Temat interpretacji

możliwość korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w związku z rozszerzeniem działalności gospodarczej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2020 r. (data wpływu 21 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w związku z rozszerzeniem działalności gospodarczej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy w związku z rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 grudnia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Od dnia 07.04.2018 roku do dnia 30.09.2020 roku Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą polegającą na montażu kotłów, pomp ciepła oraz instalacji fotowoltaicznych na podstawie PKD 43.21.Z i 43.22.Z. i korzystał ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W poprzednim roku podatkowym, tj. 2019, wartość sprzedaży dotycząca prowadzonej działalności nie przekroczyła 200 000,00 zł.

Od dnia 01.10.2020 r. Zainteresowany rozszerzył działalność o PKD 71.12.Z, gdyż chce świadczyć usługi polegające na nadzorze montażu instalacji fotowoltaicznych. Będzie to działanie polegające jedynie na nadzorowaniu ekip montażowych na zlecenie głównego wykonawcy. Wnioskodawca posiada ku temu pełne uprawnienia . W żaden sposób wykonywane przez Zainteresowanego usługi nie będą miały charakteru doradczego, o którym mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towaru i usług, a jedynie polegały na nadzorze montażu instalacji fotowoltaicznych. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie polegają na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy Wnioskodawca może dalej korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w zeszłym roku nie uzyskał przychodu przekraczającego 200 000,00 zł oraz na podstawie PKD 71.12.Z będzie świadczyć usługi nadzoru, a nie doradcze?

Zdaniem Wnioskodawcy, dalej może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towaru i usług, gdyż w ubiegłym roku nie osiągnął przychodu przekraczającego 200 000,00 zł netto oraz na podstawie PKD 71.12.Z będzie świadczyć usługi nadzoru (do czego posiada odpowiednie uprawnienia), a nie doradcze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

1. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na mocy art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z treści art. 113 ust. 10 ustawy wynika natomiast, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
2. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
3. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
4. energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
5. wyrobów tytoniowych,
6. samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
7. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
8. terenów budowlanych,
9. nowych środków transportu,
10. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
11. preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
12. komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
13. urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
14. maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
15. hurtowych i detalicznych części do:
16. pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
17. motocykli (PKWiU 45.4);

1. świadczących usługi:
2. prawnicze,
3. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
4. jubilerskie,
5. ściągania długów, w tym factoringu;

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie korzystają m.in. usługi w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia usługi w zakresie doradztwa jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto doradza. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z opisu sprawy wynika, że od dnia 07.04.2018 roku do dnia 30.09.2020 roku Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą polegającą na montażu kotłów, pomp ciepła oraz instalacji fotowoltaicznych na podstawie PKD 43.21.Z i 43.22.Z. i korzystał ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. W poprzednim roku podatkowym, tj. 2019, wartość sprzedaży dotycząca prowadzonej działalności nie przekroczyła 200 000,00 zł. Od dnia 01.10.2020 r. Zainteresowany rozszerzył działalność o PKD 71.12.Z, gdyż chce świadczyć usługi polegające na nadzorze montażu instalacji fotowoltaicznych. Będzie to działanie polegające jedynie na nadzorowaniu ekip montażowych na zlecenie głównego wykonawcy. Wnioskodawca posiada ku temu pełne uprawnienia . W żaden sposób wykonywane przez Zainteresowanego usługi nie będą miały charakteru doradczego, o którym mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a jedynie polegały na nadzorze montażu instalacji fotowoltaicznych. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie polegają na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na montażu kotłów, pomp ciepła oraz instalacji fotowoltaicznych, także po jej rozszerzeniu o usługi polegające na nadzorze montażu instalacji fotowoltaicznych, nie świadczy usług w zakresie doradztwa oraz nie wykonuje innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość sprzedaży w 2019 roku nie przekroczyła kwoty 200 000 zł, to Zainteresowany nie utracił prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zatem po rozszerzeniu działalności z dniem 1.10.2020 r. Wnioskodawca może nadal w roku 2020 korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej