowe nieruchomości przy ulicy () niezbędnej do procedury oraz opracowania drogowe i uzgodnienia. W zakresie Nieruchomości została wydana w dniu 18 lipca 2019 roku z upoważnienia ()ostateczna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z treści której wynika, że Nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę. Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która planuje zrealizować na podstawie ww. decyzji o warunkach zabudowy, inwestycję polegającą na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z ewentualnymi usługami w parterze, z jednopoziomowym garażem podziemnym wraz z niezbędną infrastrukturą.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest wskazanie czy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, Wnioskodawcę należy potraktować jako podatnika VAT w tej transakcji w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że Uczelnia w ramach sprzedaży ww. nieruchomości nie powinna być uznana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ww. ustawy, albowiem nieruchomość nie była przedmiotem najmu czy dzierżawy, uczelnia nie czerpała z tej nieruchomości korzyści, nieruchomość nie była nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, a podejmowane przez Uczelnię działania mające na celu jej uatrakcyjnienie nie były podejmowane z zamiarem zwiększenia jej wartości w celu dalszej odsprzedaży.

Zdaniem tut. Organu użycie przez ustawodawcę określenia bez względu na cel i rezultat oznacza, że działalność gospodarcza podatnika VAT może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysku, gdyż w jej ramach podatnik może dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym podatnikiem VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizując np. zadania oświatowe, zdrowotne, kulturalne, charytatywne itp., przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca jest uczelnią niepubliczną, wpisaną do prowadzonej przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego ewidencji uczelni niepublicznych. Przedmiotową Nieruchomość Wnioskodawca nabył z zamiarem budowy siedziby Uczelni, co wskazuje, że została nabyta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Uczelnia ma zamiar dokonać dostawy towarów (Nieruchomości) za odpłatnością, tj. w celu zarobkowym.

Zatem czynność sprzedaży ww. Nieruchomości, jako czynność spełniająca definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem dokonana zostanie przez Wnioskodawcę, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, że zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85) Uczelnia posiada osobowość prawną.

Przy czym w przypadku podmiotów posiadających osobowość prawną, nie występuje prywatna sfera ani też majątek osobisty, tym samym nie występuje problem przyporządkowania wykonanej czynności do działań w sferze działalności gospodarczej lub do działań w sferze prywatnej.

Powyższe należy odróżnić od działań podejmowanych przez osoby fizyczne, w przypadku których może wystąpić pewien dualizm. Osoba fizyczna może bowiem podejmować działania jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, będą to działania w sferze prywatnej, osobistej, ale może też ta sama osoba fizyczna podejmować działania jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko, będą to działania w zakresie jej przedsiębiorstwa i co za tym idzie mogą to równocześnie być działania uznawane za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego też względu problemy dotyczące uznania pewnych działań (w tym w szczególności dostawy towarów) za działalność gospodarczą, a osobę te działania podejmującą za podatnika podatku od towarów i usług, występują wyłącznie w przypadku osób fizycznych i takich też spraw dotyczyły przywołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych tj. sygn. akt I FSK 448/16, I SA/GD 844/18 czy też I FSK 1554/10 oraz I FSK 1859/13, które w przedmiotowej sprawie nie znajduje żadnego zastosowania, gdyż rozstrzygnięcia to podjęto w zupełnie odmiennym stanie faktycznym. W przypadku natomiast podmiotów posiadających osobowość prawną nie występuje żadna sfera prywatna, a zatem wszelkie działania podejmowane przez takie podmioty są czynnościami wykonywanymi w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej, w tym podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż Nieruchomości w postaci niezabudowanych działek gruntu o nr 1 i 2, wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ustawy. Zauważyć bowiem trzeba, że następuje tu przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami, których Wnioskodawca jest właścicielem od momentu ich zakupu do momentu wydania. W konsekwencji czynność sprzedaży Nieruchomości, jako odpłatna dostawa towarów, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, a zarazem Wnioskodawca w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości będzie traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej