W zakresie udzielenia licencji do praw autorskich na korzystanie z trzech programów komputerowych Wnioskodawca, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy działa w charakterze podatnika VAT i wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jeżeli już pierwsza transza przekroczy kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy to Wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania zwolnienia do kwoty 200 000 zł. Wnioskodawca nie może więc wystawić faktury składającej się z dwóch pozycji: dotyczącej zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy i podlegającej opodatkowaniu VAT. W opisanym przypadku cała wartość wynagrodzenia opiewająca na kwotę powyżej 200 000 zł powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

‒nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu zawarcia umowy licencyjnej – jest nieprawidłowe,

‒opodatkowania podatkiem VAT transakcji od kwoty powyżej 200 000 zł – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 15 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu umowy licencyjnej i opodatkowania podatkiem VAT transakcji od kwoty powyżej 200 000 zł.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca będący licencjodawcą jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest obywatelem (...) oraz polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce.

Wnioskodawca udzielił licencji niewyłącznej do trzech programów komputerowych przez siebie stworzonych dla Spółki z o.o. (polskiemu rezydentowi podatkowemu) w której jest współwłaścicielem. Program nie został wniesiony do spółki aportem. Umowa o licencjonowanie praw autorskich z 4 listopada 2019 r. została podpisana z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2020 r. Umowa licencyjna obowiązuje do 31 grudnia 2022 r. Wnioskodawca będący licencjodawcą jest autorem programów komputerowych, będących dziełem w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Wnioskodawca jest twórcą programów i przysługuje mu pełne prawo majątkowe do nich. Wnioskodawca jest właścicielem stworzonych przez siebie programów stanowiących utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Licencjodawca udziela licencji niewyłącznej do korzystania z programów komputerowych oraz z dokumentacji źródłowej w tym z kodu źródłowego. Przedmiotem umowy licencji nie było stworzenie nowego dzieła lecz udostępnienie licencji do programów komputerowych już istniejących. W umowie zawarto, że licencja dotyczy wszystkich znanych w chwili zawarcia umowy wskazanych pól eksploatacji. W wyniku umowy Licencjobiorca uzyskał od Licencjodawcy prawo do następujących pól eksploatacji: do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programów komputerowych w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programach komputerowych, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała oraz rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programów komputerowych lub ich kopii.

Umowa nie przenosi prawa własności na Spółkę. Licencjobiorca na podstawie umowy licencji uzyskał prawo do sublicencjonowania produktów w zakresie których świadczy usługi informatyczne, konfiguracyjne oraz rozwija produkt, tworząc nowe moduły oraz funkcje użytkowe według potrzeb zgłaszanych przez klientów. Pracownicy, spółki będący programistami, poszukują nowych rozwiązań w zakresie rozwoju produktu, świadczą usługę supportu, a także wsparcia technicznego oraz poprawiają rożnego rodzaju błędy. Zdarzają się również sytuacje w których ostateczny klient nie wnosi żadnych uwag w zakresie podstawowej licencji i w takim przypadku licencja nie jest dostosowywana do jego potrzeb jest tzw. Licencją standardową.

W przypadku wystąpienia osób trzecich z roszczeniami w stosunku do Licencjobiorcy z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych do utworów, Licencjodawca został zobowiązany do podjęcia wszelkich niezbędnych działań zmierzających do udowodnienia bezpodstawności zgłoszonych roszczeń, a w przypadku ich prawomocnego zasądzenia pokryć te roszczenia oraz wszelkie koszty z nimi związane jakie poniesie Licencjobiorca.

Umowa licencyjna wymaga również od Licencjodawcy Wsparcia Technicznego oraz niezwłocznej pomocy w usunięciu błędów krytycznych programów. Od dnia podpisania umowy do dnia złożenia wniosku o interpretację nie wystąpiły powyższe zdarzenia. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych dodatkowych prac, nie wystąpiły żadne błędy krytyczne, które by wymagały interwencji ze strony Wnioskodawcy. Licencjodawca na moment podpisywania powyższej umowy nie prowadził jednoosobowej działalności gospodarczej, nie był podatnikiem podatku VAT, a także nie był zatrudniony w tejże Spółce (Licencjobiorcy). Na dzień dzisiejszy również działalności gospodarczej nie prowadzi. Od 1 maja 2020 r. Licencjodawca wykonuje prace na rzecz Licencjobiorcy w ramach stosunku pracy na podstawie umowy w pracę i pełni funkcje kierownicze:

‒organizuje pracę zespołów programistów i przypisuje im zadania,

‒nadzoruje pracę podległych mu pracowników w zakresie prawidłowego i szybkiego wsparcia technicznego dla potencjalnych i obecnych klientów,

‒współpracuje z zatrudnionymi programistami przy testowaniu oprogramowania,

‒przechowuje i aktualizuje dokumentację - tworzy nowe zadania dla osoby odpowiedzialnej za sporządzanie dokumentacji technicznej,

‒informuje Project Manager o funkcjonalnościach, na których zapotrzebowanie zgłaszają klienci,

‒przeprowadza rozmowy kwalifikacyjne w celu wyłonienia nowych programistów do pracy.

Umowa licencji została zawarta przed podpisaniem umowy o pracę z licencjodawcą. Przedmiotem umowy licencji nie było stworzenie nowego dzieła lecz udostępnienie licencji do programów komputerowych już istniejących.

Licencjodawca nie przenosi na Licencjobiorcę prawa do ingerowania w strukturę utworu. Po stronie Licencjobiorcy leży prawo do udzielania sublicencji dalszym odbiorcom. Spółka w ramach uzyskanej licencji ma prawo do rozwoju produktu oraz prowadzi tzw. Support czyli wsparcie techniczne użytkownika końcowego.

Z tytułu udzielenia licencji na majątkowe prawa autorskie do programów Licencjodawcy przysługuje wynagrodzenie uzależnione do przychodów ze sprzedaży jakie uzyska Licencjobiorca w wyniku korzystania z licencji po zakończeniu każdego roku.

Wynagrodzenie nie jest stałą kwotę lecz jest uzależnione od wielkości przychodów Licencjobiorcy. Licencjodawca otrzymał pierwsze wynagrodzenie 31 marca 2021 r. za rok 2020, drugie 31 grudnia 2021 r. za rok 2021 r. Ostatnie wynagrodzenie zostanie wypłacone planowo 31 grudnia 2022 r. za rok 2022.

Zgodnie z katalogiem wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody otrzymywane z tytułu udzielenia licencji mogą być potraktowane jako:

‒przychody z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT),

‒przychody z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy PIT).

Licencjodawca jest właścicielem ww. programów komputerowych i przysługują mu prawa autorskie do programów.

Przychody z tytułu umowy licencji uzyskane przez Licencjodawcę zostały uznane jako przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) i zostały opodatkowane przy zastosowaniu skali podatkowej.

Licencjobiorca został zobowiązany jako płatnik do pobierania i przekazania do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy z tytułu wypłacanego licencjodawcy wynagrodzenia w oparciu o regułę wskazaną w treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskane z tego tytułu zaliczane są do odrębnego źródła przychodów, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym przychody te nie są zaliczone do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy, ww. przychód z umowy licencyjnej został wykazany w zeznaniu rocznym licencjodawcy składanym za rok 2021 - jako przychód z praw autorskich i innych praw. Kwota została wykazana w PIT-37 rocznym Licencjodawcy. Wypłacone wynagrodzenia z tytułu umowy licencyjnej przekroczyły wartość o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).

Pytania (oznaczone we wniosku jako nr 1 i 2)

1.Czy Licencjodawca jest podatnikiem w rozumieniu ustawy VAT, a wynagrodzenie uzyskane z tytułu umowy licencyjnej stanowi podstawę opodatkowania VAT?

2.Jeśli okazałoby się, że Licencjodawca jest podatnikiem w rozumieniu ustawy VAT, a wynagrodzenie uzyskane z tytułu umowy licencyjnej stanowi podstawę opodatkowania VAT, to czy należałoby opodatkować taką transakcję od kwoty powyżej 200 000 zł?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 3a w związku z ust 3. ustawy o podatku od towarów i usług za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)(uchylony)

3)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Ust. 3a brzmi: Przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Licencjodawca jest autorem programów komputerowych, będących dziełem w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 powyższej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Wnioskodawca jest właścicielem stworzonych przez siebie programów stanowiących utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim i praw pokrewnych, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Zgodnie z art. 66 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych licencjodawca zezwala licencjobiorcy na korzystanie z utworu w sposób określony w umowie.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

W wyniku umowy Licencjobiorca uzyskał od Licencjodawcy prawo do następujących pól eksploatacji: do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programów komputerowych w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programach komputerowych, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała oraz rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programów komputerowych lub ich kopii.

Licencjobiorca ma prawo do sublicencjonowania produktów komputerowych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z tytułu udzielenia licencji, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie działa on w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji realizacja umowy licencyjnej nie stanowi odpłatnej dostawy towarów o której mowa w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz świadczenia usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on podatnikiem VAT zgodnie z art. 15, ponieważ nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie figuruje w CDEiG. Nie dysponuje numerem NIP. Wynagrodzenie z tytułu umowy licencyjnej zostało wykazane w PIT-37 za rok 2021 na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Udzielenie licencji polega na tym, że Licencjodawca przekazał Licencjobiorcy klucze licencyjne. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie na podstawie umowy licencyjnej, ale w ramach umowy nie wykonuje żadnych czynności w sposób ciągły, nie angażuje żadnych aktywów, nie tworzy żadnych aktualizacji do programów, nie ingeruje w strukturę kodów do programów uprzednio przez siebie stworzonych.

Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Wnioskodawca nie dokonał zmian w tym oprogramowaniu, jedynie w razie zaistnienia takiej konieczności jest zobowiązany względem Spółki do wsparcia technicznego w przypadku usuwania błędów krytycznych oraz w przypadku wstąpienia osób trzecich z roszczeniami w stosunku do Licencjobiorcy w zakresie naruszenia autorskich praw jest zobowiązany do udowodnienia bezpodstawności zgłoszonych roszczeń.

Od dnia podpisania umowy do dnia złożenia wniosku o interpretację nie wystąpiły powyższe zdarzenia.

Wnioskodawca nie wykonywał żadnych dodatkowych prac, nie wystąpiły żadne błędy krytyczne, które by wymagały interwencji ze strony Wnioskodawcy. Spółka, która uzyskała kody na podstawie umowy licencyjnej, udziela dalszych sublicencji na oprogramowanie klientom końcowym, obsługując tych klientów, świadcząc im usługę wsparcia.

Licencjodawca przekazał prawo do korzystania z programów przez siebie stworzonych Licencjobiorcy za co uzyskuje wynagrodzenie w oparciu o przychody, jakie Licencjobiorca uzyska ze sprzedaży produktów klientom. Po zakończeniu trwania umowy licencji umowa może zostać przedłużona na kolejny okres, a w przypadku jej nieprzedłużenia ulega zakończeniu, a Licencjobiorca jest zobowiązany do zwrotu kodów źródłowych wraz z dokumentacją dla Licencjodawcy.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 9, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli już pierwsza transakcja przekroczy kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1, ustawy o podatku od towarów i usług, to podatnik ma prawo do zastosowania zwolnienia dla transakcji do kwoty 200 000 zł, zaś pozostała wartość podlega opodatkowaniu VAT według właściwej stawki. Wobec powyższego podatnik powinien wystawić fakturę VAT składającą się z 2 pozycji: 1 - dotycząca zwolnienia na podstawie art. art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług zaś 2 pozycja na dokumencie będzie podlegała już opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe w zakresie:

‒nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu zawarcia umowy licencyjnej,

‒opodatkowania podatkiem VAT transakcji od kwoty powyżej 200 000 zł.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z kolei, art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 15 ust. 3a ustawy:

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

‒wykonywania tych czynności,

‒wynagrodzenia, oraz

‒odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy. Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 3a ustawy, przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in., czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym:

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Ponadto, z akapitu drugiego tego przepisu wynika, że działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

Artykuł 10 Dyrektywy 2006/112/WE wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). W myśl ww. art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE:

Dyrektywa 2006/112/WE wskazuje na bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca udzielił licencji niewyłącznej do trzech programów komputerowych przez siebie stworzonych dla Spółki z o.o. (polskiemu rezydentowi podatkowemu) w której jest współwłaścicielem. Program nie został wniesiony do spółki aportem. Umowa o licencjonowanie praw autorskich z 4 listopada 2019 r. została podpisana z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2020 r. Umowa licencyjna obowiązuje do 31 grudnia 2022 r. Wnioskodawca będący licencjodawcą jest autorem programów komputerowych, będących dziełem w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest twórcą programów i przysługuje mu pełne prawo majątkowe do nich. Wnioskodawca jest właścicielem stworzonych przez siebie programów stanowiących utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Umowa nie przenosi prawa własności na Spółkę. W przypadku wystąpienia osób trzecich z roszczeniami w stosunku do Licencjobiorcy z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych do utworów, Licencjodawca został zobowiązany do podjęcia wszelkich niezbędnych działań zmierzających do udowodnienia bezpodstawności zgłoszonych roszczeń, a w przypadku ich prawomocnego zasądzenia pokryć te roszczenia oraz wszelkie koszty z nimi związane jakie poniesie Licencjobiorca.

Licencjodawca na moment podpisywania powyższej umowy nie prowadził jednoosobowej działalności gospodarczej, nie był podatnikiem podatku VAT, a także nie był zatrudniony w tejże Spółce (Licencjobiorcy). Na dzień dzisiejszy również działalności gospodarczej nie prowadzi. Od 1 maja 2020 r. Licencjodawca wykonuje prace na rzecz Licencjobiorcy w ramach stosunku pracy na podstawie umowy w pracę i pełni funkcje kierownicze. Umowa licencji została zawarta przed podpisaniem umowy o pracę z licencjodawcą. Przedmiotem umowy licencji nie było stworzenie nowego dzieła lecz udostępnienie licencji do programów komputerowych już istniejących.