Temat interpretacji

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, zastosowania przy odliczaniu podatku VAT dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku, możliwości przyjęcia danych szacunkowych za rok 2019, w przypadku gdy dane finansowe za rok 2018 byłyby niereprezentatywne, a także opodatkowania stawką 8% VAT sprzedaży biletów wstępu na kościelną wieżę (udostępnianie jej turystom), oraz okresu rozliczeniowego w jakim należy wykazać podatek do odliczenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 3 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 19 lutego 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.) oraz pismem z 25 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków związanych wyłącznie z działalnością sakralną Parafii (która nie jest działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT) jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową) jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia w części podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej z ww. kategorii (tj. wydatki częściowo związane z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT) jest prawidłowe,
• zastosowania przy odliczaniu podatku VAT dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest nieprawidłowe,
• możliwości przyjęcia danych szacunkowych za rok 2019, w przypadku gdy dane finansowe za rok 2018 byłyby niereprezentatywne jest prawidłowe,
• opodatkowania stawką 8% VAT sprzedaży biletów wstępu na kościelną wieżę (udostępnianie jej turystom) jest prawidłowe,
• okresu rozliczeniowego w jakim należy wykazać podatek do odliczenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków związanych wyłącznie z działalnością sakralną Parafii (która nie jest działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT), prawa do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową), prawa do odliczenia w części podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej z ww. kategorii (tj. wydatki częściowo związane z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT) oraz zastosowania przy odliczaniu podatku VAT dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku, możliwości przyjęcia danych szacunkowych za rok 2019, w przypadku gdy dane finansowe za rok 2018 byłyby niereprezentatywne, a także opodatkowania stawką 8% VAT sprzedaży biletów wstępu na kościelną wieżę (udostępnianie jej turystom), oraz okresu rozliczeniowego w jakim należy wykazać podatek do odliczenia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 lutego 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 lutego 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.4.2020.1.SR oraz pismem z 25 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.).

We wniosku, uzupełnionym pismem z 19 lutego 2020 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Parafia jest osobą prawną (art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego). Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym (art. 55 ust. 1 ww. ustawy). Jednak kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej (m.in. sakralnej). W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych (art. 55 ust. 2 ww. ustawy).

Parafia dnia 1 stycznia 2018 r. założyła księgi rachunkowe w myśl ustawy o rachunkowości (w związku z otwarciem kawiarni i księgarni). W księgach nie są ujmowane żadne pozycje z działalności nieopodatkowanej VAT (statutowej). Do dnia 1 października 2019 r. Parafia korzystała ze zwolnienia podmiotowego w VAT (art. 113 ust. 1 i 9 VAT). Od dnia 2 października 2019 r. Parafia utraciła prawo do zwolnienia podmiotowego i od tego dnia zarejestrowała się do VATu.

Parafia wykonuje/będzie wykonywała następujące czynności i osiągnęła z tego tytułu obroty:

1. działalność gospodarcza:
   
   1. opodatkowana VAT:
   • kawiarnia, księgarnia (od 2 października 2019 r.) obrót to zł (szacunkowy w 2019 r.),
   • najem lokali użytkowych (od 2 października 2019) obrót to zł (szacunkowy w 2019 r.),
   • bilety wstępu na wieżę (od 1 stycznia 2020 r.) w 2019 r. brak przychodów (obrotów). Otwarcie wieży dla zwiedzających nastąpi w styczniu 2020 r. Sprzedaż będzie opodatkowana stawką 8% VAT (podobnie uznał m.in. Dyrektor IS w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 31 maja 2012 r. (ITPP1443-282/12/AP);
2. zwolniona z VAT:

• kawiarnia, księgarnia (od 1 stycznia 2018 r. do 1 października 2019 r.) obrót w 2018 r. to zł; obrót w 2019 r. to ,44 zł,
• najem lokali użytkowych (od 1 stycznia 2018 r. do 1 października 2019 r.) obrót w 2018 r. to zł; obrót w 2019 r. to zł,
• dzierżawa gruntów rolnych (od 1 stycznia 2018 r.) obrót w 2018 r. to zł; obrót w 2019 r. to zł,
• najem domu mieszkalnego X (od 1 listopada 2019 r., wcześniej od 2013 r. umowa użyczenia, a więc brak przychodów) obrót w 2019 r. to zł,
• najem lokalu mieszkalnego Y (od 15 października 2019 r.) obrót w 2019 r. to zł,

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 25 lutego 2020 r.):

Ad. l.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może on odliczyć podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT (tj. 2 października 2019 r.) jeżeli chodzi o wydatki związane wyłącznie z działalnością sakralną Parafii (która nie jest działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT).

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne (...) wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, że prowadzona przez Parafię działalność sakralna nie stanowi działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie Parafia nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z powyższym, wydatki (usługi) związane wyłącznie z działalnością sakralną Parafii nie są przez nią wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że Parafia nie może odliczyć podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT (tj. 2 października 2019 r.) jeżeli chodzi o wydatki związane wyłącznie z działalnością sakralną Parafii (która nie jest działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT).

Ad. 2.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, może on odliczyć w całości podatek VAT naliczony z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT (tj. 2 października 2019 r.) jeżeli chodzi o wydatki związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową).

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne (...) wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie ma wątpliwości, że działalność Parafii związana z kawiarnią oraz udostępnianiem wieży widokowej należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wobec tego Parafia jest z tego tytułu podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że spełnione są wszelkie przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, które uprawniają Parafię do odliczenia VAT z tytułu przedmiotowych faktur.

Ponadto należy stwierdzić, że odliczenie nie będzie przysługiwało wyłącznie wobec faktur wystawionych po dacie rejestracji Parafii do VAT (tj. 2 października 2019 r), ale także co do faktur wystawionych wcześniej i mających związek z usługami wykorzystywanymi przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Takie wnioski płyną z orzecznictwa sądów administracyjnych, m.in.:

• wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 listopada2014 r. (III SA/Wa 1127/14);
• wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2006 r. (I FSK 378/06),
• wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2014 r. (I FSK 1005/13).

Powyższe oznacza, że Parafia może odliczyć w całości podatek VAT naliczony z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT (tj. 2 października 2019 r.) jeżeli chodzi o wydatki związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową).

Ad. 3.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, może on odliczyć w części podatek VAT naliczony z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT (tj. 2 października 2019 r.) jeżeli chodzi o wydatki, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej z ww. kategorii (tj. wydatki częściowo związane z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT).

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114. art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (...) gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2. oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji (...).

W myśl art. 90 ust. 1 VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 VAT, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W tym miejscu należy wskazać, że Parafia w swej działalności wykonuje czynności uznawane za działalność gospodarczą (opodatkowaną VAT i zwolnioną z VAT), jak i czynności inne niż działalność gospodarcza (które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT).

Powyższe oznacza, że w przypadku, w którym Parafia nabywa usługi wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w celu określenia odpowiedniej proporcji odliczeń jest ona obowiązana do stosowania ww. przepisów.

Wobec tego Parafia może odliczyć w części podatek VAT naliczony z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT (tj. 2.10.2019 r.) jeżeli chodzi o wydatki, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej z ww. kategorii (tj. wydatki częściowo związane z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT).

Ad. 4.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie uznania jego stanowiska z pytania nr 3 za prawidłowe, Parafia może przyjąć algorytm określany przy odliczaniu podatku VAT w postaci dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Uzasadnienie:

W myśl art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (...) gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji (...).

Zgodnie z art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy o VAT, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane (...) roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza.

Powyższe oznacza, że Parafia jest uprawniona do wyboru danych wyszczególnionych w pkt 1-4 art. 86 ust. 2c ustawy o VAT, a także wszelkich innych danych, które byłyby zgodne z ustawą.

Ponadto w myśl art. 90 ust. 1 VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z art. 90 ust. 2 VAT, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 3 VAT, ww. proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Powyższe oznacza, że Parafia będzie mogła stosować następujący dwuetapowy algorytm:

1. najpierw obliczy proporcję z art. 86 ust. 2a i nast. VAT czyli w liczniku będzie roczny obrót z działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej), a w mianowniku roczny obrót z działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej) powiększony o obrót z działalności statutowej oraz wartość dotacji (ale tylko takiej kwoty dotacji, która jest przeznaczona na działalność statutową);
2. następnie do wyżej określonej kwoty podatku naliczonego, Parafia zastosuje rozliczenie proporcją z art. 90 ust. 1 i nast. VAT tj. proporcję, w której w liczniku będzie roczny obrót z czynności przy których przysługuje prawo do odliczenia VAT (tj. działalność opodatkowana VAT), a w mianowniku roczny obrót z czynności przy których przysługuje prawo do odliczenia VAT powiększony o roczny obrót z czynności, wobec których odliczenie nie przysługuje (czyli działalność opodatkowana VAT plus działalność zwolniona z VAT; nie uwzględnia się tu już działalności sakralnej, czyli nieopodatkowanej VAT).

Podobnie uważają też organy podatkowe np. interpretacja Dyrektora KIS z 23 września 2019 r., 0112-KDIL4.4012.331.2019.2.MB; interpretacja Dyrektora IS w Poznaniu z 24 listopada 2009 r., ILPP1/443-1036/09-2/KG).

W związku z tym, w razie uznania stanowiska z pytania nr 3 za prawidłowe, Parafia może przyjąć algorytm określany przy odliczaniu podatku VAT w postaci dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Ad. 5.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, przy obliczaniu algorytmu na rok 2019, o którym mowa w pytaniu nr 4, Parafia może przyjąć dane finansowe szacunkowe za rok 2019, jeżeli uzna, że dane finansowe za rok 2018 byłyby niereprezentatywne.

Uzasadnienie:

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy o VAT, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 VAT, ww. proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Ponadto w myśl art. 90 ust. 8 i 9 VAT, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Powyższe oznacza, że przy obliczaniu algorytmu na rok 2019, o którym mowa w pytaniu nr 4, Parafia może przyjąć dane finansowe szacunkowe za rok 2019, jeżeli uzna, że dane finansowe za rok 2018 byłyby niereprezentatywne.

Ad. 6.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on opodatkować stawką 8% VAT sprzedaż biletów wstępu na kościelną wieżę (udostępnianie jej turystom).

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zawarto m.in. usługi:

poz. 184 bez względu na PKWiU usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury wyłącznie w zakresie wstępu.

Wobec tego Wnioskodawca powinien opodatkować stawką 8% VAT sprzedaż biletów wstępu na kościelną wieżę (udostępnianie jej turystom).

Podobnie uznał m.in. Dyrektor IS w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 31 maja 2012 r. (ITPP1443-282/12/AP).

Ad. 7.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego, powstałego z tytułu wydatków poniesionych przed rejestracją do VAT, w deklaracjach VAT dotyczących okresów, w których w stosunku do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (lub w deklaracjach dotyczących jednego z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych) a nie w pierwszej deklaracji VAT składanej po rejestracji do VAT (tj. za październik 2019 r.).

Uzasadnienie:

Zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. W art. 86 ust. 10b pkt 1 wskazano, że prawo do odliczenia VAT naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy o VAT podatek naliczony nieodliczony w powyżej określonym terminie można także odliczyć w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli więc chodzi o wydatki poniesione przed dniem rejestracji do VAT, Parafia musi zaznaczyć w zgłoszeniu VAT-R właściwy okres, za który złoży pierwszą deklarację VAT w celu skorzystania z odliczenia VAT naliczonego. Takie postępowanie spowoduje jednak konieczność złożenia przez Parafię zaległych deklaracji VAT.

Podobnie uważa m.in. Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji z dnia 19 marca 2013 r. (IPPP2/443-35/13-2/KOM).

Wobec tego, Parafia powinna dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego, powstałego z tytułu wydatków poniesionych przed rejestracją do VAT, w deklaracjach VAT dotyczących okresów, w których w stosunku do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (lub w deklaracjach dotyczących jednego z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych) a nie w pierwszej deklaracji VAT składanej po rejestracji do VAT (tj. za październik 2019 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków związanych wyłącznie z działalnością sakralną Parafii (która nie jest działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT) jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową) jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia w części podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji do VAT, w odniesieniu do wydatków, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej z ww. kategorii (tj. wydatki częściowo związane z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT) jest prawidłowe,
• zastosowania przy odliczaniu podatku VAT dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest nieprawidłowe,
• możliwości przyjęcia danych szacunkowych za rok 2019, w przypadku gdy dane finansowe za rok 2018 byłyby niereprezentatywne jest prawidłowe,
• opodatkowania stawką 8% VAT sprzedaży biletów wstępu na kościelną wieżę (udostępnianie jej turystom) jest prawidłowe,
• okresu rozliczeniowego w jakim należy wykazać podatek do odliczenia jest prawidłowe.

Na wstępie Organ informuje, że dla spójności interpretacji w pierwszej kolejności załatwiono wniosek w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 7, a następnie nr 6.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę lub dokument celny, będący podstawą odliczenia lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy również zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W myśl art. 90 ust. 8 ustawy podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Na mocy art. 90 ust. 9 ustawy przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy)

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują określone sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z art. 88 ust. 4 ww. ustawy nie wynika, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Stwierdzić należy zatem, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku od zakupów dokonanych przed rejestracją, o ile zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach powołanej ustawy). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku naliczonego, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako podatnika VAT czynnego, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 jako podatnika VAT zwolnionego, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z art. 113 ust. 4 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Zgodnie natomiast z art. 113 ust. 5 cyt. ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że do dnia 1 października 2019 r. Parafia korzystała ze zwolnienia podmiotowego w VAT (art. 113 ust. 1 i 9 VAT). Od dnia 2 października 2019 r. Parafia utraciła prawo do zwolnienia podmiotowego i od tego dnia zarejestrowała się do VATu. Parafia jest w trakcie realizacji projektu, którego przedmiotem są prace konserwatorskie, restauratorskie oraz budowlane związane z renowacją Katedry w celu szerszego udostępnienia zabytku dla odwiedzających. Okres realizacji projektu określono na 2 kwietnia 2018 r. 31 grudnia 2019 r. Efekty projektu objętego zakresem wniosku po oddaniu do użytkowania są/będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i niepodlegających opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że Parafia posiada szczegółowe dane w zakresie kwalifikacji wydatków ponoszonych przez nią w zakresie wykonywania przedmiotowego projektu. Chodzi o wydatki ponoszone zarówno przed, jak i po dniu 2 października 2019 r. (data rejestracji Parafii do VAT). Parafia wydzieliła te wydatki w sposób, który pozwala je zaklasyfikować pod jedną z następujących kategorii:

• wydatki związane wyłącznie z działalnością sakralną Parafii (która nie jest działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT),
• wydatki związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową),
• wydatki, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej z ww. kategorii (tj. wydatki częściowo związane z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w związku z wykonywaniem projektu zarówno przed, jak i po dacie rejestracji.

Z uwagi na powołane powyżej regulacje prawne wskazać należy, że ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zatem podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

Warto również zaznaczyć, że w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-400/98 Trybunał stwierdził, że prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonaniem inwestycji nie jest uzależnione od dokonania wcześniejszej rejestracji dla celów podatku VAT. Potwierdzeniem takiej tezy mogą być także wyroki TSUE w sprawach C-268/83 oraz C-110/94, gdzie TSUE wskazał, że powstanie prawa do odliczenia nie zależy od formalnego uznania statusu podatnika przez organy podatkowe. Nabywane jest ono automatycznie, z chwilą uzyskania statusu podatnika, którym się staje w momencie pierwszych inwestycji związanych z przyszłą działalnością gospodarczą.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego, prowadzi do stwierdzenia, że po dokonaniu rejestracji dla celów podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu dotyczącego prac konserwatorskich, restauratorskich oraz budowlanych związanych z renowacją Katedry poniesionych zarówno przed dniem rejestracji, jak i po dniu rejestracji. Zaznaczyć jednak należy, że prawo to przysługuje jedynie w zakresie, w jakim inwestycja będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

W celu odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawca w pierwszej kolejności winien przypisać konkretne wydatki do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Natomiast w odniesieniu do tych zakupów, które wykorzystywane będą zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (czynności opodatkowane podatkiem VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu), a Wnioskodawca nie będzie w stanie ich powiązać z konkretnymi kategoriami działalności, zastosowanie znajdą przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Powołane przypisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają bowiem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Odnosząc się zatem do wydatków związanych z działalnością sakralną Parafii, która jak wskazał Wnioskodawca nie jest działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, należy stwierdzić, że ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych zarówno przed, jak i po dacie rejestracji.

W odniesieniu natomiast do wydatków związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową), należy stwierdzić, że w tym przypadku warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione. W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych zarówno przed, jak i po dacie rejestracji, związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą Parafii, która jest lub będzie opodatkowana podatkiem VAT (tj. kawiarnia, biletowany wstęp na wieżę widokową).

Natomiast w przypadku wydatków, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej z ww. kategorii (tj. wydatków częściowo związanych z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT), Wnioskodawcy przysługuje prawo wyłącznie do częściowego odliczenia podatku naliczonego od poniesionych zarówno przed jak i po dacie rejestracji, wydatków na realizację inwestycji, tj. w zakresie w jakim inwestycja będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 1, 2 i 3, jest prawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości czy Parafia w odniesieniu do wydatków, których nie można przyporządkować jednoznacznie do żadnej kategorii (tj. wydatków częściowo związanych z działalnością sakralną Parafii, a częściowo z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT), może przyjąć algorytm określany przy odliczaniu podatku VAT w postaci dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Jak wskazał Wnioskodawca w przedstawionym opisie stanu faktycznego, w celu odliczania podatku VAT od ponoszonych wydatków, których nie sposób przyporządkować bezpośrednio do żadnego z rodzajów prowadzonej przez Parafię działalności (opodatkowana VAT, zwolniona z VAT, nieopodatkowana VAT), Parafia będzie stosować następujący dwuetapowy algorytm:

1. najpierw obliczy proporcję z art. 86 ust. 2a i nast. VAT czyli w liczniku będzie roczny obrót z działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej), a w mianowniku roczny obrót z działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej) powiększony o obrót z działalności statutowej oraz wartość dotacji (ale tylko takiej kwoty dotacji, która jest przeznaczona na działalność statutową). Przy czym w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że działalność statutowa to działalność inna niż gospodarcza.
2. następnie do wyżej określonej kwoty podatku naliczonego, Parafia zastosuje rozliczenie proporcją z art. 90 ust. 1 i nast. tj. proporcję, w której w liczniku będzie roczny obrót z czynności, przy których przysługuje prawo do odliczenia VAT (tj. działalność opodatkowana VAT), a w mianowniku roczny obrót z czynności przy których przysługuje prawo do odliczenia VAT powiększony o roczny obrót z czynności, wobec których odliczenie nie przysługuje (czyli działalność opodatkowana VAT plus działalność zwolniona z VAT; nie uwzględnia się tu już działalności statutowej, czyli nieopodatkowanej VAT).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał, że efekty projektu objętego zakresem wniosku po oddaniu do użytkowania są/będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i niepodlegających opodatkowaniu.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować kwoty podatku naliczonego wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ich nabycie, na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem kwotę podatku naliczonego Wnioskodawca zobowiązany jest obliczyć zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej zwanym sposobem określenia proporcji.

Wybór sposobu, według którego dokonuje się tego proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Przepisy ustawowe wymagają jedynie aby odpowiadał on najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Będzie to spełnione, jeśli sposób ten:

• zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych VAT) oraz
• obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że zaproponowany przez Wnioskodawcę sposób określania proporcji odpowiada metodzie wskazanej w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy.

Wskazać należy, że przepis ten określa, że przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane: roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza.

W przypadku zatem, gdy przyjęta przez Wnioskodawcę metoda odpowiadająca metodzie wskazanej w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy, odpowiadać będzie specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć, w ten sposób, że zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, Wnioskodawca może zastosować ją celem proporcjonalnego obliczenia podatku naliczonego.

Jednocześnie należy wskazać, że z uwagi na fakt, że nabywane towary i usługi dotyczące realizowanego projektu nie będą służyły do wykonywania czynności zwolnionych od podatku, przepisy art. 90 ustawy nie znajdą zastosowania. Powołane przepisy art. 90 ustawy dotyczące zasad odliczania częściowego znajdują bowiem zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zwolnionych od podatku.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy wskazać należy, że Parafia nie może przyjąć przy odliczaniu podatku VAT związanego z realizacją ww. projektu dwuetapowego algorytmu opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku. Wnioskodawca będzie bowiem zobowiązany wyłącznie do zastosowania sposobu określenia proporcji wynikającego z art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4, jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości czy przy obliczaniu algorytmu na rok 2019, o którym mowa w pytaniu nr 4, Parafia może przyjąć dane finansowe szacunkowe za rok 2019, jeżeli uzna, że dane finansowe za rok 2018 byłyby niereprezentatywne.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 86 ust. 2d ustawy, podmiot będący podatnikiem podatku od towarów i usług realizujący działalność mieszaną, aby obliczyć kwotę podatku naliczonego do odliczenia, powinien ustalić sposób określenia proporcji przyjmując dane za poprzedni rok podatkowy.

Natomiast z powołanego art. art. 86 ust. 2e i ust. 2f ustawy wynika, że w przypadku gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zatem jeżeli Parafia uzna, że dane za rok 2018 byłyby niereprezentatywne, Parafia będzie uprawniona do ustalenia sposobu określenia proporcji wynikającego z art. 86 ust. 2a ustawy dla roku podatkowego 2019 na podstawie danych wyliczonych szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że nie ma przeciwwskazań, aby dokonać szacunkowego wyliczenia prewspółczynnika (tak jak proponuje Wnioskodawca) w oparciu o dane finansowe szacunkowe za rok 2019. Nie oznacza to jednak, że szacunkowe dane, do których odnosi się art. 86 ust. 2e i ust. 2f ustawy powinny zostać w ten sposób wyliczone. Oszacowanie to dokonywane jest bowiem przez podatnika (przedstawiającego swoją propozycję wyliczenia wstępnego wskaźnika) pod nadzorem naczelnika właściwego urzędu skarbowego i za jego akceptacją wyrażoną w formie protokołu. Organ podatkowy może bowiem zgodzić się propozycją podatnika, ale może też w inny sposób oszacować dane stanowiące podstawę do obliczenia prewspółczynnika.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 5 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy Parafia powinna dokonać odliczenia podatku VAT, w deklaracjach VAT dotyczących okresów, w których w stosunku do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (lub w deklaracjach dotyczących jednego z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych) a nie w pierwszej deklaracji VAT składanej po rejestracji do VAT (tj. za październik 2019 r.).

W odniesieniu do okresu rozliczeniowego, w którym Parafia powinna dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego, powstałego z tytułu wydatków poniesionych przed rejestracją do VAT, należy wskazać, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego od wydatków wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego co wprost wynika z art. 86 ust. 10 i 10b ustawy jest przy tym powstanie obowiązku podatkowego oraz otrzymanie faktury, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 86 ust. 11 ustawy).

Zatem w celu odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z opisanym we wniosku projektem konieczne jest złożenie deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy oraz Wnioskodawca jest w posiadaniu faktury VAT dokumentującej poniesiony wydatek, zgodnie z zasadami przewidzianymi prawem art. 86 ust. 10, ust. 10b i ust. 11 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że Wnioskodawca wybrał możliwość składania deklaracji za okresy miesięczne, co oznacza, że prawo do odliczenia VAT naliczonego powstaje w rozliczeniu za dany miesiąc, a Wnioskodawca może z tego prawa skorzystać jeżeli w odniesieniu do nabytych towarów i usług u sprzedawcy powstał obowiązek podatkowy oraz Wnioskodawca jest w posiadaniu faktury VAT, albo w rozliczeniach za jeden z dwóch kolejnych miesięcy, następujących po miesiącu, w którym prawo do odliczenia VAT powstało. Przy czym Wnioskodawca aby zrealizować ww. uprawnienie musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji tego uprawnienia.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 7 jest prawidłowe.

W złożonym wniosku, Wnioskodawca zwrócił się również o wyjaśnienie czy Parafia powinna opodatkować stawką 8% sprzedaż biletów wstępu na kościelną wieżę (udostępnianie jej turystom).

Podstawowa stawka podatku na mocy art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r., dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8% w brzmieniu stosowanym do 31 marca 2020 r. zawarto m.in. usługi:

• poz. 182 bez względu na symbol PKWiU Usługi kulturalne i rozrywkowe wyłącznie w zakresie wstępu:
• na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
• do obiektów kulturalnych;
• poz. 184 bez względu na symbol PKWiU Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury wyłącznie w zakresie wstępu;
• poz. 186 bez względu na symbol PKWiU Pozostałe usługi związane z rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż stawką podatku w wysokości 8% objęte zostały m.in. usługi związane z rekreacją oraz usługi w zakresie kultury, jednakże wyłącznie w zakresie wstępu.

Należy zauważyć, iż w przepisach ustawy nie definiuje się pojęcia wstęp. W konsekwencji należy sięgnąć do wykładni językowej, aby poznać jego znaczenie.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem tym należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś.

Zatem pod pojęciem wstępu w rozumieniu poz. 182, 184 i 186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to opłata startowa, jednorazowy bilet, czy karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej możliwość tańczenia, nabyciem biletu wstępu na imprezę sportową możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, nabyciem biletu wstępu na siłownię możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od stycznia 2020 r. Parafia zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w postaci udostępniania turystom wejścia na wieżę kościelną (wejście będzie biletowane, każdy turysta będzie musiał zakupić bilet wstępu). Turystom udostępnione będą schody prowadzące na szczyt wieży, taras widokowy oraz tablice, na których umieszczone zostaną informacje o Parafii oraz jej historii.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że usługi wstępu na wieżę kościelną, gdzie turystom udostępnione będą schody prowadzące na szczyt wieży, taras widokowy oraz tablice, na których umieszczone zostaną informacje o Parafii oraz jej historii, są usługami opodatkowanymi preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 184 załącznika nr 3 do ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 6 jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zauważyć jednak należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Zatem od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. stosuje się wyżej powołane przepisy ustawy i załącznik nr 3 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.

Ponadto powołaną wyżej ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług rozdział 1a dotyczący Wiążącej Informacji Stawkowej (art. 1 pkt 8 tej ustawy). Zgodnie z art. 18 pkt 2 tej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2019 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 7 lit. g oraz pkt 8 w zakresie art. 42c, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2020 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej