Zainteresowani sprzedając przedmiotowe działki korzystać będą z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanych cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży przedmiotowych działek, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 28 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Wnioskodawczyni i jej męża za podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży działek nr 1, 2, 3 oraz 4.

Uzupełnili go Państwo pismem z 28 kwietnia 2022 r. (data wpływu 28 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)    Zainteresowany będący stroną postępowania:

‒Pani (...)

2)    Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

‒Pan (...)

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli w latach 2004 - 2009 kilka nieruchomości niezabudowanych. W szczególności:

1 czerwca 2004 r aktem notarialnym Rep A nr (...) nabyli oni niezabudowaną nieruchomość położoną w (...), gmina (...), stanowiącą działkę gruntu nr 1 o obszarze 1.721m², dla której Sąd Rejonowy w (...) Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w (...) prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). Działka ta położona jest na obszarze, na którym nie obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Nabycia przedmiotowej nieruchomości Zainteresowani dokonali do majątku prywatnego na potrzeby własne, bez zamiaru dalszej jej odsprzedaży. Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie była ona przez żadnego z nich wykorzystywana ani do prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie była przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Nabycia przedmiotowej nieruchomości Zainteresowani dokonali z zamiarem wykorzystywania tej nieruchomości prywatnie, bez zamiaru jej dalszej odsprzedaży. W okresie po dacie zakupu przedmiotowej nieruchomości do chwili obecnej, Zainteresowani nie ponosili na tę nieruchomość żadnych nakładów, a jedynie partycypowali oni w kosztach inwestycji polegającej na rozbudowie sieci infrastruktury technicznej, tj. budowie odcinka kanalizacji sanitarnej i budowie przyłączy dla kanalizacji sanitarnej do 15 okolicznych działek (zamieszkałych przed nabyciem działki przez Wnioskodawczynię i jej męża), w tym działki należącej do Zainteresowanych. Poza partycypacją w powyższych kosztach Wnioskodawczyni i jej mąż nie podejmowali żadnych innych czynności, które mogłyby świadczyć o profesjonalnym charakterze ich działalności polegającej na zbywaniu działek. W szczególności nie dokonywali oni zmiany przeznaczenia zbywanych działek, nie dokonywali uzbrojenia terenu, nie podejmowali we własnym zakresie żadnych działań marketingowych mających na celu uatrakcyjnienie sprzedaży działki.

4 grudnia 2006 r. aktem notarialnym Rep. A nr (...) Zainteresowani nabyli niezabudowaną nieruchomość położoną w (...), gmina (...), stanowiącą działkę gruntu nr 2 o obszarze 0,74 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w (...) prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). Działka ta położona jest na obszarze, na którym nie obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali do majątku prywatnego na potrzeby własne, bez zamiaru dalszej jej odsprzedaży. Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie była ona przez żadnego z nich wykorzystywana ani do prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie była przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni i jej mąż dokonali z zamiarem wykorzystywania tej nieruchomości prywatnie, bez zamiaru jej dalszej odsprzedaży. W okresie po dacie zakupu przedmiotowej nieruchomości do chwili obecnej, Wnioskodawczyni i jej mąż nie ponosili na tę nieruchomość żadnych nakładów, ani nie podejmowali żadnych innych czynności, które mogłyby świadczyć o profesjonalnym charakterze ich działalności polegającej na zbywaniu działek. W szczególności nie dokonywali oni zmiany przeznaczenia zbywanych działek, nie dokonywali uzbrojenia terenu, nie podejmowali we własnym zakresie żadnych działań marketingowych mających na celu uatrakcyjnienie sprzedaży działek.

10 listopada 2009 r. aktem notarialnym Rep. A nr (...) Zainteresowani nabyli niezabudowaną nieruchomość położoną w miejscowości (...), stanowiącą działki gruntu nr 3 o powierzchni 1.314 m² i nr 4 o powierzchni 987 m² dla której Sąd Rejonowy w (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (...). Działki te położone są na obszarze, na którym obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zgodnie z którym teren, to teren zabudowy usługowej służącej wyłącznie turystyce wodnej, teren sportu i rekreacji. Zgodnie z tym planem na tym terenie zakazuje się lokalizacji mieszkania dla właściciela obiektu, mieszkania służbowego. Nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali do majątku prywatnego na potrzeby własne, bez zamiaru dalszej jej odsprzedaży. Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie była ona przez żadnego z nich wykorzystywana ani do prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie była przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni i jej mąż dokonali z zamiarem wykorzystywania tej nieruchomości prywatnie, bez zamiaru jej dalszej odsprzedaży. W okresie po dacie zakupu przedmiotowej nieruchomości do chwili obecnej, Wnioskodawczyni i jej mąż nie ponosili na tę nieruchomość żadnych nakładów, ani nie podejmowali żadnych innych czynności, które mogłyby świadczyć o profesjonalnym charakterze ich działalności polegającej na zbywaniu działek. W szczególności nie dokonywali oni zmiany przeznaczenia zbywanych działek, nie dokonywali uzbrojenia terenu, nie podejmowali we własnym zakresie żadnych działań marketingowych mających na celu uatrakcyjnienie sprzedaży działek.

Aktualnie Wnioskodawczyni i jej mąż planują dokonać wyprzedaży części swojego majątku prywatnego, w tym opisanych powyżej działek. W tym celu zamierzają zamieścić w środkach masowego przekazu, takich jak prasa, czy mediach społecznościowych, takich jak portale internetowe, ogłoszenia o sprzedaży posiadanych przez siebie nieruchomości lub ewentualnie zawrą z biurem nieruchomości umowę, na mocy której to biuro obrotu nieruchomościami w ich imieniu zajmie się sprzedażą tych prywatnych nieruchomości. Ani Wnioskodawczyni, ani jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto nie dokonywali oni, ani nie zamierzają dokonywać innych nakładów finansowych związanych z opisanymi w stanie faktycznym nieruchomościami, jak np. na uzbrojenie terenu, czy występowanie o pozwolenia na budowę.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Działki posiadane przez Zainteresowanych nie były dotychczas w żaden sposób przez nich wykorzystywane. Wnioskodawczyni i jej mąż nabyli przedmiotowe działki z zamiarem ewentualnej budowy własnego domu w przyszłości. Jednakże ich plany na przestrzeni lat uległy zmianie. W stosunku do działki o nr 1 fakt, że Zainteresowani partycypowali w kosztach inwestycji polegającej na rozbudowie sieci infrastruktury technicznej oznaczał tylko tyle, że wydatkowali oni pieniądze na wykonanie tej inwestycji. Wnioskodawczyni i jej mąż z własnej inicjatywy nie występowali o pozwolenie na budowę odcinka kanalizacji i przyłączy, a inicjatorem tej inwestycji byli mieszkańcy domów zlokalizowanych na działkach sąsiadujących z ich działkami. Łącznie w kosztach tej inwestycji partycypowali właściciele 15-tu posesji. Zainteresowani nie planują zawierania umów przedwstępnych sprzedaży działek. Gdyby jednak z uwagi np. na konieczność pozyskania zewnętrznego finansowania przez nabywcę środków na zakup działki (np. kredytu), wówczas będą zawierali z przyszłym nabywcą określonej działki umowę przedwstępną sprzedaży tej działki. Jednak warunki tej umowy będą ustalane przed zawarciem transakcji. Ale z pewnością w takiej umowie pojawią się informacje na temat opisu przedmiotu transakcji, warunków cenowych, warunków zapłaty ceny oraz terminu zawarcia ostatecznej umowy przenoszącej własność nieruchomości i datę jej wydania. Z pewnością przed zawarciem umowy przenoszącej własność nieruchomości Wnioskodawczyni i jej mąż nie będą wydawali tych nieruchomości do dyspozycji przyszłym nabywcom, ani udzielali im żadnych pełnomocnictw. Wnioskodawczyni i jej mąż nie będą udzielali pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) do działania w swoim imieniu w celu występowania w sprawach dotyczących ww. działek.

Pytanie

Czy przy sprzedaży opisanych w stanie faktycznym działek, Wnioskodawczyni i jej mąż, będą działali w charakterze podatników podatku VAT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zainteresowani wskazali, że jak wynika z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawy o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, a ich sprzedaż uznaje się za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju. Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy VAT wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać spełnione dwie przesłanki :

1. dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

2. czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Oznacza to, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Analizując przepisy ustawy VAT należy wykluczyć osoby fizyczne z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Trybunał Sprawiedliwość Unii Europejskiej uznał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własność nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalność gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Takim kryterium nie może być także okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. 

TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Za podatnika należy zatem uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomość porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Jako przykład można wymienić nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, a także działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalność gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczność, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Powyższe stanowisko zostało zawarte także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1643/15.

Dla opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntów istotne jest zatem to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Jednocześnie działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak wynika z orzeczeń sądów administracyjnych „uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomość nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej” (WSA Gdańsk wyrok z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16). Także korzystanie z pośrednictwa biura nieruchomości przy sprzedaży gruntów nie powoduje, że czynność ta jest wykonywana poza zwykłym zarządem majątkiem prywatnym. Jak podkreślił WSA w Gdańsku w wyroku z 28 października 2015 r. I SA/Gd 876/15, „sąd nie podziela stanowiska organu podatkowego, że w celu sprzedaży gruntów skarżący, korzystając z usług agencji (biura) obrotu nieruchomościami, podjął działania marketingowe, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia. Zdaniem Sądu takie działanie nie jest niczym nadzwyczajnym a w dzisiejszych czasach wręcz powszechnym, często stosowanym przez osoby, które nie chcą, nie mogą (np. ze względu na pobyt poza granicami kraju lub częste wyjazdy poza miejsce by osobiście spotykać się z potencjalnymi nabywcami, udzielać im wyczerpujących informacji o przedmiocie sprzedaży i go okazywać".

Dla oceny, czy osoba sprzedając nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. istotne są kryteria określone w wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie. W wyroku tym TSUE stwierdził, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Sam podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, jak również odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym.

We wskazanym wyżej wyroku TSUE wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku VAT. To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności, jednak należy przede wszystkim uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Analiza opisanych nieruchomości i czynności podejmowanych przez moją Mocodawczynię i jej męża na poszczególnych etapach aktywności, związanej z planowaną sprzedażą, świadczą o tym, że działania te stanowią standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Potwierdzeniem powyższego stanowiska są:

1) interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2017 r., znak: 0112-KDIL2-2.4012.1.2017.2.EW, „Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd.). Co prawda Wnioskodawca wystąpił o zmianę planów zagospodarowania przestrzennego oraz wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (mając w planach przekazanie gruntów swoim synom), jednakże czynności tych nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Dodatkowo Wnioskodawca nie poniósł oraz nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotował, nie uzbrajał, nie dawał ogłoszeń na sprzedaż). (...) W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Zainteresowany, dokonując sprzedaży działek, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług”.

2) wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Po 573/17: czynności takie jak zakup działki o powierzchni 3,06 ha, podział działki na mniejsze, wystąpienie o warunki zabudowy i otrzymanie stosownej decyzji oraz sprzedaż działek z zyskiem, „zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą, nie wykraczają poza zarządzanie majątkiem prywatnym, a co za tym idzie nie mogą być uznane za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Działania strony Skarżącej można by uznać, iż za wykonane w związku z działalnością gospodarczą tylko wtedy, jeżeli wykraczałyby one poza zarząd majątkiem prywatnym, tj. strona skarżąca podejmowałaby działania zmierzające do uzbrojenia terenu lub działania marketingowe zmierzające do sprzedaży działek”.

3) wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 września 2017 r., sygn. akt I SA/Ld 610/17, w którym sąd uznał, że stan faktyczny sprawy (podział nieruchomości, wystąpienie o warunki zabudowy, brak dodatkowych czynności np. uzbrojenie terenu) „nie wskazuje na takie formy aktywności skarżącego w zamiarze zbycia przedmiotowych działek, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (...)”.

4) wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, „uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (...) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

5) wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 28 października 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 876/15, „sąd nie podziela stanowiska organu podatkowego, że w celu sprzedaży gruntów skarżący, korzystając z usług agencji (biura) obrotu nieruchomościami, podjął działania marketingowe, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia. Zdaniem Sądu takie działanie nie jest niczym nadzwyczajnym, a w dzisiejszych czasach wręcz powszechnym, często stosowanym przez osoby, które nie chcą, nie mogą (np. ze względu na pobyt poza granicami kraju lub częste wyjazdy poza miejsce zamieszkania), bądź też nie dysponują wystarczającą ilością czasu by osobiście spotykać się z potencjalnymi nabywcami, udzielać im wyczerpujących informacji o przedmiocie sprzedaży i go okazywać”.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że brak jest podstaw do uznania Zainteresowanych za podatników podatku od towarów i usług. Ich aktywność związana z posiadanymi nieruchomościami i planowaną ich sprzedażą nie będzie wykraczać poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Grunty będące przedmiotem planowanych sprzedaży zostały przez nich nabyte przed wieloma laty i nie były nigdy wykorzystywane do działalności gospodarczej ani nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Wnioskodawczyni i jej mąż partycypowali jedynie w kosztach budowy kanalizacji sanitarnej dla działki położonej w Mierzynie. Poza tym nie zamierzają oni ponosić żadnych innych nakładów celem przygotowania posiadanych nieruchomości do sprzedaży i zwiększenia ich atrakcyjności np. poprzez uzbrojenie działek. Z uwagi na to, że nie zajmują się oni obrotem nieruchomościami, szukając nabywców zamierzają skorzystać z usług biura nieruchomości, które zajmie się w ich imieniu sprzedażą działek powstałych z podziału lub będą zamieszczali ogłoszenia o sprzedażach w prasie lub portalach internetowych.

Zatem działania, jakie Zainteresowani wykonali dotychczas i jakie zamierzają wykonać nie można uznać za zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się w sposób specjalistyczny obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd majątkiem prywatnym. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni i jej męża brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie zbycia posiadanych przez nich a opisanych w opisie stanu faktycznego działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Ich działania nie mają stałego i zorganizowanego charakteru.

Dlatego też nie ma przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży tych nieruchomości będą oni działali w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, polegającą na handlu nieruchomościami.

W ocenie Zainteresowanych, działania podejmowane przeze nich stanowią czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a dokonując sprzedaży swoich prywatnych nieruchomości nie będę oni działali w charakterze podatnika podatku VAT, a w konsekwencji ww. sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej ustawą,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy,

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”,

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Wskazać także należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy,

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania Sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii czy sprzedaż Nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy czy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w  rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do planowanej czynności sprzedaży Nieruchomości  Wnioskodawczyni i jej mąż będą spełniali przesłanki do uznania ich za podatników podatku od towarów i  usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli w latach 2004-2009 niezabudowane działki nr 1, 2, 3 oraz 4. Nabycia przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali do majątku prywatnego na potrzeby własne, bez zamiaru dalszej jej odsprzedaży. Od czasu nabycia przedmiotowych nieruchomości nie były one przez żadnego z nich wykorzystywane ani do prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy.

W okresie po dacie zakupu przedmiotowych nieruchomości do chwili obecnej, Wnioskodawczyni i jej mąż nie ponosili na te nieruchomości żadnych nakładów, a jedynie partycypowali oni w kosztach inwestycji polegającej na rozbudowie sieci infrastruktury technicznej działki nr 1, tj. budowie odcinka kanalizacji sanitarnej i budowie przyłączy dla kanalizacji sanitarnej do 15 okolicznych działek w tym działki należącej do Zainteresowanych. Wnioskodawczyni i jej mąż z własnej inicjatywy nie występowali o pozwolenie na budowę odcinka kanalizacji i przyłączy, a inicjatorem tej inwestycji byli mieszkańcy domów zlokalizowanych na działkach sąsiadujących z ich działkami. Działki nr 3 i nr 4 położone są na obszarze, na którym obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zgodnie z którym teren, to teren zabudowy usługowej służącej wyłącznie turystyce wodnej, teren sportu i rekreacji. Zgodnie z tym planem na tym terenie zakazuje się lokalizacji mieszkania dla właściciela obiektu, mieszkania służbowego. Pozostałe działki znajdują się na obszarach, na których nie obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego.

Wnioskodawczyni i jej mąż planują dokonać wyprzedaży części swojego majątku prywatnego, w tym opisanych powyżej działek. W tym celu zamierzają zamieścić w środkach masowego przekazu, takich jak prasa, czy mediach społecznościowych, takich jak portale internetowe, ogłoszenia o sprzedaży posiadanych przez siebie nieruchomości lub ewentualnie zawrą z biurem nieruchomości umowę, na mocy której to biuro obrotu nieruchomościami w ich imieniu zajmie się sprzedażą tych prywatnych nieruchomości.

Ani Wnioskodawczyni, ani jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto nie dokonywali oni, ani nie zamierzają dokonywać innych nakładów finansowych związanych z opisanymi w stanie faktycznym nieruchomościami, jak np. na uzbrojenie terenu, czy występowanie o pozwolenia na budowę. Zainteresowani nie planują zawierania umów przedwstępnych sprzedaży działek. Przed zawarciem umowy przenoszącej własność nieruchomości Wnioskodawczyni i jej mąż nie będą wydawali tych nieruchomości do dyspozycji przyszłym nabywcom, ani udzielali im żadnych pełnomocnictw. Wnioskodawczyni i jej mąż nie będą udzielali pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) do działania w swoim imieniu w celu występowania w sprawach dotyczących ww. działek.

Należy wskazać, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek, które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż przedmiotowych działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca wraz z żoną dokonali zakupu przedmiotowych działek do majątku prywatnego na potrzeby własne, bez zamiaru dalszej jej odsprzedaży. Poza tym Zainteresowani nie podjęli takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.  Jedynie aktywnością Zainteresowanych w stosunku do działki 1 było partycypowanie w budowie odcinka kanalizacji sanitarnej i budowie przyłączy dla kanalizacji sanitarnej, jednakże pojedyncza czynność nie może przesądzać o tym, że Sprzedający będą działać jako handlowcy. Działania podejmowane przez Zainteresowanych należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym Zainteresowani sprzedając przedmiotowe działki korzystać będą z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanych cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży przedmiotowych działek, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani (...) (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).