Temat interpretacji

Prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży lokalu użytkowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 5 lutego 2020 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 27 stycznia 2020 r. (doręczone 3 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu użytkowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokalu użytkowego.

Wniosek uzupełniono w dniu 5 lutego 2020 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 27 stycznia 2020 r. (doręczone 3 lutego 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 21 listopada 2001 roku Wnioskodawca wraz z żoną, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (), z obecną siedzibą pod adresem: (), nabył od Spółki działającej pod firmą Spółka Akcyjna z siedzibą w () przy ul. (), własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego o powierzchni 338 m² ( LOK. ), położonego na parterze budynku przy ul.() w () wraz z wkładem budowlanym, udziałem członkowskim oraz opłatą na fundusz społeczno-wychowawczy, oraz wszystkimi prawami i obowiązkami łączącymi się z przedmiotem umowy, za cenę w kwocie 1 318 200 zł (jeden milion trzysta osiemnaście tysięcy dwieście złotych) (Repetytorium A nr). Stroną sprzedającą był () nie będący płatnikiem podatku VAT.

Od kilku miesięcy, przed zawarciem umowy kupna-sprzedaży, Wnioskodawca był najemcą tego lokalu z prawem do jego podnajmowania, stąd w dniu 2 listopada 2001 roku zawarł umowę najmu na czas nieokreślony z podmiotem, który na własny koszt przeprowadził roboty adaptacyjne, a następnie wynajmował ten lokal nieprzerwanie do końca 2009 roku, płacąc Wnioskodawcy czynsz powiększony o należny podatek VAT.

W dniu trzydziestego czerwca 2005 roku na mocy aktu notarialnego (Repetytorium A nr ), własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu zostało przekształcone w odrębną własność lokalu użytkowego wraz z przeniesieniem tego prawa na żonę, oraz Wnioskodawcę. Powyższe zmiany znalazły wyraz w księdze wieczystej nr ..

W okresie liczonym od początku roku 2010 do połowy roku 2012, lokal został przystosowany do świadczenia usług z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej. Wysokość poniesionych nakładów zamknęła się kwotą nie przekraczającą 300 000 zł.

W dniu 2 czerwca 2012 r. została zawarta umowa najmu z firmą (), która ma obecną siedzibę pod adresem: ().

Za najem lokalu płacony jest czynsz powiększony o należny podatek VAT.

Obecnie Wnioskodawca nosi się z zamiarem zbycia lokalu nr dla którego prowadzona jest, o już przytoczonym numerze, księga wieczysta.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o odpowiedź, czy przy sprzedaży tego lokalu może przyjąć kwotę netto, czy też jest zobowiązany powiększyć ją o stosowny podatek VAT.

Wnioskodawca zaznaczył, że zainteresowany nabyciem lokalu podmiot, nie jest płatnikiem podatku VAT. W lokalu będą prowadzone nadal usługi medyczne w nieco większym od dotychczasowego zakresie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 lutego 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponieważ Sprzedający lokal nie był płatnikiem podatku VAT w związku z tym nie naliczył takiego podatku od przedmiotu sprzedaży. W momencie zakupu nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia (nienaliczonego) podatku z tytułu nabycia lokalu użytkowego opisanego we wniosku, stąd też nie odliczył jakiegokolwiek podatku VAT z tytułu opisywanej transakcji.

W dniu 30 czerwca 2005 r. na mocy aktu notarialnego, własnościowe spółdzielcze prawo do wnioskowanego lokalu użytkowego zostało przekształcone w odrębną własność lokalu użytkowego, z przeniesieniem własności tego lokalu na () zamieszkałych w () przy ul.().

Po blisko roku bezpośredniego korzystania z lokalu, został on wynajęty w roku 2003 Najemcy, którym został (). Najemca poniósł wszystkie koszty związane z przystosowaniem lokalu do swoich potrzeb. Wnioskodawcy nie jest znana ich wysokość. Umowa najmu została wypowiedziana przez Najemcę w roku 2009. W latach 2010 2011 Wnioskodawca rozważał różne formy wykorzystania lokalu; kawiarnia, restauracja, sklep Żabka, oraz inne. Wszystkie z form wiązały się ze spożywaniem lub sprzedażą alkoholu, na co nie uzyskiwał zgody współmieszkańców, a w konsekwencji właściwego urzędu.

W roku 2011 Wnioskodawca podjął decyzję o zaadaptowaniu lokalu na przychodnię zdrowia. Roboty związane z przystosowaniem lokalu do nowych potrzeb prowadził w roku 2011 oraz w roku 2012. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, wydatki na ulepszenie ww. lokalu w zakresie robót budowlano-instalacyjnych zamknęły się kwotą poniżej 300 000 zł., co nie przekroczyło 30% wartości początkowej nabytego własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, jak też nie zwiększyło jego wartości. (W miejsce poprzedniej aranżacji powierzchni, wprowadzano kolejną wynikającą z nowych usług).

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego z tytułu wspomnianych wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji, sprzedaż nieruchomości jest obciążona podatkiem VAT w wysokości 23% jej wartości rynkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest zwolniona z podatku VAT ponieważ:

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a zamierzoną sprzedażą lokalu użytkowego upłynął okres dłuższy niż 2 lata,
• w stosunku do przedmiotowego lokalu nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz,
• sprzedający nie poniósł w całym okresie posiadania lokalu wydatków na jego ulepszenie w wysokości przekraczającej 30 % jego wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w świetle art. 8 ust. 1 ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy ().

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086), zwanej dalej K.R.O., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 K.R.O., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 K.R.O., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 K.R.O., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wraz z żoną, nabył w dniu 21 listopada 2001 r. od Spółki własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego o powierzchni 338 m² (LOK. ), położonego na parterze budynku przy ul. () w () wraz z wkładem budowlanym, udziałem członkowskim oraz opłatą na fundusz społeczno-wychowawczy, oraz wszystkimi prawami i obowiązkami łączącymi się z przedmiotem umowy. Stroną sprzedającą był () nie będący płatnikiem podatku VAT.

Od kilku miesięcy, przed zawarciem umowy kupna-sprzedaży, Wnioskodawca był najemcą tego lokalu z prawem do jego podnajmowania, stąd w dniu 2 listopada 2001 roku zawarł umowę najmu na czas nieokreślony z podmiotem, który na własny koszt przeprowadził roboty adaptacyjne, a następnie wynajmował ten lokal nieprzerwanie do końca 2009 roku, płacąc Wnioskodawcy czynsz powiększony o należny podatek VAT.

W dniu 30 czerwca 2005 roku na mocy aktu notarialnego (Repetytorium A nr ), własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu zostało przekształcone w odrębną własność lokalu użytkowego wraz z przeniesieniem tego prawa na żonę, oraz Wnioskodawcę . Powyższe zmiany znalazły wyraz w księdze wieczystej nr .

W latach 2010 2011 Wnioskodawca rozważał różne formy wykorzystania lokalu; kawiarnia, restauracja, sklep Żabka, oraz inne. W roku 2011 Wnioskodawca podjął decyzję o zaadaptowaniu lokalu na przychodnię zdrowia. Roboty związane z przystosowaniem lokalu do nowych potrzeb prowadził w roku 2011 oraz w roku 2012. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, wydatki na ulepszenie ww. lokalu w zakresie robót budowlano-instalacyjnych zamknęły się kwotą poniżej 300 000 zł., co nie przekroczyło 30% wartości początkowej nabytego własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, jak też nie zwiększyło jego wartości. (W miejsce poprzedniej aranżacji powierzchni, wprowadzano kolejną wynikającą z nowych usług).

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego z tytułu wspomnianych wydatków.

Obecnie Wnioskodawca nosi się z zamiarem zbycia ww. lokalu. Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca jest zainteresowany kwestią opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży lokalu.

Jak wskazał Wnioskodawca opisany lokal od początku nabycia przez Wnioskodawcę tj. od 2001 roku stanowił przedmiot najmu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca wynajmując opisany we wniosku lokal jest podatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, a sama ta czynność jest wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Sprzedaż lokalu użytkowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na mocy art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Jak wskazał Wnioskodawca, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu nabył wraz z żoną w dniu 21 listopada 2001 r. jednak już kilka miesięcy wcześniej, przed zawarciem umowy kupna-sprzedaży Wnioskodawca był najemcą tego lokalu z prawem do jego podnajmowania ( 2 listopada 2001 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu). Najem ten trwał nieprzerwanie do końca 2009 r.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje, w kontekście pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. lokalu a planowana przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży lokalu będzie miała miejsce po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia. dwóch lat. Ponadto w stosunku do przedmiotowego lokalu nie były ponoszone wydatki na ulepszenie lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia przedmiotowego lokalu do chwili jego dostawy, upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a ponadto nie były ponoszone wydatki na ulepszenie lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, to w odniesieniu do transakcji sprzedaży lokalu użytkowego zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zauważyć w tym miejscu należy, że skoro do dostawy lokalu użytkowego będzie miało zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to analiza zwolnienia tej dostawy na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezprzedmiotowa.

Podsumowując, zbycie lokalu użytkowego będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, która korzystać będzie ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem od sprzedaży przedmiotowego lokalu Wnioskodawca nie będzie musiał odprowadzić podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek, zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej