Temat interpretacji

Opodatkowanie usług krótkotrwałego najmu lokalu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 24 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 27 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 maja 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania:

• preferencyjną stawką podatku VAT usług wynajmu apartamentów na cele krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz Najemców jest prawidłowe;

• preferencyjną stawką podatku VAT usług wynajmu apartamentów na cele krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz Operatora jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek z dnia 20 marca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania preferencyjną stawką podatku VAT usług wynajmu apartamentów na cele krótkotrwałego zakwaterowania.

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od kilkunastu lat prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa gospodarczego oraz zarządzania, prowadzenia obiektów noclegowych i turystycznych, a także zarządzania nieruchomościami własnymi jak i dzierżawionymi. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W styczniu 2020 r. Wnioskodawca nabył do majątku wspólnego wraz z małżonką na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jednostki aparthotelowe przeznaczone pod wynajem. Nieruchomości, których Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem znajdują się w budynku apartamentowo-hotelowym. Lokale mają charakter mieszkalny oraz posiadają pełną funkcjonalność, tak aby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Lokale spełniają warunki samodzielnych lokali mieszkalnych, które mogą być przedmiotem usług najmu. Lokale są również umeblowane i kompletne do udostępnienia klientowi zamierzającemu skorzystać z usługi krótkotrwałego zakwaterowania.

Lokale zostały zakupione z przeznaczeniem na czerpanie korzyści ekonomicznych. Apartamenty nie będą przeznaczone do wynajmu na cele mieszkaniowe. Ze względu na zamiar wykorzystywania wskazanych apartamentów do czynności opodatkowanych podatkiem VAT Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony wykazany na fakturach dokumentujących zakup apartamentów. Wnioskodawca planuje przyporządkować przychody z najmu wskazanych wyżej apartamentów, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do źródła przychodów związanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W pierwszym kwartale bieżącego roku Wnioskodawca planuje wynajmować te apartamenty bezpośrednio zainteresowanym osobom fizycznym jak i podmiotom prawnym (dalej: Najemca), a także podpisać umowę ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Operator), której przedmiotem będzie wynajem zakupionych apartamentów. Apartamenty będą przeznaczone przez Najemcę do krótkotrwałego zamieszkania nie połączone ze świadczeniem innych usług. Analogicznie Apartamenty będą przeznaczone przez Operatora na realizację usług zakwaterowania polegających na oddaniu lokali mieszkalnych do krótkotrwałego zamieszkania nie połączone ze świadczeniem innych usług. W ocenie Wnioskodawcy będą to usługi określone w PKWiU jako usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.2).

Na mocy zawartej umowy, Operator zobowiąże się do dalszego podnajmu apartamentów, w tym do zawierania umów najmu z osobami trzecimi w imieniu własnym oraz zarządu dalszym podnajmem nieruchomości.

Zarówno Najemca jak i Operator obowiązany będzie do utrzymanie apartamentów w należytym stanie technicznym. Z chwilą wygaśnięcia lub rozwiązania umowy Najemca lub Operator przekaże nieruchomości wraz ; wyposażeniem w stanie niepogorszonym ponad normalne zużycie. Najemca będzie odpowiadał za szkody spowodowane przez niego, a Operator odpowiadać będzie za szkody spowodowane przez swoich klientów.

Jako wynagrodzenie za usługę wynajmu apartamentów Wnioskodawca otrzyma od Operatora czynsz najmu uzgodniony na kwotę odpowiadającą 70% kwoty netto czynszu podnajmu, należnego Operatorowi od osób trzecich. Czynsz płatny będzie na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę w oparciu o udostępnione przez Operatora dokumenty, nie później jednak niż w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury. Czynsz najmu rozliczany będzie na bazie miesięcznych kalendarzowych okresów rozliczeniowych. Rezerwacje będę rozliczane zgodnie z okresem rozliczeniowym, w którym się kończą.

Zgodnie z postanowieniami umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Operator Najemca będzie miał prawo do zawierania wszelkich umów dotyczących zarządu apartamentami, w szczególności zlecenia remontów i bieżących napraw. Koszty remontów, zakupów i bieżących napraw będą obciążały Wnioskodawcę na podstawie faktur wystawianych przez Operatora. Wnioskodawca będzie również obowiązany do pokrywania kosztów wszystkich mediów, opłat, wynagrodzenia zarządcy nieruchomości oraz innych opłat związanych z utrzymywaniem apartamentów oraz do odpowiedniego ubezpieczenia nieruchomości.

Operator będzie miał zgodę na prowadzenie działań reklamowych marketingowych, dotyczących podnajmu apartamentów poprzez każdą forma przekazu i przy użyciu materiałów graficznych i fotograficznych dokumentujących stan apartamentów. Koszty reklamy obciążać będą Najemcę.

W czasie trwania umowy z Operatorem Wnioskodawca nie będzie mógł oddać apartamentów do używania w całości lub w części osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek czynności prawnej. Apartamenty nie objęte umową z Operatorem Wnioskodawca będzie wynajmował bezpośrednio Najemcom.

W przewidzianych w umowie z Operatorem okresach, Wnioskodawca będzie mógł wykorzystywać apartamenty do własnych celów, po wcześniejszym uzgodnieniu tego faktu z Operatorem.

Wnioskodawca pismem z dnia 27 maja 2020 r. doprecyzował opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że:

1. obecnie wynajmuje apartamenty bezpośrednio zainteresowanym osobom fizycznym jak i podmiotom prawnym (dalej: Najemca). Apartamenty są przeznaczone przez Najemcę wyłącznie do celów krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług bez możliwości dalszego podnajmu apartamentów przez tych najemców
2. planuje podpisać umowę ze spółką prawa handlowego (dalej: Operator), której przedmiotem będzie wynajem apartamentów najemcom. Apartamenty będą przeznaczone przez Operatora na realizację usług polegających na oddaniu lokali wyłącznie do celów krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług.

Wnioskodawca w uzupełnieniu poinformował również, że:

1. Symbol PKWiU dla usług najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania dla najemców - PKWiU 55.20.19.0:
   1. takie PKWiU stosuje obecnie Wnioskodawca przy wynajmie apartamentów bezpośrednio zainteresowanym osobom fizycznym jak i podmiotom prawnym (dalej: Najemca). Apartamenty są przeznaczone przez Najemcę wyłącznie do celów krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług.
   2. takie PKWiU planuje stosować Wnioskodawca przy wynajmie tych apartamentów Operatorowi, który będzie te apartamenty wynajmował najemcom (gdyż będą one przeznaczone przez Najemcę wyłącznie do celów krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług).
2. Przedmiotem umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcą jest wynajem apartamentu wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług. Przedmiotem umowy pomiędzy Wnioskodawcą, a Operatorem będzie wynajem apartamentu w celu dalszego podnajmu Najemcom wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług.
3. Wnioskodawca ostatecznie we własnym imieniu podpisuje z najemcami umowy, których przedmiotem jest wynajem apartamentu wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług bez możliwości dalszego podnajmu apartamentu przez tych najemców. Wnioskodawca planuje podpisać we własnym imieniu umowę z Operatorem, której przedmiotem będzie wynajem apartamentu w celu dalszego podnajmu Najemcom wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowani nie połączone ze świadczeniem innych usług. I w tym przypadku Operator będzie podpisywał we własnym imieniu umowy z Najemcami, których przedmiotem będzie wynajem apartamentu wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług bez możliwości dalszego podnajmu apartamentu przez tych najemców.
4. Umowy zawarte przez Wnioskodawcę bezpośrednio z Najemcą - podpisuje Wnioskodawca we własnym imieniu. Umowy zawarte przez Operatora z Najemcą będzie podpisywał Operator we własnym imieniu.
5. Umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcami zostały zawarte na czas pełnienia przez Najemców obowiązków służbowych. Najemcy nie mają na celu przenoszenia tu interesu życiowego gdyż posiadają inne miejsce zamieszkania docelowego. Okres trwania dotychczasowych umów:

Umowy w () od początku do dnia 27 maja 2020 r.

align="center">Umowa trwająca/zakończona

align="center">Faktyczny okres trwania umowy

align="center">Czas na jaki pierwotnie została podpisana
umowa

align="center">Od kiedy umowa

align="center">Do kiedy umowa

Rozwiązana
29 lutego 2020 r. Zmiana planów najemcy.

0
dni

110
dni

1
marca 2020 r.

19
czerwca 2020 r.

Rozwiązana
29 kwietnia 2020 r. Utrata pracy przez Najemcę (COVID 19)

44
dni

460
dni

16
marca 2020 r.

19
czerwca 2020r.

Trwa

101
dni

10
marca 2020 r.

19
czerwca 2020 r.

Trwa

112
dni

1
marca 2020 r.

21
czerwca 2020 r.

Trwa

119
dni

23
luty 2020 r.

21
czerwca 2020 r.

Trwa

400
dni

22
maj 2020 r.

26
czerwca 2021 r.

Trwa

455
dni

28
marca 2020 r.

26
czerwca 2021 r.

Trwa

477
dni

28
lutego

2020
r.

19
czerwca 2021 r.

Umowa pomiędzy Wnioskodawcą a Operatorem nie została jeszcze zawarta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynności wynajmu apartamentów na rzecz Najemców na cele krótkotrwałego zakwaterowania i Operatora, na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, dotyczącej podnajmu wynajmowanych lokali osobom trzecim na cele krótkotrwałego zakwaterowania będą podlegały opodatkowaniu według stawki VAT w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż czynności wynajmu apartamentów zarówno na rzecz Najemców wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania jak i Operatora, w celu świadczenia usług podnajmu, wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania będą podlegały opodatkowaniu według stawki podatku VAT w wysokości 8%, tj. właściwej dla usług związanych z krótkotrwałym zakwaterowaniem, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jako czynność wymieniona w załączniku nr 3 do ustawy o VAT w pozycji 163.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez umowę najmu należy rozumieć cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie nieruchomości przez jego najemcę.

Zatem, w świetle powyższej definicji umowy najmu należy stwierdzić, że czynności wynajmu apartamentów przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców jak i Operatora za wynagrodzeniem wypełniają określoną w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definicję świadczenia usług, która na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż zawarta przez Wnioskodawcę z Najemcami jak i z Operatorem umowa najmu będzie w swojej treści wskazywała cel w jakim apartamenty będą wynajmowane i podnajmowane - tj. świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania. W rezultacie wynajem lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców w celu krótkotrwałego zakwaterowania jak i Operatora, celem dalszego najmu w celu krótkotrwałego zakwaterowania, nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT z uwagi na brak spełnienia przesłanki wykorzystania apartamentów w celach mieszkaniowych.

Zastosowanie natomiast przez Wnioskodawcę względem usług na rzecz Najemców jak i Operatora wskazanej powyżej preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% będzie uzależnione od tego, czy świadczone przez niego usługi najmu będą podlegały zaklasyfikowaniu w opisanym powyżej dziale 55 PKWiU jako Usługi związane z zakwaterowaniem wymienione w pozycji nr 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi, co do zasady 22%. Niemniej jednak na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wskazana powyżej podstawowa stawka podatku VAT ma zastosowanie jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku.

Podkreślić należy także, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Ponadto należy zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. Usługi związane z zakwaterowaniem. W tym miejscu należy podkreślić, że ustawodawca w poz. 163 załącznika nie poprzedził PKWiU 55 symbolem ex, co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W świetle powyższych przepisów usługa najmu lokalu mieszkalnego korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, w sytuacji gdy umowa najmu dotyczy lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W przedmiotowej sprawie jedna z wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy czynność wynajmu apartamentów na rzecz Najemców na cele krótkotrwałego zakwaterowania będą podlegały opodatkowaniu według stawki VAT w wysokości 8%.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż zawarta przez Wnioskodawcę z Najemcami jaki i Operatorem umowa najmu będzie w swojej treści wskazywała cel w jakim apartamenty będą podnajmowane - tj. świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania. W rezultacie wynajem lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców w celu krótkotrwałego zakwaterowania jak i Operatora, celem dalszego najmu w celu krótkotrwałego zakwaterowania, nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT z uwagi na brak spełnienia przesłanki wykorzystania apartamentów w celach mieszkaniowych.

Zastosowanie natomiast przez Wnioskodawcę względem usług na rzecz Najemców jak i Operatora wskazanej powyżej preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% będzie uzależnione od tego, czy świadczone przez niego usługi najmu będą podlegały zaklasyfikowaniu w opisanym powyżej dziale 55 PKWiU jako Usługi związane z zakwaterowaniem wymienione w pozycji nr 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreśla, że wynajem przez niego apartamentów na rzecz Najemców nie będzie służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wynajmujących, ale potrzeb związanych z krótkotrwałym pobytem. Wnioskodawca podkreśla także, że wynajem przez niego apartamentów na rzecz Operatora, celem dalszego podnajmu, nie będzie służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Podnajmujących, ale potrzeb związanych z krótkotrwałym pobytem. Celem Wnioskodawcy będzie świadczenie usług zakwaterowania polegających na oddaniu lokali mieszkalnych na cele krótkotrwałego pobytu, nie połączonych ze świadczeniem innych usług takich jak sprzątanie, słanie łóżek, zmienianie ręczników czy też podawanie Podnajemcom posiłków i napojów.

Biorąc pod uwagę postanowienia umowy najmu pomiędzy Wnioskodawcą, a Najemcami zdaniem Wnioskodawcy, do świadczonych przez niego na rzecz Najemców usług najmu Lokalu w celu krótkotrwałego zakwaterowania, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 8%.

Biorąc pod uwagę postanowienia umowy najmu pomiędzy Wnioskodawcą a Operatorem, zdaniem Wnioskodawcy, do świadczonych przez niego na rzecz Operatora usług najmu Lokalu w celu świadczenia usług podnajmu, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 8%.

Wnioskodawca uważa, że kluczowe znaczenie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ma klasyfikacja statystyczna świadczonych przez Wnioskodawcę usług. W ocenie Wnioskodawcy, usługi świadczone przez niego na rzecz Najemców na cele krótkotrwałego zakwaterowania jak i Operatora, w celu świadczenia usług podnajmu wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania, powinny zostać zaklasyfikowane do działu PKWiU 55 (tj. w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0 tj. Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi).

Wnioskodawca podkreśla, iż przedstawione przez niego stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej z 17 marca 2017 r. nr 3063-ILPP1-1.4512.19.2017.3.MJ jak i z dnia 20 grudnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.604.2019.1.IZ.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy świadczona przez niego usługa wynajmu apartamentów na rzecz Najemców jak i Operatora powinna podlegać opodatkowaniu według stawki VAT w wysokości 8%, tj. stawki właściwej dla usług związanych z zakwaterowaniem krótkoterminowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania preferencyjną stawką podatku VAT usług wynajmu apartamentów na cele krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz Najemców jest prawidłowe;

oraz następującego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania preferencyjną stawką podatku VAT usług wynajmu apartamentów na cele krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz Operatora jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, z którego wynika, że w ocenie Wnioskodawcy świadczone usługi wynajmu apartamentów powinny być zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 55.20 usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania.

Należy wskazać, że do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), dalej: PKWiU.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do ww. rozporządzenia zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU, do którego Wnioskodawca zakwalifikował/zamierza zakwalifikować świadczone usługi.

W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w stanie faktycznym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 875), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (obecnie zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy stawką podatku w wysokości 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. Usługi związane z zakwaterowaniem.

Zastosowanie obniżonych stawek podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji, gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W świetle powyższych przepisów usługa najmu nieruchomości może korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,

• charakter mieszkalny nieruchomości,

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca od kilkunastu lat prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa gospodarczego oraz zarządzania, prowadzenia obiektów noclegowych i turystycznych, a także zarządzania nieruchomościami własnymi jak i dzierżawionymi. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W styczniu 2020 r. Wnioskodawca nabył do majątku wspólnego wraz z małżonką na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jednostki aparthotelowe przeznaczone pod wynajem. Nieruchomości, których Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem znajdują się w budynku apartamentowo-hotelowym. Lokale mają charakter mieszkalny oraz posiadają pełną funkcjonalność, tak aby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Lokale spełniają warunki samodzielnych lokali mieszkalnych, które mogą być przedmiotem usług najmu.

Lokale zostały zakupione z przeznaczeniem na czerpanie korzyści ekonomicznych. Apartamenty nie będą przeznaczone do wynajmu na cele mieszkaniowe. Ze względu na zamiar wykorzystywania wskazanych apartamentów do czynności opodatkowanych podatkiem VAT Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony wykazany na fakturach dokumentujących zakup apartamentów. Wnioskodawca planuje przyporządkować przychody z najmu wskazanych wyżej apartamentów, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do źródła przychodów związanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W pierwszym kwartale bieżącego roku Wnioskodawca planuje wynajmować te apartamenty bezpośrednio zainteresowanym osobom fizycznym jak i podmiotom prawnym (dalej: Najemca), a także podpisać umowę ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Operator), której przedmiotem będzie wynajem zakupionych apartamentów. Apartamenty będą przeznaczone przez Najemcę do krótkotrwałego zamieszkania nie połączone ze świadczeniem innych usług.

Umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcami zostały zawarte na czas pełnienia przez Najemców obowiązków służbowych. Najemcy nie mają na celu przenoszenia tu interesu życiowego gdyż posiadają inne miejsce zamieszkania docelowego.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie ustalenia stawki podatku VAT właściwej dla opisanej usługi krótkotrwałego najmu apartamentów dla Najemcy.

Jak wyjaśniono wyżej, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W świetle powołanych przepisów prawa oraz powyższych wyjaśnień należy wskazać, że w przedstawionych okolicznościach świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu apartamentu nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W niniejszej sprawie, jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, Wnioskodawca wynajmuje apartamenty bezpośrednio zainteresowanym osobom fizycznym jak i podmiotom prawnym (dalej: Najemca). Apartamenty są przeznaczone przez Najemcę wyłącznie do celów krótkotrwałego zakwaterowania nie połączone ze świadczeniem innych usług bez możliwości dalszego podnajmu apartamentów przez tych najemców. W ocenie Wnioskodawcy będą to usługi określone w PKWiU jako usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.2).

Najemcy wynajmując przedmiotowe apartamenty od Wnioskodawcy nie wykorzystują ich w celach zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Tak więc z przedstawionym wyżej opisem zaistniałego stanu faktycznego nie znajdzie tutaj zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W omawianych okolicznościach znajdzie zastosowanie obniżona 8% stawka VAT przewidziana w art. 41 ust. 2 ustawy VAT w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy VAT dla usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy VAT tj. usług związanych z zakwaterowaniem sklasyfikowanych w grupowaniu 55 PKWiU.

Zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego PKWiU grupowanie 55 obejmuje m.in. usługi świadczone przez obiekty noclegowe, turystyczne i inne miejsca służące do krótkotrwałego zakwaterowania oraz wszelkie pozostałe usługi tych obiektów bez obsługi, natomiast nie obejmuje wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym. Przyjmuje się zatem, że usługi objęte stawką preferencyjną muszą bezwzględnie dotyczyć zakwaterowania.

Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców usługi wynajmu apartamentów na cele krótkotrwałego zakwaterowania będą zatem mogły korzystać z preferencyjnej stawki 8% wskazanej w załączniku nr 3 poz. 163 do ustawy, więc dla usług objętych PKWiU 55 (Usługi związane z zakwaterowaniem), tj. dla usług jakie świadczy Wnioskodawca.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że najem przedmiotowych apartamentów przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców klasyfikowany w grupowaniu PKWiU 55.2 opodatkowany jest/będzie stawką VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku a art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika również, że Wnioskodawca planuje podpisać we własnym imieniu umowę z Operatorem, której przedmiotem będzie wynajem apartamentów w celu dalszego podnajmu. Na mocy zawartej umowy, Operator zobowiąże się do dalszego podnajmu apartamentów, w tym do zawierania umów najmu z osobami trzecimi w imieniu własnym oraz zarządu dalszym podnajmem nieruchomości.

W świetle powołanych przepisów prawa oraz powyższych wyjaśnień należy wskazać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora usługa najmu apartamentów nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Wnioskodawca będzie wynajmował lokale na rzecz Operatora, który następnie będzie udostępniał je osobom trzecim na zasadzie najmu krótkoterminowego zakwaterowania (podnajem), tym samym nie została wypełniona przesłanka uprawniająca do skorzystania ze zwolnienia od podatku najem nie zaspakaja potrzeb mieszkaniowych wynajmującego, lecz służy celom związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą dalszy najem.

W omawianych okolicznościach nie znajdzie również zastosowania obniżona 8% stawka VAT przewidziana w art. 41 ust. 2 ustawy VAT w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy VAT dla usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy VAT tj. usług związanych z zakwaterowaniem sklasyfikowanych w grupowaniu 55 PKWiU.

Zauważyć w tym miejscu trzeba, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., PKWiU 55 zawiera usługi związane z zakwaterowaniem.

Wg wyjaśnień Głównego Urzędu Statystycznego do PKWiU dział obejmuje:

• usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym,

• usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.

Zgodnie z opisem do klasyfikacji PKD, gdzie w odniesieniu do Sekcji I Działalność związana z zakwaterowaniem i usługami gastronomicznymi, Dział 55 Zakwaterowanie, PKD 55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania wskazano, że Podklasa ta obejmuje zapewnienie zakwaterowania w cyklu dziennym lub tygodniowym w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach umożliwiających mieszkanie, przygotowywanie posiłków oraz spanie lub z warunkami do gotowania lub wyposażonymi kuchniami. Mogą to być pokoje, apartamenty lub mieszkania w budynkach wielopiętrowych lub zespołach budynków, domki letniskowe lub domki kempingowe. ().

Podklasa ta nie obejmuje:

• zapewnienia umeblowanych miejsc krótkotrwałego zakwaterowania z codziennym sprzątaniem, słaniem łóżek, podawaniem posiłków i napojów, sklasyfikowanego w 55.10.Z,
• zapewnienia zakwaterowania w domach, mieszkaniach lub apartamentach, włączając umeblowane, w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich podklasach działu 68.

Dodatkowo należy mieć na względzie charakter danego świadczenia. Usługa najmu różni się od usługi krótkotrwałego zakwaterowania w szczególności okresem obowiązywania: najem, jako świadczenie o charakterze ciągłym, obejmuje zazwyczaj dłuższy okres czasu i jest rozliczany periodycznie, natomiast krótkotrwałe zakwaterowanie stanowi z reguły świadczenie jednorazowe, a umowa obejmuje okres nieprzekraczający miesiąca i zwykle rozliczana jest w dniach. Kryterium rozróżniającym ww. usługi jest również cel świadczenia. W przypadku np. najmu lokali mieszkalnych realizowanego na rzecz osób fizycznych głównym celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych tych osób, natomiast celem krótkotrwałego zakwaterowania jest nocleg i ewentualnie czasowy pobyt w lokalu.

Zakwaterowanie do wynajmu nieruchomości odróżnia ponadto:

• zakres świadczeń dodatkowych (w przypadku zakwaterowania zazwyczaj zapewniane jest podstawowe wyposażenie lokalu, usługi sprzątania itp.),

• długość okresu, na który do używania oddawany jest lokal (zwykle krótszy przy usługach związanych z zakwaterowaniem),

• zmienność w czasie poszczególnych używających lokalu (większa w przypadku usług związanych z zakwaterowaniem, mniejsza w przypadku najmu).

Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora usługi wynajmu apartamentów nie będą mogły korzystać z preferencyjnej stawki 8% wskazanej w załączniku nr 3 poz. 163 do ustawy, gdyż zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca będzie dokonywał wynajmu nieruchomości na rzecz Operatora, który to następnie dokona wynajmu tych apartamentów na własny rachunek najemcom na cele krótkotrwałego zakwaterowania. Jako wynagrodzenie za usługę wynajmu apartamentów Wnioskodawca otrzyma od Operatora czynsz najmu uzgodniony na kwotę odpowiadającą 70% kwoty netto czynszu podnajmu, należnego Operatorowi od osób trzecich. Czynsz najmu rozliczany będzie na bazie miesięcznych kalendarzowych okresów rozliczeniowych. Rezerwacje będę rozliczane zgodnie z okresem rozliczeniowym, w którym się kończą. Fakt wykorzystywania lokalu przez Operatora do czynności polegających na krótkotrwałym zakwaterowaniu nie powoduje, że Wnioskodawca świadczy również tego typu usługi.

W związku z powyższym do świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu na rzecz Operatora nie będzie miała zastosowania stawka podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W przedmiotowej kwestii Wnioskodawca będzie świadczył jedynie usługi najmu apartamentów na rzecz Operatora, który w dalszym etapie będzie świadczył usługi krótkotrwałego zakwaterowania na własny rachunek.

Reasumując, wynajem apartamentów na rzecz Operatora celem dalszego podnajmu (krótkotrwałe zakwaterowanie) podlega opodatkowaniu stawką VAT wynoszącą 23%. Zatem usługa wynajmu apartamentów przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT, jak również z opodatkowania według preferencyjnej 8% stawki VAT, a więc usługa ta powinna zostać w całości opodatkowana według podstawowej stawki VAT, tj. obecnie 23%.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że najem przedmiotowych apartamentów przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców będzie opodatkowany podatkiem VAT na zasadach sformułowanych w przepisie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. stawką podatku VAT w wysokości 8%, a wynajem apartamentów przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, w celach dalszego podnajmu będzie opodatkowany podatkiem VAT na zasadach ogólnych sformułowanych w przepisie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, tj. stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w zakresie opodatkowania preferencyjną stawką podatku VAT usług krótkoterminowego zakwaterowania na rzecz Najemców jest prawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania preferencyjną stawką podatku VAT usług krótkoterminowego zakwaterowania na rzecz Operatora jest nieprawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowych dla Jego małżonki. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 42a wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej WIS, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie w przypadku, o którym mowa w art. 42b wniosek o wydanie WIS ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej należy zwrócić uwagę na fakt, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Zatem powołana interpretacja indywidualna nie mogła mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej