zwolnienie od podatku świadczonych usług pośrednictwa - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 06.02.2020, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.26.2019.2.KM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

zwolnienie od podatku świadczonych usług pośrednictwa

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu dnia 22 listopada 2019 r., uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Oranu z dnia 20 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczone 23 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pośrednictwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pośrednictwa. Złożony wniosek został uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Oranu z dnia 20 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczone 23 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która posiada siedzibę na terytorium Polski. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Spółka planuje nawiązać współpracę z bankiem z siedzibą w Polsce (dalej: Bank), w ramach której będzie prowadziła sprzedaż wskazanych produktów banku w placówkach handlowych w postaci tzw. wysp zlokalizowanych w centrach handlowych. Osoby zainteresowane produktami Banku za pośrednictwem pracowników Spółki będą mogły w takiej placówce zawrzeć z Bankiem umowę o produkt bankowy oferowany przez Bank. Pracownicy Spółki będą także aktywnie zachęcać przechodzące osoby do zainteresowania się ofertą Banku i zawarcia za ich pośrednictwem umowy o produkt Banku oferowany do sprzedaży przez pracowników Spółki.

Sprzedaż będzie obejmowała następujące produkty/usługi Banku:

rachunek bankowy prowadzony przez bank,
karta kredytowa,
kredyt gotówkowy,
limit kredytowy.

Pracownicy Spółki będą zachęcali potencjalnie zainteresowane osoby do skorzystania z wyżej wymienionych produktów Banku. Pracownicy Spółki będą informowali potencjalnego klienta o warunkach/wariantach danego produktu/usługi Banku oraz zasadach nawiązania umowy o produkt lub usługę finansową z Bankiem. W przypadku zainteresowania produktem/usługą oferowaną przez Bank za pośrednictwem Spółki, pracownicy Spółki przy użyciu specjalnych narzędzi będą przeprowadzali ocenę zdolności kredytowej potencjalnego klienta, oraz na podstawie informacji pozyskanych od potencjalnego klienta co do jego oczekiwań będą przedstawiali ofertę produktu lub usługi finansowej dopasowaną do jego indywidualnych potrzeb. W uzgodnionym z Bankiem zakresie pracownicy Spółki będą mieli pewien zakres swobody w kształtowaniu warunków produktów/usług Banku oferowanych potencjalnym klientom i w miarę przysługujących im możliwości, będą starali się uzgodnić z klientem warunki i zakres produktu lub usługi, która miałaby być świadczona przez Bank w sposób w najpełniejszym stopniu odpowiadający klientowi i doprowadzić do ostatecznego zawarcia za pośrednictwem Spółki, umowy z Bankiem.

Jeżeli potencjalny klient zdecyduje się zawrzeć umowę o produkt lub usługę finansową na warunkach przedstawionych przez pracownika Spółki, pomiędzy Bankiem a klientem będzie zawierana odpowiednia umowa. W imieniu Banku umowa ta będzie zawierana z klientem przez pracownika Spółki na podstawie odpowiedniego pełnomocnictwa udzielonego pracownikowi przez Bank.

W ramach realizacji przez Spółkę usług na rzecz Banku, pracownicy Spółki będą zobowiązani do:

pozyskiwania we wskazanych placówkach handlowych (wyspach) nowych klientów zainteresowanych produktami oferowanymi przez Bank i objętymi umową pomiędzy Spółką i Bankiem,
obsługi we wskazanych placówkach handlowych (wyspach) klientów zainteresowanych produktami Banku oferowanymi przez Spółkę, w celu doprowadzenia do zawarcia umowy o dany produkt pomiędzy klientem i Bankiem,
pobierania danych od klientów i wprowadzania ich do systemu bankowego w celu sprawdzenia zdolności kredytowej oraz informowanie klienta o warunkach i trybie zawarcia umowy,
udzielania klientom zgodnie z uzgodnioną procedurą wyczerpującej informacji o produktach/usługach oferowanych przez Bank i objętych umową zawartą pomiędzy Bankiem i Spółką (rachunek bankowy, karta kredytowa, kredyt gotówkowy, limit kredytowy),
zapewniania wysokiej jakości obsługi klienta poprzez udzielanie rzetelnej i zgodnej z dostarczonymi przez Bank procedurami informacji i wykazywanie się postawą pro kliencką,
na podstawie obowiązujących w Banku wzorców przygotowywanie umowy o dany produkt Bankowy do zawarcia pomiędzy Bankiem i klientem,
na podstawie pełnomocnictw udzielonych pracownikom Spółki przez Bank zawierania w imieniu Banku umów z klientami.

Wskazane czynności będą wykonywane przez pracowników Spółki i pod jej nadzorem. Spółka będzie wskazywała pracowników odpowiedzialnych za obsługę i sprzedaż produktów Banku w poszczególnych placówkach (wyspach) oraz będzie kształtować harmonogram ich pracy, przy czym Bank ma prawo wskazać liczbę osób (pracowników Spółki), która powinna być obecna w danej placówce i prowadzić sprzedaż produktów Banku z wykorzystaniem tej placówki. Pracownicy przebywając w placówkach i obsługując w nich potencjalnych klientów będą zobowiązani do stosowania się do obowiązujących w Banku procedur obsługi klienta.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że istotą świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest pośredniczenie w zawarciu umowy pomiędzy Bankiem a klientem. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności zmieniają sytuację prawną i finansową klienta w ten sposób, że na skutek zawarcia przez klienta za pośrednictwem Wnioskodawcy umowy z Bankiem, klient staje się stroną takiej umowy i nabywa wynikające z takiej umowy prawa i obowiązki. Uwzględniając, że Wnioskodawca będzie pośredniczył w zawieraniu pomiędzy Bankiem i klientem umów o rachunek bankowy prowadzony przez Bank, o kartę kredytową, o kredyt gotówkowy, jak również o limit kredytowy, to zawarcie za pośrednictwem Wnioskodawcy umowy pomiędzy Bankiem a klientem, będzie też zmieniało sytuację finansową klienta.

Istotę zobowiązań Wnioskodawcy wobec Banku stanowi podejmowanie wszelkich możliwych wysiłków i działań zmierzających do zawarcia umów z Bankiem przez jak największą liczbę klientów.

Wnioskodawca będzie podejmował wszelkie niezbędne czynności związane z przygotowaniem i oferowaniem produktów/usług Banku, czego skutkiem ma być m.in. zawarcie umowy pomiędzy Bankiem i klientem.

Pracownicy Wnioskodawcy będą kontaktować się z potencjalnymi klientami, udzielać im wyczerpujących informacji dotyczących aktualnej oferty handlowej dotyczącej kredytu/pożyczki i rachunków bankowych. Pracownicy Wnioskodawcy będą podejmowali szereg aktywnych działań zmierzających do zawarcia umowy o kredyt/pożyczkę, kartę kredytową, konto osobiste, limit kredytowy, zachowując jak najwyższe standardy jakości obsługi klienta obowiązujące w Banku w celu przedstawienia klientom jasnej i rzetelnej informacji dotyczącej produktów/usług Banku.

Pracownicy Wnioskodawcy swoimi czynnościami takimi jak kontaktowanie się z potencjalnymi klientami, oferowanie produktów lub usług finansowych Banku, negocjowanie warunków umowy, w tym prezentowanie dostępnych dla danego klienta wariantów produktów/usług finansowych, będą umożliwiać zawarcie umowy o produkt/usługę finansową pomiędzy potencjalnym klientem oraz Bankiem. Potencjalny klient po zapoznaniu się z przedstawioną przez pracowników Wnioskodawcy ofertą produktów lub usług Banku będzie mógł wybrać odpowiedni dla niego produkt lub usługę finansową i zgłosić zainteresowanie takim produktem/usługą oraz podpisać odpowiednią umowę w obsługiwanej przez Wnioskodawcę placówce handlowej (wyspie). Umowa o świadczenie usług/produktów Banku będzie zawierana z klientem za pośrednictwem pracowników Wnioskodawcy, na podstawie udzielonych im przez Bank pełnomocnictw.

Wnioskodawca poprzez swoich pracowników podejmuje działania, których celem jest skojarzenie Banku oraz potencjalnego klienta. Czynności wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy obejmują swoim zakresem wszystkie etapy konieczne do sfinalizowania umowy. Zakres obowiązków pracowników Wnioskodawcy obejmuje kompleksowo cały proces pośredniczenia w zawarciu umowy, na który składają się:

kontakt z potencjalnymi klientami,

przygotowanie i dopasowanie oferty do potrzeb klienta w ramach dostępnych wariantów produktów/usług finansowych Banku,

sporządzenie wniosku i zbadania zdolności kredytowej,

podpisanie umowy w ostatecznej formie.

Wnioskodawca podejmuje zatem wszelkie możliwe wysiłki i działania zmierzające do zawarcia jak największej ilości umów pomiędzy Bankiem i klientami.

Celem Wnioskodawcy jest doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Bankiem a klientem o treści akceptowalnej i zgodnej z interesem Banku i klienta. Wnioskodawca w żadnym zakresie nie staje się stroną umowy zawieranej pomiędzy Bankiem i klientem i nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie za podejmowane na rzecz Banku czynności. Szczegółowe zasady wynagradzania są jednak cały czas przedmiotem negocjacji pomiędzy Bankiem i Wnioskodawcą. Założeniem stron jest jednak, aby wynagrodzenie Wnioskodawcy było uzależnione od efektywności Wnioskodawcy. Zgodnie z założeniami stron, im więcej umów zostanie zawartych za pośrednictwem Wnioskodawcy tym wyższe będzie należne Wnioskodawcy wynagrodzenie.

Wnioskodawca wskazał, że istotą świadczonych przez Spółkę usług będzie pośredniczenie w zawarciu umowy pomiędzy Bankiem a klientem. Spółka nie będzie zobowiązana do świadczenia usług doradztwa, lecz do świadczenia usług pośrednictwa, w ramach których będzie zobowiązana do udzielania klientom wyczerpujących informacji dotyczących aktualnej oferty handlowej Banku dotyczącej kredytu/pożyczki i rachunków bankowych. Realizując czynności pośrednictwa pracownicy Spółki będą zobowiązani do przedstawienia klientom jasnej i rzetelnej informacji dotyczącej produktów/usług Banku, tak aby klient mógł podjąć decyzję co do zawarcia z Bankiem umowy oraz jej warunków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie przez Wnioskodawcę usług opisanych w stanie faktycznym korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz pkt 40 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa sprzedaży produktów i usług finansowych, które będą świadczone przez Spółkę na podstawie umowy zawartej z Bankiem stanowią usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w zakresie prowadzenia rachunków oraz wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych na podstawie w art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz pkt 40 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Podobnie, zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwolnieniu z podatku VAT podlegają usługi w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Przepisy ustawy o VAT w zakresie ww. zwolnienia nie wskazują wprost, co należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa". Mając to na uwadze, definiując pojęcie pośrednictwa należy się posłużyć dotychczasowa praktyką interpretacyjną wypracowaną przez sądy administracyjne oraz Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 i pkt 40 należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE uznał, że: (...) pojęcie to obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Wykonane usługi powinny tworzyć odrębną całość, która wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

W tym kontekście powoływany jest także zazwyczaj wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 roku w sprawie Commissioners of Customs & Excise v CSC Financial Services Ltd. (C-235/00), w którym Trybunał wyjaśnił, iż (...) usługi pośrednictwa stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem usług pośrednictwa jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Interpretując odpowiednio stanowisko TSUE, należy wskazać, że pośrednik powinien uczestniczyć w procesie zawarcia umowy przez klienta od etapu przedstawienia oferty Banku, poprzez negocjacje i doprowadzić ją do takiego stanu, aby możliwe było podpisanie umowy między klientem i podmiotem świadczącym usługę finansową.

Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 20 lutego 2019 r., sygn. akt I FSK 147/17, również wypowiedział się w kwestii kryteriów usług o charakterze pośrednictwa stwierdził, że zakres zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 obejmuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a więc te czynności, które są podejmowane aby skojarzyć dwie strony transakcji, które zamierzają zawrzeć takie umowy.

Mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE, NSA oraz interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2016 r. sygn. IPPP1/4512-674/16-2/EK, można wskazać przykładowe elementy, które składają się na usługę pośrednictwa:

usługa pośrednictwa powinna stanowić usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie;
celem usługi pośrednictwa jest dążenie do zawarcia umowy, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy;
usługa pośrednictwa polega m.in. na nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną umowy lub negocjowaniu w imieniu i na rzecz klienta warunków zawieranych umów;
usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Dyrektor Izby Skarbowej w powyższej interpretacji określa konstytutywne czynności wchodzące w zakres usług pośrednictwa powołując się na przytoczone wcześniej wyroki TSUE. Stanowisko to przekłada się zatem na spójne z praktyką interpretacyjną zdefiniowanie przedmiotu niniejszego wniosku tj. usług pośrednictwa podlegających zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy o VAT.

Spółka pragnie zauważyć, że chociaż jej podstawowa działalność dotyczy branży innej niż usługi finansowe, zaś sama Spółka nie funkcjonuje jako instytucja finansowa, nie odbiera jej to faktycznej możliwości świadczenia usług pośrednictwa kredytowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy o VAT. W tym zakresie warto wskazać wyrok TSUE z dnia 26 maja 2016 r. w sprawie Bookit, Ltd v Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs (C-607/14), w którym TSUE wyraźnie podkreślił, że usługi finansowe oraz pośrednictwo finansowe objęte zwolnieniem z podatku VAT zostały (...) zdefiniowane ze względu na charakter świadczonych usług a nie ze względu na usługodawcę lub usługobiorcę. Zwolnienie (to) nie jest zatem uzależnione od spełnienia wymogu, by transakcje były dokonywane przez określony rodzaj zakładu lub osoby prawnej, jeżeli sporne transakcje wchodzą w zakres transakcji finansowych.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczone przez niego czynności spełniają przesłanki do uznania ich za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów/pożyczek oraz usługi pośrednictwa w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych oraz wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych. Istotę zobowiązań Spółki wobec Banku stanowi bowiem podejmowanie wysiłków i działań zmierzających do pozyskania jak największej liczby klientów, którzy zakupią produkt lub usługę finansową Banku.

Wnioskodawca w ramach zawartej z Bankiem umowy zobowiązuje się do podejmowania wszelkich czynności związanych z przygotowaniem i oferowaniem produktów/usług Banku, czego skutkiem ma być m.in. uzyskanie przez klienta środków finansowych z tytułu udzielonego kredytu lub pożyczki pieniężnej. Pracownicy Wnioskodawcy będą kontaktować się z potencjalnymi klientami, udzielać im wyczerpujących informacji dotyczących aktualnej oferty handlowej dotyczącej kredytu/pożyczki i rachunków bankowych. Na podstawie danych pozyskanych od potencjalnych klientów oraz po wprowadzeniu danych do systemu bankowego będą przeprowadzać weryfikację zdolności kredytowej potencjalnych klientów, a następnie proponować skorzystanie z odpowiadających ich potrzebom produktów/usług Banku. W zakresie obowiązków pracowników Spółki będzie informowanie klientów o dostępnych opcjach produktów lub usług bankowych, jak również warunkach zawarcia umowy. Pracownicy Spółki będą podejmowali szereg aktywnych działań zmierzających do zawarcia umowy o kredyt/pożyczkę, kartę kredytową, konto osobiste, limit kredytowy, zachowując jak najwyższe standardy jakości obsługi klienta obowiązujące w Banku w celu przedstawienia klientom jasnej i rzetelnej informacji dotyczącej produktów/usług Banku.

Należy zauważyć, że pracownicy Spółki swoimi czynnościami takimi jak kontaktowanie się z potencjalnymi klientami, oferowanie produktów lub usług finansowych Banku, negocjowanie warunków umowy, w tym prezentowanie dostępnych dla danego klienta wariantów produktów/usług finansowych, będą umożliwiać zawarcie umowy o produkt/usługę finansową pomiędzy potencjalnym klientem oraz Bankiem. Potencjalny klient po zapoznaniu się z przedstawioną przez pracowników Spółki ofertą produktów lub usług Banku będzie mógł wybrać odpowiedni dla niego produkt lub usługę finansową i zgłosić zainteresowanie takim produktem/usługą oraz podpisać odpowiednią umowę w placówce handlowej (wyspie). Umowa o świadczenie usług/produktów Banku będzie zawierana z klientem za pośrednictwem pracowników Spółki, na podstawie udzielonych im przez Bank pełnomocnictw.

Pracownicy Spółki mają realny wpływ na zawarcie umowy z Bankiem, poprzez działania, których celem będzie skojarzenie Banku oraz potencjalnego klienta. Czynności wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy obejmują swoim zakresem wszystkie etapy konieczne do sfinalizowania umowy. Zakres obowiązków pracowników Spółki obejmuje więc kompleksowo cały proces pośredniczenia w zawarciu umowy, na który składają się:

kontakt z potencjalnymi klientami,

przygotowanie i dopasowanie oferty do potrzeb klienta w ramach dostępnych wariantów produktów/usług finansowych Banku,

sporządzenie wniosku i zbadania zdolności kredytowej,

podpisanie umowy w ostatecznej formie.

Wymienione czynności wykonywane przez Spółkę pracownikom nie mają zatem charakteru ograniczającego się jedynie do udostępniania informacji potencjalnym klientom i przekazywania ich danych na rzecz Banku, ale stanowią czynności właściwe dla usług pośrednictwa zdefiniowane w cytowanym na wstępie orzecznictwie.

Podsumowując, działalność Spółki stanowi podejmowanie wysiłków i działań zmierzających do zawarcia jak największej ilości umów dotyczących produktów/usług Banku w eksponowanych punktach sprzedaży (wyspach) przez odpowiednio wyszkolony personel Spółki zachęcający klientów do zawarcia umowy. Przy czym niezależnie od posiadanego i wykonywanego przez Spółkę pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Banku, Spółka w żadnym momencie nie stanie się ich stroną.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy usługi, które planuje świadczyć Wnioskodawca na rzecz Banku będą podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz pkt 40 ustawy o VAT jako usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych oraz wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek odzwierciedlenie odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 112 państwa członkowskie zwalniają, transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę (lit. b), transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności (lit. d).

Z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego odzwierciedlenie regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, a także zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z tymi czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem. Można zatem stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która posiada siedzibę na terytorium Polski. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Sprzedaż będzie obejmowała następujące produkty/usługi Banku:

rachunek bankowy prowadzony przez bank,
karta kredytowa,
kredyt gotówkowy,
limit kredytowy.

W ramach realizacji przez Spółkę usług na rzecz Banku, pracownicy Spółki będą zobowiązani do:

pozyskiwania we wskazanych placówkach handlowych (wyspach) nowych klientów zainteresowanych produktami oferowanymi przez Bank i objętymi umową pomiędzy Spółką i Bankiem,
obsługi we wskazanych placówkach handlowych (wyspach) klientów zainteresowanych produktami Banku oferowanymi przez Spółkę, w celu doprowadzenia do zawarcia umowy o dany produkt pomiędzy klientem i Bankiem,
pobierania danych od klientów i wprowadzania ich do systemu bankowego w celu sprawdzenia zdolności kredytowej oraz informowanie klienta o warunkach i trybie zawarcia umowy,
udzielania klientom zgodnie z uzgodnioną procedurą wyczerpującej informacji o produktach/usługach oferowanych przez Bank i objętych umową zawartą pomiędzy Bankiem i Spółką (rachunek bankowy, karta kredytowa, kredyt gotówkowy, limit kredytowy),
zapewniania wysokiej jakości obsługi klienta poprzez udzielanie rzetelnej i zgodnej z dostarczonymi przez Bank procedurami informacji i wykazywanie się postawą pro kliencką,
na podstawie obowiązujących w Banku wzorców przygotowywanie umowy o dany produkt Bankowy do zawarcia pomiędzy Bankiem i klientem,
na podstawie pełnomocnictw udzielonych pracownikom Spółki przez Bank zawierania w imieniu Banku umów z klientami.

Wnioskodawca wskazał też, że istotą świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest pośredniczenie w zawarciu umowy pomiędzy Bankiem a klientem. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności zmieniają sytuację prawną i finansową klienta w ten sposób, że na skutek zawarcia przez klienta za pośrednictwem Wnioskodawcy umowy z Bankiem, klient staje się stroną takiej umowy i nabywa wynikające z takiej umowy prawa i obowiązki. Uwzględniając, że Wnioskodawca będzie pośredniczył w zawieraniu pomiędzy Bankiem i klientem umów o rachunek bankowy prowadzony przez Bank, o kartę kredytową, o kredyt gotówkowy, jak również o limit kredytowy, to zawarcie za pośrednictwem Wnioskodawcy umowy pomiędzy Bankiem a klientem, będzie też zmieniało sytuację finansową klienta.

Istotę zobowiązań Wnioskodawcy wobec Banku stanowi podejmowanie wszelkich możliwych wysiłków i działań zmierzających do zawarcia umów z Bankiem przez jak największą liczbę klientów. Wnioskodawca będzie podejmował wszelkie niezbędne czynności związane z przygotowaniem i oferowaniem produktów/usług Banku, czego skutkiem ma być m.in. zawarcie umowy pomiędzy Bankiem i klientem.

Wnioskodawca podejmuje wszelkie możliwe wysiłki i działania zmierzające do zawarcia jak największej ilości umów pomiędzy Bankiem i klientami.

Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie za podejmowane na rzecz Banku czynności. Szczegółowe zasady wynagradzania są jednak cały czas przedmiotem negocjacji pomiędzy Bankiem i Wnioskodawcą. Założeniem stron jest jednak, aby wynagrodzenie Wnioskodawcy były uzależnione od efektywności Wnioskodawcy. Zgodnie z założeniami stron, im więcej umów zostanie zawartych za pośrednictwem Wnioskodawcy tym wyższe będzie należne Wnioskodawcy wynagrodzenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania czy czynności, wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Banku korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 i pkt 40 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Mając na uwadze wykładnię zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. b) i d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia usług pośrednictwa. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron.

Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie należy stwierdzić, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem pośrednictwa warto odnieść się do wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że () pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową.

Natomiast w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa negocjacje, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie;

z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej;

celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy);

usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;

uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;

prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;

nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

W rozpatrywanej sprawie treść opisu zdarzenia wskazuje, że Wnioskodawca w związku z realizacją określonych działań na rzecz Banku w procesie zawierania umów dotyczących rachunków bankowych, kart kredytowych, kredytów gotówkowych czy limitów kredytowych, będzie uprawniony do otrzymania wynagrodzenia prowizyjnego od Banku. W związku z powyższym, w tej sytuacji wykonywane czynności będą stanowiły odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

W ocenie organu, działalność którą zamierza prowadzić Wnioskodawca spełnia powyższe warunki dot. wykonywania czynności pośrednictwa, tym samym usługa wykonywana przez Wnioskodawcę może być uznana za pośrednictwo w świadczeniu usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, istotą świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest pośredniczenie w zawarciu umowy pomiędzy Bankiem a klientem. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności zmieniają sytuację prawną i finansową klienta w ten sposób, że na skutek zawarcia przez klienta za pośrednictwem Wnioskodawcy umowy z Bankiem, klient staje się stroną takiej umowy i nabywa wynikające z takiej umowy prawa i obowiązki. Strona wskazała, że Wnioskodawca będzie pośredniczył w zawieraniu pomiędzy Bankiem i klientem umów o rachunek bankowy prowadzony przez Bank, o kartę kredytową, o kredyt gotówkowy, jak również o limit kredytowy, zawarcie więc za pośrednictwem Wnioskodawcy umowy pomiędzy Bankiem a klientem, będzie też zmieniało sytuację finansową klienta. Jak wynika z opisu sprawy, istotę zobowiązań Wnioskodawcy wobec Banku stanowi podejmowanie wszelkich możliwych wysiłków i działań zmierzających do zawarcia umów z Bankiem przez jak największą liczbę klientów. Wnioskodawca będzie podejmował wszelkie niezbędne czynności związane z przygotowaniem i oferowaniem produktów/usług Banku, czego skutkiem ma być m.in. zawarcie umowy pomiędzy Bankiem i klientem. Pracownicy Wnioskodawcy będą kontaktować się z potencjalnymi klientami, udzielać im wyczerpujących informacji dotyczących aktualnej oferty handlowej dotyczącej kredytu/pożyczki i rachunków bankowych. Pracownicy Wnioskodawcy będą podejmowali szereg aktywnych działań zmierzających do zawarcia umowy o kredyt/pożyczkę, kartę kredytową, konto osobiste, limit kredytowy, zachowując jak najwyższe standardy jakości obsługi klienta obowiązujące w Banku w celu przedstawienia klientom jasnej i rzetelnej informacji dotyczącej produktów/usług Banku. Celem Wnioskodawcy jest doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Bankiem a klientem o treści akceptowalnej i zgodnej z interesem Banku i klienta. Wnioskodawca w żadnym zakresie nie staje się stroną umowy zawieranej pomiędzy Bankiem i klientem i nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Z uwagi na powołane przepisy prawa, orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi spełniają definicję usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy. Efektem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę jest doprowadzenie do skojarzenia klienta z bankiem w celu zawarcia umowy oraz uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę. Opisane usługi nie mają wyłącznie charakteru wykonywania czynności administracyjnych związanych z umową. Spółka otrzyma wynagrodzenie za podejmowane przez siebie czynności, według założeń uzależnione od ilości zawartych umów.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przedstawione w opisie sprawy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy, bowiem będą stanowić usługi pośrednictwa.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie