Temat interpretacji

Szczególna procedura opodatkowania marżą, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy sprzedaży części samochodowych pochodzących z demontażu zakupionych pojazdów (wraków) oraz ewidencjonowanie sprzedaży używanych części samochodowych, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, pod literą F zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 lit. f ww. rozporządzenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia

21 sierpnia 2020 r. (data wpływu 26 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania szczególnej procedury VAT marża do sprzedawanych części samochodowych pochodzących z demontażu zakupionych pojazdów (wraków samochodowych),
• ewidencjonowania na kasie rejestrującej pod literą F sprzedaży części samochodowych, opodatkowanej w systemie VAT marża

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury VAT marża do sprzedawanych części samochodowych pochodzących z demontażu zakupionych pojazdów (wraków samochodowych) oraz ewidencjonowania na kasie rejestrującej pod literą F sprzedaży części samochodowych, opodatkowanej w systemie VAT marża. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 listopada 2020 r. o przeformułowanie pytań, własne stanowisko oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu do wniosku z dnia 7 listopada 2020 r.).

Jednoosobowa firma prowadzi działalność gospodarczą w zakresie recyklingu samochodów, sprzedaży detalicznej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.

Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Ma zainstalowaną kasę fiskalną. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje zakupu używanych części samochodowych na giełdzie samochodowej od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które sprzedażą nie zajmują się w sposób ciągły czy profesjonalny. Wnioskodawca zakupuje również pojazdy do recyklingu, wymontowuje części zamienne w celu ich odsprzedaży.

Zakupów takich części dokonuje również przez aukcje internetowe oraz od przypadkowych sprzedawców nieprowadzących działalności gospodarczej. Części samochodowe będące przedmiotem wniosku stanowią towar używany w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Części samochodowe zakupione na giełdzie podlegają dalszej odsprzedaży jako towar handlowy.

Ponieważ osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie są zobowiązane do wystawiania dokumentów sprzedaży, podatnik nie będzie w stanie uzyskać zewnętrznych dokumentów na zakup towarów, a także nie uzyska danych sprzedawcy, w szczególności gdy kwota zakupu części używanej nie przekracza () zł i nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca zakupy od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będzie mógł jedynie udokumentować w celu rzetelnego prowadzenia księgi, samodzielnie sporządzonym dowodem wewnętrznym lub umową kupna sprzedaży wraku samochodowego. W przypadku zakupu wraku samochodowego którego wartość przekracza () zł odprowadzany jest podatek od czynności cywilnoprawnych.

Sprzedaż części samochodowych osobom fizycznym pozyskanych z demontażu wraków samochodowych ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej w części F.

Na podstawie zaświadczenia o demontażu pojazdu określona jest m.in.: waga demontowanego pojazdu. Wymontowując część z pojazdu określa się jego wagę, a tym samym przybliżoną wartość zakupu części pojazdu. Na tej podstawie Wnioskodawca stosuje procedurę VAT marża.

Jednocześnie prowadzona jest ewidencja, w której na podstawie wagi demontowanego pojazdu i wagi części wykręconej z pojazdu określona jest kwota towarów niezbędnych do określenia kwoty marży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 7 listopada 2020 r.):

1. Czy Wnioskodawca może zastosować do sprzedaży części samochodowych szczególną procedurę VAT marża, jeżeli wraki samochodowe z których je wymontowano, zostały nabyte od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej?
2. Czy prawidłowo jest ewidencjonowana sprzedaż używanych części samochodowych na rzecz osób fizycznych w części F kasy fiskalnej?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 7 listopada 2020 r.) artykuł 120 ustawy o VAT przewiduje odstępstwa od zasad ogólnych opodatkowania podatkiem VAT. Dotyczy on opodatkowania podatników prowadzących działalność w zakresie handlu dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi, antykami oraz towarami używanymi. Ten sposób opodatkowania został wprowadzony z uwagi na to, że w przypadku nabywania towarów od osób fizycznych bądź w inny sposób bez wyodrębnionego podatku przy nabyciu nie wystąpi podatek do odliczenia. Z kolei przy sprzedaży tych przedmiotów podstawą opodatkowania byłaby cała cena sprzedaży.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne, nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie i antyki oraz metale szlachetne lub kamienie szlachetne. Części samochodowe, których zakup Wnioskodawca dokonuje niewątpliwie spełniają warunek zakwalifikowania ich do towarów używanych, gdyż należą do rzeczy ruchomych, które wcześniej były choć raz użyte. Nie należą również do towarów fabrycznie nowych. Jako towary używane, nadają się do dalszego wielokrotnego użycia.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE w sprawie C-471/15 dotyczące zastosowania procedury VAT-marża dla dostawy części samochodowych. W orzeczeniu tym wyjaśniono, że art. 311 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie towarów używanych obejmuje części samochodowe, które po wymontowaniu z pojazdu wycofanego z eksploatacji nabytego przez przedsiębiorstwo recyklingu samochodowego od osoby fizycznej, są odsprzedawane jako części zamienne, co pozwala podatnikowi pośrednikowi na zastosowanie procedury marży.

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, rzeczy od osób fizycznych, to Wnioskodawca będzie mógł określić kwotę marży, tym samym zainteresowany do sprzedaży używanych części samochodowych, zakupionych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niewystawiających dokumentów sprzedaży na giełdach samochodowych udokumentowanych dowodami wewnętrznymi niezawierającymi danych sprzedawcy, może stosować procedurę VAT-marżę.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji gdy są nabywane towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT w celu ich dalszej odsprzedaży oraz zna cenę nabycia używanych części samochodowych, będzie miał prawo do zastosowania szczególnej procedury zawartej w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących, na podstawie art. 111 ust. 7a oraz art. 145a ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) ewidencjonowana sprzedaż używanych części samochodowych na rzecz osób fizycznych na kasie fiskalnej w literze F gdyż są przypisane pozostałe stawki podatku, w tym wartości 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r. określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy między innymi towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 18 stycznia 2017 r. w sprawie C-471/15 dotyczące zastosowania procedury VAT marża dla dostawy części samochodowych. W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że: Artykuł 311 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że części używane pochodzące z pojazdu samochodowego wycofanego z eksploatacji, nabytego przez przedsiębiorstwo zajmujące się recyklingiem samochodowym od osoby fizycznej i przeznaczone do odsprzedaży jako części zamienne stanowią towary używane w rozumieniu tego przepisu, w związku z czym dostawy tego rodzaju części dokonane przez podatnika-pośrednika są objęte zakresem zastosowania procedury marży.

Przepisy ustawy przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy między innymi towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania wszystkiego co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył w celu odsprzedaży, od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marży uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie recyklingu samochodów, sprzedaży detalicznej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług i ma zainstalowaną kasę fiskalną. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje zakupu używanych części samochodowych na giełdzie samochodowej od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które sprzedażą nie zajmują się w sposób ciągły czy profesjonalny. Wnioskodawca zakupuje również pojazdy do recyklingu, wymontowuje części zamienne w celu ich odsprzedaży. Zakupów takich części dokonuje również przez aukcje internetowe oraz od przypadkowych sprzedawców nieprowadzących działalności gospodarczej. Części samochodowe zakupione na giełdzie podlegają dalszej odsprzedaży jako towar handlowy. Sprzedaż części samochodowych osobom fizycznym pozyskanych z demontażu wraków samochodowych ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej w części F.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące zastosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części samochodowych wymontowanych z wraków samochodowych zakupionych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w oparciu o przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że szczególna procedura jak już wcześniej wskazano dotyczy tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył w celu ich dalszej odsprzedaży od określonej kategorii podmiotów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa pojazdy do recyklingu oraz wymontowuje z nich części zamienne w celu ich odsprzedaży. Zatem w analizowanej sytuacji, uwzględniając orzeczenie TSUE w sprawie C-471/15 należy stwierdzić, że sprzedawane przez Wnioskodawcę części samochodowe pochodzące z demontażu zakupionych wraków spełniają definicję towarów używanych według art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Tym samym skoro Wnioskodawca nabywa pojazdy przeznaczone do demontażu i dalszej odsprzedaży ich części od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy), to do sprzedaży ma zastosowanie procedura VAT marża wskazana w art. 120 ust. 4 ustawy.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży części samochodowych pochodzących z demontażu zakupionych pojazdów (wraków) od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy.

Dalsze wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ewidencjonowania na kasie rejestrującej pod literą F sprzedaży używanych części samochodowych na rzecz osób fizycznych.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganej przez nich wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816) zwanego dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję przypisują oznaczenia literowe od A do G do stawek podatku lub zwolnienia od podatku, przypisanych do nazw towarów i usług, w następujący sposób:

1. literze A jest przypisana stawka podstawowa podatku w wysokości 22% albo 23%,
2. literze B jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 7% albo 8%,
3. literze C jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 5%,
4. literze D jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 0%,
5. literze E jest przypisane zwolnienie od podatku,
6. literze F i G są przypisane pozostałe stawki podatku, w tym wartość 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania podatnicy przypisują oraz że dotyczy to stawek podatku lub zwolnienia przypisanych do nazw towarów i usług. Zatem ustawodawca nie pozostawił podatnikom dowolności w kwestii przypisania oznaczeń literowych do poszczególnych stawek podatku czy zwolnienia.

Z powyższego wynika, że tylko literze F i G jest możliwość przypisania sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku dostawy towarów używanych nabytych od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy opodatkowaniu podlega wyłącznie marża ustalona w sposób wskazany w art. 120 ust. 4 ustawy, natomiast zaewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega cała kwota należna z tytułu sprzedaży towaru, stanowiąca kwotę nabycia towaru powiększoną o kwotę marży, w jednej pozycji. Zatem w przypadku stosowania procedury opodatkowania marży, dostawca zobowiązany jest za pomocą kas rejestrujących ewidencjonować całą kwotę, która nabywca jest zobowiązany mu zapłacić. W kasie zostanie więc zaewidencjonowana wartość sprzedaży brutto pod litera F lub G (tj. łącznie z opodatkowaną marżą) i nie zostanie wskazany należny podatek VAT.

Natomiast podatek VAT winien wynikać z odrębnie prowadzonej ewidencji.

Sposób ewidencjonowania podatku od towarów i usług powinien umożliwić między innymi prawidłowe określenie kwot podatku należnego oraz podstawy opodatkowania, w tym przypadku marży.

Podsumowując, Wnioskodawca ma możliwość ewidencjonowania sprzedaży używanych części samochodowych, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, pod literą F zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 lit. f ww. rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 oraz nr 2 należało ocenić jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej