Temat interpretacji

Brak zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działek znajdujących się częściowo w obszarze rowu melioracyjnego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 14 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działek znajdujących się częściowo w obszarze rowu melioracyjnego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działek znajdujących się częściowo w obszarze rowu melioracyjnego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 stycznia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.885.2019.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 16 stycznia 2020 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością jest właścicielem nieruchomości gruntowej utworzonej z działek nr: 1, 2, 3 oraz 4 w N.

Stosownie do przepisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w N. z dnia 5 maja 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. na terenie Strefy dla obszaru przy ul. G. w N., działka nr 1 znajduje się w obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem PU tereny przemysłu i usług, natomiast działki nr 2, 3 i 4 znajdują się częściowo w terenach przemysłu i usług (symbol PU) oraz częściowo w terenach wód powierzchniowych śródlądowych (rów melioracyjny) symbol WS. Zgodnie natomiast z wypisem z rejestru gruntów, działka nr 4 oznaczona została jako grunty orne oraz grunty pod rowami, działka nr 1 jako grunty orne i łąki trwałe, działka nr 2 jako łąki trwałe oraz grunty pod rowami, a działka nr 3 jako grunty orne, łąki trwałe i grunty pod rowami.

Zgodnie z § 11 uchwały Rady Miejskiej w N. z dnia 5 maja 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. na terenie ... Strefy dla obszaru przy ul. G. w N.:

1. Wyznacza się tereny przemysłu i usług oznaczone na rysunku planu symbolem PU z przeznaczeniem podstawowym pod lokalizację obiektów, urządzeń i zakładów produkcyjnych i usługowych wraz zapleczami magazynowymi, administracyjno-socjalnymi i obiektami związanymi z ekspozycją i dystrybucją produkowanych wyrobów.

2. Dla terenu oznaczonego symbolem PU dopuszcza się lokalizację:

1. urządzeń komunikacji;
2. obiektów usług publicznych;
3. urządzeń i sieci infrastruktury technicznej;
4. dojazdów i zatok postojowych;
5. zieleni o charakterze izolacyjnym.
   
   

Zgodnie natomiast z § 12 uchwały:

1. Ustala się tereny wód śródlądowych oznaczone na rysunku planu symbolem WS z przeznaczeniem podstawowym pod wody powierzchniowe.

2. Dla terenu oznaczonego symbolem WS dopuszcza się realizację:

1. sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej,
2. urządzeń służących zabezpieczeniom przeciwpowodziowym i przeciwerozyjnym oraz urządzeń wodnych i budowli hydrotechnicznych związanych z utrzymaniem wód i ochroną przeciwpowodziową, w szczególności: rowy melioracyjne; mosty, kładki, pomosty, skarpy, groble, śluzy, przepusty i mury oporowe, kanały wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie, budowle regulacyjne, rowy odwadniające, wały ochronne, progi wodne i inne.
   
   

Rów melioracyjny znajdujący się częściowo na ww. działkach nie jest wzmocniony ani obudowany, nadto nie posiada żadnych elementów związanych z gruntem w sposób trwały, co wskazuje na jego powstanie w sposób naturalny. Wnioskodawca twierdzi zatem, że rów ten nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości złożonej z działek o numerach 1, 2, 3 oraz 4 z przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą.

Działka o numerze 2 stanowi działkę niezabudowaną.

Działka o numerze 3 stanowi działkę niezabudowaną.

Działka o numerze 4 stanowi działkę niezabudowaną.

Działka o numerze 2: w Miejskim Planie Zagospodarowania Przestrzennego występują linie rozgraniczające teren oznaczony symbolem PU od terenu oznaczonego symbolem WS.

Działka o numerze 3: w Miejskim Planie Zagospodarowania Przestrzennego występują linie rozgraniczające teren oznaczony symbolem PU od terenu oznaczonego symbolem WS.

Działka o numerze 4: w Miejskim Planie Zagospodarowania Przestrzennego występują linie rozgraniczające teren oznaczony symbolem PU od terenu oznaczonego symbolem WS.

Rów melioracyjny przebiega wzdłuż granic działek 2, 3 oraz 4. Bieg rowu pokrywa się z granicami ww. działek, tj. rozpoczyna się i kończy wzdłuż ich granic. Rów umieszczony na ww. działkach znajduje się na całym obszarze oznaczonym w MPZP symbolem WS.

Rów umieszczony na ww. działkach znajduje się na całym obszarze oznaczonym w MPZP symbolem WS.

MPZP dopuszcza zabudowę na części działek, na których umieszczony jest rów. Zgodnie z treścią § 12 ust. 2 pkt 1 i 2 uchwały nr Rady Miejskiej w N. z dnia 5 maja 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. na terenie Strefy dla obszaru przy ul. G. w N. dla terenu oznaczonego symbolem WS dopuszcza się realizację:

1. sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej,
2. urządzeń służących zabezpieczeniom przeciwpowodziowym i przeciwerozyjnym oraz urządzeń wodnych i budowli hydrotechnicznych związanych z utrzymaniem wód i ochroną przeciwpowodziową, w szczególności: rowy melioracyjne; mosty, kładki, pomosty, skarpy, groble, śluzy, przepusty i mury oporowe, kanały wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie, budowle regulacyjne, rowy odwadniające, wały ochronne, progi wodne i inne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży prawa własności działek znajdujących się częściowo w obszarze rowu melioracyjnego będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w częściach, na których umieszczony jest rów?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 16 stycznia 2020 r.):

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnione od podatku są dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W ocenie Wnioskodawcy opodatkowane podatkiem od towarów i usług są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe będące terenami budowlanymi, a zatem w przypadku gdy teren nie jest budowlany zgodnie z postanowieniami miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego transakcja sprzedaży takich działek nie jest objęta podatkiem od towarów i usług.

Ustalenie przeznaczenia terenu dokonuje się w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego w pkt G niniejszego wniosku, dla przedmiotowej nieruchomości uchwałą Rady Miejskiej w N. ustalony został miejski plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym wyznaczono tereny przemysłu i usług (PU) z przeznaczeniem podstawowym pod lokalizację obiektów, urządzeń i zakładów produkcyjnych i usługowych wraz zapleczami magazynowymi, administracyjno-socjalnymi i obiektami związanymi z ekspozycją i dystrybucją produkowanych wyrobów, natomiast dla terenów wód śródlądowych (WS) ustalono przeznaczenie podstawowe pod wody powierzchniowe z dopuszczeniem realizacji sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej oraz urządzeń służących zabezpieczeniom przeciwpowodziowym i przeciwerozyjnym oraz urządzeń wodnych i budowli hydrotechnicznych związanych z utrzymaniem wód i ochroną przeciwpowodziową, w szczególności: rowy melioracyjne; mosty, kładki, pomosty, skarpy, groble, śluzy, przepusty i mury oporowe, kanały wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie, budowle regulacyjne, rowy odwadniające, wały ochronne, progi wodne i inne.

Ustalenie znaczenia terminu grunty przeznaczone pod zabudowę jest możliwe w przypadku odwołania się do ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy, przez budowlę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Obiektem budowlanym jest natomiast zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

W ocenie Wnioskodawcy, rów melioracyjny przebiegający przez jego nieruchomość nie stanowi terenu budowlanego, ponieważ zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, na tym terenie dopuszcza się realizację jedynie ściśle określonych urządzeń, sieci, obiektów infrastruktury oraz urządzeń służących zabezpieczeniom przeciwpowodziowym i przeciwerozyjnym oraz urządzeń wodnych i budowli hydrotechnicznych związanych z utrzymaniem wód i ochroną przeciwpowodziową. W przeciwieństwie do terenów oznaczonych jako tereny przemysłu i usług, nie ma możliwości wykonania na terenie wód śródlądowych dowolnych obiektów, a jedynie obiektów infrastruktury pomocniczej oraz przeciwpożarowej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż fakt istnienia na wybranych działkach składających się na nieruchomość rowu ujętego na miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako WS, tj. tereny wód śródlądowych, przesądza o tym, iż działki te w tym zakresie nie mogą być uznane za budowlane, a zatem ich sprzedaż podlega zwolnieniu przedmiotowemu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż niezabudowanych działek nr 2, 3 oraz 4 w częściach, w których znajdują się one w terenach wód powierzchniowych śródlądowych jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 ze zm.), ustawa określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę sprzedaży nieruchomości złożonej z działek o numerach 1, 2, 3 oraz 4 z przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Stosownie do przepisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 5 maja 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy na terenie Strefy dla obszaru przy ul. G. w N., działka nr 1 znajduje się w obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem PU tereny przemysłu i usług, natomiast działki nr 2, 3 i 4 znajdują się częściowo w terenach przemysłu i usług (symbol PU) oraz częściowo w terenach wód powierzchniowych śródlądowych (rów melioracyjny) symbol WS. W Miejskim Planie Zagospodarowania Przestrzennego występują linie rozgraniczające teren oznaczony symbolem PU od terenu oznaczonego symbolem WS. Wzdłuż granic działek 2, 3 oraz 4 przebiega rów melioracyjny. Bieg rowu pokrywa się z granicami ww. działek, tj. rozpoczyna się i kończy wzdłuż ich granic. Rów umieszczony na ww. działkach znajduję się na całym obszarze oznaczonym w MPZP symbolem WS. Rów melioracyjny znajdujący się częściowo na ww. działkach nie jest wzmocniony ani obudowany, nadto nie posiada żadnych elementów związanych z gruntem w sposób trwały, co wskazuje na jego powstanie w sposób naturalny. Rów ten nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Działki o numerze 2, 3, 4 stanowią działki niezabudowane.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy transakcja sprzedaży prawa własności działek znajdujących się częściowo w obszarze rowu melioracyjnego będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w częściach, na których umieszczony jest rów.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie ,,tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Rozpatrując pojęcie grunty przeznaczone pod zabudowę do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.).

Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Jak stanowi art. 3 pkt 3a niniejszej ustawy przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: (kapliczki, krzyże przydrożne, figury), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane).

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję pod zabudowę.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

W tym miejscu odwołując się do treści załącznika Nr 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U Nr 164 poz. 1587), podkreślić należy, że tereny o różnym przeznaczeniu, oznaczone są w rysunku planu różnymi symbolami.

Tereny wód powierzchniowych śródlądowych (rzeki, jeziora, stawy, strumienie, kanały) oznaczone są symbolem WS.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowy teren oznaczony ww. symbolem planu zagospodarowania przestrzennego (tj. WS) stanowi teren budowlany, nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono, że dopuszcza się realizację: sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej; urządzeń służących zabezpieczeniom przeciwpowodziowym i przeciwerozyjnym oraz urządzeń wodnych i budowli hydrotechnicznych związanych z utrzymaniem wód i ochroną przeciwpowodziową, w szczególności: rowy melioracyjne; mosty, kładki, pomosty, skarpy, groble, śluzy, przepusty i mury oporowe, kanały wraz z budowlami związanymi z nimi funkcjonalnie, budowle regulacyjne, rowy odwadniające, wały ochronne, progi wodne i inne. Zatem sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów na części działek, znajdujących się na obszarze oznaczonym symbolem WS, oznacza, że działki te w części, na których umieszczony jest rów stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego (wiodącego) celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu. Z racji tego, że wskazane we wniosku działki w części znajdującej się w obszarze oznaczonym symbolem WS stanowią grunt z możliwością jego zabudowania, przedmiotowa transakcja sprzedaży działek w części znajdującej się w obszarze oznaczonym symbolem WS, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Podkreślić przy tym należy, że przy klasyfikacji ww. działek znajdujących się częściowo w obszarze oznaczonym symbolem WS jako terenu budowlanego nie ma znaczenia, że znajduje się na nich ww. rów melioracyjny. Działki te w części znajdującej się w obszarze oznaczonym symbolem WS stanowią teren budowlany z uwagi na fakt, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu o symbolu WS dopuszcza możliwość lokalizacji ww. obiektów.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy stwierdzić należy, że transakcja sprzedaży prawa własności działek w częściach znajdujących się w obszarze oznaczonym symbolem WS nie będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w częściach, na których umieszczony jest rów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego sprzedaż niezabudowanych działek nr 2, 3 oraz 4 w częściach, w których znajdują się one w terenach wód powierzchniowych śródlądowych jest zwolniona z podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej