Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, Kontrahenci świadczący na rzecz Wnioskodawcy usługi budowlane niezbędne do wykonania przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu przyłączanego usług przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, nie występują w charakterze podwykonawców, a w konsekwencji usługi świadczone na rzecz Spółki przez Kontrahentów nie podlegają opodatkowaniu VAT z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. lh ustawy o VAT, lecz na zasadach ogólnych.

Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach przewidzianych w art. 86 ustawy o VAT, z faktur wystawionych przez Kontrahentów, dokumentujących usługi budowlane wykonane w związku z realizacją usługi przyłączenia do sieci dystrybucyjnej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Opodatkowanie usług budowlanych z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. lh ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT powołany wyżej przepis stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jeżeli wszystkie ww. warunki zostaną spełnione usługodawca nie wykazuje podatku VAT na wystawianych z tego tytułu fakturach, a za rozliczenie podatku VAT odpowiedzialny jest nabywca usług, z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, zarówno Wnioskodawca jak i Kontrahenci, są czynnymi podatnikami VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, zatem warunki o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 pkt. a i b ustawy o VAT należałoby uznać za spełnione. Jednakże dla uznania czy nabycie przez Spółkę usług budowalnych, wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT powinno być opodatkowane z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia należy dodatkowo rozstrzygnąć czy Kontrahenci świadczący na rzecz Spółki ww. usługi działają w przedstawionym stanie faktycznym jako podwykonawcy, w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o VAT-szerzej pkt 2 niniejszego Wniosku.

1. Definicja podwykonawcy na gruncie przepisów ustawy o VAT
   
   

Ustawa o VAT nie zawiera definicji podwykonawcy. Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z 17 marca 2017 r. w sprawie Stosowania Mechanizmu Odwróconego Obciążenia w Transakcjach Dotyczących Świadczenia Usług Budowlanych, dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej.

I tak, zgodnie z definicją podwykonawcy zawartą w Słowniku Języka Polskiego Państwowego Wydawnictwa Naukowego (https://sip.pwn.pl/szukai/podwykonawca.html) podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

W przypadku usług budowlanych, podwykonawcą jest zatem podmiot, który nie jest generalnym wykonawcą, ale w ramach danej inwestycji budowlanej z nim współpracuje podejmując się realizacji zleconych mu przez wykonawcę usług budowlanych. Natomiast na generalnym wykonawcy spoczywa odpowiedzialność wobec inwestora za kompleksowe wywiązanie się z warunków umowy obejmującej roboty budowlane.

Wobec tego aby uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń w zakresie realizacji robót budowlanych: pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni funkcję podwykonawcy. Jeżeli roboty budowlane nie są przedmiotem zarówno pierwszego jak i drugiego zlecenia, nie występuje zatem podwykonawstwo usług budowlanych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, należy wskazać, że wykonanie robót budowlanych będzie przedmiotem wyłącznie jednego zlecenia, tj. zlecenia realizowanego przez Kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy. Spółka bowiem nie dokonuje dalszej odsprzedaży usług budowlanych - Wnioskodawca świadczy na rzecz podmiotu przyłączanego usługi związane z dystrybucją energii elektrycznej sklasyfikowane w ramach PKWiU 35.13.10.0.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, Kontrahenci świadczący na rzecz Spółki usługi budowlane związane z wykonaniem przyłączenia do sieci elektroenergetycznej nie działają w charakterze podwykonawców, w rozumieniu art. 17 ust. lh ustawy o VAT - jak wskazano w niniejszym wniosku aby jeden podmiot mógł być uznany za podwykonawcę, musi istnieć podmiot który jest wykonawcą (głównym wykonawcą) świadczącym usługi budowlane, co w przedstawionym stanie faktycznym nie ma miejsca - Spółka świadczy na rzecz podmiotu przyłączanego usługi związane z dystrybucją energii elektrycznej sklasyfikowane w ramach PKWiU 35.13.10.0.

W konsekwencji w przedstawionym stanie faktycznym do usług świadczonych na rzecz Spółki przez Kontrahentów nie znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT - usługi te powinny być opodatkowane podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

1. Stanowisko organów podatkowych w zakresie opodatkowania VAT usług budowlanych wykonywanych w związku z wykonaniem umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przedstawione stanowisko znajduje odzwierciedlenie w aktualnych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

• 0114-KDIP1-2.4012.380.2017.1.JŻ z dnia 28 września 2017 r.
  
  Należy zatem w tym konkretnym przypadku zgodzić się z Zainteresowanymi, że usługi nabyte przez Spółkę P. od Spółki O. mieszczące się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, które posłużą Spółce do wykonania na rzecz Spółki X. usługi sklasyfikowanej według PKWiU 35.13.10 jako usługi związanej z dystrybucją energii elektrycznej, a zatem innej niż wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, nie powinny być opodatkowane zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.
  Spółka O. w analizowanym przypadku nie świadczy usług mieszczących się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. lh ustawy. Zatem, w tym konkretnym przypadku należy uznać, że do nabywanych przez Spółkę usług nie znajdzie zastosowania odwrotne obciążenie. Oznacza to, że w tym przypadku usługi wykonane na rzecz Spółki powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych. Tym samym, Spółka nie jest/nie będzie podmiotem zobowiązanym do opodatkowania usług świadczonych przez Obsługę mieszczących się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy".
• 0112-KDIL1-2.4012.538.2017.2.AW z dnia 2 stycznia 2018 r.
  
  Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawne w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku usługi nabyte przez Wnioskodawcę od Podmiotów Zewnętrznych mieszczące się w załącznika nr 14 do ustawy, służą/będą służyły Zainteresowanemu do wykonania na rzecz odbiorcy usługi sklasyfikowanej według PKWiU 35.22.10.0 jako usługi związanej z dystrybucją paliw gazowych w systemie sieciowym, a zatem innej niż wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy. W związku z tym, Podmioty Zewnętrzne nie świadczą/nie będą świadczyły przedmiotowych usług budowlanych jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. lh ustawy. W konsekwencji należy uznać, że do nabywanych przez Wnioskodawcę ww. usług nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Oznacza to, że w tym przypadku usługa wykonana na rzecz Spółki powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych.
• 0114-KDIP1-2.4012.41.2018.2.JŻ z dnia 14 marca 2018 r.
  
  Należy zatem w tym konkretnym przypadku zgodzić się z Wnioskodawcą, że usługi nabywane przez Wnioskodawcę od Podmiotu Trzeciego mieszczące się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, które są niezbędne do świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki kompleksowej usługi utrzymania sieci dystrybucyjnej, która jako całość nie jest usługą budowlaną dla której właściwy byłby kod PKWiU wskazany w pozycjach 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, nie powinny być opodatkowane zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.
  
  Podmiot Trzeci w analizowanym przypadku na rzecz Wnioskodawcy nie świadczy usług mieszczących się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. lh ustawy. Zatem, w tym konkretnym przypadku należy uznać, że do nabywanych przez Wnioskodawcę od Podmiotu Trzeciego usług nie znajdzie zastosowania odwrotne obciążenie. Oznacza to, że w tym przypadku usługi wykonane na rzecz Wnioskodawcy powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych. Tym samym, Wnioskodawca nie jest/nie będzie podmiotem zobowiązanym do opodatkowania usług świadczonych przez Podmiot Trzeci mieszczących się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

W konsekwencji, w związku z tym, że usługa budowlana wykonana na rzecz Wnioskodawcy powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych, Podmiot Trzeci powinien z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi wystawić fakturę z wykazanym podatkiem VAT.

1. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawianych przez Kontrahentów

Zasady prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT regulują przepisy art. 86 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy oraz podatnik otrzymał fakturę.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest:

• związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi,

• powstanie obowiązku podatkowego oraz

• posiadanie faktury.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (wskazanych powyżej) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało uregulowane w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Jak wskazano w treści niniejszego Wniosku, w ocenie Spółki, usługi budowlane nabywane przez Spółkę od Kontrahentów w związku z realizacją usługi przyłączenia do sieci dystrybucyjnej podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W związku z tym, Kontrahenci z tytułu świadczenia przedmiotowych usług powinni wystawić fakturę z wykazanym podatkiem VAT. Tym samym, zdaniem Spółki, w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę, iż nabycie przez Spółkę usług budowlanych, których dotyczy przedmiotowy Wniosek związane jest z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych polegających na wykonaniu usługi związanej z dystrybucją energii elektrycznej, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez Kontrahentów na rzecz Spółki dokumentujących usługi, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ zauważa, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem wydając niniejszą interpretację Organ oparł się na opisie sprawy wynikającym z treści wniosku, tj. na klasyfikacji statystycznej podanej przez Wnioskodawcę. Innymi słowy niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego. W przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Klasyfikacja dokonana przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. Głównego Urzędu Statystycznego nr 1, poz. 11).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na podstawie art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Wskazany przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadzał mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona była usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą był podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie była zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia miał zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczył te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiowała pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające było posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Przy czym należy zauważyć, że zgodnie z art. 1 pkt 3 lit. a, b i c ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751), z dniem 1 listopada 2019 r. w art. 17 ustawy o VAT w ust. 1 uchyla się pkt 7 i 8 oraz uchyla się ust. 1c-1h oraz w ust. 2 wyrazy "ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 4 i 5". Jednocześnie w myśl art. 1 pkt 31 ww. ustawy zmieniającej uchyla się załączniki nr 13 i 14 do ustawy. Ponadto w myśl art. 1 pkt 18 lit. b ww. ustawy zmieniającej w art. 106e w ust. 4 uchyla się pkt 1. Zaś w myśl art. 1 pkt 18 lit. a tiret pierwszy ww. ustawy zmieniającej w art. 106e w ust. 1 pkt 18 otrzymuje brzmienie "w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie"".

Natomiast, jak stanowi art. 10 ww. ustawy zmieniającej, w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr 11 lub załączniku nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, dokonanych:

1. przed dniem 1 listopada 2019 r., dla których obowiązek podatkowy powstał lub faktura została wystawiona po dniu 31 października 2019 r.,
2. po dniu 31 października 2019 r., dla których faktura została wystawiona przed dniem 1 listopada 2019 r.

stosuje się przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, ust. 1c-1h i 2-2b, art. 18c ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b, art. 99 ust. 9, art. 101a, art. 102 ust. 3, art. 106e ust. 1 pkt 18 i ust. 4 pkt 1 oraz art. 108 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy wskazać, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem działającym w branży dystrybucji energii elektrycznej w Polsce. W ramach swojej działalności Spółka świadczy usługi przyłączenia do sieci elektroenergetycznej na podstawie zawieranych z klientami umów o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej nie zastępuje umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, przy czym jest ona niezbędna do świadczenia tych usług - bez wykonania przyłącza nie jest możliwe świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej. Dostarczanie energii elektrycznej do przyłączanego obiektu jest następnie realizowane na podstawie zawartej przez podmiot przyłączany umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej z sieci Wnioskodawcy oraz umowy sprzedaży energii elektrycznej, lub po zawarciu umowy kompleksowej. Na podstawie Umowy Spółka wykonuje prace związane z przyłączeniem instalacji elektrycznej obiektu klienta do swojej sieci dystrybucyjnej obejmujące wykonanie przyłącza elektrycznego do danego obiektu oraz niezbędnej rozbudowy sieci. W ramach realizacji przyłączenia niezbędna jest budowa lub modernizacja odcinka lub elementów sieci służących do połączenia obiektu przyłączanego z siecią elektroenergetyczną Spółki, do czego zobowiązana jest Spółka. Zazwyczaj wymaga to wykonania szeregu prac, w tym w szczególności: opracowania dokumentacji projektowo-kosztorysowej, uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy jeśli są one wymagane, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, rozbudowy niezbędnej sieci elektroenergetycznej Spółki, wybudowania linii kabli zasilaczy o określonych parametrach, wybudowania kabli powrotnych o określonych parametrach, wyposażenia modernizowanych lub budowanych obiektów w nowe urządzenia energetyczne takie przykładowo jak rozdzielnie, zespoły prostownikowe, transformatory, urządzenia zdalnego sterowania i inne urządzenia elektroenergetyczne. Właścicielem majątku elektroenergetycznego wybudowanego w celu przyłączenia podmiotu przyłączanego jest Spółka. W celu wykonania umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, Spółka zleca wykonanie prac projektowo-wykonawczych Kontrahentom. Nabywane od Kontrahentów usługi są niezbędne do wykonania przez Spółkę usługi przyłączenia do sieci elektroenergetycznej. Dla celów VAT Spółka traktuje pobieraną opłatę przyłączeniową jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju opodatkowane podstawową stawką VAT. Zgodnie z otrzymaną opinią klasyfikacyjną z Urzędu Statystycznego usługi wykonywane przez Spółkę, polegające na przyłączaniu klientów do sieci elektroenergetycznych, mieszczą się w ugrupowaniu: PKWiU 35.13.10.0. - Usługi związane z dystrybucją energii elektrycznej. Natomiast wykonywanie przez Kontrahentów robót budowlanych związanych z budową przyłączy energetycznych wraz z projektem, zgodnie z klasyfikacją wydaną przez Urząd Statystyczny dla Spółki - mieści się w grupowaniu PKWiU 42.22.2. - Roboty ogólnobudowlane związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych (usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy) Zarówno Wnioskodawca, jak i Kontrahenci są czynnymi podatnikami VAT. Sprzedaż Kontrahentów nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w świetle opisanego stanu faktycznego w odniesieniu do usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z wystawionej przez Kontrahentów faktur dokumenujących wykonanie usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy dla nabywanych przez Wnioskodawcę od Kontrahentów usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. Co prawda zarówno Wnioskodawca jak i Kontrahenci są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Ponadto nabywane przez Wnioskodawcę od Kontrahentów usługi stanowią usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. W analizowanym przypadku nie można jednak uznać, że Kontrahenci usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy realizują na rzecz Wnioskodawcy jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Wnioskodawca nabywa od Kontrahentów usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy w celu realizacji świadczeń które mieszczą się w grupowaniu PKWiU 35.13.10.0 usługi związane z dystrybucja energii elektrycznej tj. usług które nie zostały wskazane w załączniku nr 14 do ustawy. Zatem, w tym konkretnym przypadku należy uznać, że do nabywanych przez Spółkę od Kontrahentów usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia. W konsekwencji w tym przypadku wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy usługa wykonana na rzecz Spółki powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych. Tym samym, Spółka nie jest podmiotem zobowiązanym do opodatkowania świadczonych przez Kontrahentów usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

W związku z tym, że wykonana na rzecz Spółki usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych, Kontrahenci powinni z tytułu świadczenia przedmiotowych usług wystawić fakturę z wykazanym podatkiem VAT. W konsekwencji w analizowanym przypadku art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy nie ma zastosowania. Zatem, skoro nabycie przez Spółkę usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, których dotyczy przedmiotowy wniosek związane jest z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych, które nie korzystają ze zwolnienia Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Kontrahentów na rzecz Spółki dokumentujących świadczenie usługi wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej