Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2020 r. (data wpływu 13 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 13 lutego 2020 r. o prawidłowy podpis.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu () kwietnia 2004 roku na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego () (Sygn. akt ()) w drodze spadku po zmarłej matce A, Wnioskodawca nabył wraz z dwiema siostrami (B i C) oraz ojcem D m.in. niezabudowane gospodarstwo rolne o pow. 9,67 ha położone w (), zapisane w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy () pod nr () w częściach równych po ¹/₄ części masy spadkowej każde. Powyższa nieruchomość została nabyta na podstawie umowy sprzedaży w 1964 roku przez Wnioskodawcy dziadków (), następnie darowali ją Wnioskodawcy matce A.

Wnioskodawca obecnie pracuje zawodowo na podstawie umowy o pracę. Współwłaściciele nabytej nieruchomości, tj. siostra B również pracuje zawodowo na podstawie umowy o pracę, siostra C prowadzi ryczałtowe gospodarstwo rolne, a ojciec D jest emerytem. Źródłami utrzymania są dochody uzyskiwane ze stosunku pracy. Nigdy nie prowadzili oni (tj. Wnioskodawca wraz z siostrami oraz ojcem) i aktualnie też nie prowadzą działalności gospodarczej oraz nie byli i nie są zarejestrowani, jako płatnicy podatku VAT.

W skład masy spadkowej po zmarłej matce weszła m.in. nieruchomość niezabudowana położona w miejscowości (), stanowiąca działkę o pow. 1,2772 ha, ujawniona w KW nr () prowadzona przez Sąd Rejonowy () (Nieruchomość ta jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej).

Przedmiotowa nieruchomość (tj. działka nr 1) nigdy nie była i obecnie nie jest zabudowana oraz nie była i nie jest wykorzystywana w celach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Powyżej wskazana nieruchomość nie stanowiła przedmiotu umowy najmy ani dzierżawy. Działka ta, jako nieruchomość rolna była przez Wnioskodawcę wraz z rodziną użytkowana wyłącznie rolniczo na własne potrzeby, a produkty uzyskiwane z tej nieruchomości wykorzystywano wyłącznie na własne potrzeby. Z tytułu jej użytkowania pobierali oni stosowne dopłaty obszarowe.

W 2018 roku Wnioskodawca wraz z siostrami i ojcem postanowił podzielić wspomnianą działkę na mniejsze. Wystąpiono z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki oznaczonej nr 1, która warunkowała możliwość podziału gruntu i na podstawie wydanej decyzji, złożyli oni wniosek o dokonanie podziału powyższej nieruchomości o pow. 1,2772 ha na 17 działek od nr 1/1 do nr 1/17 pow. od 0,0617 ha do 0.0693 ha oraz wydzielenie działki nr 1/18 o pow. 002088 ha, która ma stanowić drogę wewnętrzną dojazdową do działek od nr 1/1 do nr 1/17. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy () ww. działki znajdują się na obszarze terenów, zakwalifikowanych, jako użytki rolne wysokiej jakości, IV klasy. Powyższe nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W przyszłości Wnioskodawca (wraz z siostrami oraz ojcem) chce dokonać sprzedaży piętnastu nieruchomości wydzielonych z działki oznaczonej nr 1 (sprzedaż działek na rzecz osób fizycznych). Sprzedaż działek będzie odbywała się etapowo, okazjonalnie w nieokreślonym odstępie czasu. Pomimo zamiaru sprzedaży, nieruchomość nie będzie w żaden profesjonalny sposób przygotowywana do sprzedaży. Wnioskodawca (wraz z siostrami oraz ojcem) nie zamierza wnioskować o doprowadzenie do działek jakichkolwiek mediów (wodociągowych, energetycznych, kanalizacyjnych i żadnych innych mediów), utwardzać drogi wewnętrznej, ogradzać działek, czy też czynić jakichkolwiek nakładów na ich gospodarowanie czy uatrakcyjnienie. Nie będą również załatwiane jakiekolwiek formalności związane z zabudową. Do dnia złożenia niniejszego wniosku nie sprzedano jeszcze żadnej działki, natomiast w tym roku planowana jest sprzedaż jednej nieruchomości stanowiąca działkę oznaczoną nr 1/3, dla której posiadany jest potencjalny nabywca. Dwie działki oznaczone nr 1/1 oraz 1/2 Wnioskodawca (wraz z siostrami oraz ojcem) zamierza darować swojemu synowi E. Obecnie nie jest ogłaszany zamiar sprzedaży w jakichkolwiek mediach, ani nie powierzono zamiaru sprzedaży żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Sprzedaż następnych działek uwarunkowana będzie pozyskaniem kolejnych nabywców. Wnioskodawca (wraz z siostrami oraz ojcem) nie zamierza podejmować działań marketingowych, a jedynie poprzestanie na zwykłych ogłoszeniach o sprzedaży. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe Wnioskodawca planuje przeznaczyć na potrzeby rodziny, a więc na cele prywatne, a nie na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nadmienia również, że nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jako sprzedawca (wraz z siostrami i ojcem) powyższych działek w świetle opisanego powyżej stanu faktycznego, nieprowadzący działalności gospodarczej, ani w jakikolwiek sposób związany z obrotem nieruchomościami Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT od każdej transakcji związanej ze sprzedażą działki na przedmiotowym terenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa sprzedaż działek nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, lecz potraktowana, jako sprzedaż w ramach zarządu majątkiem własnym. Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nigdy niebędąca podatnikiem podatku VAT Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek w tym przypadku nie ma charakteru działalności gospodarczej ale jest traktowana, jako wyprzedaż majątku prywatnego.

Uznanie za działalność gospodarczą sprzedaży przedmiotowych działek w sytuacji opisanej w opisie stanu faktycznego wyklucza również przepis art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/11 UE Rady z dnia w sprawie systemu podatku od wartości dodanej. Nie jest to, bowiem profesjonalny obrót towarem mającym zapewnić Wnioskodawcy oraz jego siostrom i ojcu stały dochód, pomimo iż przedmiotowe działki są towarem w myśl ustawy.

Wobec tego Wnioskodawca sądzi, że właściwe jest wykluczenie go z grona płatników podatku VAT, gdyż dokonuje on sprzedaży części majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 2/11.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestie opodatkowania dostawy gruntu rozstrzygnięto w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, w sprawach dotyczących opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne, konieczne staje się ustalenie, czy w celu sprzedaży nieruchomości zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu () kwietnia 2004 roku na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego w drodze spadku po zmarłej matce, wraz z dwiema siostrami oraz ojcem nabył m.in. niezabudowane gospodarstwo rolne o pow. 9,67 ha Wnioskodawca obecnie pracuje zawodowo na podstawie umowy o pracę. Źródłami jego utrzymania są dochody uzyskiwane ze stosunku pracy. Nigdy nie prowadził on i aktualnie też nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie był i nie jest zarejestrowany, jako podatnik podatku VAT.

W skład masy spadkowej po zmarłej matce weszła m.in. nieruchomość niezabudowana, stanowiąca działkę o pow. 1,2772 ha, (nieruchomość ta jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej).

Przedmiotowa nieruchomość (tj. działka nr 1) nigdy nie była i obecnie nie jest zabudowana oraz nie była i nie jest wykorzystywana w celach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Powyżej wskazana nieruchomość nie stanowiła przedmiotu umowy najmy ani dzierżawy. Działka ta, jako nieruchomość rolna była przez Wnioskodawcę użytkowana wyłącznie rolniczo na własne potrzeby, a produkty uzyskiwane z tej nieruchomości wykorzystywał on wyłącznie na własne potrzeby. Z tytułu jej użytkowania pobierano stosowne dopłaty obszarowe.

W 2018 roku Wnioskodawca wraz z siostrami i ojcem postanowił podzielić wspomnianą działkę na mniejsze. Wystąpiono z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki oznaczonej nr 1, która warunkowała możliwość podziału gruntu i na podstawie wydanej decyzji, Wnioskodawca złożył wniosek o dokonanie podziału powyższej nieruchomości o pow. 1,2772 ha na 17 działek od nr 1/1 do 1/17 pow. od 0,0617 ha do 0.0693 ha oraz wydzielenie działki nr 1/18 o pow. 002088 ha, która ma stanowić drogę wewnętrzną dojazdową do działek od nr 1/1 do nr 1/17. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy ww. działki znajdują się na obszarze terenów, zakwalifikowanych, jako użytki rolne wysokiej jakości, IV klasy. Powyższe nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W przyszłości ma zostać dokonana sprzedaż piętnastu nieruchomości wydzielonych z działki oznaczonej nr 1 (sprzedaż działek na rzecz osób fizycznych). Sprzedaż działek będzie odbywała się etapowo, okazjonalnie w nieokreślonym odstępie czasu. Pomimo zamiaru sprzedaży, Wnioskodawca nie będzie w żaden profesjonalny sposób przygotowywać nieruchomości do sprzedaży. Wnioskodawca nie zamierza wnioskować o doprowadzenie do nich jakichkolwiek mediów (wodociągowych, energetycznych, kanalizacyjnych i żadnych innych mediów), utwardzać drogi wewnętrznej, ogradzać działek, czy też czynić jakichkolwiek nakładów na ich gospodarowanie czy uatrakcyjnienie. Wnioskodawca nie będzie również załatwiać jakichkolwiek formalności związanych z zabudową. Do dnia złożenia niniejszego wniosku nie sprzedano jeszcze żadnej działki, natomiast w tym roku planowana jest sprzedaż jednej nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną nr 1/3, dla której występuje potencjalny nabywca. Dwie działki oznaczone nr 1/1 oraz 1/2 Wnioskodawca zamierza darować swojemu synowi. Obecnie nie ogłaszano zamiaru sprzedaży w jakichkolwiek mediach, ani nie powierzono zamiaru sprzedaży żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Sprzedaż następnych działek uwarunkowana będzie pozyskaniem kolejnych nabywców. Wnioskodawca nie zamierza podejmować działań marketingowych, a jedynie poprzestanie na zwykłych ogłoszeniach o sprzedaży. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe Wnioskodawca planuje przeznaczyć na potrzeby rodziny, a więc na cele prywatne, a nie na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nadmienia również, że nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych działek.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku ze sprzedażą poszczególnych działek (powstałych w wyniku podziału gruntu) będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu jako sprzedaż niezwiązana z prowadzeniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą poszczególnych działek za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że w drodze spadku Wnioskodawca nabył m.in. niezabudowane gospodarstwo rolne. Nieruchomość nigdy nie była i obecnie nie jest zabudowana oraz nie była i nie jest wykorzystywana w celach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Powyżej wskazana nieruchomość nie stanowiła przedmiotu umowy najmy ani dzierżawy. Działka ta, jako nieruchomość rolna była przez Wnioskodawcę użytkowana wyłącznie rolniczo na własne potrzeby, a produkty uzyskiwane z tej nieruchomości wykorzystywał on wyłącznie na własne potrzeby. Ponadto, nie zamierzano wnioskować o doprowadzenie do działek jakichkolwiek mediów (wodociągowych, energetycznych, kanalizacyjnych i żadnych innych mediów), utwardzać drogi wewnętrznej, ogradzać działek, czy też czynić jakichkolwiek nakładów na ich gospodarowanie czy uatrakcyjnienie. Nie będą również załatwiane przez Wnioskodawcę jakiekolwiek formalności związane z zabudową. Obecnie nie ogłaszano zamiaru sprzedaży działek w jakichkolwiek mediach, ani nie powierzano zamiaru tej sprzedaży żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Nie zamierzano podejmować działań marketingowych, a jedynie poprzestano na zwykłych ogłoszeniach o sprzedaży. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe Wnioskodawca planuje przeznaczyć na potrzeby rodziny, a więc na cele prywatne, a nie na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nadmienił również, że nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych działek.

W niniejszej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, dokonując sprzedaży wydzielonych działek, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedając ww. działki Zainteresowany nie ma obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, należy zaznaczyć, że w świetle art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla pozostałych współspadkobierców (sióstr i ojca), którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej