Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1

W opinii Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktur, w stosunku, do których ma miejsce 100% zajęcie komornicze, a które dokumentują nabycie towarów/usług z załącznika nr 15 do Ustawy o VAT wprowadzanego przez ustawę zmieniającą z dnia 9 sierpnia 2019 r., na kwotę faktury, co najmniej 15 000 zł brutto, - dokonanie płatności przez Wnioskodawcę za ww. faktury powinno być zrealizowane w całości, tj. w kwocie brutto faktury do komornika.

Zgodnie z art. 108a ust. 1a Ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym przez ustawę zmieniającą z dnia 9 sierpnia 2019 r., Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do Ustawy o VAT, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W świetle art. 15 ust.1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą.

W tym samym artykule w ust. 6 czytamy, iż za podatnika VAT nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 771), komornik jest organem władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym. Art. 33 tej samej ustawy stanowi, że komornik nie jest przedsiębiorcą i nie może prowadzić działalności gospodarczej.

Przepisy dotyczące obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, wprowadzane z dniem 1 listopada 2019 r. ustawą zmieniającą z dnia 9 sierpnia 2019 r., dotyczą czynności (załącznik nr 15 do Ustawy o VAT) pomiędzy podatnikami VAT czynnymi (B2B), które to czynności podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce, i są dokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi, co najmniej 15 000 zł brutto.

Mechanizm podzielonej płatności polega na tym, że płatność za fakturę dokumentującą nabycie towaru/usługi, dokonana przelewem, nie trafia w całości na jedno konto odbiorcy, ale zostaje rozdzielona na kwotę netto i VAT. Środki trafiają na dwa różne rachunki bankowe dostawcy. Kwota netto trafia na zwykły rachunek rozliczeniowy, a VAT na specjalny rachunek VAT, utworzony przez bank.

Zgodnie z ustawą Prawo bankowe, do 30 czerwca 2018 r. banki i SKOK-i były zobowiązane nowelizacją ustawy Prawo bankowe, do utworzenia dla przedsiębiorców dodatkowego rachunku VAT w ramach posiadanego przez nich rachunku podstawowego. Banki otwierają rachunki VAT dla przedsiębiorców posiadających konta rozliczeniowe.

Podsumowując, w myśl powołanych powyżej przepisów, komornik nie jest przedsiębiorcą i nie jest podatnikiem VAT, tym samym, nie spełnia kryteriów prawnych w zakresie możliwości regulowania do niego płatności za faktury objęte zajęciem w obowiązkowym mechanizmie podzielonej płatności, który z kolei dotyczy faktur na kwotę, co najmniej 15 000 PLN brutto, obejmujących towary/usługi zawarte w załączniku nr 15 do Ustawy o VAT wprowadzanego przez ustawę zmieniającą z dnia 9 sierpnia 2019 r.

Co więcej Wnioskodawca nie ma technicznej możliwości dokonania płatności w MPP do komornika, ponieważ komornik nie posiada rachunku VAT, który jest tworzony tylko dla przedsiębiorców.

Komornik Sądowy jest gwarantem wykonalności wyroków sądowych wydanych w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej. W opinii Spółki, jeżeli więc zajęcie komornicze obejmuje swym zakresem kwoty z faktur wystawionych na Wnioskodawcę, to Wnioskodawca bezwzględnie musi uregulować je do komornika w pełnej kwocie zajęcia, tj. w kwocie brutto.

Wnioskodawca nie ma więc prawnie możliwości dokonania zapłaty do komornika niezgodnie z zajęciem komorniczym, tj. w kwocie netto do komornika a podatek VAT w MPP na rachunek VAT kontrahenta. Postępowanie egzekucyjne prowadzone przez komornika pełni bowiem rolę wykonawczą w stosunku do wcześniejszego postępowania sądowego i to w jego ramach komornik doprowadza do wykonania orzeczenia sądu, tj. do wyegzekwowania kwoty pieniężnej.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktur na kwotę, co najmniej 15 000 zł brutto, objętych 100% zajęciem komorniczym, które dokumentują nabycie towarów/usług z załącznika nr 15 do Ustawy o VAT - dokonanie płatności za ww. faktury przez Spółkę w całości do komornika (zgodnie z zajęciem komorniczym) nie w mechanizmie podzielonej płatności, nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania sankcji wynikających z art. 108a ust. 7 Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r., jeśli sprzedawca nie rozliczy podatku VAT.

Zgodnie z art. 108a ust. 1a Ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym przez ustawę zmieniającą z dnia 9 sierpnia 2019 r., Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do Ustawy o VAT, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl artykułu 108a ust. 7 Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r., w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Zgodnie z ust. 8, ww. przepisu nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Zgodnie z art. 108a ust. 1e Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r., Przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w przypadku dokonywania płatności kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej transakcje realizowane w wykonaniu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1445 i 1572), jeżeli podmiot, na rzecz, którego dokonywana jest płatność, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w sytuacji 100% zajęcia komorniczego Wnioskodawca nie może dokonać zapłaty w MPP wypełniając tym samym dyspozycje art. 108a ust. 1a Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r., ponieważ bezsprzecznie obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonanie zapłaty pełnej kwoty faktury (brutto) do komornika a nie do kontrahenta. Postępowanie egzekucyjne prowadzone przez komornika pełni bowiem rolę wykonawczą w stosunku do wcześniejszego postępowania sądowego i to w jego ramach komornik doprowadza do wykonania orzeczenia sądu, tj. do wyegzekwowania kwoty pieniężnej.

Wnioskodawca płacąc więc do komornika (tj. osoby uprawnionej na mocy przepisów 896 i następne Kodeksu postępowania cywilnego) za fakturę wystawioną przez kontrahenta spełnia świadczenie (wykonuje zobowiązanie), tj. dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania. Natomiast nie ma ani prawnej ani technicznej możliwości dokonania płatności w MPP.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, oraz fakt, że mimo, iż ustawodawca w art. 1 pkt 20 ustawy zmieniającej, nie wykluczył ze stosowania obowiązkowego MPP płatności za faktury realizowane w związku z zajęciem komorniczym do komornika - w opinii Spółki, Wnioskodawca nie może ponosić negatywnych konsekwencji z tego tytułu w postaci 30% sankcji, w przypadku braku zapłaty podatku przez Sprzedawcę.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Spółki, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktur w stosunku, do których ma miejsce częściowe zajęcie komornicze, a które dokumentują nabycie towarów/usług z załącznika nr 15 do Ustawy o VAT na kwotę faktury, co najmniej 15 000 zł brutto - dokonanie płatności za ww. faktury przez Spółkę w części do komornika (zgodnie z zajęciem komorniczym) nie w mechanizmie podzielonej płatności, natomiast w pozostałej części do kontrahenta z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, nie spowoduje u Spółki sankcji wynikającej z art. 108a ust. 7 Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r., jeśli sprzedawca nie rozliczy podatku VAT.

Uzasadnienie takiego podejścia jest analogiczne do tego przedstawionego w odpowiedzi na pytanie nr 2 powyżej.

W sytuacji zajęcia komorniczego obejmującego część płatności za fakturę otrzymaną przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie może dokonać zapłaty za całą fakturę w MPP realizując tym samym dyspozycje art. 108a ust. 1a Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r. Bezsprzecznie, bowiem obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonanie zapłaty za fakturę do komornika zgodnie z zajęciem komorniczym, a nie jest to możliwie w MPP, (o czym już było powyżej). Dopiero pozostałą kwotę faktury, jaka zostanie po odjęciu kwoty zajęcia komorniczego Wnioskodawca ureguluje w MPP.

W konsekwencji, w opinii Spółki, brak dokonania przez nią zapłaty za całość faktury w reżimie podzielonej płatności, na rzecz nabywcy, gdy nie ma prawnej i technicznej możliwości dokonania zapłaty za faktury objęte obowiązkowym MPP w części objętej zajęciem komorniczym, (co skutkuje brakiem wypełnienia dyspozycji art. 108a ust. 7 Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r.) - nie może powodować u Wnioskodawcy kary w postaci sankcji, o której mowa w 108a ust. 7 Ustawy o VAT w przypadku braku zapłaty podatku przez Sprzedawcę.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktury na kwotę, co najmniej 15 000 zł brutto, objętej 100% zajęciem komorniczym, która dokumentuje nabycie towarów/usług z załącznika nr 15 do Ustawy o VAT - dokonanie płatności za ww. fakturę przez Spółkę w całości do komornika (zgodnie z zajęciem komorniczym) nie w mechanizmie podzielonej płatności, nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania odpowiedzialności solidarnej na podstawie art. 105a ust. 1 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie podejścia Wnioskodawcy, tj. brak odpowiedzialności solidarnej, jest analogiczne do tego przedstawionego w odpowiedzi na pytanie nr 2 i 3 powyżej.

W sytuacji zajęcia komorniczego obejmującego całość płatności za fakturę otrzymaną przez Wnioskodawcę, która objęta jest obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, Wnioskodawca nie może dokonać zapłaty za fakturę w MPP realizując tym samym dyspozycje art. 108a ust. 1a Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r. Bezsprzecznie bowiem obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonanie zapłaty za fakturę do komornika zgodnie z zajęciem komorniczym, a nie jest to z punktu widzenia prawnego i technicznego możliwie w MPP, o czym już było powyżej.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że mimo, iż Ustawodawca w art. 1 pkt 20 ustawy zmieniającej, nie wykluczył ze stosowania obowiązkowego MPP płatności za faktury realizowanej w związku z zajęciem komorniczym do komornika - w opinii Spółki, Wnioskodawca w tej sytuacji nie może ponosić negatywnych konsekwencji i nie może ponosić odpowiedzialności solidarnej na podstawie art. 105a ust. 1 Ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 5

Zdaniem Spółki, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktur w stosunku, do których ma miejsce częściowe zajęcie komornicze, a które dokumentują nabycie towarów/usług z załącznika nr 15 do Ustawy o VAT na kwotę faktury, co najmniej 15 000 zł brutto - dokonanie płatności za ww. faktury przez Spółkę w części do komornika (zgodnie z zajęciem komorniczym) nie w mechanizmie podzielonej płatności, natomiast w pozostałej części do kontrahenta z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania odpowiedzialności solidarnej na podstawie art. 105a ust. 1 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie takiego podejścia jest analogiczne do tego przedstawionego w odpowiedzi na pytanie nr 2, 3 i 4 powyżej.

W sytuacji zajęcia komorniczego obejmującego część płatności za fakturę otrzymaną przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie może dokonać zapłaty za część faktury objętej zajęciem komorniczym w MPP realizując tym samym dyspozycje art. 108a ust. 1a Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r. Bezsprzecznie bowiem obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonanie zapłaty za fakturę do komornika zgodnie z zajęciem komorniczym, a nie jest to możliwie w MPP, o czym już było powyżej.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że mimo, iż Ustawodawca w art. 1 pkt 20 ustawy zmieniającej, nie wykluczył ze stosowania obowiązkowego MPP płatności za faktury realizowanej w związku z zajęciem komorniczym do komornika - w opinii Spółki, Wnioskodawca nie może ponosić w tej sytuacji negatywnych konsekwencji i nie może ponosić odpowiedzialności solidarnej na podstawie art. 105a ust. 1 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) przewiduje z dniem 1 listopada 2019 r. m.in. rozszerzenie katalogu towarów i usług, w stosunku do których obligatoryjne zastosowanie będzie miał mechanizm podzielonej płatności.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 19 pkt 2 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

W myśl natomiast art. 108a ust. 7 i 8 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Ponadto, zgodnie z art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 105a ust. 3 pkt 6 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do nabycia towarów, za które podatnik dokonał zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na wykonywaniu/modernizacji obiektów energetycznych (...) w różnych lokalizacjach na podstawie umów zawieranych z operatorem systemu dystrybucyjnego w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne. Wnioskodawca nabywa usługi budowlane oraz budowlano-montażowe, które obecnie od 1 listopada 2019 r. wskazane są w załączniku nr 15 do Ustawy o VAT wprowadzonym przez ustawę zmieniającą z dnia 9 sierpnia 2019 r.

Zgodnie z art. 1 pkt 20 ustawy zmieniającej z dniem 1 listopada 2019 r. płatności za faktury z tytułu nabycia towarów i usług wskazanych w załączniku nr 15 do Ustawy o VAT, objęte są obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności w przypadku, gdy kwota brutto faktury, wynosi, co najmniej 15 000 zł.

Wśród otrzymywanych przez Wnioskodawcę faktur, dokumentujących nabycia towarów i usług, w tym towarów i usług, które objęte są obowiązkowym MPP, są faktury, za które płatność objęta jest zajęciem komorniczym.

W konsekwencji, płatność za takie faktury dokonywana jest przez Wnioskodawcę (kwota brutto) w całości lub w części do komornika - zgodnie z zajęciem komorniczym.

W przypadku zajęć komorniczych możliwe będą następujące sytuacje:

1. płatność za fakturę otrzymaną przez Wnioskodawcę objęta jest w 100% zajęciem komorniczym, a faktura ta jest równa lub przekracza kwotę 15 000 PLN brutto i dokumentuje nabycie towarów/usług, za które płatność objęta jest od 1 listopada 2019 r. obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności,
2. płatność za fakturę otrzymaną przez Wnioskodawcę objęta jest częściowym zajęciem komorniczym, a faktura ta jest równa lub przekracza kwotę 15 000 PLN brutto i dokumentuje nabycie towarów/usług, za które płatność objęta jest od 1 listopada 2019 r. obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności.

Ad. 1, 2 i 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. obowiązku stosowania od 1 listopada 2019 r. metody podzielonej płatności w sytuacji, gdy płatność za fakturę otrzymaną przez Wnioskodawcę objęta jest w 100% zajęciem komorniczym, a wartość brutto faktury stanowi co najmniej 15 000 zł i obejmuje towary/usługi wskazane w załączniku nr 15 do Ustawy o VAT oraz powstania ewentualnych konsekwencji po stronie Wnioskodawcy w związku z dokonaniem tych płatności bez stosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności podkreślić, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy oraz regulowania należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł (a nie jak wskazuje Wnioskodawca stanowi co najmniej 15 000 zł), gdyż tylko łączne spełnienie warunków, o których mowa w art. 108a ust. 1a ustawy, obliguje podatnika do dokonania płatności z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Tak więc w sytuacji, gdy Wnioskodawca otrzyma fakturę dokumentującą nabycie towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, a wartość brutto takiej faktury będzie niższa od kwoty 15 000 zł lub równa tej kwocie, to wówczas nie będzie w ogóle mowy o płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.).

Jak wynika ze złożonego wniosku, wśród otrzymywanych przez Wnioskodawcę faktur, dokumentujących nabycia towarów i usług, w tym towarów i usług, które objęte są obowiązkowym MPP, są faktury, za które płatność objęta jest zajęciem komorniczym. Płatność za takie faktury dokonywana jest przez Wnioskodawcę (kwota brutto) w całości do komornika - zgodnie z zajęciem komorniczym.

Biorąc pod uwagę opis analizowanej sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące metody podzielonej płatności, w sytuacji, gdy Spółka otrzyma fakturę na kwotę brutto przekraczającą 15 000 zł (nie zaś na kwotę równą 15 000 zł) za towary i usługi wymienione w zał. nr 15 do ustawy objętą w 100% zajęciem komorniczym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonywania płatności na rzecz komornika metodą podzielonej płatności, o której mowa w art. 108a ust. 1 ustawy.

Wskazać bowiem należy, że obowiązek zapłaty w podzielonej płatności nie dotyczy płatności z tytułu zajętej przez komornika wierzytelności, nawet jeżeli wierzytelność ta dotyczy sprzedaży, do której zastosowanie ma obligatoryjna podzielona płatność. W takiej sytuacji dokonywana na rzecz komornika płatność nie stanowi zapłaty za nabyte towary lub usługi. W tym przypadku, w miejsce obowiązku zapłaty kontrahentowi za nabyte towary lub usługi, wstępuje nowy tytuł płatności, czyli realizacja egzekucji z zajętej wierzytelności. Stąd w takiej sytuacji podatnik (nabywca) nie będzie miał obowiązku zapłaty do komornika w podzielonej płatności. Mamy w tym przypadku do czynienia ze szczególnym charakterem relacji prawnej, który decyduje o braku zastosowania metody podzielonej płatności przez nabywcę w płatnościach na rzecz komornika.

Spółka w tej sytuacji nie powinna płacić w ramach metody podzielonej płatności na rachunek bankowy komornika, ponieważ dokonując zapłaty z tytułu zajętej wierzytelności nie dokonuje płatności kwoty należności wynikającej z faktury za nabyte od kontrahentów towary lub usługi.

Dokonanie płatności za ww. faktury przez Spółkę w całości do komornika (zgodnie z zajęciem komorniczym 100%) bez stosowania mechanizmu podzielonej płatności, nie spowoduje tym samym u Wnioskodawcy powstania sankcji wynikających z art. 108a ust. 7 ustawy, tj. ustalenia przez organy podatkowe dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy ta płatność. Jednocześnie Spółka nie będzie ponosić odpowiedzialności solidarnej na podstawie art. 105a ust. 1 ustawy.

Powyższe okoliczności wynikają wprost z ww. przepisów, tj. ewentualne sankcje z art. 108a ust. 7 i art. 105a ust. 1 mogą dotyczyć sytuacji, w których podatnik zobowiązany do dokonania płatności w mechanizmie podzielonej płatności nie zastosował się do tych wymogów, a sprzedawca nie rozliczył podatku z tej transakcji. Natomiast, jak wyjaśniono wyżej, Wnioskodawca dokonując płatności na rzecz komornika w związku z zajęciem wierzytelności nie dokonuje płatności za nabyte towary czy usługi z zał. nr 15, tylko płatności za zajęte wierzytelności wynikające z prowadzonej egzekucji.

Ad. 3 i 5

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również obowiązku stosowania od 1 listopada 2019 r. metody podzielonej płatności w sytuacji, gdy płatność za fakturę otrzymaną przez Wnioskodawcę objęta jest w części zajęciem komorniczym, a wartość brutto faktury stanowi co najmniej 15 000 zł i obejmuje towary/usługi wskazane w załączniku nr 15 do Ustawy o VAT.

Jak wynika ze złożonego wniosku, wśród otrzymywanych przez Wnioskodawcę faktur, dokumentujących nabycia towarów i usług, w tym towarów i usług, które objęte są obowiązkowym MPP, są faktury, za które płatność objęta jest częściowym zajęciem komorniczym. Płatność za takie faktury dokonywana jest przez Wnioskodawcę (kwota brutto) w części do komornika - zgodnie z zajęciem komorniczym.

Biorąc pod uwagę opis analizowanej sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące metody podzielonej płatności, w sytuacji, gdy Spółka otrzyma fakturę na kwotę brutto przekraczającą 15 000 zł (a nie jak wskazuje Wnioskodawca na kwotę co najmniej 15 000 zł) za towary i usługi wymienione w zał. nr 15 do ustawy objętą tylko częściowym zajęciem komorniczym Wnioskodawca nie może dokonać zapłaty za całą fakturę w mechanizmie podzielonej płatności realizując tym samym dyspozycje art. 108a ust. 1a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r. Jak już bowiem wskazano wyżej obowiązek zapłaty w podzielonej płatności nie dotyczy płatności z tytułu zajętej przez komornika wierzytelności, nawet jeżeli wierzytelność ta dotyczy sprzedaży, do której zastosowanie ma obligatoryjna podzielona płatność.

Zatem, w takiej sytuacji prawidłowym jest postępowanie Wnioskodawcy, zgodnie z którym dokonując płatności za ww. faktury w części do komornika (zgodnie z zajęciem komorniczym) nie ma on obowiązku stosować mechanizmu podzielonej płatności, natomiast dokonując płatności za ww. faktury w pozostałej części już do kontrahenta ma obowiązek zastosować mechanizm podzielonej płatności, w myśl art. 108a ust. 1a ustawy.

Dokonanie płatności za ww. faktury przez Spółkę w części na konto komornika (zgodnie z zajęciem komorniczym) bez stosowania mechanizmu podzielonej płatności oraz w części do kontrahenta obowiązkowo z zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności - nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania sankcji wynikających z art. 108a ust. 7 ustawy, tj. ustalenia przez organy podatkowe dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy ta płatność. Jednocześnie Spółka nie będzie ponosić odpowiedzialności solidarnej na podstawie art. 105a ust. 1 ustawy.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy je uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej