Temat interpretacji

zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego i garażu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2020 r. (data wpływu 24 września 2020 r.) uzupełnionym pismem Wnioskodawcy z dnia 30 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 24 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego,

• nieprawidłowe w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży garażu.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego oraz garażu).Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Cywilna zaczęła dokonywać wpłat na zakup nieruchomości - lokalu mieszkalnego oraz garażu od sierpnia 2007 r. - ostatnia wpłata została dokonana w grudniu 2008 r. Na otrzymane wpłaty developer wystawił faktury VAT. Spółka Cywilna skorzystała z prawa i odliczyła podatek VAT z otrzymanych faktur.

W dniu 20 listopada 2009 r. została zawarta umowa ustanowienia odrębnej własności lokali i umowa sprzedaży. Lokal mieszkalny wyceniony został na wartość netto 202 065,42 zł (dwieście dwa tysiące sześćdziesiąt pięć 42/100), natomiast garaż wyceniony został na wartość netto 28 688,52 zł (dwadzieścia osiem tysięcy sześćset osiemdziesiąt osiem 52/100).

Równocześnie w okresie od listopada 2009 r. do grudnia 2018 r. ponoszono wydatki na modernizację lokalu mieszkalnego - spółka cywilna otrzymała za wykonane usługi fakturę na kwotę netto 95 000,00 zł (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy 00/100), podatek VAT 8% - 7 600,00 zł (siedem tysięcy sześćset 00/100) - skorzystano z prawa i odliczono podatek VAT. Wartość modernizacji przekracza 30% wartości początkowej lokalu mieszkalnego. W dniu 31 grudnia 2018 r. lokal mieszkalny został wpisany do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany od stycznia 2019 r. W okresie od listopada 2009 r. do chwili obecnej lokal mieszkalny nie był wynajmowany w celach zarobkowych.

Pozostała cześć nieruchomości, tj. garaż był przedmiotem najmu. Spółka wynajmowała garaż w okresie od listopada 2014 r. do stycznia 2020 r. i uzyskiwała z tego tytułu dochody.

Spółka planuje sprzedaż nieruchomości.

Ponadto w piśmie z dnia 30 listopada 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego następująco:

1. w okresie 2 lat przed planowaną sprzedażą Wnioskodawca nie ponosił wydatków na modernizację garażu,
2. garaż był przedmiotem najmu do stycznia 2020 r. - stawka VAT na najem wynosiła 23%, od lutego 2020 r. garaż nie był wykorzystywany,
3. lokal mieszkalny nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę po poniesionych nakładach został wpisany do ewidencji środków trwałych w grudniu 2018 r. i był jedynie amortyzowany,
4. planowana data sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz garażu to styczeń 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług:

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego i garażu może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 litera b) - ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata, czy też powinna zostać opodatkowana VAT na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10a litera b) - gdyż wydatki na modernizację przekroczyły 30% wartości początkowej obiektu?

Stanowisko Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie zaprezentowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 listopada 2020 r.):

Sprzedaż lokalu będzie opodatkowana podatkiem VAT, gdyż wydatki na modernizację przekroczyły 30% wartości początkowej obiektu. Lokal mieszkalny powinien zostać opodatkowany stawką VAT w wysokości 8%.

Zdaniem spółki cywilnej sprzedaż garażu nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT, gdyż nie jest to lokal mieszkalny. Sprzedaż opodatkowana będzie stawką podstawową w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w zakresie:

• w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego jest prawidłowe;
  

• w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży garażu jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1. Jednocześnie na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%.

W myśl art. 146aa ust. 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1. Jak wynika z art. 146aa ust. 3 ustawy, w przypadku wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1a, termin, o którym mowa w ust. 2, przedłuża się do dnia 31 października roku następującego po roku, w którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1a.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy o VAT rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Należy przy tym wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budynku, budowli . W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, pod pojęciem budynku rozumie się taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca Spółka Cywilna w okresie od sierpnia 2007 r. do grudnia 2008 r. dokonywała wpłat na zakup nieruchomości składającej się z lokalu mieszkalnego oraz garażu. Wnioskodawca z wystawionych przez developera faktur VAT odliczył podatek VAT. W dniu 20 listopada 2009 r. została zawarta umowa ustanowienia odrębnej własności lokali i umowa sprzedaży. Od listopada 2009 r. do grudnia 2018 r. spółka ponosiła wydatki na modernizację lokalu mieszkalnego, których wartość przekracza 30% wartości

początkowej lokalu mieszkalnego. Za wykonane usługi spółka otrzymała fakturę, z której odliczyła podatek VAT. Lokal mieszkalny po poniesionych nakładach nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę, został jedynie wpisany w dniu 31 grudnia 2018 r. do ewidencji środków trwałych i od stycznia 2019 r. lokal mieszkalny jest amortyzowany. Od listopada 2009 r. do chwili obecnej lokal mieszkalny nie był wynajmowany w celach zarobkowych. Natomiast garaż w okresie od listopada 2014 r. do stycznia 2020 r. był przedmiotem najmu. Wnioskodawca w okresie 2 lat przed planowaną sprzedażą nie ponosił wydatków na modernizację garażu. Spółka planuje sprzedaż nieruchomości składającej się z lokalu mieszkalnego i garażu w styczniu 2020 r.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozstrzygnięcia, czy planowana transakcja sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego i garażu), będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT czy też będzie opodatkowana właściwą stawką podatku.

Zatem w przedmiotowej sprawie kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży nieruchomości składającej się z lokalu mieszkalnego i garażu, istotnym jest ustalenie, czy względem przedmiotowej nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wynika z opisu sprawy w dniu 20 listopada 2009 r. Spółka Cywilna nabyła nieruchomość (lokal mieszkalny oraz garaż). Wnioskodawca wskazał, że po nabyciu przedmiotowej nieruchomości spółka w okresie od listopada 2009 r. do grudnia 2018 r. ponosiła wydatki na ulepszenie lokalu mieszkalnego, które przekroczyły 30% jego wartości początkowej.

Zauważyć w tym miejscu należy, że dla potrzeb podatku od towarów i usług w celu ustalenia, czy nakłady na ulepszenia przekroczyły 30% wartości początkowej danego obiektu, należy poszczególne wydatki sumować i gdy sumowane wydatki przekroczą 30% wartości początkowej podwyższyć o nie wartość początkową i kolejne ulepszenia odnosić już do tej nowej wartości początkowej.

Po poniesionych nakładach lokal mieszkalny nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę, nie był też przedmiotem umowy najmu. Tym samym nie doszło do ponownego zasiedlenia lokalu po poniesionych nakładach na jego modernizację.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że na moment transakcji lokal mieszkalny po poniesionych nakładach nie będzie oddany w użytkowanie i jego sprzedaż będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji sprzedaż części nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. l pkt 10 ustawy.

Wobec braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do dostawy lokalu mieszkalnego, należy zbadać możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Planowana dostawa lokalu mieszkalnego nie będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż jak wskazano we wniosku, Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wpłaty na zakup przedmiotowej nieruchomości, poza tym ponosiła wydatki na ulepszenie lokalu mieszkalnego, które przekroczyły 30% jego wartości początkowej i z faktury za wykonane usługi odliczyła podatek VAT. Zatem nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W analizowanej sprawie również nie będą spełnione przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży lokalu mieszkalnego w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku VAT ujętego na fakturach dokumentujących nabycie przedmiotowej nieruchomości. Ponadto, z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca wykorzystywał lokal mieszkalny wyłącznie do czynności zwolnionych.

W konsekwencji planowana sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Z kolei analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa garażu nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż jak wynika z wniosku względem garażu miało miejsce jego pierwsze zasiedlenie. Wnioskodawca wskazał, że w dniu 20 listopada 2009 r. Spółka Cywilna nabyła nieruchomość (lokal mieszkalny oraz garaż) i z otrzymanych faktur odliczyła podatek VAT. Garaż w okresie od listopada 2014 r. do stycznia 2020 r. był przedmiotem umowy najmu. Ponadto jak wskazano w treści wniosku w okresie dwóch lat poprzedzających złożenie wniosku garaż nie był także przedmiotem ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% jego wartości początkowej. Zatem garaż został już zasiedlony poprzez oddanie go spółce po wybudowaniu przez developera i dodatkowo poprzez wykorzystywanie go do czynności opodatkowanych w ramach umowy najmu. Zgodnie ze wskazaniem Spółki planowana transakcja sprzedaży ma nastąpić w styczniu 2021 r., wobec tego dostawa garażu nastąpi w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji spełnione zostaną przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym planowana sprzedaż garażu przez Wnioskodawcę będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, jak wynika z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji, w odniesieniu do sprzedaży części nieruchomości - lokalu mieszkalnego nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji w analizowanym przypadku sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT. Natomiast planowana transakcja sprzedaży pozostałej części nieruchomości - garażu korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego uznano za prawidłowe, natomiast w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży garażu uznano za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy. Tym samym w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego stawką podatku VAT w wysokości 8% zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 2 grudnia 2020 r., znak: 0115-KDIT3.4011.549.2020.8.MJ.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej