Temat interpretacji

z uwagi na fakt, iż usługi weterynaryjne nie zostały wymienione wśród usług wyłączonych z zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, to Wnioskodawca może skorzystać na podstawie przepisu § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej wykonując usługę weterynaryjną

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2020 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z 13 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej świadczonych usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej świadczonych usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 13 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 6 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.136.2020.1.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 13 maja 2020 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest lekarzem weterynarii i do października 2019 r. prowadził działalność gospodarczą i prowadził ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących. W roku podatkowym 2018 przychód Wnioskodawcy wynosił 8805 zł (osiem tysięcy osiemset pięć). Zgodnie z rozporządzeniem z 28 grudnia 2018 r. Wnioskodawca nie był obowiązany prowadzić ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jednak Wnioskodawca posiadał kasę fiskalną i w 2019 r. prowadził ewidencje przy zastosowanie kasy dla własnej wygody, a nie z obowiązku ustawowego. W październiku 2019 r Wnioskodawca zlikwidował działalność gospodarczą, którą powtórnie zarejestrował w lutym 2020 r. Urząd skarbowy w O. nie umiał odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy i zaproponował mu złożenie wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przez krajową informację skarbową.

W uzupełnieniu do wniosku na pytanie Organu: Jakiej sprzedaży Wnioskodawca dokonuje/będzie dokonywał w 2020 r. tj. jakie usługi lub towary będzie sprzedawał?, Wnioskodawca wskazał: usługi weterynaryjne.

Sprzedaż usług jest i będzie na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej.

Na pytanie Organu oznaczone numerem 3: Czy Wnioskodawca dokonał fiskalizacji ww. kasy rejestrującej w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) obowiązujących do 30 kwietnia 2019 r. lub przepisów rozporządzenia Ministra finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816) obowiązujących od 1 maja 2019 r.?, Wnioskodawca wskazał: Nie dokonywał fiskalizacji ww. kasy rejestrującej w rozumieniu przepisów zawartych w pkt 3 wezwania.

Na pytanie Organu oznaczone numerem 4: Czy Wnioskodawca prowadził już albo prowadzi sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych towarów albo usług wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519), do których nie stosuje się zwolnień z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość osiąganych obrotów? Jeżeli tak, to od kiedy?, Wnioskodawca wskazał: Nie prowadzę sprzedaży towarów i usług wymienionych w art. 4 ust 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r..

Na pytanie Organu oznaczone numerem 5: Czy w ramach ponownego rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie prowadził wyłącznie taką sprzedaż, która będzie korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?, Wnioskodawca wskazał: Tak, będę prowadził wyłącznie taką sprzedaż, która będzie korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na podstawie par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r..

W roku podatkowym 2018 obrót wyniósł 8805 zł.

Za wykonywane usługi Wnioskodawca otrzymuję i będzie otrzymywał zapłatę gotówką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w 2020 r. Wnioskodawcę będzie obowiązywało prowadzenie ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Według Wnioskodawcy zgodnie rozporządzaniem Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w 2020 r. jako lekarz weterynarii i jako osoba fizyczna mająca przychód w roku 2018 i w 2019 poniżej 20 000.00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Poprzez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (§ 2 ust. 2 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

1. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 1 ww. rozporządzenia).

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 4 ww. rozporządzenia).

W przypadku gdy przepisy ust. 1 - 7 przewidują różne terminy utraty mocy zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienia te tracą moc w terminie najwcześniejszym (§ 5 ust. 7 ww. rozporządzenia).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest lekarzem weterynarii i do października 2019 r. prowadził działalność gospodarczą i prowadził ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących. W roku podatkowym 2018 obrót Wnioskodawcy wynosił 8805 zł (osiem tysięcy osiemset pięć). Zgodnie z rozporządzeniem z 28 grudnia 2018 r. Wnioskodawca nie był obowiązany prowadzić ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jednak Wnioskodawca posiadał kasę fiskalną i w 2019 r. prowadził ewidencje przy zastosowanie kasy dla własnej wygody, a nie z obowiązku ustawowego. Nie dokonywał fiskalizacji ww. kasy rejestrującej. W październiku 2019 r. Wnioskodawca zlikwidował działalność gospodarczą, którą powtórnie zarejestrował w lutym 2020 r. W 2020 r. Wnioskodawca świadczy usługi weterynaryjne. Sprzedaż usług jest i będzie na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży towarów i usług wymienionych w § 4 ust 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy jako lekarz weterynarii i jako osoba fizyczna mająca przychód w roku 2018 i w 2019 poniżej 20 000.00 zł ma obowiązek ewidencjonowania prowadzonej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca, świadcząc usługi weterynaryjne nie był obowiązany prowadzić ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zatem, nie powstał jeszcze u niego obowiązek ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy użyciu kasy rejestrującej (zwolnienie podmiotowe).

W tym miejscu zasadne jest odnieść się do przepisów wskazanego wyżej § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Należy zaznaczyć, że w zamieszczonym tam katalogu usług, które są wyłączone ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej bez względu na osiągane obroty, ustawodawca nie wskazał usług weterynaryjnych.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż usługi weterynaryjne nie zostały wymienione wśród usług wyłączonych z zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, to Wnioskodawca może skorzystać na podstawie przepisu § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej wykonując usługę weterynaryjną, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych do dnia 31 grudnia 2021 r., przy spełnieniu warunków dot. zwolnienia.

W konsekwencji Wnioskodawcę świadczącego usługi weterynaryjne nadal obowiązują zasady ogólne. Oznacza to, że może on korzystać w 2020 roku ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wskazanych usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej