Temat interpretacji

Brak opodatkowania oraz brak obowiązku naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia podatku VAT od egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 22 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.), oraz pismem z 24 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania oraz braku obowiązku naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia podatku VAT od egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania oraz braku obowiązku naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia podatku VAT od egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z 22 lipca 2020 r. oraz pismem z 24 lipca 2020 r. stanowiącymi odpowiedź na wezwanie Organu z 14 lipca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.283.2020.1.AMS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w zgodnie z wnioskiem wierzycieli na podstawie tytułu wykonawczego tj. nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym przez Sąd Okręgowy w II Wydział Cywilny z dnia 2018 r. sygn. akt prowadzi egzekucję z nieruchomości należącej do dłużnej spółki (nr NIP ). Nieruchomość posiada urządzoną księgę wieczystą o numerze prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Wydział Ksiąg Wieczystych.

Zdarzenie przyszłe, które wymaga interpretacji dotyczy sprzedaży licytacyjnej wyżej opisanej nieruchomości i związanym z tym obowiązkiem podatkowym. Nieruchomość wchodzi w obszar oznaczony symbolem 16MN/U, teren zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej i usługowej. Uchwałą Rady Miejskiej w Nr z dnia 2007 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy dla obszaru , , . Organ egzekucyjny ustalił, że nieruchomość jest przedmiotem umowy dzierżawy wynikającej z umowy dzierżawy zawartej pomiędzy dłużną spółką a z dnia 2018 r. Na nieruchomości został ustanowiony zakaz zbywania lub obciążania nieruchomości orzeczeniem Sądu Okręgowego w z dnia 2018 r. sygn. akt w przedmiocie zabezpieczenia powództwa.

Dłużna spółka jak wynika z informacji uzyskanej z Krajowego Rejestru Sądowego widnieje pod numerem KRS . Jako przedmiot działalności wpisano m.in. Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 40.20.Z), Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10.Z), Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości wykonywana na zlecenie (PKD 68.3) i inne.

Zgodnie z informacją uzyskaną od Naczelnika Urzędu Skarbowego dłużna spółka figuruje w rejestrze tegoż organu podatkowego i posiada numer identyfikacji podatkowej NIP . Stosownie do przesłanej informacji spółka nie figuruje w ewidencji podatników VAT w tamtejszym urzędzie skarbowym, nie figuruje w bazie CZM i systemie Poltax oraz nie odnotowano informacji w zakresie nabycia przedmiotowej nieruchomości. Jak wynika z informacji uzyskanej z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy podatku VAT spółka nie figuruje w rejestrze. Wskazać należy, że wszelkie informacje przedstawione przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym uzyskane są wyłącznie za pośrednictwem właściwych urzędów skarbowych i są jedynymi jakie posiadają. Komornik próbował wielokrotnie uzyskać informacje o sytuacji podatkowej dłużnika jednak bezskutecznie ponieważ dłużnik nie reaguje na wezwania.

W piśmie z 22 lipca 2020 r., w uzupełnieniu wniosku z dnia 2 czerwca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia podatku VAT w związku ze sprzedażą licytacyjną nieruchomości należącej do dłużnej spółki - Wnioskodawca wyjaśnia:

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej jest nieruchomość posiadająca urządzoną księgę wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr (jedna działka), działka niezabudowana. Na chwilę obecną według wiedzy Komornika działka nie jest wykorzystywana w żaden sposób.

Komornik pomimo prób uzyskania informacji na temat transakcji zakupu nieruchomości i związanym z tym obowiązkiem podatkowym zarówno od dłużnika jak i wierzyciela takich informacji nie pozyskał.

Dowód: pisma kierowane do dłużnika oraz wierzyciela (dołączone do uzupełnienia wniosku z 22 lipca 2020 r. przyp. Organu).

Pomimo to, dla wydania interpretacji Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z informacją uzyskaną od Naczelnika Urzędu Skarbowego dłużna spółka figuruje w rejestrze tegoż organu podatkowego i posiada NIP . Stosownie do przesłanych danych spółka nie figuruje w ewidencji podatników VAT w tamtejszym urzędzie skarbowym, nie figuruje w bazie CZM i systemie Poltax oraz nie odnotowano informacji w zakresie nabycia przedmiotowej nieruchomości. Jak wynika z informacji uzyskanej z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy podatku VAT spółka nie figuruje w tym rejestrze.

Podkreślić należy, że wszelkie informacje przedstawione przez organ egzekucyjny w stanie faktycznym uzyskane są wyłącznie za pośrednictwem właściwych urzędów skarbowych i są jedynymi jakimi dysponują.

Pytania zawarte w wezwaniu do uzupełnienia wniosku a dotyczące nieruchomości zabudowanej nie dotyczą nieruchomości, którą obejmuje niniejszy wniosek gdyż jest to nieruchomość niezabudowana.

W piśmie z 24 lipca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że czynność nabycia nieruchomości przez dłużną Spółkę była powiększona o podatek od towarów i usług w kwocie 1 645 236,00 zł. Sprzedający był zarejestrowany w dacie czynności jako podatnik od towarów i usług (tak sam deklaruje) jednak z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy podatku VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT wynika że w dacie 2 sierpnia 2018 r. (data nabycia przez dłużną spółkę nieruchomości) Sprzedający nie był zarejestrowany jako podatnik czynny VAT.

Sprzedający oświadczył w umowie także, że jest podatnikiem podatku VAT i sprzedaż niezabudowanej nieruchomości jest odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 5 ustawy.

Organ egzekucyjny nie uzyskał natomiast żadnych informacji na temat wystawienia faktury VAT, która miałaby zostać wystawiona sprzedawcy lub nabywcy.

Jak wynika z rejestru VAT dłużna spółka nigdy nie była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

Nieruchomość nadal jest niezabudowana i pozostaje niezagospodarowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym polegającym na sprzedaży licytacyjnej opisanej nieruchomości powstaje pytanie czy organ egzekucyjny będzie miał obowiązek naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia podatku VAT, w sytuacji gdy dłużna spółka w momencie nabywania nieruchomości nie była podatnikiem czynnym podatku VAT (nadal nie jest) i taka czynność nie została zgłoszona do organu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenie przyszłe polegające na sprzedaży licytacyjnej opisanej nieruchomości, w świetle przedstawionych okoliczności w oparciu o obowiązujące przepisy podatkowe nie będzie podlegało opodatkowaniu, a zatem Komornik jako płatnik podatku nie będzie miał obowiązku naliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku do właściwego organu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1438 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 cyt. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie płatnikami oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, iż opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W nawiązaniu do regulacji zawartych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik właściciel danej nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca - komornik sądowy prowadzi postępowanie, którego przedmiotem jest egzekucja z niezabudowanej działki nr . Dla terenu obejmującego przedmiotową nieruchomość obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z którego wynika, że nieruchomość wchodzi w obszar oznaczony symbolem 16MN/U, teren zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej i usługowej. Wnioskodawca ustalił, że nieruchomość jest przedmiotem umowy dzierżawy wynikającej z umowy dzierżawy z dnia 27 sierpnia 2018 r. Na chwilę obecną według wiedzy Wnioskodawcy działka nie jest wykorzystywana w żaden sposób. Wnioskodawca nie udzielił informacji czy niezabudowana działka będąca przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z uzyskanymi informacjami Wnioskodawca wskazał, że dłużna spółka posiada numer identyfikacji podatkowej NIP, nie figuruje w ewidencji podatników VAT we właściwym jej urzędzie skarbowym, nie figuruje w bazie CZM i systemie Poltax oraz nie odnotowano informacji w zakresie nabycia przedmiotowej nieruchomości. Jak wynika z informacji uzyskanej z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy podatku VAT spółka nie figuruje w rejestrze. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wszelkie informacje przedstawione przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym uzyskane są wyłącznie za pośrednictwem właściwych urzędów skarbowych i są jedynymi jakie posiada. Komornik próbował wielokrotnie uzyskać informacje o sytuacji podatkowej dłużnika jednak bezskutecznie ponieważ dłużnik nie reaguje na wezwania. Komornik pomimo prób uzyskania informacji na temat transakcji zakupu nieruchomości i związanym z tym obowiązkiem podatkowym zarówno od dłużnika jak i wierzyciela takich informacji nie pozyskał.

W piśmie z 24 lipca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że czynność nabycia nieruchomości przez dłużną Spółkę była powiększona o podatek od towarów i usług. Wnioskodawca nie uzyskał natomiast żadnych informacji na temat wystawienia faktury VAT, która miałaby zostać wystawiona sprzedawcy lub nabywcy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą opisanej we wniosku nieruchomości, tj. niezabudowanej działki nr w drodze egzekucji Wnioskodawca komornik sądowy będzie obowiązany naliczyć, pobrać oraz odprowadzić podatek VAT, w sytuacji gdy dłużna spółka w momencie nabywania nieruchomości nie była podatnikiem czynnym podatku VAT (nadal nie jest) i taka czynność nie została zgłoszona do organu podatkowego.

Jak już wskazano sprzedaż gruntów (działek) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przy czym opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest ponadto tym by czynność dokonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że przedmiotem planowanej sprzedaży w drodze licytacji komorniczej jest nieruchomość posiadająca urządzoną księgę wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr . Przedmiotowa nieruchomość była przedmiotem umowy dzierżawy zawartej pomiędzy Dłużnikiem a z dnia 27 sierpnia 2018 r.

Wydzierżawianie przez Dłużnika przedmiotowej nieruchomości (działki nr ) powoduje, że działka będąca przedmiotem planowanej sprzedaży w drodze licytacji komorniczej wykorzystywana była w prowadzonej przez Dłużnika działalności gospodarczej. W konsekwencji sprzedaż majątku wykorzystywane w działalności gospodarczej stanowi przesłankę uznania podmiotu dokonującego tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Dłużnika za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działki nr będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji planowana przez Wnioskodawcę (komornika) sprzedaż w drodze licytacji komorniczej działki nr należącej do Dłużnika - będzie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 293) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

W rozpatrywanej sprawie planowana do sprzedaży działka niezabudowana nr objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje oznaczone symbolem 16MN/U przeznaczenie tereny do zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej i usługowej.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów, jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

W związku z powyższym wskazać należy, że dostawa niezabudowanej działki nr nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w drodze postępowania egzekucyjnego niezabudowanej działki nr będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ brak informacji dotyczącej kwestii wykorzystywania nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku uniemożliwia dokonanie takiej oceny przez Organ.

W związku z powyższym analiza opisu zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie są spełnione, o ile podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku. Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem interpretacji.

W konsekwencji sprzedaż działki niezabudowanej nr należącej do dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług i jednocześnie nie będzie korzystać ze zwolnień od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 9 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania oraz braku obowiązku naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia podatku VAT od egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej