Temat interpretacji
Nieuznanie Spółki za płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego oraz oleju bazowego, które pozostają własnością podmiotu zlecającego usługę.
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 23 sierpnia 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 375/17 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1675/17;
2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 sierpnia 2016 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 sierpnia 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Spółki za płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego oraz oleju bazowego, które pozostają własnością podmiotu zlecającego usługę. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 września 2016 r. (wpływ 26 września 2016 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji oleju smarowego. Działalność ta polega m.in. na "usługowej" produkcji oleju smarowego dla innego podmiotu, który ma siedzibę na terytorium Bułgarii (zwany dalej podmiotem zlecającym usługę).
Podmiot ten zawarł z Wnioskodawczynią umowę o usługowy przerób oleju bazowego oraz oleju napędowego oraz innych komponentów na olej smarowy. W ramach tej umowy podmiot zlecający nabywa olej bazowy oraz olej napędowy znajdujący się w składzie podatkowym zlokalizowanym na terytorium Niemiec, który w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym oraz załącznika nr 2 do tego aktu jest wyrobem energetycznym. Ani przywożone ze składu podatkowego surowce w postaci oleju bazowego i oleju napędowego, ani też powstały produkt gotowy nie są przeznaczone, ani też wykorzystywane do celów napędowych.
Następnie, po wytworzeniu oleju smarowego jest on wywożony na terytorium Niemiec i zbywany jest przez zlecającego usługę różnym podmiotom zagranicznym jako olej smarowy, a tym samym nie jest również oferowany jako przeznaczony do celów napędowych.
W piśmie z dnia 20 września 2016 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:
1)Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2)Jest podmiotem prowadzącym skład podatkowy w rozumieniu art. 2 pkt 35 ustawy o podatku od towarów i usług.
3)Nie jest zarejestrowanym odbiorcą w rozumieniu art. 2 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.
4)Towar przemieszczany na terytorium Polski, o którym mowa w opisie stanu faktycznego zawartego we wniosku o interpretację jest przemieszczany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.
5)Przemieszczanie na terytorium Polski oleju napędowego oraz oleju bazowego w celu wytworzenia oleju smarowego przez Wnioskodawczynię odbywa się z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy.
6)Podmiot zlecający wykonanie Wnioskodawczyni usługi przetworzenia oleju bazowego oraz oleju napędowego na olej smarowy:
· nie posiada koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą,
· jest właścicielem oleju bazowego oraz oleju napędowego,
· nie posiada w Polsce ani siedziby, ani też miejsca zamieszkania, a związku z tym nie nabywa oleju bazowego ani oleju napędowego na potrzeby działalności prowadzonej w kraju,
· nie posiada w Polsce oddziału w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a związku z tym nie nabywa oleju bazowego ani oleju napędowego na potrzeby działalności prowadzonej w kraju,
· zlecający usługę przetworzenia oleju bazowego i oleju napędowego nie przekazuje Wnioskodawczyni numeru identyfikacji podatkowej poprzedzonej kodem PL na potrzeby związane z podatkiem od towarów i usług.
7)Kody oleju napędowego według nomenklatury scalonej to CN 27101941 do 43, zaś kody oleju bazowego według nomenklatury scalonej to CN 27101999.
8)Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawczynię nie wymaga uzyskania koncesji wydawanej na podstawie Prawa energetycznego, gdyż nie wykonuje żadnej działalności, która byłaby objęta tą ustawą. Natomiast art. 32 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy Prawo energetyczne stanowi, że:
Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
· wytwarzania paliw lub energii,
· obrotu paliwami lub energią.
Natomiast w świetle art. 3 pkt 3-3b, paliwami są wszelkie produkty będące nośnikami energii, w tym olej napędowy i olej bazowy. To zaś oznacza, że ich wytwarzanie lub obrót wymaga uzyskania koncesji.
9)Własność surowców w postaci oleju napędowego i oleju bazowego nie przechodzi na Wnioskodawczynię, lecz przez cały czas te surowce pozostają własnością zlecającego, który pozostaje również właścicielem wytworzonego z nich towaru.
Pytanie
Czy na mocy art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek płatnika podatku od towarów i usług, od nabywanego dla innego podmiotu w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju napędowego oraz oleju bazowego, które będą przeznaczone do produkcji oleju smarowego, a następnie po wytworzeniu wyrobu gotowego zostanie wywieziony za granicę i tam wydany podmiotowi zlecającemu usługę?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie miał do niej zastosowania art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie ona płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia dla innego podmiotu oleju napędowego oraz oleju bazowego, który będzie przeznaczony do produkcji oleju smarowego.
To stanowisko jest uzasadnione poniższymi argumentami.
Przepis art. 17a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi, że płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.
Przywołany wyżej przepis art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy towarów wskazanych w art. 103 ust. 5a tej ustawy. Natomiast przepis art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że: „W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:
1)w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2)w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3)z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym”.
W ocenie Wnioskodawczyni, z zestawienia przywołanych przepisów wynika, że podmiot prowadzący skład podatkowy będzie płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy będą spełnione następujące warunki:
1)podmiot ten dokona na rzecz innego podmiotu wewnątrzwspólnotowego nabycia określonych towarów, na które to nabycie zezwala art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym, a które zostaną przez niego wprowadzone do składu podatkowego;
2)towarami tymi będą paliwa silnikowe wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.
Z drugiego ze wskazanych wyżej warunków wynika, że prowadzący skład podatkowy będzie płatnikiem podatku, gdy nabywane na rzecz innego podmiotu w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego wskazane wyżej paliwa będą spełniały jeszcze jeden warunek, tzn. będą paliwami silnikowymi wymienionymi w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Sam załącznik nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym nie wskazuje jednak, które z wymienionych w nim produktów energetycznych są paliwami. Natomiast legalna definicja paliwa silnikowego jest zawarta w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z nim, za paliwo silnikowe może zostać uznany taki wyrób energetyczny, który:
1)jest przeznaczony do użycia do napędu silników spalinowych, albo
2)jest oferowany na sprzedaż do napędu silników spalinowych, albo
3)jest używany do napędu silników spalinowych.
Zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli produkt energetyczny nie spełnia tych warunków, nie może on być uznany za paliwo silnikowe. Taki też pogląd wyrażany jest w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w wyroku z dnia 24 czerwca 2015 r. sygn. I GSK 535/15).
Po uwzględnieniu przywołanej wyżej definicji paliwa silnikowego należy zatem stwierdzić, że drugi z przywołanych warunków, od którego jest uzależnione stosowanie przepisu art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć w ten sposób, że nabywany w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrób ma być produktem energetycznym objętym załącznikiem nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, który w świetle art. 86 ust. 2 ustawy jest jednocześnie paliwem silnikowym.
W konsekwencji, w ocenie Spółki należy uznać, że tylko wtedy znajdzie zastosowanie przepis art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług, zaś dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego na rzecz innego podmiotu będzie płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie produktów energetycznych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, które właściciel zamierza oferować na rynku lub zużyć jako paliwa silnikowe. Natomiast, gdy ich przeznaczenie jest inne, nie może znaleźć zastosowania przepis art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w takim wypadku produkty energetyczne wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym nie są paliwami silnikowymi. W konsekwencji należy dojść do wniosku, że w wypadku, gdy prowadzący skład podatkowy dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów energetycznych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym dla innego podmiotu, jednakże ten ostatni podmiot nie zamierza oferować ich jako paliwa silnikowe, lecz przeznacza te produkty do przerobu na produkt niebędący paliwem, prowadzący skład podatkowy nie staje się płatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług.
Skoro zaś Wnioskodawczyni nabywa wewnątrzwspólnotowo dla innego podmiotu olej bazowy oraz olej silnikowy, które nie są paliwami silnikowymi, gdyż nie spełniają definicji paliwa silnikowego określonego w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie staje się płatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 17a tej ustawy.
Interpretacja indywidualna
Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 8 grudnia 2016 r. wydałem interpretację indywidualną znak 1061-IPTPP2.4512.380.2016.2.IR, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie nieuznania Spółki za płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia:
·oleju napędowego, który pozostaje własnością podmiotu zlecającego usługę – za nieprawidłowe,
·oleju bazowego, który pozostaje własnością podmiotu zlecającego usługę – za prawidłowe.
Interpretację doręczono Państwu 14 grudnia 2016 r.
22 grudnia 2016 r. złożyli Państwo wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 29 grudnia 2016 r.), wnosząc o zmianę interpretacji indywidualnej i uznanie Państwa stanowiska za prawidłowe.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 20 stycznia 2017 r. znak 1061-IPTPP2.4512.380.2016.3.KW Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 20 stycznia 2017 r. znak 1061-IPTPP2.4512.380.2016.3.KW doręczono Państwu 25 stycznia 2017 r.
Skarga na interpretację indywidualną
23 lutego 2017 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Skarga wpłynęła do mnie 27 lutego 2017 r.
Wnieśli Państwo o uchylenie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej nieuznania Spółki za płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego, który pozostaje własnością podmiotu zlecającego usługę.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 375/17.
Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zawiesił postępowanie do czasu udzielenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi na pytanie prejudycjalne przedstawione w sprawie I FSK 2248/18 (sprawa C-855/19). Po podjęciu zawieszonego postępowania Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1675/17 oddalił skargę kasacyjną.
Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 22 lutego 2022 r., natomiast wpłynął wraz ze zwrotem akt 5 sierpnia 2022 r.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu zaistnienia zdarzenia, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 375/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1675/17.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”
Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Według art. 11 ust. 1 ustawy o VAT:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
W świetle art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT:
Przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.
1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.). Powyższe zmiany wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1052), dalej „ustawa zmieniająca”, składającą się na tzw. „pakiet paliwowy”. Ustawa zmieniająca wprowadziła również zmiany w ustawie Prawo energetyczne oraz w ustawie o podatku akcyzowym. Przy czym, zmiany w ustawie o podatku akcyzowym dotyczyły nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych.
I tak, stosownie do obowiązującego od 1 sierpnia 2016 r. art. 2 pkt 35 ustawy o VAT:
Przez podmiot prowadzący skład podatkowy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.).
Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.):
Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 ustawy o podatku akcyzowym.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym:
Przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym:
Skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.
Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym:
Za podmiot prowadzący skład podatkowy uznaje się podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.
Według art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym:
Procedura zawieszenia poboru akcyzy stosowana jest podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach ustawy o podatku akcyzowym i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.
Natomiast art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że:
Zarejestrowany odbiorca to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio „zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca” albo „zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca”.
W myśl art. 2 pkt 36 ustawy o VAT:
Przez zarejestrowanego odbiorcę - rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
Stosownie do art. 17a ustawy o VAT:
Płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.
W świetle natomiast art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT:
W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:
1) w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2) w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3) z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.
Według art. 103 ust. 5b ustawy o VAT:
W przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
Jak stanowi art. 103 ust. 5c ustawy o VAT:
Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.
Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy o VAT:
Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.
W myśl art. 20 ust. 5 ustawy o VAT:
W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.
Powołany wyżej przepis art. 20 ust. 5 ustawy o VAT jest implementacją przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347 str. 1), zwanej dalej „Dyrektywą 112”.
Art. 69 Dyrektywy 112 stanowi, że:
W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów VAT staje się wymagalny z chwilą wystawienia faktury, lub, jeżeli przed tym dniem nie wystawiono faktury, z upływem terminu, o którym mowa w art. 222 akapit pierwszy.
W świetle art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym:
Podmiot prowadzący skład podatkowy może dokonać nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, na rzecz innego podmiotu, pod warunkiem że podmiot, na rzecz którego nabywane są te paliwa, łącznie spełnia następujące warunki:
1)posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą;
2)jest właścicielem nabywanych paliw;
3)posiada:
a)siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju i nabywa te paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju albo
b)oddział z siedzibą na terytorium kraju utworzony na warunkach i zasadach określonych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i nabywa te paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju przez ten oddział;
4)przekaże podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL użyty na potrzeby podatku od towarów i usług przy przemieszczaniu na terytorium kraju paliw.
Z kolei zgodnie z art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym:
Zarejestrowany odbiorca może dokonać nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, na rzecz innego podmiotu, pod warunkiem że podmiot, na rzecz którego nabywane są te paliwa, łącznie spełnia następujące warunki:
1)posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą;
2)jest właścicielem nabywanych paliw;
3)posiada:
a)siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju i nabywa te paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju albo
b)oddział z siedzibą na terytorium kraju utworzony na warunkach i zasadach określonych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i nabywa te paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju przez ten oddział;
c)przekaże podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL użyty na potrzeby podatku od towarów i usług przy przemieszczaniu na terytorium kraju paliw.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:
Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:
1) objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3) objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4) oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5) objęte pozycją CN 3403;
6) objęte pozycją CN 3811;
7) objęte pozycją CN 3817;
8) oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9) pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
10) pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.
Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym:
Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.
W załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 1992 Nr 76 str.1) - w poz. 20 ww. załącznika wymieniono wyroby o kodzie CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 w postaci: „Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów”.
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:
Do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej "WIA", stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne:
Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:
a) paliw stałych lub paliw gazowych,
b) energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,
c) energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,
d) energii elektrycznej:
- z biogazu rolniczego,
- wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,
- wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii,
e) ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW;
4) obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem:
a) obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu skroplonym gazem ziemnym dostarczonym z zagranicy dokonanego w punkcie dostawy do terminalu w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2014 r. poz. 1501, z 2015 r. poz. 1045 i 1777 oraz z 2016 r. poz. 266), obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100 000 euro, obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 10 000 euro oraz obrotu ciepłem, jeżeli moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;
b) obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi oraz przez spółkę prowadzącą giełdę towarową, giełdową izbę rozrachunkową, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
c) obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną innego, niż określony w lit. b, dokonywanego przez giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające lub zbywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w lit. b.
W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne:
Przez paliwa rozumie się paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej.
Stosownie do art. 3 pkt 3b ustawy Prawo energetyczne:
Paliwa ciekłe to ciekłe nośniki energii, w tym zawierające dodatki:
a) półprodukty rafineryjne,
b) gaz płynny LPG,
c) benzyny pirolityczne,
d) benzyny silnikowe,
e) benzyny lotnicze,
f) paliwa typu benzyny do silników odrzutowych,
g) paliwa typu nafty do silników odrzutowych,
h) inne nafty,
i) oleje napędowe,
j) lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe,
k) ciężkie oleje opałowe,
l) benzyny lakowe i przemysłowe,
m) biopaliwa płynne (ciekłe)
- określone w załączniku B rozdziały 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14.11.2008, str. 1, z późn. zm.), których szczegółowy wykaz ustanawiają przepisy wydane na podstawie art. 32 ust. 6.
Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii uznania jej za płatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 17a ustawy, od wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego oraz oleju bazowego, które pozostają własnością podmiotu zlecającego usługę.
Odnosząc się do okoliczności sprawy należy wskazać, że warunkiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jest wywóz z terytorium kraju towaru z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia. Zatem towar nie może zostać skonsumowany w Polsce. Tymczasem Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego wskazała, że przemieszczany na terytorium kraju olej bazowy oraz olej napędowy stanowi surowiec do wytworzenia oleju smarowego, a więc zupełnie innego towaru, posiadającego inne właściwości i zastosowanie oraz odrębne kody klasyfikacji statystycznej. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z wykonaniem prac na danym towarze, w tym przypadku oleju bazowym oraz napędowym, lecz z zużyciem ww. wyrobów w procesie produkcji oleju smarowego. W konsekwencji nie ma możliwości aby sprowadzony do Polski towar klasyfikowany jako „olej bazowy” oraz „olej napędowy” został z terytorium kraju wywieziony do kraju jego pochodzenia.
Tożsamość towaru nie jest w tym przypadku zachowana, tym samym przepis art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy nie obejmuje swoim zakresem analizowanej sytuacji.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 marca 2014 r. w sprawach połączonych C-606/12 i C-607/12 Dresser-Rand SA. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał stwierdził, że art. 17 ust. 2 lit. f) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2016, s. 1, z późn. zm.), należy interpretować w ten sposób, że aby wysyłka lub transport towaru nie zostały uznane za przemieszczenie do innego państwa członkowskiego, towar ten po dokonaniu względem niego prac w państwie członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu rzeczonego towaru musi być odesłany z powrotem do podatnika w państwie członkowskim, z którego został pierwotnie wysłany lub przetransportowany.
Z wniosku wynika, że są Państwo podmiotem prowadzącym skład podatkowy w rozumieniu art. 2 pkt 35 ustawy. W ramach zawartej przez Państwo umowy o usługowy przerób oleju, ze składu podatkowego w Niemczech przemieszczany jest do składu podatkowego na terytorium Polski olej bazowy sklasyfikowany przez Spółkę według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101999 jak również olej napędowy sklasyfikowany według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101941 do 43.
W wydanym w niniejszej sprawie orzeczeniu z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 375/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił skarżoną interpretację.
Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1675/17, w którym oddalił skargę kasacyjną Organu złożoną na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 375/17 uchylił zaskarżoną interpretację, wskazał, że stanowisko Sądu pierwszej instancji, co do naruszenia prawa materialnego było prawidłowe co do zasady, jednak oparte na innych przesłankach. W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny zmienił uzasadnienie dla rozstrzygnięcia o uchyleniu zaskarżonej interpretacji, zastępując tym samym uzasadnienie zaskarżonego wyroku WSA poniższym uzasadnieniem.
W ww. orzeczeniu o sygn. akt I FSK 1675/17, NSA przywołał wyrok TSUE z 9 września 2021 r., C-855/19, w którym Trybunał ocenił, że konstrukcja art. 103 ust. 5a u.p.t.u. skutkuje nałożeniem obowiązku zapłaty VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347, str. 1 z późn. zm.), powoływanej dalej jako: „dyrektywa 2006/112/WE”. Przepis ten stanowi, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów VAT staje się wymagalny z chwilą wystawienia faktury, lub jeżeli przed tym dniem nie wystawiono faktury, z upływem terminu, o którym mowa w art. 222 akapit pierwszy (15-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego). Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług norma ta została implementowana w art. 20 ust. 5 u.p.t.u. Tymczasem obowiązek zapłaty podatku na podstawie art. 103 ust. 5a u.p.t.u. powstaje niezależnie od wymagalności podatku wynikającej z art. 69 dyrektywy, co TSUE ocenił jako naruszenie wskazanych przepisów dyrektywy 2006/112/WE.
NSA zwrócił uwagę, że art. 103 ust. 5a u.p.t.u. obejmuje regulację wyłącznie dotyczącą terminu zapłaty podatku. Rozróżnienie z uwagi na przedmiot wewnątrzwspólnotowego nabycia i w konsekwencji analiza pojęcia „paliwa silnikowe” w kontekście art. 86 ust. 2 u.p.a. miało znaczenie dla skarżącej o tyle, o ile wpływało na ustanowienie Spółki płatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 17a ustawy o VAT, w konsekwencji obligowało do obliczenia i pobrania VAT od podatnika podatku od towarów i usług i wpłacenia go do organu podatkowego właściwego w sprawie rozliczenia podatku akcyzowego - w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego. Tak więc określenie przedmiotu WNT jako paliwa silnikowego, pozostawało istotne jedynie w kontekście obowiązku pobrania podatku jako płatnik i jego zapłaty w wyznaczonych art. 103 ust. 5a u.p.t.u. terminach.
NSA wskazał, że TSUE w wyroku w sprawie C-855/19 zakwestionował całą regulację zawartą w art. 103 ust. 5a u.p.t.u. jako naruszającą przepisy dyrektywy 2006/112/WE stwierdzając, że artykuły 69, 206 i 273 dyrektywy 2006/112/WE stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego takiego jak art. 103 ust. 5a u.p.t.u., który ustanawia obowiązek zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69. W orzeczeniu tym Trybunał de facto stwierdził, że nie można ustanawiać terminu płatności VAT z tytułu WNT przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu tego nabycia, tak jak uczyniono to w art. 103 ust. 5a u.p.t.u.
Stąd – według NSA – spór wynikający z zarzutu naruszenia art. 103 ust. 5a w zw. z art. 86 ust. 2 u.p.a. i w zw. z załącznikiem nr 2 do u.p.a. o przedmiot WNT (wykładnię pojęcia „paliwa silnikowego”) w niniejszej sprawie należy uznać za bezprzedmiotowy. Powołany wyrok ma bezpośredni wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie, gdyż uwzględniając zawarte w nim wskazówki należy przyjąć, że w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju napędowego w okolicznościach podanych we wniosku o interpretację, na Spółce w ogóle nie ciążył obowiązek określony w art. 17a w zw. z art. 103 ust. 5a u.p.t.u. Skoro bowiem nie można ustanowić terminu płatności VAT z tytułu WNT przed powstaniem obowiązku podatkowego z tego tytułu, tak jak uczyniono to w art. 103 ust. 5a u.p.t.u., to nie można też ustanowić określonego podmiotu płatnikiem obowiązanych do obliczenia i pobrania VAT od podatnika podatku od towarów i usług i wpłacenia go do organu podatkowego właściwego w sprawie rozliczenia podatku akcyzowego przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu WNT.
Podsumowując rozważania w wyroku z 22 lutego 2022 r. o sygn. akt I FSK 1675/17 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uwzględniając stanowisko i wskazówki zawarte w wyroku TSUE z 9 września 2021 r., w sprawie C-855/19 należy przyjąć, że w przypadku WNT oleju napędowego przez Skarżącą w okolicznościach podanych we wniosku o interpretację, na Skarżącej nie ciążył obowiązek określony w art. 17a w zw. z art. 103 ust. 5a u.p.t.u.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa, zapadły w analizowanej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 375/17, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2022 r., sygn. akt I FSK 1675/17, należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy na Państwa Spółce - podmiocie prowadzącym skład podatkowy - od nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju napędowego sklasyfikowanego według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101941 do 43, nie ciąży obowiązek płatnika określony w art. 17a w zw. z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.
W odniesieniu do oleju bazowego sklasyfikowanego przez Państwa według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101999, wskazać należy, że ww. olej bazowy nie został wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym przedmiotowy towar nie jest paliwem silnikowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju bazowego nie jesteście Państwo płatnikiem, o którym mowa w art. 17a w związku z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.
W związku z powyższym uzasadnieniem, Państwa stanowisko co do nieuznania Spółki za płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego oraz bazowego, które pozostają własnością podmiotu zlecającego usługę, należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy wskazać, że dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie mogę wskazywać dla wyrobów objętych wnioskiem prawidłowych kodów CN zgodnych z Nomenklaturą Scaloną. Należy bowiem podkreślić, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym przyjąłem jako element stanu faktycznego kody CN podane przez Państwa we wniosku.
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948, z późn. zm.).