Dotyczy zwolnienia od podatku ubezpieczenia okrętu w trakcie budowy.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 6 grudnia 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 2021 r. sygn. akt I FSK 2214/18,

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2016 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 grudnia 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku ubezpieczenia okrętu w trakcie budowy. Uzupełnili go Państwo – na wezwanie Organu – pismem z 30 stycznia 2017 r. (wpływ 30 stycznia 2017 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Cel realizacji: Dostarczenie nowoczesnego okrętu patrolowego w wersji podstawowej typu (…) wg projektu (…).

Stan realizacji pracy:

Program budowy korwet wielozadaniowych typu (…) realizowany jest od (…) roku. Proces ten zapoczątkowany został pracą badawczo-rozwojową prowadzoną zgodnie z umową zawartą pomiędzy A. a B. Efektem tej pracy był projekt techniczny korwety wykonany w oparciu o projekt koncepcyjny (...) przedstawiony przez C. Zarówno projekt koncepcyjny, jak i wybór partnera strategicznego w budowie okrętu dokonany został w wyniku rozstrzygnięcia przetargu ograniczonego, w którym oprócz projektu niemieckiego zgłoszone zostały cztery inne projekty.

Na tym etapie projektowania, po wyborze projektu stoczni C. reprezentującej D. pojawił się problem podpisania umowy licencyjnej przed przystąpieniem do wykonania projektu technicznego. Ostatecznie podpisano pomiędzy D. a B. umowę wstępną, w której określono warunki udzielenia licencji oraz jej koszty, a także deklarację strony polskiej, że podpisanie umowy licencyjnej nastąpi nie później niż rozpoczęcie budowy okrętu. W wyniku realizacji tej umowy doszło do faktycznego transferu dokumentacji technicznej (...) do Stoczni, a także wspólnego wykonawstwa Projektu Technicznego korwety wielozadaniowej typu (…).

(…). G. (następcą prawnym jest H.) zawarło (…) na budowę okrętu (…).

Wykonawcami (...) (...) zostały wybrane w (…). przedsiębiorstwa I. wraz z J.” Sp. z o.o.

Do dnia (…) r. zawarto łącznie 20 aneksów do umowy.

Zakres umowy:

1) Umowa ubezpieczenia dotyczy – ubezpieczenia w budowie okrętu. Warunki ubezpieczenia zawarto w katalogu (…) Podmiotem ubezpieczającym jest B. w upadłości likwidacyjnej.

2) Umowa dostawy dotyczy – budowy okrętu patrolowego w wersji podstawowej typu (…) na bazie platformy projektu (…). Umowa zobowiązuje Wykonawcę do ubezpieczenia okrętu będącego w budowie. Wykonawca zobowiązał się ponosić odpowiedzialność za okręt, urządzenia, podsystemy, dokumentację techniczną oraz wszystkie elementy przekazane przez Zamawiającego do czasu ich przejęcia na podstawie protokołów przejęcia/przekazania. Ubezpieczenie miało być zawarte przez Wykonawcę, gdzie współubezpieczonym będzie Zamawiający. Zamawiający zobowiązał się ponosić koszty ubezpieczenia według faktycznie wykazanych przez Wykonawcę kosztów – na podstawie udokumentowanych faktur.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

‒Zamawiający nie narzucał towarzystwa ubezpieczeniowego.

‒Umowa jest odrębną umową, zawartą pomiędzy Wykonawcą a towarzystwem ubezpieczeniowym.

‒Wykonawca przenosi na Wnioskodawcę dokładne koszty usługi ubezpieczenia doliczając 23% stawki podatku VAT. Na fakturze od Wykonawcy napisane jest: kwota ubezpieczenia w zł, podatek VAT 23% wartość brutto do zapłaty, mimo faktu że ubezpieczyciel wystawia fakturę ze zwolnionym podatkiem VAT.

Zgodnie z § 3 ust. 1f Umowy Nr (…)„Koszty ubezpieczenia (określonego w § 3a), serwisowania i przedłużenia gwarancji oraz dostaw urządzeń i podsystemów dla okrętu patrolowego typu (…) wskazane w załącznikach: Nr 20, Nr 26 i Nr 28a będą wynikały z kosztów faktycznie poniesionych przez Wykonawcę. Wartość tych kosztów będzie rozliczona wg faktycznie poniesionych przez Wykonawcę wydatków do kwot rzeczywistych udokumentowanych fakturami, protokółami, dokumentami zgłoszenia celnego SAD i dowodami PZ oraz innymi dokumentami potwierdzającymi poniesione koszty dostawy urządzeń lub dokumentacji roboczej, serwisowania, ubezpieczenia i przedłużenia gwarancji, zgodnie z ust. 37 poniżej”.

Zgodnie z § 3 ust. 37 ww. umowy Ceny i warunki dostaw urządzeń oraz usługi, określone w ust. 1f, będą negocjowane przez Wykonawcę z udziałem Zamawiającego oraz przedstawicieli (…) wg potrzeb. Wynegocjowane ceny wymagają akceptacji Zamawiającego. W trakcie wspólnych negocjacji z poddostawcami do przedmiotu umów na dostawy poszczególnych urządzeń będą włączane dostawy części zapasowych oraz szkolenie załogi okrętu. Wartości ujęte w ust. 1f zostały określone szacunkowo, będą podlegać weryfikacji po dokonaniu ostatecznych uzgodnień z poddostawcami. Pozycje te w odbiorach etapowych będą rozliczane kosztowo.

‒Faktury wystawione są oddzielnie.

Pytanie

Jaka powinna zostać zastosowana stawka podatku VAT dla umowy ubezpieczenia w przypadku refakturowania przez Wykonawcę faktury dla zamawiającego (Wnioskodawcy) w sytuacji, gdy ubezpieczyciel, wystawia fakturę ze zwolnioną stawką VAT z uwagi na to, że usługa objęta jest zwolnieniem z podatku VAT, a Wykonawca refakturując fakturę od towarzystwa ubezpieczeniowego Zamawiającemu dodaje stawkę podatku VAT 23%?

Państwa stanowisko w sprawie

Transakcja zawarcia umowy ubezpieczenia powinna być zwolniona z obowiązku płatności podatku VAT na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy podatkowej. Wskazany przepis stanowi, że zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Powyższa definicja wyraźnie wskazuje na sytuację analogiczną jaka występuje w relacji Zamawiającego i Wykonawcy. Wykonawca w ramach swojej działalności nie wykonuje i nie wykonywał żadnych czynności związanych z zawarciem albo realizacją umowy ubezpieczenia w ramach podstawowej umowy dostawy i budowy okrętu.

Umowa pomiędzy Zamawiającym, Wykonawca w następujący sposób reguluje zasady zawarcia i funkcjonowania umowy ubezpieczenia:

1. Wykonawca jest zobowiązany do ubezpieczenia okrętu będącego w budowie oraz mechanizmów i urządzeń zdeponowanych w magazynach i zamontowanych na okręcie (w tym dostarczonych przez Zamawiającego będących dostawą armatorską). Kopię polisy Wykonawca obowiązany jest przekazać do Zamawiającego. Wartość polisy ujęta w załączniku Nr 28a wraz z uzupełnieniem nr 1 została określona szacunkowo i będzie podlegać weryfikacji wraz z realizacją dostaw.

2. Wykonawca ponosi odpowiedzialność (ryzyko utraty, uszkodzenia, itp.) za okręt, urządzenia, systemy, podsystemy, dokumentację techniczną oraz wszystkie elementy okrętu patrolowego (…) przekazane przez Zamawiającego od czasu ich przejęcia przez Wykonawcę na podstawie protokołów przyjęcia/przekazania do czasu podpisania protokołu przyjęcia/przekazania okrętu patrolowego (…) przez Zamawiającego.

3. Wszelkie elementy, o których mowa w ust. 1 powyżej zostaną ubezpieczone przez Wykonawcę od wszystkich ryzyk określonych w (…) w tym odpowiedzialności cywilnej wobec osób trzecich.

4. Ubezpieczenie zostanie zawarte przez Wykonawcę (Ubezpieczający). Współubezpieczonym będzie Zamawiający „w zakresie odnośnych praw i zainteresowań każdego z podmiotów”.

5. Strony ustalają następujące instrukcje do polisy w zakresie wypłaty odszkodowania:

a) W przypadku zaistnienia szkód częściowych, wszelkie elementy, o których mowa w ust. 1, zostaną ubezpieczone na rzecz Wykonawcy na sumę 100% wartości netto ubezpieczanych i przekazywanych elementów.

b) W przypadku szkody całkowitej, skutkującej stratą całkowitą okrętu wszelkie elementy, o których mowa w ust. 1 zostaną ubezpieczone na rzecz Zamawiającego na sumę 110% wartości netto.

c) Strony uzgadniają, że odszkodowanie wypłacone na podstawie zawartej zgodnie z powyższym umowy ubezpieczenia przeznaczone będzie dla Wykonawcy na przywrócenie uszkodzonych elementów/okrętu do stanu poprzedniego tj. sprzed powstania szkody.

Wyciąg z umowy wskazuje jednoznacznie na rozdzielenie istoty kontraktu jakim jest budowa i dostawa od umowy ubezpieczenia. Rozdzielnie potraktowane zostały także płatności za dostawę i składki ubezpieczenia – mimo technicznego przyporządkowania płatności z harmonogramem etapów odbioru okrętu. Należy podkreślić, że w cenie kontraktu nie została zawarta cena ubezpieczenia okrętu w budowie. Świadczenia te nie są więc ze sobą powiązane z ekonomicznego punktu widzenia. Usługa ubezpieczenia pełni funkcję akcesoryjną i dlatego nigdy dla Zamawiającego nie stanowiła ona elementu cenotwórczego usługi jaką jest budowa okrętu. Ponadto Wykonawca umowy nabywa usługę ubezpieczeniową, gdzie uposażonym może być albo Wykonawca albo Zamawiający – stąd w opinii Zamawiającego koszt ubezpieczenia nigdy nie stał się elementem kalkulacyjnym umowy podstawowego świadczenia. Zawieranie i świadczenie usług ubezpieczeniowych nie stanowiło ponadto zakresu prowadzonej działalności gospodarczej przez Wykonawcę.

Zdaniem Zamawiającego konieczna jest analiza czy Wykonawca zawierając umowę ubezpieczenia zachowywał się jak właściciel – gdyż tylko takie komplementarne podejście mogłoby wskazywać na powiązanie dostawy i ubezpieczenia jako jednej usługi. Analiza art. 7 ust. 1 ustawy podatkowej wskazuje na akcent ekonomiczny czynności wskazując, że chodzi tu o przeniesienie prawa do rozporządzania towarami „jak właściciel”. Przyjmuje się powszechnie, że ponieważ przepis ten stanowi implementację przepisów prawa unijnego (art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), ustawodawca wspólnotowy, używając pojęć z zakresu prawa cywilnego dotyczących rzeczy i własności, które posiadają różne znaczenie na gruncie prawa cywilnego obowiązującego w poszczególnych państwach członkowskich, nie odnosi ich do definicji obowiązujących na gruncie prawa krajowego. Tym samym pojęcie „przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel” powinno obejmować również przypadki, gdy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą – skutkiem czego kupujący może nią dysponować jak właściciel – mimo, że nie miało miejsca prawne przejście własności na nabywcę. Decydujące znaczenie ma bowiem ekonomiczna strona transakcji, a więc przeniesienie, lub jego brak, ekonomicznego władztwa nad rzeczą (por. t. 9 i 10 do art. 14-19 w Dyrektywa VAT. Komentarz, red. K. Sachs i R. Namysłowski, Wyd. Wolters Kluwer 2008).

„Aby daną transakcję można było zakwalifikować jako dostawę towarów dokonaną przez osobę w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, aby w następstwie tej transakcji osoba ta zyskała uprawnienie do faktycznego rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pojęcie „dostawy towarów” przewidziane w tym przepisie nie odnosi się bowiem do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwych przepisach krajowych, lecz obejmuje każdą transakcję przekazania rzeczy przez stronę, która upoważnia drugą stronę do rozporządzania tą rzeczą, jakby była ona jej właścicielem” (wyrok Ewita-K, C-78/12, EU:C:2013:486, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo).

Podobne stanowisko do Zamawiającego prezentuje Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 16 lipca 2015 r. (C-584/13). TS w rozważaniach opisał zwolnioną transakcję ubezpieczeniową jako świadczenie polegające na udzieleniu gwarancji na wypadek ewentualnych awarii mechanicznych niektórych części pojazdu, wykonywane – w zamian za zapłatę kwoty ryczałtowej – przez podmiot gospodarczy niezależny od sprzedawcy pojazdów używanych. „Wykonanie takiej usługi oraz sprzedaż pojazdu używanego należy zasadniczo uznać za świadczenia odrębne i niezależne, które z punktu widzenia podatku od wartości dodanej należy rozpatrywać osobno. Do sądu odsyłającego należy stwierdzenie, czy – w świetle szczególnych okoliczności spraw w postępowaniach głównych – sprzedaż pojazdu używanego i gwarancja udzielona przez podmiot gospodarczy niezależny od sprzedawcy tego pojazdu na wypadek awarii mechanicznych niektórych części tego pojazdu są powiązane w takim stopniu, że należy je uważać za stanowiące jedną transakcję, czy też przeciwnie, stanowią one transakcje niezależne”.

W opinii Zamawiającego budowa okrętu, a zabezpieczenie interesu Zamawiającego przejawiające się w formie umowy ubezpieczenia stanowią odrębny byt prawny i dlatego zostały wyodrębnione przez Strony Umowy, czego konsekwencją było zawarcie odrębnej umowy przez Wykonawcę z Ubezpieczycielem, a której koszty refunduje Wykonawcy Wnioskodawca.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek –  22 marca 2017 r. wydałem interpretację indywidualną znak 1462-IPPP1.4512.1087.2016.2.AKO, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 27 marca 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

14 czerwca 2017 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.  Skarga wpłynęła 20 czerwca 2020 r.

Wnieśli  Państwo o:

1)  uchylenie interpretacji,

2) zasądzenie kosztów postępowania, według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na interpretację indywidualną -  wyrokiem z 24 kwietnia 2018 r. sygn. akt III  SA/Wa 2325/17.

Wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 17 grudnia 2021 r., sygn. akt I FSK 2214/18 uchylił zaskarżony wyrok w całości i uchylił interpretację indywidualną.

Sąd stwierdził, że z wniosku o wydanie interpretacji (wraz z uzupełnieniem w piśmie z 30 stycznia 2017 r.) wynikało, iż Strona (zamawiający w umowie) jest współubezpieczonym, zaś z pisma uzupełniającego wniosek – że usługi określone w § 3 ust. 1f umowy (m.in. ubezpieczenie) będą negocjowane przez wykonawcę z udziałem zamawiającego. Z wniosku o interpretację wynika również, że ubezpieczenie obejmuje okręt w budowie oraz mechanizmy i urządzenia zdeponowane w magazynach wykonawcy i zamontowane na okręcie, w tym stanowiące własność zamawiającego. Okoliczności te - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - winny być przez organ rozważone, gdyż mogą wskazywać na istnienie interesu Wnioskodawcy w ubezpieczeniu jednostki pływającej oddanej do naprawy, niezależnie od samego wybudowania okrętu, co mogłoby wpłynąć na ocenę, czy ubezpieczenie stanowi cel sam w sobie, czy też nie. Zamawiający jest bowiem beneficjentem świadczenia z umowy ubezpieczenia (korzysta z ochrony ubezpieczeniowej), zaś wypłata na jego rzecz odszkodowania w przypadku szkody całkowitej wskazuje na możliwość uzyskania świadczenia z umowy ubezpieczenia w przypadku niewybudowania okrętu. Przy ocenie okoliczności sprawy nie można było również pominąć określonego w umowie udziału zamawiającego (praktycznie – co najmniej możliwości udziału) przy negocjacjach nabywanych przez wykonawcę usług, co - jak wynika z przytoczonego zapisu umowy - można odnieść także do ubezpieczenia. Z przywołanego wyroku TSUE w sprawie C‑224/11 wynika, że okolicznością istotną przemawiającą za odrębnym potraktowaniem ubezpieczenia (względem usługi leasingu) była możliwość wyboru ubezpieczyciela przez leasingobiorcę. Zbliżony charakter „decyzyjnego” oddziaływania na zawarcie i kształt umowy ubezpieczenia może stanowić udział zamawiającego w negocjacjach dotyczących ubezpieczenia. Wreszcie, przy ocenie odrębnego charakteru ubezpieczenia nie można tracić z pola widzenia odrębnej taryfikacji i odrębnego fakturowania kosztów ubezpieczenia, bez doliczenia marży.

Wyrok, który uchylił interpretację wpłynął 7 kwietnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku,

‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT,

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy,

Zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy,

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). 

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” TSUE określił w wyroku z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën przeciwko Shipping and Forwarding Enterprise Safe. W orzeczeniu tym TSUE stwierdził, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT,

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT,

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podmiot nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją kontrahentowi w tzw. „stanie nieprzetworzonym”, uznawany jest za podatnika, który usługę taką świadczy. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy,

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT,

Analiza omawianego przepisu wskazuje, że ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług nie tylko usługi ubezpieczeniowe, reasekuracyjne i pośrednictwa ubezpieczeniowego, ale również usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy,

Zgodnie z art. 43 ust. 14 ustawy,

Jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy,

Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku pewnych czynności stanowi wyjątek od ogólnej zasady, zgodnie z którą dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ze względu na szczególny charakter dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że zwolnienie usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, ma zastosowanie wyłącznie do zawarcia umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego, a nie do wykonywania innych czynności, mających jedynie pośredni związek z zawartą umową.

Z opisu sprawy wynika, że w (…). Dowództwo (Państwo są następcą prawnym) zawarło umowę na budowę okrętu typu (…) wg projektu. Umowa zobowiązuje Wykonawcę do ubezpieczenia okrętu będącego w budowie. Wykonawca zobowiązał się ponosić odpowiedzialność za okręt, urządzenia, podsystemy, dokumentację techniczną oraz wszystkie elementy przekazane przez Zamawiającego do czasu ich przejęcia na podstawie protokołów przejęcia/przekazania. Ubezpieczenie miało być zawarte przez Wykonawcę, gdzie współubezpieczonym będzie Zamawiający. Zamawiający zobowiązał się ponosić koszty ubezpieczenia według faktycznie wykazanych przez Wykonawcę kosztów – na podstawie udokumentowanych faktur. Ponadto wskazali Państwo, że Wykonawca miał swobodę w wyborze firmy świadczącej usługi ubezpieczenia, nie narzucał towarzystwa ubezpieczeniowego. Zawarta umowa ubezpieczenia jest odrębną umową, zawartą pomiędzy Wykonawcą a towarzystwem ubezpieczeniowym. Wykonawca przenosi na Państwa dokładne koszty usługi ubezpieczenia doliczając 23% stawki podatku VAT.