Odpowiedź:

-wpłacenie przez nabywcę zadatku,

VII. Umowa przedwstępna sprzedaży nr 3 dotycząca udziału wynoszącego 14/44 (projektowany nr 5/19) – umowa została zawarta w celu ustalenia warunków sprzedaży ww. działki i zabezpieczenia interesów obu stron przyszłej transakcji. Umowa przewiduje następujące warunki związane z zawarciem ostatecznej umowy sprzedaży:

Odpowiedź:

Na Kupującym ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek zapłaty zadatku.

Na Panu i Pana żonie ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek dokonania podziału działki nr 5/3 tak, by w jego wyniku powstała działka nr 5/16, nie obciążanie przedmiotu umowy, w szczególności poprzez obciążenie służebności, nie zawieranie umów z osobami trzecimi dotyczącymi sprzedaży przedmiotu umowy, prawo odstąpienia od umowy w przypadku braku zapłaty zadatku.

Na Kupującym ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek zapłaty zadatku.

Na Panu i Pana żonie ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek dokonania podziału działki nr 5/3 tak, by w jego wyniku powstała działka nr 5/17, nie obciążanie przedmiotu umowy, w szczególności poprzez obciążenie służebności, nie zawieranie umów z osobami trzecimi dotyczącymi sprzedaży przedmiotu umowy, prawo odstąpienia od umowy w przypadku braku zapłaty zadatku.

Na Kupującym ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek zapłaty zadatku.

Na Panu i Pana żonie ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek dokonania podziału działki nr 5/3 tak, by w jego wyniku powstała działka nr 5/19, nie obciążanie przedmiotu umowy, w szczególności poprzez obciążenie służebności, nie zawieranie umów z osobami trzecimi dotyczącymi sprzedaży przedmiotu umowy, prawo odstąpienia od umowy w przypadku braku zapłaty zadatku.

Na Kupującym ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek zapłaty zadatku.

Na Panu i Pana żonie ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek dokonania podziału działki nr 5/3 tak, by w jego wyniku powstała działka nr 5/20, nie obciążanie przedmiotu umowy, w szczególności poprzez obciążenie służebności, nie zawieranie umów z osobami trzecimi dotyczącymi sprzedaży przedmiotu umowy, prawo odstąpienia od umowy w przypadku braku zapłaty zadatku.

Na Kupującym ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek zapłaty zadatku.

Na Panu i Pana żonie ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek dokonania podziału działki nr 5/3 tak, by w jego wyniku powstała działka nr 5/19, nie obciążanie przedmiotu umowy, w szczególności poprzez obciążenie służebności, nie zawieranie umów z osobami trzecimi dotyczącymi sprzedaży przedmiotu umowy, prawo odstąpienia od umowy w przypadku braku zapłaty zadatku.

VI. Umowa przedwstępna sprzedaży nr 3 dotycząca działki, która powstanie w wyniku podziału działki nr 5/3 (projektowany nr 5/18):

Na Kupującym ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek zapłaty zadatku.

Na Panu i Pana żonie ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek dokonania podziału działki nr 5/3 tak, by w jego wyniku powstała działka nr 5/18, nie obciążanie przedmiotu umowy, w szczególności poprzez obciążenie służebności, nie zawieranie umów z osobami trzecimi dotyczącymi sprzedaży przedmiotu umowy, prawo odstąpienia od umowy w przypadku braku zapłaty zadatku.

Na Kupującym ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek zapłaty zadatku.

Na Panu i Pana żonie ciążą następujące prawa i obowiązki: obowiązek dokonania podziału działki nr 5/3 tak, by w jego wyniku powstała działka nr 5/19, nie obciążanie przedmiotu umowy, w szczególności poprzez obciążenie służebności, nie zawieranie umów z osobami trzecimi dotyczącymi sprzedaży przedmiotu umowy, prawo odstąpienia od umowy w przypadku braku zapłaty zadatku.

Odpowiedź:

Odpowiedź:

Odpowiedź:

Darowizna od Pani (…) w 1994 r. odbyła się – zarówno – na rzecz Pana jak i Pana małżonki:

Działka nr 5/3 od chwili jej otrzymania drogą darowizny była wykorzystywana wyłącznie w celach uprawy, z zaznaczeniem iż od momentu otrzymania darowizny do 14 lipca 2021 r. była ona przedmiotem dzierżawy i to dzierżawca uprawiał ziemię na własne potrzeby.

Działka numer 5/3 nigdy nie była dzielona i nie była poddawana scaleniu.

Działka numer 5/3 była przedmiotem dzierżawy od 2010 r. do 14 lipca 2021 r.

W stosunku do działki numer 5/3 ani Pan, ani Pana małżonka nie podejmowaliście takich działań jak: zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej.

Nie posiadają Państwo informacji kiedy wystąpiono o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – ani Pan, ani Pana żona, ani Nabywcy nie występowali z tym wnioskiem.

Uchwalenie planu nastąpiło bez żadnych Państwa starań. To nie Państwo występowaliście o jego opracowanie.

Jak Państwo wskazali we wniosku, zgłosiła się do Państwa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zajmująca się budową domów jednorodzinnych z chęcią zakupu powyższej działki (działki nr 5/3). Jak Państwo również wskazali „pozostali nabywcy” zostali wskazani przez Spółkę – nie prowadzili Państwo działań zmierzających do ich pozyskania.

Ani Pan, ani Pana małżonka nie podejmowaliście żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży powstałych w wyniku podziału (działki numer 5/3) działek.

Umowa przedwstępna numer 1 dotyczy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która się do Państwa zgłosiła.

Podziałowi ulegnie cała powierzchnia działki numer 5/3. Nie pozostawili sobie Państwo żadnego obszaru dla swoich potrzeb.

O projekt podziału działki numer 5/3 na działki numer: 5/16, 5/17, 5/18, 5/19, 5/20 wystąpił Pan wraz z małżonką.

Nabywca nie występował o podział na żadną z działek.

Wystąpiono już o projekt podziału działki numer 5/3 – podział działki numer 5/3 na działki numer: 5/16, 5/17, 5/18, 5/19, 5/20.

Wszystkie umowy przedwstępne zostały już zawarte.

„Kupujący” wskazani w ramach pierwszej umowy przedwstępnej to odrębne podmioty (na ten moment Spółka nie wskazała tych podmiotów).

Dopuszczają Państwo udzielenie pełnomocnictwa do wystąpienia o wydanie pozwolenia na budowę oraz do wszystkich innych czynności związanych z inwestycją budowlaną planowaną na nieruchomości oraz do występowania o wydanie warunków wykonania przyłączy mediów. Takie pełnomocnictwo zostało już udzielone.

Pełnomocnictwo zostało przez Państwa udzielone do wystąpienia o wydanie pozwolenia na budowę oraz do wszystkich innych czynności związanych z inwestycją budowlaną planowaną na nieruchomości oraz do występowania o wydanie warunków wykonania przyłączy mediów.

Nie posiadacie Państwo żadnych innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż (oprócz wskazanej we wniosku działki 5/3).

Fragment „Zainteresowani zamierzają jedynie sprzedać działki nabyte w drodze darowizny, która zaspokoi potrzeby prywatne ich rodzin” dotyczy działek powstałych w wyniku podziału działki 5/3 (działki otrzymanej w 1994 r. w darowiźnie).

Ani Pan, ani Pana małżonka nigdy nie prowadziliście żadnej działalności gospodarczej.

Przedmiotem Państwa pytania jest zbycie działek: 5/16, 5/17, 5/18, 5/19, 5/20.

Pytanie

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż przez Zainteresowanych niezabudowanej działki nr 5/3 podzielonej uprzednio na kilkanaście mniejszych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Zainteresowanych należy uznać za podatników podatku VAT z tytułu tej transakcji? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

W ocenie Zainteresowanych, w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż niezabudowanej działki nr 5/3 podzielonej uprzednio na kilkanaście mniejszych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Zainteresowanych nie należy uznać za podatników podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów według powyższych przepisów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby faktycznie zaistniało opodatkowanie podatkiem VAT danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT wykonywał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik tego podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W ustępie 2 omawianego przepisu wskazano natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tylko i wyłącznie uznanie Zainteresowanych za handlowców w zakresie obrotu nieruchomościami z tytułu planowanej sprzedaży działki skutkowałoby uznaniem ich za podatników podatku VAT, co wiązałoby się wówczas z opodatkowaniem planowanej transakcji.

Analizując niniejszy stan faktyczny przez pryzmat cech jakie muszą posiadać działania Zainteresowanych, by móc uznać je za działalność gospodarczą stwierdzić należy, iż całokształt działań i okoliczności towarzyszących planowanej przez Zainteresowanych sprzedaży działki nie kwalifikuje się do uznania ich za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Stwierdzenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki gruntu, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 94/19).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Zainteresowani nigdy nie trudnili się obrotem nieruchomościami, a planowana sprzedaż będzie ich pierwszą sprzedażą nieruchomości.

Zainteresowani nie zamierzają nabywać nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży, zamierzają jedynie sprzedać nieruchomości (niezabudowaną działkę) nabytą uprzednio w drodze darowizny (27 lat temu).

Dla rozstrzygnięcia o statusie podatnika istotny jest między innymi zamiar z jakim sprzedawca, w tym wypadku Zainteresowani, nabyli niegdyś grunt.

Jak słusznie zauważył WSA we Wrocławiu „działalnością handlową nie jest sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), ale celach wykorzystania go na potrzeby prywatne (wyrok z dnia 21 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 94/19)”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2020 r. nr 0114-KDIP4-3.4012.247.2020.4.MAT wskazał, że „właściwe zatem jest wykluczenie z grona podatników osób fizycznych w przypadku, gdy dokonują oni sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. »Majątek prywatny« to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej”.

Idąc dalej należy przeanalizować wszystkie działania jakie osoba fizyczna – w tym wypadku Zainteresowani – podjęli w celu sprzedaży działki. Jak wskazuje orzecznictwo nie ma wypracowanego jednego modelowego rozwiązania mającego zastosowanie w każdym przypadku, który pozwalałby na rozstrzygnięcie o statusie sprzedawcy.

Wskazuje się jednak na kilka głównych działań, które łącznie pozwalają uznać sprzedawcę za podmiot działający w sposób charakterystyczny dla profesjonalnego podmiotu zbywającego nieruchomości prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W wyroku z 3 marca 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt 1 FSK 1859/13) podkreślił, że na działalność gospodarczą zbywcy wskazywać mogą w szczególności takie łączne okoliczności, jak:

1)doprowadzenie z własnej inicjatywy do podziału zakupionego niezabudowanego gruntu rolnego o powierzchni kilku hektarów na kilkadziesiąt niezabudowanych działek,

2)wydzielenie dróg wewnętrznych,

3)podjęcie czynności w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy,

4)wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej, dostępnej dla wydzielonych działek,

5)podjęcie działań informacyjnych o sprzedaży działki.

Wskazać należy, że jedynie kompleks powyższych czynności decyduje o uznaniu podmiotu za podatnika, a pojedyncze czynności spośród wyżej wymienionych nie czynią sprzedawcy podatnikiem podatku VAT.

Jak wskazał WSA w Bydgoszczy „przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności" (wyrok z 7 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 76/20).

W niniejszej sprawie Zainteresowani nie ogłaszali, że zamierzają sprzedać działkę i nie korzystali z usług biura pośrednictwa nieruchomościami.

Do Zainteresowanych zgłosiła się Spółka zajmująca się budową domów z ofertą zakupu działki po uprzednim jej podziale na kilkanaście mniejszych.

Zainteresowani z uwagi na swój podeszły wiek, zdecydowali się na skorzystanie z okazji i sprzedaż zainteresowanym kupnem działki Kupującym.

Jedyną czynnością jaką Zainteresowani podejmą do czasu sprzedaży działki będzie jej podział, w wyniku którego z jednej działki powstanie kilkanaście mniejszych.

Nie czyni to jednak Zainteresowanych handlowcami. Zainteresowani nie zamierzają podzielić działki w celu wystawienia oddzielnych ofert sprzedaży na każdą z nich. Zainteresowani mają już nabywcę na ww. działkę, a jej podział będzie jedynie przystosowaniem przedmiotu sprzedaży do transakcji zbycia działki, z uwagi, iż Kupujący planują ich zakup „na raty”, tj. zgodnie z aktualnymi planami Kupujący zamierzają nabyć wszystkie działki w okresie 3 lat. Jest to podyktowane racjonalnością działań gospodarczych Kupujących w kontekście prowadzonej działalności i jej zmieniającej się kondycji finansowej.

Wskazać ponadto należy, iż podział działki nie jest czynnością profesjonalną, na tyle specyficzną, że dostępną czy stosowaną wyłącznie przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomości. Podział działki można bezproblemowo przeprowadzić w każdym czasie i niedużym kosztem.

Zainteresowani nie angażowali zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców mogących uznać ich za podatników podatku VAT.

Konkludując, przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym.

W niniejszej sprawie Zainteresowani dokonają jedynie podziału działki na kilkanaście mniejszych, jednakże jest to spowodowane nie zamiarem wystawienia oddzielnych ofert na każdą z nich, a jedynie jest to wynikiem ustaleń dokonanych pomiędzy Zainteresowanymi a Kupującymi, która planuje nabyć od Zainteresowanych działki w kilku transakcjach, w odstępach czasu.

Mając powyższe na względzie, w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż niezabudowanej działki nr 5/3 podzielonej uprzednio na kilkanaście mniejszych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Zainteresowanych nie należy uznać za podatników podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

W art. 195 Kodeksu cywilnego wskazano, że:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Na mocy art. 36 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawcy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu, podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanych za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zdaniem Wnioskodawców, przedmiotowa sprzedaż będzie stanowiła na gruncie podatku VAT sprzedaż majątku prywatnego. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Wnioskodawcy podjęli/podejmą w odniesieniu do gruntu będącego przedmiotem sprzedaży.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. Kodeks cywilny.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – art. 535 Kodeksu cywilnego:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Według art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 389 § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Według art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl § 2 powołanego artykułu:

Na mocy art. 108 Kodeksu cywilnego:

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawcy nie wykluczają udzielenia pełnomocnictw poza zakresem umów. Dopuszczają Państwo udzielenie pełnomocnictwa do wystąpienia o wydanie pozwolenia na budowę oraz do wszystkich innych czynności związanych z inwestycją budowlaną planowaną na nieruchomości oraz do występowania o wydanie warunków wykonania przyłączy mediów. Takie pełnomocnictwo zostało już udzielone. Pełnomocnictwo zostało udzielone w celu wystąpienia o wydanie pozwolenia na budowę oraz do wszystkich innych czynności związanych z inwestycją budowlaną planowaną na nieruchomości oraz do występowania o wydanie warunków wykonania przyłączy mediów.

Jednakże, co istotne, kupujący nie dokonywali i nie będą dokonywali inwestycji infrastrukturalnych na wydzielonych działkach, które zwiększą ich atrakcyjność, jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie. Kupujący nie ponoszą i nie będą ponosić żadnych nakładów finansowych związanych z gruntem od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia umowy finalnej.

Zatem jedynym działaniem Wnioskodawców związanym z zawartymi umowami przedwstępnymi dotyczącymi sprzedaży działek jest dokonanie podziału działki nr 5/3, w wyniku którego zostanie wydzielona działka nr 5/16, działka nr 5/17, działka nr 5/18, działka nr 5/19 oraz działka nr 5/20. Jak wynika z opisu sprawy to Państwo wystąpili o podział całej działki nr 5/3 na podstawie wniosku w sprawie wydana decyzji zatwierdzającej podział ww. działki.

Istotne w rozpatrywanej sprawie jest również to, że działka od momentu otrzymania jej w drodze darowizny, tj. w roku 1994, w okresie od 2010 r. do 14 lipca 2021 r. była przedmiotem dzierżawy i to dzierżawca uprawiał ziemię.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego:

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość wydzierżawiana na podstawie zawartej umowy w okresie od roku 2010 do 14 lipca 2021 r., de facto wykorzystywana była przez Wnioskodawców w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży działek nr 5/16, nr 5/17, nr 5/18, nr 5/19 oraz nr 5/20, powstałych w wyniku podziału działki nr 5/3 za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawcy podjęli w odniesieniu do tego gruntu przez cały okres jego posiadania.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość nie stanowiła majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie może ona służyć takiej działalności w całym okresie jej posiadania.

Natomiast analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że Wnioskodawców należy uznać za podatników podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek nr 5/16, nr 5/17, nr 5/18, nr 5/19 oraz 5/20, powstałych w wyniku podziału działki nr 5/3.

W przypadku sprzedaży nieruchomości – działek nr 5/16, nr 5/17, nr 5/18, nr 5/19 oraz 5/20, powstałych w wyniku podziału działki nr 5/3, Wnioskodawcy nie będą zbywali majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działek nr 5/16, nr 5/17, nr 5/18, nr 5/19 oraz 5/20, powstałych w wyniku podziału działki nr 5/3, będzie podlegała po stronie Wnioskodawców opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż przez Zainteresowanych niezabudowanych działek nr 5/16, nr 5/17, nr 5/18, nr 5/19 oraz 5/20, powstałych w wyniku podziału działki nr 5/3 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Zainteresowanych należy uznać za podatników podatku VAT z tytułu tych transakcji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę we wniosku wyroków sądów tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).