Temat interpretacji

Brak opodatkowania sprzedaży składników wchodzących w skład masy upadłości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 20 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników wchodzących w skład masy upadłości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników wchodzących w skład masy upadłości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 1 czerwca 2020 r.:

Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2016 r., sygn. akt. (), Sąd Rejonowy (...) Wydział Gospodarczy, w pkt 1 ogłosił upadłość Dłużnika - D. Z. - osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, zamieszkałej (..), obejmującej likwidację majątku dłużnika. W punkcie 3 ww. postanowienia wyznaczono syndyka masy upadłości w osobie A. M. Syndyk A. M. jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a wykonuje działalność osobiście na zlecenie Sądu.

W toku powyższego postępowania upadłościowego syndyk sporządził spis inwentarza i oszacowania majątku masy upadłości D. Z. W skład masy upadłości ww. D. Z. wchodzi m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 26 położonego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy (..) w (..), dla którego Sąd Rejonowy w (..) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (..), znajdujący się w budynku usytuowanym na nieruchomości wpisanej w księdze wieczystej nr (..) oraz samochód osobowy marki (), rok produkcji 2002, nr VIN o numerze rejestracyjnym .

Lokal mieszkalny położony jest na trzeciej kondygnacji budynku mieszkalnego. W skład lokalu mieszkalnego wchodzą zgodnie z treścią działu I księgi wieczystej cztery pokoje, kuchnia, przedpokój, łazienka z wc oraz pomieszczenie gospodarcze o łącznej powierzchni 79,50 m². Zgodnie z informacją Upadłej, zamieszkuje ona ww. lokal wraz ze swoim mężem oraz dwójką małoletnich dzieci. W toku postępowania upadłościowego Upadła nie przekazała jakichkolwiek informacji, które wskazywałyby, że udostępniała ona ww. lokal mieszkalny lub samochód osobowy marki () osobom trzecim. W konwekcji należy jednoznacznie przyjąć, że ww. składniki masy upadłości D. Z. w całym okresie ich posiadania przez Upadłą służyły zaspokojeniu potrzeb osobistych Upadłej i nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych.

W toku postępowania upadłościowego, zgodnie z art. 308 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe z dnia 28 lutego 2003 r. syndyk przeprowadzi likwidację masy upadłości poprzez sprzedaż składników wchodzących w skład masy upadłości D. Z., w tym ww. nieruchomości oraz ruchomości, tj. samochodu osobowego. Następnie na podstawie art. 347 ww. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe sporządził plan podziału funduszów masy upadłości. W dniu 26 lipca 2019 r. syndyk złożył Sędziemu Komisarzowi sporządzony na podstawie ustaleń dokonanych do dnia złożenia spis inwentarza bez oszacowania D. Z., osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości.

Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2019 r. Sędzia-Komisarz przyjął spis z dnia 26 lipca 2019 r. W dniu 17 września 2019 r. syndyk złożył Sędziemu Komisarzowi spis inwentarza wraz z oszacowaniem majątku wchodzącego w skład masy upadłości D. Z. z dnia 11 września 2019 r. sporządzony na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości, a także plan likwidacyjny i preliminarz wydatków. Postanowieniem z dnia 8 października 2019 r. Sędzia Komisarz zatwierdził przedstawiony przez syndyka preliminarz wydatków i przyjął plan likwidacyjny i uzupełniający spis inwentarza z dnia 11 września 2019 r. Syndyk w dniu 7 lutego 2020 r. wystąpił do Sędziego - komisarza z wnioskiem o zatwierdzenie regulaminu przetargu na sprzedaż ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład masy upadłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez syndyka masy upadłości D. Z. - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, wyznaczonego postanowieniem Sądu Rejonowego () Wydział Gospodarczy z dnia 11 sierpnia 2016 r., w toku postępowania upadłościowego Upadłej - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (obejmującego likwidację majątku Upadłej) majątku wchodzącego w skład masy upadłości, tj. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr 26 położonego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. .., dla którego Sąd Rejonowy w Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze , znajdującego się w budynku usytuowanym na nieruchomości wpisanej w księdze wieczystej nr oraz samochodu osobowego marki (), rok produkcji 2002, nr VIN o numerze rejestracyjnym .., stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy sprzedawcą jest ww. syndyk masy upadłości, nie prowadzący działalności gospodarczej i wykonujący czynności na zlecenie Sądu w ramach postępowania upadłościowego (w toku którego syndyk dokonuje likwidacji majątku w celu zaspokojenia wierzycieli Upadłej), zaś sama czynność sprzedaży ma charakter jednorazowy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż przez syndyka masy upadłości D. Z. - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, wyznaczonego postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy z dnia 11 sierpnia 2016 r., sygn. akt , w toku postępowania upadłościowego Upadłej - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (obejmującego likwidację majątku Upadłej) majątku wchodzącego w skład masy upadłości, tj. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr 26 położonego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. , dla którego Sąd Rejonowy w ... Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze , znajdującego się w budynku usytuowanym na nieruchomości wpisanej w księdze wieczystej nr oraz samochodu osobowego marki (), rok produkcji 2002, nr VIN o numerze rejestracyjnym .., nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Syndyk masy upadłości, działający na zlecenie Sądu, a jednocześnie nieprowadzący działalności gospodarczej, zobowiązany jest w toku postępowania upadłościowego do przeprowadzenia likwidacji majątku w celu zaspokojenia wierzycieli upadłego. Sprzedaż składników majątku wchodzących w skład masy upadłości jest obowiązkiem Syndyka, a nie jego uprawnieniem. Są to czynności jednorazowe, nie mają charakteru czynności zarobkowych, nie są to czynności powtarzające się oraz nie są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Syndyk dokonuje czynności wyłącznie na zlecenie Sądu oraz w celu zrealizowania powszechnie obowiązujących przepisów prawa. Syndyk nie jest zatem podatnikiem, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie jest osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, osobą fizyczną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. ustawy bez względu na cel lub rezultat takiej czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 na mocy art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Sąd Rejonowy () Wydział Gospodarczy postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2016 r. ogłosił upadłość Dłużnika - D. Z. - osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej obejmującej likwidację majątku dłużnika. W punkcie 3 ww. postanowienia wyznaczono syndyka masy upadłości w osobie A. M. W toku postępowania upadłościowego syndyk sporządził spis inwentarza i oszacowania majątku masy upadłości D. Z.. W skład masy upadłości Upadłej wchodzi m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym oraz samochód osobowy marki (). Zgodnie z informacją Upadłej, zamieszkuje ona ww. lokal wraz ze swoim mężem oraz dwójką małoletnich dzieci. W toku postępowania upadłościowego Upadła nie przekazała jakichkolwiek informacji, które wskazywałyby, że udostępniała ona ww. lokal mieszkalny lub samochód osobowy marki () osobom trzecim. W konwekcji należy jednoznacznie przyjąć, że ww. składniki masy upadłości D. Z. w całym okresie ich posiadania przez Upadłą służyły zaspokojeniu potrzeb osobistych Upadłej i nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych. W toku postępowania upadłościowego, syndyk przeprowadzi likwidację masy upadłości poprzez sprzedaż składników wchodzących w skład masy upadłości D. Z., w tym ww. nieruchomości oraz ruchomości tj. samochodu osobowego.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż przez syndyka majątku wchodzącego w skład masy upadłości, tj. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz samochodu osobowego marki () stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto stosownie do art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 498, z późn. zm.), uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym określa, czy funkcję sędziego-komisarza oraz zastępcy sędziego-komisarza będzie pełnił sędzia czy referendarz sądowy, oraz wyznacza syndyka.

W przypadku ogłoszenia upadłości powołuje się syndyka, o czym stanowi art. 156 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 157 ust. 1 tej ustawy, funkcję syndyka może pełnić osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego.

W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego (art. 160 ust. 1 cyt. ustawy).

W świetle cytowanych przepisów, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. We wszelkich postępowaniach, stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach; jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika ze wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami. W świetle powyższego, syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację wszystkich obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi.

Zatem syndyk działając w zastępstwie zobowiązany jest do wykonywania obowiązków podatkowych, ciążących na podmiocie będącemu w upadłości likwidacyjnej. Tym samym sprzedaż jakiegokolwiek towaru jako składnika majątkowego masy upadłości, dokonywana przez syndyka masy upadłości w ramach procesu upadłościowego, bądź wykonanie jakiejkolwiek usługi przez syndyka w ramach tego procesu, stanowi odpowiednio dostawę towaru albo świadczenie usług.

Przy czym wskazać należy, że upadły traci jedynie prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym w skład masy upadłości, nie przestaje jednak być podmiotem praw i obowiązków składających się na ten majątek. Tak więc decydującym dla oceny skutków podatkowych czynności syndyka w tym zakresie jest analiza okoliczności faktycznych towarzyszących działalności upadłego, a nie syndyka, bowiem syndyk masy upadłości dokonując zbycia towarów upadłego działa w imieniu własnym, jednakże na rachunek upadłego.

W związku z powyższym kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie jest ustalenie czy sprzedaż składników wchodzących w skład masy upadłości D. Z., tj. nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego oraz samochodu osobowego marki () przez Syndyka w postępowaniu upadłościowym podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej warunkiem uznania danej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Stwierdzić należy, że uznanie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Upadła nie prowadzi działalności gospodarczej. Ponadto jak wskazano w opisie sprawy składniki masy upadłości D. Z., tj. nieruchomość oraz samochód osobowy marki () w całym okresie ich posiadania przez Upadłą służyły zaspokojeniu potrzeb osobistych Upadłej i nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych.

Z powyższych okoliczności wynika zatem, że lokal mieszkalny i samochód osobowy marki () nie były wykorzystywane do jakichkolwiek celów zarobkowych. Oznacza to, że stanowiły one majątek osobisty Upadłej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż składników wchodzących w skład masy upadłości D. Z., tj. nieruchomości oraz samochodu osobowego marki (), o których mowa w opisie sprawy nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Upadła z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w świetle wskazanych okoliczności sprawy, sprzedaż przez Syndyka składników wchodzących w skład masy upadłości D. Z., tj. nieruchomości oraz samochodu osobowego marki (), będących prywatnym majątkiem Upadłej, czyli osoby fizycznej nie będzie wymagała naliczenia i odprowadzenia podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej