Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży egzekucyjnej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży egzekucyjnej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (Km ) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży egzekucyjnej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (Km ).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie () wszczął egzekucję z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej pod adresem: ul. (). Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest przez Sąd () Wydział Ksiąg Wieczystych księga wieczysta o nr. Prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości przysługuje Dłużnikowi podlegającemu rejestracji w Rejestrze Stowarzyszeń. Dłużnik posiada nr KRS , nr NIP, nr REGON. jest prowadzony w formie prawnej . Zgodnie z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) Dłużnik podejmuje działalność w zakresie Pozostała działalność związana ze sportem. Wnioskodawca stwierdza, że Dłużnikowi nadano nr REGON, przypisano kod PKD - co stwierdza, że Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą. Zgodnie z ust. statutu - Związek może prowadzić działalność gospodarczą, według zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej Związku służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków. O podjęciu i zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej decyduje Walne Zgromadzenie Delegatów. Szczegółowe określenie rodzaju i formy prowadzonej przez Związek działalności gospodarczej należy do Zarządu Związku. Związek może powołać spółkę kapitałową prawa handlowego do zarządzania sprawami Związku dotyczącymi gospodarczego wykorzystania dóbr materialnych i niematerialnych przysługujących Związkowi, na zasadach określonych w umowie zawartej między Związkiem a spółką. Zgodę na powołanie spółki wyraża Walne Zgromadzenie Delegatów.

W przypadku powołania spółki kapitałowej do kompetencji Zarządu Związku należy powołanie zarządu i rady nadzorczej (komisji rewizyjnej) spółki. Co więcej, jak stwierdził Sąd Apelacyjny, nie jest wyłączona możliwość prowadzenia przez polski związek sportowy działalności gospodarczej, pod warunkiem, że uzyskany dochód będzie służył realizacji celów statutowych i nie zostanie przeznaczony do podziału między członków stowarzyszenia (art. 34 ustawy z 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach). Polskie związki sportowe mają zatem możliwość realizowania celów o komercyjnym (zarobkowym) charakterze, w szczególności w sytuacjach wyraźnie przewidzianych w ustawie (Postanowienie Sądu Apelacyjnego w z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt. ().

Komornik sądowy wskazuje, że zgodnie z informacją umieszczoną na witrynie internetowej Wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT dłużnik posiada następujący status podatnika: niezarejestrowany. Związek został zarejestrowany jako podatnik VAT w dniu 1 lutego 1997 r. Dłużnik został wykreślony z rejestru jako podatnik VAT w dniu 9 grudnia 2019 r. Na mocy art. 96 ust. 9a pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią ww. przepisu: Wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega także podatnik, który: składał przez 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub 3, w których nie wykazał sprzedaży, nabycia towarów lub usług ani importu towarów z kwotami podatku do odliczenia (...). Na podstawie informacji przedstawionych powyżej komornik sądowy stwierdza, że Dłużnik na dzień złożenia wniosku o interpretację indywidualną nie jest podatnikiem VAT.

Komornik sądowy podjął udokumentowane działania mające na celu ustalenie czy sprzedaż w toku egzekucji prawa użytkowania wieczystego przysługującego Dłużnikowi będzie opodatkowana podatkiem VAT. Dnia 13 czerwca 2019 r. wystosowano pismo do Dłużnika (doręczone w dniu 19 czerwca 2019 r.). Wezwanie organu egzekucyjnego pozostało bez odpowiedzi. Dnia 2 lipca 2019 r. organ egzekucyjny podczas czynności opisu i oszacowania nieruchomości (podlegającej obowiązkowemu utrwaleniu w rozumieniu art. 809 z in. 1 KPC) wezwał Dłużnika do udzielenia informacji dotyczących okoliczności podatku VAT. Dłużnik oświadczył, że nie posiada wymaganych informacji oraz żądane przez organ egzekucyjny informacje nie są Dłużnikowi znane. Czynność opisu i oszacowania uprawomocniła się - stąd, komornik sądowy proceduje w dalszym ciągu celem dokonania stosownych obwieszczeń o licytacji prawa użytkowania wieczystego. Komornik sądowy powziął wątpliwość, czy ewentualna sprzedaż ww. prawa na licytacji publicznej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Komornik sądowy wnioskiem z dnia 14 stycznia 2020 r. zwrócił się o wydanie interpretacji indywidualnej, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego w toku egzekucji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Organ egzekucyjny ponownie przeprowadził czynności w dniu 18 lutego 2020 r. celem ustalenia kwestii dotyczących podatku VAT przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego w toku egzekucji. Żądane informacje ponownie nie zostały uzyskane z uwagi braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika. Wnioskodawca skierował odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Z uwagi na nieuzupełnienie wniosku z dnia 14 stycznia 2020 r. o braki formalne, wydano postanowienie z dnia 28 lutego 2020 r. 0114-KDIP1-1.4012.38.2020.2.KOM, w którym pozostawiono wniosek bez rozpatrzenia. W uzasadnieniu wskazano, że Wnioskodawca nie udzielił jednoznacznych odpowiedzi na większość zawartych w wezwaniu pytań.

Wnioskodawca wskazuje, że ustalenie żądanych przez organ Krajowej Administracji Skarbowej informacji nie jest możliwe, albowiem Dłużnik ich nie posiada, a komornik sądowy nie posiada możliwości, aby je ustalić samodzielnie. Komornik sądowy stanowczo podkreśla, że udokumentowane czynności przeprowadzone w toku niniejszego postępowania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9 ustawy o VAT (art. 43 ust. 21 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Kierując ponowny wniosek w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej komornik sądowy uzupełnia wniosek o szczegółową analizę bytu prawnego Dłużnika, okoliczności prowadzenia przez Dłużnika działalności gospodarczej oraz status Dłużnika jako podatnika VAT. Pozostałe informacje, które podlegają ustaleniu są niemożliwe do ustalenia, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika. Komornik sądowy wnioskuje o udzielenie odpowiedzi na powyższe pytanie w trybie pilnym, albowiem termin posiedzenia, na którym ma zostać przeprowadzona licytacja został przez Sąd nadzorujący postępowanie wyznaczony na dzień 28 kwietnia 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż egzekucyjna nieruchomości opisanej powyżej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według stanowiska Wnioskodawczyni opisywana czynność nie podlega zwolnieniu od podatku, tj. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 113 ust. 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54 poz. 535).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o VAT wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o VAT regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem Dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT do art. 18 tej ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy Dłużnik - właściciel danej nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wszczęła egzekucję z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, które to przysługuje Dłużnikowi. Dłużnik prowadzi działalność w zakresie Pozostała działalność związana ze sportem. Dłużnik został zarejestrowany jako podatnik podatku VAT w dniu 1 lutego 1997 r., a potem został wykreślony z rejestru w dniu 9 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni podjęła udokumentowane działania mające na celu ustalenie czy sprzedaż w toku egzekucji prawa użytkowania wieczystego przysługującego Dłużnikowi będzie opodatkowana podatkiem VAT. Dnia 13 czerwca 2019 r. Wnioskodawczyni wystosowała pismo do Dłużnika, które pozostało bez odpowiedzi. Dnia 2 lipca 2019 r. organ egzekucyjny podczas czynności opisu i oszacowania nieruchomości wezwał Dłużnika do udzielenia informacji dotyczących okoliczności podatku VAT. Dłużnik oświadczył, że nie posiada wymaganych informacji oraz żądane przez organ egzekucyjny informacje nie są Dłużnikowi znane. Czynność opisu i oszacowania uprawomocniła się. Wnioskodawczyni podkreśla, że udokumentowane czynności przeprowadzone w toku niniejszego postępowania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9 ustawy o VAT. (art. 43 ust. 21 ustawy o VAT).

W analizowanej sprawie, planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w trybie licytacji komorniczej należącej do Dłużnika stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Należy stwierdzić, że w niniejszej sytuacji nie mamy do czynienia ze zbyciem majątku prywatnego przez osobę fizyczną, tylko ze zbyciem nieruchomości należącej do podmiotu, który jest związkiem sportowym prowadzącym działalność gospodarczą związaną ze sportem, który w latach 1997-2019 był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest kwestia, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w drodze licytacji komorniczej będzie opodatkowana podatkiem VAT zgodnie z dyspozycją art. 113 ust. 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c) i d) ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b oraz terenów budowlanych.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT, nie obejmuje dostawy gruntu zabudowanego budynkami, budowlami lub ich częściami, jak również gruntów przeznaczonych pod zabudowę.

Natomiast należy wskazać, że dostawa gruntów zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami i gruntów niezabudowanych w ramach transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT lub może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od tego podatku w przypadku spełnienia warunków wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9-10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie zatem do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z dniem 1 września 2019 r. na podstawie art. 1 pkt 10 lit. c) ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520), zwanej dalej ustawą zmieniającą do ustawy został dodany art. 43 ust. 21, zgodnie z którym jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. Ponadto, jak stanowi art. 13 ustawy zmieniającej, przepisów art. 43 ust. 21, art. 82a i art. 113 ust. 10a ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się do dostaw, o których mowa w art. 18 tej ustawy, dokonanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Wobec powyższego, dokonane po 1 września 2019 r. w takich przypadkach w trybie egzekucji dostawy towarów, będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu Dłużnika bezskuteczne.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię w drodze postępowania egzekucyjnego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości będzie korzystać ze zwolnień od podatku VAT przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9-10a ustawy o VAT, ponieważ Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy koniecznej do dokonania takiej oceny przez Organ.

W związku z powyższymi okolicznościami analiza opisu zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, gdyż podjęte przez Wnioskodawczynię udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku. Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawczynię nie była przedmiotem interpretacji.

Tym samym w analizowanym przypadku dostawa nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9-10a, lecz będzie podlegać opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT w zw. z art. 43 ust. 21 ustawy o VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym sprzedaż licytacyjna nieruchomości podlega opodatkowaniu na podstawie art. 113 ust. 10a ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej