Temat interpretacji

Otrzymanie środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru - podstawa opodatkowania, podleganie/niepodleganie opodatkowaniu, limit zwolnienia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2021 r. (data wpływu 24 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 23 czerwca 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• nieuwzględnienia w podstawie opodatkowania i niepodlegania opodatkowaniu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru oraz nieuwzględnienia otrzymania ww. środków pieniężnych przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w okresie przed wprowadzeniem zmian w regulaminie sklepów internetowych – jest nieprawidłowe;

• nieuwzględnienia w podstawie opodatkowania i niepodlegania opodatkowaniu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru oraz nieuwzględnienia otrzymania ww. środków pieniężnych przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w okresie po wprowadzeniu zmian w regulaminie sklepów internetowych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

24 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuwzględnienia w podstawie opodatkowania i niepodlegania opodatkowaniu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru oraz nieuwzględnienia otrzymania ww. środków pieniężnych przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w okresie przed wprowadzeniem zmian w regulaminie sklepów internetowych oraz w okresie po wprowadzeniu zmian w regulaminie sklepów internetowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 czerwca 2021 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska oraz wskazanie adresu elektronicznego w systemie ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

(dalej: Wnioskodawca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „”. Przedmiotem działalności jest sprzedaż koszulek z nadrukiem, poduszek, kubków, jak również innych akcesoriów, gadżetów, skarpetek, itp. PKD Wnioskodawcy (przeważająca działalność gospodarcza to 47.91.Z „Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet”. W przedmiocie działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie znajduje się transport towarów. Towary sprzedawane są wyłącznie w Polsce za pośrednictwem sklepów internetowych oraz poprzez portal X. Towary są sprzedawane osobom fizycznym na ich prywatny użytek. Klient składa zamówienie w jednym z prowadzonych sklepów internetowych przez Wnioskodawcę lub przez portal X. Następnie klient uzyskuje unikalny numer zamówienia, opłaca zamówienie (płaci poprzez konto bankowe, systemy używane do uregulowania płatności w sieci, względnie za pobraniem). Towary są dostarczane przez Wnioskodawcę do miejsca wskazanego przez klienta na terytorium Polski. Klient przy składaniu zamówienia ma możliwość wyboru odbioru przesyłki osobiście albo też zleca Wnioskodawcy dostawę towaru za pośrednictwem firmy kurierskiej. Klient z góry wie, z jaką firmą będzie współpracował Wnioskodawca, aby dostarczyć towar do klienta i zna koszty przesyłki towarów.

Wnioskodawca, aby wysłać towar klienta, który zażyczył sobie przy składaniu zamówienia opcję z dostawą, korzysta z usług zewnętrznego podmiotu – firmy kurierskiej. Wynika to z tego, że Wnioskodawca sam nie zajmuje się transportem towarów. Firma kurierska obciąża Wnioskodawcę kosztami transportu przesyłek do klientów Wnioskodawcy. W tym zakresie Wnioskodawca otrzymuje fakturę zakupową od firmy kurierskiej. Klient Wnioskodawcy obciążany jest kosztami wysyłki w wysokości 15,00 zł bez względu na wielkość zamówienia. Jest to uśredniona cena kosztu transportu i zabezpieczenia paczki (rzeczywiste koszty przesyłki mogą być różne ze względu na to jaką drogę przechodziła paczka, jak np. ponowna, powtórna próba dostawy, brak telefonu kontaktowego na liście przewozowym, powrót do adresata, dodatkowe zabezpieczenia i oznakowania w przypadku dostawy kubków). Na etapie poboru opłaty od klienta, Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć rzeczywistych kosztów za transport, którymi zostanie obciążany przez firmę kurierską (nie wiadomo np. czy uda się doręczyć za pierwszym razem), stąd pobierana jest uśredniona kwota 15,00 zł od klienta. Klient płaci za towar wraz z uregulowaniem kosztów przesyłki jednym przelewem. Podsumowując, Wnioskodawca działa niejako jako pełnomocnik na zlecenie klienta, tzn. w imieniu i na rzecz klienta, który kupuje towar od Wnioskodawcy, zawiera umowę z firmą kurierską w celu dostawy towarów do klienta. W przeciwnym wypadku klient musiałby odebrać towar osobiście/we własnym zakresie – klient ma taki wybór przy zakupie towarów – albo wybiera opcję z wysyłką i wtedy Wnioskodawca na zlecenie klienta przekazuje do firmy kurierskiej informację z prośbą o wysyłce towaru, albo też klient nie wybiera takiej opcji i wtedy sam musi odebrać towar we własnym zakresie. Obecnie Wnioskodawca planuje także zmienić zapisy regulaminu sklepów internetowych w zakresie dostawy towarów: – Dostawa Towarów odbywa się pod adres wskazany przez Klienta w trakcie składania Zamówienia. – Dostawa zamówionych Towarów: pod wskazany adres: za pośrednictwem Kuriera.

– Kupując bezpośrednio w sklepie Wnioskodawcy klient automatycznie udziela sprzedającemu pełnomocnictwa na jednorazowe zawarcie umowy z firmą realizującą odpłatną dostawę zamówionych towarów na nadanie przesyłki w imieniu i na koszt kupującego. Dodanie ww. zapisu do regulaminu sklepu ma na celu uprzedzenie klienta i jednoczesne wyraźne uzyskanie jego pisemnej zgody na udzielnie pełnomocnictwa Wnioskodawcy do zawarcia w imieniu i na rzecz klienta umowy z firmą kurierską. Wnioskodawca chce zabezpieczyć w ten sposób swoje interesy na wypadek ewentualnego sporu z klientem co do zasad wysyłki towarów.

Wnioskodawca, aby wysłać towar klienta, korzysta z usług zewnętrznego podmiotu – firmy kurierskiej. Wynika to z tego, że Wnioskodawca sam nie zajmuje się transportem towarów. Firma kurierska obciąża Wnioskodawcę kosztami transportu przesyłek do klientów Wnioskodawcy. W tym zakresie Wnioskodawca otrzymuje fakturę zakupową od firmy kurierskiej. Przed wprowadzeniem zmian w regulaminach sklepów koszty wysyłki były ewidencjonowane na kasie fiskalnej, nie były zawierane dodatkowe umowy z klientami, faktury otrzymane od firmy kurierskiej były odliczane od podatku vat należnego. Po zmianie regulaminów koszty wysyłki nie są ewidencjonowane na kasie fiskalnej, faktury od firmy kurierskiej nie są odliczane od należnego vatu, są natomiast przechowywane zarówno ze specyfikacjami wysyłek. Sprzedający/Wnioskodawca pełni funkcję pełnomocnika kupującego zawierając za niego jednorazową umowę na usługę kurierską. Informacja ta znajduje się w regulaminie sklepów online, kupujący akceptuje regulamin dokonując zakupu. Kwota pobierana od kupującego na koszt wysyłki nie stanowi źródła dochodu dla Wnioskodawcy. Koszt wysyłki jest stały, uśredniony dla przesyłek (Koszt naliczany przez firmę kurierską może być różny, ze względów takich jak np. Brak numeru telefonu kontaktowego do klienta, płatność za przesyłkę pobraniową kartą, zły adres i zwrot do adresata itp.). Pełnomocnictwo w żaden sposób nie obciąża dodatkowo kupującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane przez Wnioskodawcę od klienta środki pieniężne na pokrycie w imieniu kupującego kosztów przesyłki towaru stanowią podstawę opodatkowania i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym powinny być uwzględnione przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT?
2. Czy po zmianie zapisów regulaminu sklepów internetowych, otrzymane przez Wnioskodawcę od klienta środki pieniężne na pokrycie w imieniu kupującego kosztów przesyłki towaru stanowić będą podstawę opodatkowania VAT i podlegać powinny opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym powinny być uwzględnione przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), 1) Otrzymane przez Wnioskodawcę od klienta środki pieniężne na pokrycie w imieniu kupującego kosztów przesyłki towaru nie stanowią podstawy opodatkowania VAT i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie powinny być uwzględnione przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT. 2) Po zmianie zapisów regulaminu sklepów internetowych, otrzymane przez Wnioskodawcę od klienta środki pieniężne na pokrycie w imieniu kupującego kosztów przesyłki towaru nie będą stanowiły podstawy opodatkowania VAT i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie powinny być uwzględnione przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT. Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 Ustawy VAT: Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Sposób ustalenia ww. „wartości sprzedaży” na potrzeby stosowania art. 113 ust. 1 Ustawy, w szczególności, czy do wartości sprzedaży wliczać otrzymane przez Wnioskodawcę od nabywcy towarów koszty transportu jest ściśle związane z tym, jak definiowana jest podstawa opodatkowania VAT z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług (czynności opodatkowane w rozumieniu przepisów VAT).

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 Ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z kolei przepis art. 29a ust. 6 Ustawy VAT wskazuje, że podstawa opodatkowania obejmuje: – podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; – koszty dodatkowe takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Jak wynika z powyższych przepisów co do zasady cała kwota, którą podatnik otrzymuje od nabywcy lub usługobiorcy. Jak wynika z powyższych przepisów co do zasady cała kwota, którą podatnik otrzymuje od nabywcy towarów (lub usługobiorcy), stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Dodatkowo w przepisie art. 29a ust. 6 Ustawy VAT jest powiedziane, że podstawa opodatkowania obejmuje także koszty dodatkowe np. koszty transportu. Jednakże przepis szczególny art. 29a ust. 7 pkt 3 Ustawy VAT wprowadza regułę, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Przyjąć zatem należy, że jeżeli dostawca towarów (tu: Wnioskodawca) działa w imieniu i na rzecz klienta (czyli jako pełnomocnik) i w związku z tym zawiera umowę z np. firmą kurierską na dostawę/przesyłkę towarów do klienta, to otrzymana od klienta zapłata stanowi wyłącznie zwrot udokumentowanych wydatków za przesyłkę/transport. Dlatego też ten zwrot wydatków nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT. W ocenie Wnioskodawcy w taki sposób należy traktować przypadek opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. Wnioskodawca w relacji z firmą kurierską działa jako pełnomocnik na zlecenie swojego klienta. Wnioskodawca w imieniu i na rzecz klienta zawiera umowę z firmą kurierską w celu dostawy towarów do klienta. Klient przy składaniu zamówienia na towar ma wybór – albo odbiera towar osobiście/we własnym zakresie albo wybiera opcję z wysyłką i wtedy Wnioskodawca na zlecenie klienta przekazuje do firmy kurierskiej informację z prośbą o wysyłce towaru. Jeżeli klient wybierze opcję z przesyłką, czyli zleci Wnioskodawcy przesyłkę, to zwraca Wnioskodawcy koszty wysyłki. Wnioskodawca bowiem musi zapłacić firmie kurierskiej za transport, dlatego też domaga się zwrotu tych wydatków od klienta. Wnioskodawca w żaden sposób nie zarabia na transporcie towarów do klienta, ponieważ nie jest to przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zapłata otrzymana od klienta na pokrycie kosztów transportu stanowi zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy towarów, a tym samym wydatki te nie powinny być uwzględnione przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy. Także po zmianie zasad regulaminu sklepów internetowych – dodaniu zapisów: – Dostawa Towarów odbywa się odbywa się pod adres wskazany przez Klienta w trakcie składania Zamówienia. – Dostawa zamówionych towarów: pod wskazany adres: za pośrednictwem Kuriera. – Kupując bezpośrednio w sklepie klient automatycznie udziela sprzedającemu pełnomocnictwa na jednorazowe zawarcie umowy z firmą realizującą odpłatną dostawę zamówionych towarów na nadanie przesyłki w imieniu i na koszt kupującego.

Wnioskodawca będzie działał jako pełnomocnik klienta, który wybierze opcję zakupu towarów wraz z dostawą.

Będzie to wprost wynikało z regulaminu sklepu – Wnioskodawca otrzyma na to potwierdzenie pisemne od klienta, co zabezpieczy interesy Wnioskodawcy na wypadek ewentualnego sporu z klientem. Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po zmianie regulaminu sklepów internetowych (dodaniu ww. zapisów) zapłata otrzymana od klienta na pokrycie kosztów transportu będzie stanowiła zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy towarów, a tym samym wydatki te nie powinny być uwzględnione przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT. Podobne stanowisko zajęła także Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 marca 2016 r., nr IBPP2/4512-1083/15/ICz: Po uwzględnieniu przedstawionych okoliczności sprawy wskazać należy, że jeżeli Wnioskodawca posiada upoważnienie (pełnomocnictwo) do zawarcia umowy z firmą realizującą odpłatną dostawę zamówionych towarów na nadanie przesyłki w imieniu i na koszt kupującego, mamy do czynienia z kwotą, którą Strona ponosi na zrealizowanie i przesłanie zakupionego towaru. Kwota stanowiąca równowartość poniesionych kosztów przesyłki nie wchodzi do podstawy opodatkowania, gdyż nie stanowi dla Wnioskodawcy obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. W takim przypadku Wnioskodawca nie świadczy usługi przesyłki towarów, a nabywa ją od firm realizujących odpłatną dostawę towaru na rzecz Kupującego. Sposób rozliczania środków pieniężnych wpływających na rachunek bankowy Wnioskodawcy opisany we wniosku pozwala stwierdzić, że kwota stanowiąca równowartość poniesionych kosztów przesyłki nie wchodzi do podstawy opodatkowania, gdyż nie stanowi dla Wnioskodawcy obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. W przedmiotowym przypadku następuje jedynie zwrot kosztów, który nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Po uwzględnieniu przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że skoro środki pieniężne wpływające na konto Wnioskodawcy, w części przeznaczonej na pokrycie kosztów przesyłki zakupionych towarów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to w konsekwencji nie będą wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że własne stanowisko pozostaje bez zmian w stosunku do oryginału wniosku Wnioskodawcy. Koszty wysyłki nie powinny zwiększać kwoty przychodu firmy Wnioskodawcy, nie stanowią źródła dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

• nieuwzględnienia w podstawie opodatkowania i niepodlegania opodatkowaniu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru oraz nieuwzględnienia otrzymania ww. środków pieniężnych przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w okresie przed wprowadzeniem zmian w regulaminie sklepów internetowych – jest nieprawidłowe;

• nieuwzględnienia w podstawie opodatkowania i niepodlegania opodatkowaniu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru oraz nieuwzględnienia otrzymania ww. środków pieniężnych przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w okresie po wprowadzeniu zmian w regulaminie sklepów internetowych – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do zapisu art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   -jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak wynika z zapisu art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest sprzedaż koszulek z nadrukiem, poduszek, kubków, jak również innych akcesoriów, gadżetów, skarpetek, itp. PKD Wnioskodawcy (przeważająca działalność gospodarcza to 47.91.Z „Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet”). W przedmiocie działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie znajduje się transport towarów. Towary sprzedawane są wyłącznie w Polsce za pośrednictwem sklepów internetowych oraz poprzez portal X. Towary są dostarczane przez Wnioskodawcę do miejsca wskazanego przez klienta na terytorium Polski. Wnioskodawca, aby wysłać towar klienta, korzysta z usług zewnętrznego podmiotu – firmy kurierskiej. Wynika to z tego, że Wnioskodawca sam nie zajmuje się transportem towarów. Firma kurierska obciąża Wnioskodawcę kosztami transportu przesyłek do klientów Wnioskodawcy. Przed wprowadzeniem zmian w regulaminach sklepów koszty wysyłki były ewidencjonowane na kasie fiskalnej, nie były zawierane dodatkowe umowy z klientami. Po zmianie regulaminów koszty wysyłki nie są ewidencjonowane na kasie fiskalnej, faktury od firmy kurierskiej są przechowywane ze specyfikacjami wysyłek. Wnioskodawca pełni funkcję pełnomocnika kupującego zawierając za niego jednorazową umowę na usługę kurierską. Informacja ta znajduje się w regulaminie sklepów online, kupujący akceptuje regulamin dokonując zakupu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą nieuwzględnienia w podstawie opodatkowania i niepodlegania opodatkowaniu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru oraz nieuwzględnienia otrzymania ww. środków pieniężnych przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w okresie przed wprowadzeniem zmian w regulaminie sklepów internetowych oraz w okresie po wprowadzeniu zmian w regulaminie sklepów internetowych.

Z przytoczonych regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług.

Należy zauważyć, że koszty transportu doliczone do sprzedaży towaru, nie stanowią wynagrodzenia z tytułu wykonania samodzielnej usługi, lecz są to koszty dodatkowe podstawowej czynności jaką jest sprzedaż towaru. W tym przypadku, koszty transportu są kosztami związanymi ze świadczeniem głównym, które w efekcie kształtują kwotę ostateczną żądaną od nabywcy. W konsekwencji, koszty transportu ponoszone w związku ze sprzedażą ww. towarów stanowią element świadczenia zasadniczego, a zatem zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów (świadczenia głównego).

W przypadku, gdy przed wprowadzeniem zmian w regulaminach sklepów koszty wysyłki były ewidencjonowane na kasie fiskalnej, nie były zawierane dodatkowe umowy z klientami, nie można uznać, że otrzymane przez Wnioskodawcę od klienta środki pieniężne na pokrycie w imieniu kupującego kosztów przesyłki towaru nie stanowią podstawy opodatkowania VAT i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, i nie powinny być uwzględnione przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

Wbrew stanowisku Wnioskodawcy, w takim przypadku podstawa opodatkowania składa się z dostawy towarów oraz poniesionych kosztów transportu, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy koszty wysyłki były ewidencjonowane na kasie fiskalnej i nie były zawierane dodatkowe umowy z klientami, to ww. koszty transportu nie stanowią samodzielnej usługi, lecz są elementem podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów. Tym samym koszty usługi transportowej ponoszone w związku ze sprzedażą towarów, wymienionych we wniosku, zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy tych towarów i na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i są wliczane do wartości sprzedaży o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie nieuwzględnienia w podstawie opodatkowania i niepodlegania opodatkowaniu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na pokrycie kosztów przesyłki towaru oraz nieuwzględnienia otrzymania ww. środków pieniężnych przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w okresie po wprowadzeniu zmian w regulaminie sklepów internetowych, należy zauważyć, że kwestia pełnomocnictwa została uregulowana w przepisach art. 98 – art. 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), a kwestia przedstawicielstwa w art. 95 § 1 i § 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Zatem przedstawicielstwo polega na dokonywaniu czynności prawnej przez osobę fizyczną lub prawną (przedstawiciela) w imieniu innej osoby fizycznej lub prawnej (reprezentowanego) ze skutkiem prawnym dla tej innej osoby, o ile przedstawiciel działa w granicach umocowania, rozumianego jako uprawnienie do dokonania czynności prawnych, z bezpośrednim skutkiem dla reprezentowanego.

Natomiast art. 96 k.c. stanowi, że umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Pełnomocnictwo udzielone do określonego rodzaju czynności będzie pełnomocnictwem rodzajowym, charakteryzującym się tym, że w jego treści określony jest rodzaj i przedmiot czynności, do których umocowany został pełnomocnik. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, forma pełnomocnictwa może być dowolna. Pełnomocnictwo to nie może być jednak domniemane.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca planuje zmienić zapisy regulaminu sklepów internetowych w zakresie dostawy towarów. Kupując bezpośrednio w sklepie Wnioskodawcy klient automatycznie udziela sprzedającemu pełnomocnictwa na jednorazowe zawarcie umowy z firmą realizującą odpłatną dostawę zamówionych towarów na nadanie przesyłki w imieniu i na koszt kupującego.

Po uwzględnieniu przedstawionych okoliczności sprawy wskazać należy, że jeżeli Wnioskodawca posiada upoważnienie (pełnomocnictwo) do zawarcia umowy z firmą realizującą odpłatną dostawę zamówionych towarów na nadanie przesyłki w imieniu i na koszt kupującego, mamy do czynienia z kwotą, którą Strona ponosi na zrealizowanie i przesłanie zakupionego towaru. Kwota stanowiąca równowartość poniesionych kosztów przesyłki nie wchodzi do podstawy opodatkowania, gdyż nie stanowi dla Wnioskodawcy obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. W takim przypadku Wnioskodawca nie świadczy usługi przesyłki towarów, a nabywa ją od firm realizujących odpłatną dostawę towaru na rzecz kupującego.

Jeżeli zatem po wprowadzeniu zmian w regulaminie sklepów internetowych, gdy klient automatycznie udziela sprzedającemu pełnomocnictwa na jednorazowe zawarcie umowy z firmą realizującą odpłatną dostawę zamówionych towarów na nadanie przesyłki w imieniu i na koszt kupującego, kwota stanowiąca równowartość poniesionych kosztów przesyłki nie będzie wchodzić do podstawy opodatkowania, gdyż nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. W przedmiotowym przypadku nastąpi jedynie zwrot kosztów, który nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Po uwzględnieniu przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że skoro środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę, w części przeznaczonej na pokrycie kosztów przesyłki zakupionych towarów, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to w konsekwencji nie będą wliczane do wartości sprzedaży o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w okolicznościach rozpatrywanej sprawy w okresie po wprowadzeniu zmian w regulaminie sklepów internetowych, środki pieniężne, które otrzyma Wnioskodawca na opłacenie w imieniu kupującego kosztów przesyłki nabytych towarów w kwocie przeznaczonej na pokrycie kosztów przesyłki zakupionych towarów nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będą stanowić podstawy opodatkowania. Tym samym nie będą rodzić obowiązku podatkowego i nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu limitu zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć jednak należy, że w opisanej sytuacji nie będzie podlegać opodatkowaniu jedynie kwota stanowiąca zwrot kosztów przesyłki, natomiast opodatkowaniu podlegać będzie pozostała nadwyżka z niewykorzystanej kwoty – dla transakcji, w których kwota depozytu pobrana na pokrycie kosztów przesyłki będzie wyższa niż faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę koszty przesyłki – która będzie stanowić dla Wnioskodawcy dodatkowe wynagrodzenie związane z transakcją sprzedaży towarów dokonywaną przez Wnioskodawcę, które na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i będzie wliczane do wartości sprzedaży o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe