Temat interpretacji

Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2020 r. (data wpływu 10 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2020 r. (data wpływu 10 maja 2020 r.) o brakujące strony wniosku oraz o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z kończącym się okresem trwałości projektu oraz zapisami umowy o dofinansowanie projektu . Gmina po raz drugi składa wniosek o udzielenie indywidualnej interpretacji dotyczącej tej samej sprawy. Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatkiem VAT. W 2013 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi. Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina a jej rozliczenia VAT obejmują wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Gmina realizowała inwestycję o nazwie . Projekt był dofinansowany w 50% z Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Inwestycja dotyczyła przeprowadzenia prac budowlano-montażowych, wykończeniowych i urządzeniowych istniejącej infrastruktury Parku Miejskiego. Obszar funkcjonuje jako teren rekreacyjny i stanowi przestrzeń publiczną.

Realizacja projektu w całości należała do zadań własnych Gminy, zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Artykuł 7 ww. ustawy podpunkty 1 i 2 brzmią (...) Zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy (...) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (...) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (...). Projekt obejmował zmianę sposobu zagospodarowania parku, w tym:

• remont ścieżek parkowych wraz z budową oświetlenia,
• remont parkingów,
• budowę placu zabaw i altany dla matek karmiących,
• budowę toalet publicznych,
• budowę pomostu dla wędkarzy,
• remont ogrodzenia zewnętrznego oraz budowę ogrodzeń wewnętrznych,
• ustawienie elementów małej architektury,
• uporządkowanie zieleni w parku.

W rezultacie został podkreślony charakter wypoczynkowy i rekreacyjny, który stworzył wysokiej jakości przestrzeń publiczną służącą mieszkańcom. Po zakończeniu realizacji zadania nie są pobierane żadne opłaty za korzystanie z Parku Miejskiego.

Zarządzanie parkiem zostało przekazane Ośrodkowi Sportu i Rekreacji. Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją terenów rekreacyjnych ponoszone są przez Ośrodek Sportu i Rekreacji, który jest samorządowym zakładem budżetowym realizującym zadanie własne Gminy czyli utrzymanie terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz zarządzanie Strefą Płatnego Parkowania. 100% wpływów ze Strefy Płatnego Parkowania stanowi dochód Gminy. Ośrodek Sportu i Rekreacji za świadczenie usługi inkaso, wykonywaną w imieniu Gminy, obciąża Gminę notą księgową obciążeniową w związku z centralizacją podatku VAT z Gminą. Dochód generowany ze Strefy Płatnego Parkowania, czyli parkingu stanowiącego część pasa drogowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Parking przy ulicy A zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych stanowi część drogi gminnej. Parking jest obiektem budowlanym w części pasa drogowego. Interpretację indywidualną odnośnie tego, że pobieranie opłat za parkowanie pojazdów w strefach płatnego parkowania stanowi czynności niepodlegające opodatkowaniu wydał między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 września 2012 r. (sygn. ITPP1/443-788/12/BJ).

W opisanym stanie rzeczy, Gmina nie miała możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT. Generowane dochody z tytułu realizacji projektu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Projekt odnosił się do osi priorytetowej ().

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 10 maja 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że efekty zrealizowanego projektu pn. , tj.: remont ścieżek parkowych wraz z budową oświetlenia, budową placu zabaw i altany dla matek karmiących, budową publicznej toalety, budową pomostu dla wędkarzy, remontem ogrodzenia zewnętrznego oraz budową ogrodzeń wewnętrznych, ustawienia elementów małej architektury, uporządkowanie zieleni w parku, nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. stanową przedmiot czynności niepodlegających temu podatkowi.

Czynności wykonywane na omawianej infrastrukturze przez podmiot zarządzający są związane jedynie z jej bieżącym utrzymaniem i nie mają charakteru świadczenia na rzecz oznaczonego podmiotu konkretnego usługobiorcy.

Wymieniony wyżej zrewitalizowany teren ma charakter ogólnodostępny, służący do rekreacji i odpoczynku dla mieszkańców i osób przyjezdnych. Nie są pobierane żadne opłaty za korzystanie z parku i innych elementów powstałych w wyniku realizacji projektu.

W przypadku efektów zrealizowanego projektu pn. w postaci remontu miejsc parkingowych służą one do świadczenia usług udostępniania miejsc parkingowych i w tym przypadku jest pobierana opłata za korzystanie ze wskazanych miejsc parkingowych przy ul. A, które są objęte Strefą Płatnego Parkowania. Jednak czynność udostępniania miejsc parkingowych w tym konkretnym przypadku nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż wspomniany parking jest częścią pasa drogowego i czynności związane z jego udostępnianiem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26.09.2012 r. sygn. ITPP1/443-788/12/BJ).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina przy ponoszeniu wydatków na realizację projektu pn. mogła skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu dokonywanych zakupów usług robót budowlanych, kosztu kierownika projektu, kosztów promocji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie rzeczy zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, klasyfikującym ponoszone wydatki związane z realizacją projektu, jako zadanie własne gminy i nie przynoszące teraz oraz w przyszłości dochodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Gmina nie miała prawa do skorzystania z prawa do odliczenia podatku zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na wniosek dotyczący interpretacji indywidualnej w tej sprawie Gmina otrzymała już interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

• 3a) działalności w zakresie telekomunikacji;

1. lokalnego transportu zbiorowego;
2. ochrony zdrowia;
3. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;

• 6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;

1. gminnego budownictwa mieszkaniowego;
2. edukacji publicznej;
3. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
4. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
5. targowisk i hal targowych;
6. zieleni gminnej i zadrzewień;
7. cmentarzy gminnych;
8. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
9. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
10. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
11. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
12. promocji gminy;
13. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450, 650, 723 i 1365 oraz z 2019 r. poz. 37);
14. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatkiem VAT. W 2013 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi. Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina a jej rozliczenia VAT obejmują wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Gmina realizowała inwestycję o nazwie . Projekt był dofinansowany w 50% z Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Inwestycja dotyczyła przeprowadzenia prac budowlano-montażowych, wykończeniowych i urządzeniowych istniejącej infrastruktury Parku Miejskiego. Obszar funkcjonuje jako teren rekreacyjny i stanowi przestrzeń publiczną. Realizacja projektu w całości należała do zadań własnych Gminy, zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Projekt obejmował zmianę sposobu zagospodarowania parku, w tym:

• remont ścieżek parkowych wraz z budową oświetlenia,
• remont parkingów,
• budowę placu zabaw i altany dla matek karmiących,
• budowę toalet publicznych,
• budowę pomostu dla wędkarzy,
• remont ogrodzenia zewnętrznego oraz budowę ogrodzeń wewnętrznych,
• ustawienie elementów małej architektury,
• uporządkowanie zieleni w parku.

W rezultacie został podkreślony charakter wypoczynkowy i rekreacyjny, który stworzył wysokiej jakości przestrzeń publiczną służącą mieszkańcom. Po zakończeniu realizacji zadania nie są pobierane żadne opłaty za korzystanie z Parku Miejskiego.

Zarządzanie parkiem zostało przekazane Ośrodkowi Sportu i Rekreacji. Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją terenów rekreacyjnych ponoszone są przez Ośrodek Sportu i Rekreacji, który jest samorządowym zakładem budżetowym realizującym zadanie własne Gminy czyli utrzymanie terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz zarządzanie Strefą Płatnego Parkowania. 100% wpływów ze Strefy Płatnego Parkowania stanowi dochód Gminy. Ośrodek Sportu i Rekreacji za świadczenie usługi inkaso, wykonywaną w imieniu Gminy, obciąża Gminę notą księgową obciążeniową w związku z centralizacją podatku VAT z Gminą. Dochód generowany ze Strefy Płatnego Parkowania, czyli parkingu stanowiącego część pasa drogowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazał, że efekty zrealizowanego projektu pn. , tj.: remont ścieżek parkowych wraz z budową oświetlenia, budową placu zabaw i altany dla matek karmiących, budową publicznej toalety, budową pomostu dla wędkarzy, remontem ogrodzenia zewnętrznego oraz budową ogrodzeń wewnętrznych, ustawienia elementów małej architektury, uporządkowanie zieleni w parku, nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. stanową przedmiot czynności niepodlegających temu podatkowi.

Wymieniony wyżej zrewitalizowany teren ma charakter ogólnodostępny, służący do rekreacji i odpoczynku dla mieszkańców i osób przyjezdnych. Nie są pobierane żadne opłaty za korzystanie z parku i innych elementów powstałych w wyniku realizacji projektu.

W przypadku efektów zrealizowanego projektu pn. w postaci remontu miejsc parkingowych służą one do świadczenia usług udostępniania miejsc parkingowych i w tym przypadku jest pobierana opłata za korzystanie ze wskazanych miejsc parkingowych przy ul. A, które są objęte Strefą Płatnego Parkowania. Jednak czynność udostępniania miejsc parkingowych w tym konkretnym przypadku nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż wspomniany parking jest częścią pasa drogowego i czynności związane z jego udostępnianiem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup usług robót budowlanych, kierownika projektu, promocji w związku z realizacją projektu .

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpił. Bowiem jak wskazał Wnioskodawca efekty zrealizowanego projektu pn. , tj.: remont ścieżek parkowych wraz z budową oświetlenia, budową placu zabaw i altany dla matek karmiących, budową publicznej toalety, budową pomostu dla wędkarzy, remontem ogrodzenia zewnętrznego oraz budową ogrodzeń wewnętrznych, ustawienia elementów małej architektury, uporządkowanie zieleni w parku, nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. stanową przedmiot czynności niepodlegających temu podatkowi. Zrewitalizowany teren ma charakter ogólnodostępny, służący do rekreacji i odpoczynku dla mieszkańców i osób przyjezdnych. Nie są pobierane żadne opłaty za korzystanie z parku i innych elementów powstałych w wyniku realizacji projektu. W przypadku efektów zrealizowanego projektu w postaci remontu miejsc parkingowych służą one do świadczenia usług udostępniania miejsc parkingowych i w tym przypadku jest pobierana opłata za korzystanie ze wskazanych miejsc parkingowych przy ul. A, które są objęte Strefą Płatnego Parkowania. Jednak czynność udostępniania miejsc parkingowych w tym konkretnym przypadku nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż wspomniany parking jest częścią pasa drogowego i czynności związane z jego udostępnianiem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego Projektu.

Reasumując, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektu pn. .

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako prawidłowe.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W szczególności w niniejszej interpretacji organ oparł się na informacji, że W przypadku efektów zrealizowanego projektu w postaci remontu miejsc parkingowych służą one do świadczenia usług udostępniania miejsc parkingowych i w tym przypadku jest pobierana opłata za korzystanie ze wskazanych miejsc parkingowych przy ul. A, które są objęte Strefą Płatnego Parkowania. Jednak czynność udostępniania miejsc parkingowych w tym konkretnym przypadku nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż wspomniany parking jest częścią pasa drogowego i czynności związane z jego udostępnianiem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej