Temat interpretacji

Dostawa nieruchomości zabudowanej przez komornika w trybie postępowania egzekucyjnego nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług dostawy nieruchomości przez komornika w trybie postępowania egzekucyjnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług dostawy nieruchomości przez komornika w trybie postępowania egzekucyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w () (dalej: Komornik lub Wnioskodawca) prowadzi na wniosek wierzyciela postępowanie egzekucyjne w sprawie () z nieruchomości, tj. prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu nr 1 oraz budowli (wiata) stanowiącej przedmiot odrębnej własności, położonej w ().

W ramach prowadzonego postępowania, Wnioskodawca planuje zaspokojenie wierzytelności wierzyciela poprzez sprzedaż powyższej nieruchomości dłużnika.

Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), jest płatnikiem podatku VAT od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika.

Przedmiotem planowanej sprzedaży w toku prowadzonego przez Komornika postępowania egzekucyjnego jest prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu nr 1 oraz budowli stanowiącej przedmiot odrębnej własności. Z informacji uzyskanej od Starosty Powiatu w () wynika, że dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1 w 2009 r., transakcja kupna-sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie posiada umowy dokumentującej nabycie przez dłużnika prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości.

Działka nr 1 posiada kształt nieregularnego wieloboku. Teren o płaskiej konfiguracji, w części utwardzony, wyposażony w sieć elektroenergetyczną, oświetleniową zewnętrzną, wagę najazdową. Sieć wodociągowa, kanalizacyjna, telekomunikacyjna w pasie drogowym. Ogrodzenie z elementów żelbetowych.

Zgodnie z Uchwałą () Rady Miasta () z dnia () 2003 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (), działka nr 1 znajduje się na terenie oznaczonym symbolem UW - tereny usługowo-wytwórcze w ramach jednostki planistycznej (). Tereny oznaczone symbolami przeznaczenia UW przeznaczone są do realizacji lub utrzymania następujących funkcji:

1. zabudowa usługowa nieuciążliwa wraz z niezbędną infrastrukturą,
2. zabudowa usługa uciążliwa wraz z niezbędną infrastrukturą,
3. składy, magazyny, bazy,
4. wytwórczość,
5. stacje paliw,
6. nie dopuszcza się innego przeznaczenia terenu poza wymienionym w pkt 1,2,3,4,5 i innych przepisach planu.

Na przedmiotowej działce znajduje się wiata stanowiąca przedmiot odrębnej własności dłużnika i przez niego posadowiona. Według stanu na dzień opisu i oszacowania nieruchomości, tj. 6 maja 2019 r. dokonanego przez Komornika, wiata posiadała fundament oraz posadzkę betonową, konstrukcja stalowa bez ścian bocznych, wsparta na 12 słupach nośnych, zadaszona kryta blachą. W operacie szacunkowym nieruchomości wskazano, że stan techniczny wiaty dobry, rok zakończenia budowy 2014, powierzchnia zabudowy 197 m2, rodzaj wg KŚT: zbiorniki, silosy i budynki magazynowe (104). W związku z brakiem możliwości uzyskania jakichkolwiek informacji od dłużnika w zakresie przedmiotowej wiaty, Komornik nie ma wiedzy w zakresie tego, czy dłużnik dokonał obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na posadowienie wiaty na działce nr 1 oraz czy takie prawo mu przysługiwało.

Dłużnik, pomimo licznych wezwań Komornika konsekwentnie nie udziela odpowiedzi na jakiekolwiek pisma. Ze względu na brak możliwości uzyskania od dłużnika informacji, Wnioskodawca nie posiada w szczególności wiedzy w zakresie tego, czy dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie budowli (wiaty), których wartość stanowiła co najmniej 30% wartości początkowej budowli, a jeżeli takie wydatki ponosił, to czy przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od tych wydatków.

Wiata posadowiona na działce nr 1 stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę od Naczelnika Urzędu Skarbowego w () wynika, że dłużnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Po zweryfikowaniu statusu dłużnika w VAT na portalu podatkowym Ministerstwa Finansów, Wnioskodawca uzyskał informację, że dłużnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia () 2012 r.

Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (). Z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej: CEiDG) wynika, że dłużnik rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej w dniu () 2012 r. Przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa odpadów i złomu (PKD 46 77 Z). Stałym miejscem wykonywania działalności jest (), natomiast dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej jest ().

W ocenie Komornika, nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży służyła dłużnikowi do celów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż z CEiDG wynika, że stanowi dodatkowe stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto, w trakcie przeprowadzania licznych czynności egzekucyjnych pod adresem () widać było, że wiata znajdująca się na działce nr 1 służyła jako składowisko części samochodowych najprawdopodobniej pochodzących z rozbiórki samochodów osobowych.

Z informacji uzyskanej przez Wnioskodawcę od Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w powiecie () pismem z dnia () 2020 r. wynika, że w dniu () 2014 r. decyzją nr () Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie () udzielił pozwolenia na użytkowanie punktu zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji położonego w () m.in. w zakresie w/w wiaty. Inwestor Pan K.M. odebrał przedmiotową decyzję w dniu 28 października 2014 r.

W związku z tak przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie naliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego podatku VAT, jako płatnik podatku, z tytułu sprzedaży nieruchomości w toku sądowego postępowania egzekucyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana, w trybie postępowania egzekucyjnego, dostawa nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana w trybie postępowania egzekucyjnego dostawa nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT. Na podstawie brzmienia art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, planowana dostawa będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową 23% VAT, gdyż udokumentowane działania Wnioskodawcy nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do planowanej dostawy nieruchomości zwolnień od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 i 10a ustawy o VAT. Tym samym przyjąć należy, że warunki do zastosowania powyższych zwolnień z VAT nie zostały spełnione.

Na wstępie Wnioskodawca zauważa, iż na mocy art. 18 ustawy o VAT ustawodawca ustanowił komornika płatnikiem podatku VAT od dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z powyższego przepisu ustawy o VAT wynika, że komornik jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez komornika sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem VAT, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby z niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Co do zasady, stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1.

Stosownie zaś do treści art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży, tj. działka nr 1, jest zabudowana, zatem należy dokonać oceny, czy jej dostawa będzie mogła korzystać ze zwolnienia z VAT określonego w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 i pkt 10a ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W przedmiotowej sprawie należy zatem ustalić moment pierwszego zasiedlenia nieruchomości będącej przedmiotem dostawy w toku egzekucji komorniczej.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, z informacji uzyskanej przez Wnioskodawcę od Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w powiecie () wynika, że w dniu () 2014 r. decyzją nr () Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie () udzielił pozwolenia na użytkowanie punktu zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji położonego w () m.in. w zakresie w/w wiaty. Inwestor Pan K.M. odebrał przedmiotową decyzję w dniu () 2014 r. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że do pierwszego zasiedlenia budowli (wiaty) doszło w dniu 28 października 2014 r.

Jednak, w związku z tym, że dłużnik nie podejmuje korespondencji, nie reaguje na wezwania komornika oraz nie składał w toku postępowania oświadczeń dotyczących przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadał informacji o tym, czy dłużnik po dokonaniu powyższego pierwszego zasiedlenia, ponosił na wiatę nakłady na jej ulepszenie, których wartość stanowiła co najmniej 30% wartości początkowej wiaty. Nie jest zatem wiadome, czy nie doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia wiaty, do którego by doszło w przypadku, gdyby dłużnik poniósł na nią nakłady, których wartość stanowiła co najmniej 30% jej wartości początkowej Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie można uznać że spełnione zostały warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w odniesieniu do planowanej dostawy nieruchomości.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w związku z brakiem możliwości uzyskania jakichkolwiek informacji od dłużnika, nie posiada wiedzy w zakresie tego, czy dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na wiatę, czy dłużnik dokonał odliczenia VAT od tych wydatków oraz czy dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie wiaty, w stosunku do których miał prawo do odliczenia VAT naliczonego, oraz czy wartość tych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej wiaty.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie w stanie stwierdzić, czy w przypadku sprzedaży nieruchomości, spełnione zostały warunki pozwalające na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, a zatem, w ocenie Wnioskodawcy, planowana dostawa przedmiotowych nieruchomości nie będzie korzystała z powyższego zwolnienia z opodatkowania VAT.

Ustawa o VAT, w art. 43 ust. 1 pkt 2 przewiduje również zwolnienie z opodatkowania towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powyższe zwolnienie, zdaniem Wnioskodawcy, również nie znajdzie zastosowania dla planowanej dostawy nieruchomości, gdyż Wnioskodawca nie posiada informacji w zakresie tego, czy nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jak również czy z tytułu nabycia nieruchomości dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9 - 10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione.

W odniesieniu do powyższego przepisu ustawy, w sytuacji, gdy komornik sądowy nie ma możliwości uzyskania od dłużnika informacji niezbędnych do potwierdzenia spełnienia przez dłużnika warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 lub 10a ustawy o VAT, przyjmuje się, że warunki te nie są spełnione.

W przedmiotowej sprawie, jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, dłużnik nie podejmuje korespondencji, nie reaguje na wezwania komornika oraz nie składał w toku postępowania oświadczeń dotyczących przedmiotowej nieruchomości.

Zatem, pomimo udokumentowanych działań Wnioskodawcy, zmierzających do określenia istotnych dla sprawy faktów, działania te nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do planowanej dostawy nieruchomości zwolnień od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 i 10a ustawy o VAT. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przyjąć należy, że warunki zastosowania tych zwolnień nie są spełnione, a tym samym, planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu nr 1 oraz budowli (wiata) stanowiącej przedmiot odrębnej własności, położonej w miejscowości (), będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto na podstawie art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest komornikiem sądowym prowadzącym postępowanie egzekucyjne z nieruchomości, tj. prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu nr 1 oraz budowli (wiata) stanowiącej przedmiot odrębnej własności, położonej w miejscowości (). Wnioskodawca planuje zaspokojenie wierzytelności wierzyciela poprzez sprzedaż powyższej nieruchomości dłużnika, tj. prawa użytkowania wieczystego oraz wiaty.

Z informacji zebranych przez Wnioskodawcę wynika, że dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej działki w 2009 r., transakcja kupna-sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak Wnioskodawca nie posiada umowy dokumentującej nabycie przez dłużnika prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości.

Na przedmiotowej działce znajduje się wiata stanowiąca przedmiot odrębnej własności dłużnika i przez niego posadowiona. Według stanu z dnia 6 maja 2019 r. wiata jest konstrukcją stalową bez ścian bocznych, wspartą na 12 słupach nośnych, posiadającą fundament, posadzkę betonową i blaszane zadaszenie. Budowa wiaty została zakończona w 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że opisana powyżej wiata stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

Dłużnik, pomimo licznych wezwań Komornika konsekwentnie nie udziela odpowiedzi na jakiekolwiek pisma, w związku z powyższym Wnioskodawca nie posiada w szczególności wiedzy w zakresie:

• czy dłużnik dokonał obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na posadowienie wiaty,
• czy dłużnikowi przysługiwało ww. prawo,
• czy dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie budowli (wiaty), których wartość stanowiła co najmniej 30% wartości początkowej budowli, a jeżeli takie wydatki ponosił, to czy przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od tych wydatków.

Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą. Z zapisów w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wynika, że dłużnik rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej w dniu () 2012 r., a przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa odpadów i złomu (PKD 46 77 Z). Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę wynika, że dłużnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia () 2012 r.

W ocenie Komornika, nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży służyła dłużnikowi do celów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż z CEiDG wynika, że stanowi dodatkowe stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto, w trakcie przeprowadzania czynności egzekucyjnych pod adresem () Wnioskodawca zaobserwował, że przedmiotowa wiata służyła jako składowisko części samochodowych, najprawdopodobniej pochodzących z rozbiórki samochodów osobowych.

Należy również zauważyć, że w dniu () 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie () udzielił pozwolenia na użytkowanie punktu zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji położonego w () m.in. w zakresie w/w wiaty. Inwestor Pan K.M. odebrał przedmiotową decyzję w dniu () 2014 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy dostawa w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek.

Po pierwsze konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem w pierwszej kolejności należy rozważyć kwestię, czy dłużnik będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości, a tym samym sprzedaż ta będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Jak wskazał Wnioskodawca, dłużnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i wykorzystuje nieruchomość będącą przedmiotem wniosku w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Co za tym idzie, dostawa nieruchomości nie będzie stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym, zatem dłużnik w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta będzie wykonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja dotyczy towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Tym samym, należy stwierdzić, że do transakcji sprzedaży nieruchomości będą miały zastosowanie przepisy ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala stwierdzić czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanej budowlą (wiatą), będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do dokonania takiej oceny, tj.:

• czy dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie ww. budowli, a jeśli ponosił, to kiedy i czy były one niższe niż 30% ich wartości początkowej,

• czy w stosunku do ww. budowli dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca wskazał również, że nie posiada informacji, które są niezbędne dla oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Brak informacji wynika z faktu, że dłużnik pomimo licznych wezwań Komornika nie udziela odpowiedzi na jakiekolwiek pisma. Tym samym, o ile Wnioskodawca jest w stanie wskazać, że pierwsze zasiedlenie jako rozpoczęcie użytkowania po wybudowaniu nastąpiło w dniu odbioru decyzji o pozwoleniu na użytkowanie punktu zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji, czyli () 2014 r., to jednak Wnioskodawca nie jest w stanie określić, czy doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia jako rozpoczęcia użytkowania po ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z uwagi na fakt, że dłużnik nie udzielił informacji, czy po rozpoczęciu użytkowania po wybudowaniu poniósł na wiatę nakłady, których wartość stanowiła co najmniej 30 % wartości początkowej wiaty.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie odliczono podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Należy wskazać, że dwa warunki wskazane w przepisie muszą być spełnione łącznie.

Zwolnienie to w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania, gdyż jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie dysponuje wiedzą, czy dłużnikowi przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na wytworzenie budowli (posadowienie wiaty).

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala stwierdzić, czy planowana przez Wnioskodawcę dostawa w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanej tj. prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu nr 1 oraz budowli (wiata) stanowiącej przedmiot odrębnej własności, położonej w miejscowości () będzie korzystać ze zwolnień od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, gdyż brak jest informacji niezbędnych do dokonania takiej oceny. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nie posiada wiedzy niezbędnej do dokonania takiej oceny, gdyż dłużnik nie udziela odpowiedzi na jakiekolwiek pisma, kierowane do niego przez Komornika, co za tym idzie, brak jest możliwości uzyskania od dłużnika informacji.

W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, o ile podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku. Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem interpretacji.

Tym samym, w analizowanym przypadku planowana dostawa nieruchomości zabudowanej, będącej przedmiotem wniosku, nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy wyjaśnić, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytań sformułowanych we wniosku, natomiast wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku, w szczególności kwestia stawki podatku VAT dla przedmiotowej dostawy, które nie były objęte pytaniem, nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Z godnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej