Temat interpretacji
Brak obowiązku posiadania kasy on-line oraz możliwości używania zwykłej kasy.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
31 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek ( bez daty sporządzenia) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku posiadania kasy on-line oraz możliwości używania "zwykłej" kasy.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pani działalność gospodarczą polegającą na przygotowaniu i dostarczaniu żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) – PKD 56.21.Z., przy czym sprzedaż odbywa się bezpośrednio u kierowcy-sprzedawcy – PKD 56.10.B.
Każdego dnia są do wyboru – kilka rodzajów kanapek i sałatek oraz jedno danie obiadowe.
Nie przyjmuje Pani konkretnych zamówień, ani nie przygotowuje dań na zlecenie klienta.
Gotowe towary – kanapki, sałatki, obiady – pakowane są pojedynczo w folię lub pojemniki. Następnie ładowane są do samochodów i dowożone do klientów. Kierowcy-sprzedawcy wyjeżdżają w teren, pakują na parkingach pod zakładami pracy. Klienci podchodzą bezpośrednio do samochodu, przedstawiony jest im towar oferowany w danym dniu, po czym decydują się, bądź nie na jego zakup.
Sprzedaż towaru jest fiskalizowana na miejscu przez kierowcę-sprzedawcę.
Po kilkunastu minutach postoju i sprzedaży w jednym miejscu, kierowca jedzie pod następny zakład, parkuje i czeka na klientów. Sytuacja powtarzana jest w kilku miejscach w terenie.
Nie posiada Pani stałych miejsc postojowych, ponieważ Pani samochody korzystają z parkingów publicznych. Kierowca parkuje w miejscach widocznych dla pracowników zakładu – klientów.
W stałym miejscu wykonywana działalności znajduje się kuchnia, w której przygotowywane są towary oraz baza samochodów dowożących. Teren kuchni oraz bazy jest ogrodzony i zamknięty dla osób nieupoważnionych. W tym miejscu nie prowadzi Pani sprzedaży bezpośredniej i nie ma możliwości odbioru osobistego, nie ma również wygospodarowanego miejsca do konsumpcji na miejscu. Stałe miejsce stanowi tylko miejsce przygotowania i przeładunku towaru.
Pytanie
Czy od 1 stycznia 2021 r. miała Pani obowiązek posiadania kasy fiskalnej on-line? Czy może Pani w dalszym ciągu używać zwykłej kasy?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, przygotowując posiłki z własnych produktów, nie na zlecenie klientów zewnętrznych (ustalone menu firmowe, bez możliwości modyfikacji, składania konkretnego zamówienia kupującego) oraz sprzedaż z samochodu – brak stałego miejsca sprzedaży, nie można uznać za stacjonarna placówkę gastronomiczną w rozumieniu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT.
Tym samym usługi związane z wyżywieniem świadczone w ruchomej placówce nie podlegają obowiązkowemu ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line.
Uważa Pani, że może w dalszym ciągu używać „tradycyjnych” kas fiskalnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem,
podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.
Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.
Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmuje obowiązek posiadania kasy on-line. Podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.
Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b,
podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.
W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy,
podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.
Zgodnie z art. 145b ust. 2 ustawy,
przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1.
W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r., poz. 1059).
Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z § 1 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii
należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania będzie dzień 1 stycznia 2021 r.
Tym samym, mając na uwadze zapisy art. 145b ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii są obligatoryjnie zobowiązani do rozpoczęcia ewidencji za pomocą kas on-line od 1 stycznia 2021 r.
Jak wynika z opisu sprawy Prowadzi Pani działalność gospodarczą polegającą na przygotowaniu i dostarczaniu żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) – PKD 56.21.Z., przy czym sprzedaż odbywa się bezpośrednio u kierowcy-sprzedawcy – PKD 56.10.B.
Każdego dnia są do wyboru – kilka rodzajów kanapek i sałatek oraz jedno danie obiadowe.
Nie przyjmuje Pani konkretnych zamówień, ani nie przygotowuje dań na zlecenie klienta.
Gotowe towary – kanapki, sałatki, obiady – pakowane są pojedynczo w folię lub pojemniki. Następnie ładowane są do samochodów i dowożone do klientów. Kierowcy-sprzedawcy wyjeżdżają w teren, pakują na parkingach pod zakładami pracy. Klienci podchodzą bezpośrednio do samochodu, przedstawiony jest im towar oferowany w danym dniu, po czym decydują się, bądź nie na jego zakup.
Sprzedaż towaru jest fiskalizowana na miejscu przez kierowcę-sprzedawcę.
Po kilkunastu minutach postoju i sprzedaży w jednym miejscu, kierowca jedzie pod następny zakład, parkuje i czeka na klientów. Sytuacja powtarzana jest w kilku miejscach w terenie.
Nie posiada Pani stałych miejsc postojowych, ponieważ Pani samochody korzystają z parkingów publicznych. Kierowca parkuje w miejscach widocznych dla pracowników zakładu – klientów.
W stałym miejscu wykonywana działalności znajduje się kuchnia, w której przygotowywane są towary oraz baza samochodów dowożących. Teren kuchni oraz bazy jest ogrodzony i zamknięty dla osób nieupoważnionych. W tym miejscu nie prowadzi Pani sprzedaży bezpośredniej i nie ma możliwości odbioru osobistego, nie ma również wygospodarowanego miejsca do konsumpcji na miejscu. Stałe miejsce stanowi tylko miejsce przygotowania i przeładunku towaru.
Pani wątpliwości budzi kwestia, obowiązku wyposażenia od 1 stycznia 2021 r. samochodów, z których prowadzona jest sprzedaż, w kasy fiskalne on-line.
Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od 1 stycznia 2021 r., należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.
W świetle powyższego – aby ustalić, czy dany podmiot został objęty obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT – konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.
W tym przypadku, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy w niniejszym przypadku samochody, z których prowadzi Pani sprzedaż mamy do czynienia ze „stacjonarną placówką gastronomiczną”.
Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „stacjonarnej placówki gastronomicznej”. Pod pojęciem gastronomii – zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) – należy rozumieć „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”, natomiast placówka gastronomiczna – w ślad za definicją stosowaną w statystyce publicznej – to zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów gotowych do spożycia na miejscu i na wynos. Z kolei punkt gastronomiczny to placówka prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp.
W świetle powyższego Pani samochody, w których prowadzi Pani opisaną powyżej działalność spełnia definicję placówki gastronomicznej, ale konieczne jest jeszcze określenie, czy placówka ta ma charakter stacjonarny.
W myśl definicji słownikowej „stacjonarny” to „znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia. Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.
Warto w tym miejscu również pomocniczo odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007 r., która w Dziale 56 (w ramach działalności usługowej związanej z wyżywieniem) wyróżnia:
§ Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (56.10.A) – podklasa ta obejmuje przygotowanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującego własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuj działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu wykonywaną przez oddzielne jednostki;
§ Ruchome placówki gastronomiczne (56.10.B), a więc placówki o charakterze niestacjonarnym – podklasa ta obejmuje działalność obwoźnych sprzedawców lodów, wózków z żywnością, przyczep gastronomicznych oraz związaną z przygotowywaniem żywności na straganach. Podklasa ta nie obejmuje natomiast sprzedaży detalicznej żywności z automatów, sklasyfikowanej w 47.99.Z.
Co istotne w przedmiotowej sprawie, że sprzedaż którą Pani prowadzi z samochodów związana jest z przemieszczaniem się tych Punktów (pojazdów).Po kilkunastu minutach postoju i sprzedaży w jednym miejscu, kierowca jedzie pod następny zakład, parkuje i czeka na klientów. Sytuacja powtarzana jest w kilku miejscach w terenie.
Nie posiada Pani stałych miejsc postojowych, ponieważ Pani samochody korzystają z parkingów publicznych. Kierowca parkuje w miejscach widocznych dla pracowników zakładu – klientów.
Mając na względzie powyższe fakty, trudno uznać sposób dokonywanej sprzedaży za stacjonarny, a samochody za placówkę gastronomiczną o takim charakterze. Samochody nie znajdują się na stałe w jednym miejscu, ale zmieniają swoje położenie kilka razy w ciągu dnia. Również z punktu widzenia klientów (nabywców kanapek, sałatek i dań obiadowych), nie można uznać, że samochody te są placówką stacjonarną, nie są one bowiem zlokalizowane w jednym konkretnym miejscu (nie mają stałego adresu), do którego klient może się zawsze udać i skorzystać z oferowanych usług astronomicznych.
Skoro nie ma Pani stałego miejsca sprzedaży, a sprzedaż dań uprzednio przygotowanych w bazie prowadzona jest w różnych miejscach, to nie można uznać, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze stacjonarną placówką gastronomiczną w rozumieniu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT.
Tym samym, sprzedaż z przemieszczjących się samochodów uprzednio przygotowanej żywności nie podlega od 1 stycznia 2021 r. obowiązkowemu ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej on-line.
Mając na uwadze opis sprawy oraz cytowane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że nie miała Pani od 1 stycznia 2021 r. obowiązku wyposażenia swoich samochodów, w kasy rejestrujące on-line i ewidencjonowania przy ich użyciu prowadzonej tam sprzedaży uprzednio przygotowanej żywności. Może Pani nadal używać „zwykłych” kas.
Zatem Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).