Temat interpretacji
Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej działki.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej działki nr 2. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 września 2022 r. (wpływ 12 września 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna niezaliczaną do działów specjalnych produkcji rolnej działalność rolniczą w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt i od 1 maja 2007 r. jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, jest podatnikiem podatku rolnego i nie prowadzi ksiąg podatkowych. Źródłem utrzymania Wnioskodawcy jest działalność rolnicza prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca chciałaby sprzedać z majątku osobistego grunt, na którym znajduje się rola oraz pastwiska. Wnioskodawca nabył od rodziców nieruchomości na podstawie umowy dożywocia z 11 kwietnia 1996 r. w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i przy nabyciu nie korzystał z prawa odliczenia podatku VAT. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż jednej z tych nieruchomości.
Wcześniej Wnioskodawca warunkowo (z uwagi na prawo pierwokupu przysługujące Skarbowi Państwa) w całości jednemu nabywcy sprzedał otrzymaną od rodziców w większości pokrytą lasem nieruchomość. Nieruchomość ta jest niezabudowana i nie ma wobec niej planu zagospodarowania przestrzennego ani warunków zabudowy. Wnioskodawca nie wystąpił też o decyzję o warunkach zabudowy co do tej nieruchomości. Własność tej nieruchomości nie została jeszcze przeniesiona na nabywcę - rolnika (prowadzącego gospodarstwo rolne), z uwagi na brak upływu wyznaczonego terminu.
W związku z tą wcześniejszą sprzedażą Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż drugiej podzielonej na kawałki działki nr 1, według danych z rejestru gruntów o przeznaczeniu rolnym oraz na pastwiska, rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Dla drugiej nieruchomości Wnioskodawca złożył wniosek w trybie administracyjnym o zatwierdzenie planu podziału sporządzonego przez geodetę na zlecenie Wnioskodawcy. W rejestrze gruntów widnieje już nieruchomość po podziale na pięć części, z których dwie pokryte są wyłącznie rolą, jedna wyłącznie pastwiskiem, a dwie pokryte są rolą oraz pastwiskiem. Wnioskodawca wystąpił też o warunki zabudowy dla drugiej nieruchomości (obecnie niezabudowanej). Wnioskodawca nie mieszkał na żadnej z ww. nieruchomości. Wnioskodawca wcześniej nie czerpał zysku ze sprzedaży lub dzierżawy nieruchomości poza sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawca wykorzystuje drugą nieruchomość na potrzeby działalności rolniczej. Wnioskodawca nie szukał i nie znalazł jeszcze nabywcy na drugą nieruchomość, ani na jej część. Wnioskodawca przypuszcza, że ewentualna sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału drugiej nieruchomości będzie rozciągnięta w czasie. Za pieniądze otrzymane ze sprzedaży drugiej nieruchomości Wnioskodawca chciałby zakupić więcej ziemi rolnej w innej lokalizacji.
Uzupełnienie i doprecyzowanie wniosku
Początkowo przedmiotem sprzedaży miała być jedna z wydzielonych działek z działki nr 1. Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie działka nr 2. Działka ta obejmuje obecnie w całości grunty orne. Obecnie nieruchomość - działka nr 1 została podzielona jedynie administracyjnie i dla celów ewidencji gruntów. W sensie cywilnoprawnym działka 2 nie stanowi odrębnej rzeczy. Wnioskodawca jedynie rozważa sprzedaż tej działki. Tym bardziej Wnioskodawca nie wie, czy przeznaczy na sprzedaż kolejne działki wydzielone z działki nr 1. Działka nr 2 była wykorzystywana do działalności rolniczej. Dla działki nr 2 nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego dlatego wystąpiono o warunki zabudowy. Obecnie dla działki przeznaczonej na sprzedaż nr 2 warunki zabudowy nie zostały wydane. Wnioskodawca nie wie i nie może wiedzieć, czy zostaną one wydane w przyszłości, a jeśli tak, to kiedy to nastąpi.
Pytanie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku):
Czy przepisy art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy rozumieć w ten sposób, że sprzedaż działki nr 2 spowoduje uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do tej dostawy?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku):
Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy rozumieć w ten sposób, że sprzedaż działki nr 2 nie spowoduje uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do tej dostawy. Według Wnioskodawcy opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr 2 zależy od tego, czy sprzedaż gruntu ma miejsce w ramach działalności opodatkowanej tym podatkiem w charakterze podatnika, czy w ramach zarządu majątkiem osobistym. Aby dana czynność była opodatkowana, nie wystarczy, by była ona ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu z art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Niezbędne jest jeszcze, żeby została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT. Aby zostać podatnikiem, podmiot musi spełnić dwa podstawowe warunki dotyczące swojego statusu:
1)być osobą fizyczną (...itd.) oraz
2)być producentem, handlowcem, usługodawcą, rolnikiem lub osobą wykonującą wolny zawód.
Jeżeli te warunki są spełnione w odniesieniu do konkretnej sprzedaży, wówczas czynność może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.
Jednakże wielokrotność czy też częstotliwość dostawy działek nie ma znaczenia, wtedy gdy dana czynność jest wykonywana poza ramami działalności handlowej. W szczególności, gdy dana osoba dokonuje wyprzedaży swojego majątku, bez względu na to, ile transakcji zawrze, nie można przyjąć, iż transakcje te dokonywane są w ramach prowadzonej działalności handlowej.
W wyroku z 7 października 2011 r. (I FSK 1289/10) NSA uznał, że art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE nie został implementowany do polskiej ustawy VAT, a w związku z tym podmiot dokonujący sprzedaży majątku osobistego nie działa w odniesieniu do niej jako podatnik. Podobnie NSA orzekł także w kolejnych wyrokach. Sprzedaż majątku nie nabytego w celu wykonywania działalności handlowej, czy usługowej (bez prawa do odliczenia), nie podlega podatkowi VAT, dlatego, że sprzedaż taka nie mieści się w ramach działalności handlowej. Nie ma znaczenia to, że Wnioskodawca prowadzi produkcję rolną, ani to, że dokona dwóch lub więcej odrębnych transakcji na rzecz różnych nabywców. Nie ma także znaczenia, że Wnioskodawca czyniłby to w celach zarobkowych istotne jest bowiem jedynie, że dokonując owej wyprzedaży własnego majątku, osoba ta nie działa w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w ramach działalności handlowej. Nawet wielokrotna sprzedaż dokonywana w okolicznościach niepozwalających na uznanie jej za działalność handlową - nie czyni ze sprzedającego podatnika. Podatnikiem sprzedający mógłby stać się wtedy, jeżeli prowadzona przezeń działalność byłaby działalnością handlową. Jeżeli dana osoba dokonuje wyprzedaży swojego majątku, to trudno mówić w tym przypadku, o powtarzalności tego rodzaju transakcji.
NSA(7), wyr. z 29 października 2007 r., I FPS 3/07, ONSAIWSA 2008, Nr 1, poz. 8) podzielając przedstawione powyżej argumenty stwierdził, że osoba fizyczna nie staje się podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek stanowiących jej majątek prywatny, ponieważ sprzedaż taka nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Kluczowe jest to, czy nabycia danej nieruchomości osoba ta dokonała jako handlowiec czy też do celów prywatnych. Nie można uznać za podatnika osoby fizycznej z tytułu sprzedaży jej majątku osobistego, który nie był nabywany z przeznaczeniem na działalność handlową. Pierwotne przeznaczenie nabywanych działek ma charakter decydujący dla późniejszej kwalifikacji sprzedaży elementów majątku osoby fizycznej w podatku VAT.
Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości – działek, w tym działki 1, 11 kwietnia 1996 r. w drodze umowy dożywocia z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości dożywociem. Działka ta dopiero później została podzielona administracyjnie. Wnioskodawca nie zakupił nieruchomości w celu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Nieruchomości objętej planowaną sprzedażą w zakresie działki 2, nie można więc uznać za towar, a jej sprzedaży za handel. Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych w związku z prowadzeniem działalności rolniczej niestanowiącej działów specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawca nie dzierżawi ani nie wydzierżawia nieruchomości, ani nie prowadzi innej działalności poza rolniczą (w szczególności, Wnioskodawca nie prowadzi działalności budowlanej). Zatem nie miała miejsca żadna z czynności, które mogłyby rodzić ryzyko uznania ich za działalność gospodarczą. Zdecydowanie Wnioskodawca nie zajmuje się zawodowo działalnością z zakresu obrotu nieruchomościami, a nadto jednorazowa sprzedaż działki 2, czy dwóch działek nie spełnia przesłanki powtarzalności, stałości oraz ciągłości, stąd nie można uznać jej za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto, Wnioskodawca posiada inne źródło utrzymania niż obrót nieruchomościami. Utrzymuje się bowiem z działalności rolniczej. Dodatkowo, Wnioskodawca jeszcze nie wie, kto będzie nabywcą działki nr 2 i czy będzie to przedsiębiorca, czy inna osoba niezajmująca się zawodowo obrotem nieruchomościami.
Kryteria umożliwiające zakwalifikowanie danych czynności do podejmowanych w ramach działalności gospodarczej nie są spełnione, jeżeli działania mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (np. polegających na jej uporządkowaniu, uzyskaniu informacji o możliwym zagospodarowaniu, przygotowaniu dokumentacji geodezyjnej, zawarciu umowy z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami, wydzieleniu części przeznaczonej do sprzedaży itp.). Sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 2 nie czyni go podatnikiem, gdyż dokonywana jest w ramach zarządu majątkiem osobistym, wykorzystywanym w działalności rolniczej. Nie ma zatem znaczenia fakt, że Wnioskodawca stara się o warunki zabudowy i działka nr 2 może utracić charakter rolny, ani to czy działka ta wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Według Wnioskodawcy obojętny podatkowo jest również podział administracyjny działki nr 1, gdyż podobnie jak zmiana przeznaczenia, odbywa się w ramach zarządu majątkiem osobistym i ma na celu zwiększenie atrakcyjności działki. W ocenie Wnioskodawcy działka nr 1 jest zbyt duża a obecne jej przeznaczenie rolne może utrudniać znalezienie nabywcy dla takiej działki oraz realizację celu Wnioskodawcy, zakup ziemi rolnej w innej lokalizacji. Zarząd majątkiem osobistym obejmuje całokształt czynności prawnych oraz działań faktycznych dotyczących różnych przedmiotów majątku, np. ruchomości, nieruchomości, czy pieniędzy. Do zarządu majątkiem należy zarówno gospodarowanie składnikami majątku oraz czynności zachowawcze, jak i sprzedaż składników majątku, w wyniku której, do majątku trafiają w miejsce nieruchomości pieniądze. Gospodarowanie polega na porównywaniu korzyści oraz kosztów i jest połączone z wyborem najlepszej dostępnej możliwości. Na czynności zarządu składają się zarówno czynności, których treścią jest zobowiązanie się do zbycia prawa majątkowego, jak i przeniesienie takiego prawa na inną osobę, a także obciążenie rzeczy, nabycie rzeczy, użyczenie, oddanie w dzierżawę lub najem, zaciąganie zobowiązań, czy przeniesienie posiadania na inną osobę. Sprzedaż działki nr 2 Wnioskodawca planuje, ponieważ chciałby za uzyskane pieniądze przede wszystkim nabyć ziemię rolną na działalność rolniczą w innej lokalizacji.
W ocenie Wnioskodawcy za działalność gospodarczą w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie można uznać planowanej sprzedaży działki nr 2 obejmującej niezabudowany grunt, co do której wystąpiono o warunki zabudowy z zamiarem zmiany przeznaczenia działki na grunty budowlane. Ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje wyraźnie, że tego typu czynności stanowią działalność opodatkowaną tym podatkiem. Sprzedaż działki nr 2 w ogóle nie jest to działalność gospodarcza ani rolnicza lecz zarząd majątkiem osobistym.
Zdaniem Wnioskodawcy podział administracyjny nieruchomości - działki nr 1 jest nieistotny z punktu widzenia podatków. Dla celów podatkowych istotne znaczenie ma bowiem podział cywilnoprawny, który w przedmiotowej sprawie nie został dokonany. Wnioskodawca nie wie i nie może wiedzieć, kiedy i czy warunki zabudowy dla działki 2 zostaną wydane. Jednakże okoliczności dotyczące planu zagospodarowania przestrzennego oraz warunków zabudowy zdaniem Wnioskodawcy nie są istotne dla oceny statusu Wnioskodawcy w odniesieniu do planowanej dostawy działki nr 2.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy,
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:
Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy stanowi, że:
W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W konsekwencji, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.
W tym miejscu zasadnym jest powołanie art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.
Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.
Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Natomiast wykonywanie czynności polegających na świadczeniu usług rolniczych stanowi wykonywanie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy.
Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą i od 1 maja 2007 r. jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca chciałby sprzedać wykorzystywaną rolniczo działkę gruntu nr 2. Wnioskodawca nabył wskazaną nieruchomość od rodziców na podstawie umowy dożywocia z 11 kwietnia 1996 r. w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i przy nabyciu nie korzystał z prawa odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy dla tej nieruchomości. Wnioskodawca nie wydzierżawiał nieruchomości, wykorzystuje ją na potrzeby działalności rolniczej.
Na tle powyższego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Zainteresowany w odniesieniu do dostawy działki nr 2 działa w charakterze podatnika podatku VAT.
Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
W niniejszej sprawie należy przytoczyć – celem wyjaśnienia – orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.
Jednakże co ważne, wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki, która była wykorzystywana w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.
Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że fakt prowadzenia przez Sprzedającego działalności rolniczej, jako podatnik VAT czynny, w której wykorzystywana była działka nr 2 ma znaczenie dla opodatkowania podatkiem VAT tej dostawy. W opisanych okolicznościach bowiem działka stanowi składnik majątku służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest również działalność rolnicza, z tytułu której Sprzedający jest czynnym podatnikiem VAT.
W niniejszej sprawie nie można także uznać, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży majątku prywatnego. Należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (...), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.
Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
W niniejszych okolicznościach działka była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zatem nie stanowi ona majątku prywatnego.
Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 2 stanowi dostawę dokonaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa działki będzie przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikiem związanym z prywatnym majątkiem Sprzedającego.
Wobec powyższego, sprzedaż działki nr 2, w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie dostawą, w odniesieniu do której Sprzedający działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i ww. sprzedaż będzie realizowana w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Dodatkowe informacje
Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.)