Temat interpretacji

Uznanie wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2020 r. (data wpływu 28 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 listopada 2020 r. (data wpływu 5 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT zbycia udziału w nieruchomości jest nieprawidłowe;
• zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy transakcji zbycia udziału w nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT zbycia udziału w nieruchomości oraz zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy transakcji zbycia udziału w nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 listopada 2020 r. (data wpływu 5 listopada 2020 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz przeformułowanie własnego stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 21 grudnia 2000 r. działając jako wspólnik spółki cywilnej, wraz z drugim wspólnikiem spółki cywilnej, Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną (ośrodek wypoczynkowy). Transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Nieruchomość jako środek trwały była amortyzowana. Spółka cywilna była czynnym podatnikiem VAT, osiągała przychody m.in. z tytułu usług krótkotrwałego zakwaterowania (w ww. nieruchomości). W dniu 13 maja 2011 r. na mocy aktu notarialnego, nieruchomość została przez Wnioskodawcę i wspólnika (wspólników spółki cywilnej) wycofana z majątku spółki do majątków wspólników. Następnie spółka została rozwiązana. W roku 2011 Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek. Ww. nieruchomość była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jednakże nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej). Wnioskodawca nie ponosił też nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia swojego udziału w ww. nieruchomości. Wnioskodawca zaznaczył równocześnie, że jest czynnym podatnikiem VAT.

Z kolei w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. W skład nieruchomości-ośrodek wypoczynkowy będącej przedmiotem sprzedaży-udziałów, wchodzą domki kampingowe, budynek kuchni wraz ze stołówką. Przedmiotowa nieruchomość stanowi jedną działkę zabudowaną (nr 1).
2. Ww. obiekty w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane są budynkami/budowlami.
3. W dniu 21 grudnia 2000 r. spółka cywilna zakupiła ww. nieruchomość-ośrodek wypoczynkowy aktem notarialnym i z tym dniem została oddana do użytkowania.
4. Od momentu oddania do użytkowania ww. nieruchomość-ośrodek wypoczynkowy do czasu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż dwa lata.
5. Spółka cywilna nabyła nieruchomość-ośrodek wypoczynkowy od Gminy na podstawie aktu notarialnego z dnia 21 grudnia 2000 r. Czynność ta nie została udokumentowana fakturą. W akcie notarialnym zakupu nieruchomości wskazano, że czynność zakupu nieruchomości jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie załącznika nr 6 poz. 6 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. (Dz. U. nr 109, poz. 1245).
6. Nieruchomość-ośrodek wypoczynkowy była wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem usługi noclegowe i żywienie zbiorowe.
7. Wycofanie nieruchomości-ośrodek wypoczynkowy z majątku spółki nastąpiło w dniu 13 maja 2011 r. do majątku osobistego wspólników, było czynnością zwolnioną od podatku od towarów i usług, zdarzenie to nie zostało udokumentowane fakturą.
8. W związku z nabyciem udziału w nieruchomości-ośrodek wypoczynkowy Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.
9. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość-ośrodek wypoczynkowy wykorzystywał w ramach prowadzonej na własny rachunek działalności gospodarczej, prowadząc działalność w zakresie turystyki a w szczególności usług noclegowych, zbiorowego żywienia dodatkowo organizując kolonie, obozy itp.
10. W roku 2011 po rozwiązaniu spółki cywilnej (akt notarialny z dnia 15 maja 2011 r.) Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności na własny rachunek. Ww. nieruchomość była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jednakże nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie ponosił nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość-ośrodek wypoczynkowy.
11. Budynki/budowle znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości będącej przedmiotem zbycia nigdy nie były udostępniane osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(dotyczące podatku od towarów i usług).

1. Czy w opisanym stanie faktycznym zbycie udziału w ww. nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. W przypadku gdyby zbycie udziału w ww. nieruchomości podlegało opodatkowaniu VAT czy będzie ono zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym zbycie udziału w nieruchomości nie ma miejsca w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W roku 2011 nieruchomość została wycofana ze spółki cywilnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Nieruchomość co prawda była wykorzystywana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jednakże nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Ad. 2 (stanowisko ostatecznie zaprezentowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym zbycie udziałów w nieruchomości nie ma miejsca w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie podlega podatkowi VAT. Jednakże gdyby jednak zbycie nieruchomości podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, to od dnia pierwszego zasiedlenia nieruchomości minęły już dwa lata, w efekcie zbycie nieruchomości korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. l pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT zbycia udziału w nieruchomości jest nieprawidłowe;
• zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy transakcji zbycia udziału w nieruchomości jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (udziału we współwłasności nieruchomości) zarówno niezabudowanej jak i zabudowanej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 21 grudnia 2000 r. działając jako wspólnik spółki cywilnej, wraz z drugim wspólnikiem spółki cywilnej, Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną (ośrodek wypoczynkowy). Transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Nieruchomość jako środek trwały była amortyzowana. Spółka cywilna była czynnym podatnikiem VAT, osiągała przychody m.in. z tytułu usług krótkotrwałego zakwaterowania (w ww. nieruchomości). W dniu 13 maja 2011 r. na mocy aktu notarialnego, nieruchomość została przez Wnioskodawcę i wspólnika (wspólników spółki cywilnej) wycofana z majątku spółki do majątków wspólników. Następnie spółka została rozwiązana. W roku 2011 Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek. Ww. nieruchomość była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jednakże nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej). Wnioskodawca nie ponosił też nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia swojego udziału w ww. nieruchomości. Wnioskodawca zaznaczył równocześnie, że jestem czynnym podatnikiem VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1 ma wątpliwości dotyczące kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji zbycia udziału w nieruchomości.

Jak Wnioskodawca oświadczył w roku 2011 rozpoczął on prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek oraz nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży była przez niego wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że jestem czynnym podatnikiem VAT.

Zatem biorąc powyższe informacje pod uwagę należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w nieruchomości zabudowanej ośrodkiem wypoczynkowym, wykorzystywanej w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca z tytułu tej czynności będzie działał jako podatnik podatku VAT. Sam fakt nieujęcia przedmiotowej nieruchomości w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji środków trwałych nie powoduje, że sprzedaż tej nieruchomości nastąpi jako majątek prywatny. Istotny jest fakt wykorzystywania nieruchomości w prowadzonej na własny rachunek działalności gospodarczej.

W niniejszej sytuacji nie mamy do czynienia ze sprzedażą majątku osobistego, lecz majątku wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie turystyki, a w szczególności usług noclegowych, zbiorowego żywienia, dodatkowo organizując kolonie, obozy itp. Zatem sprzedaż udziału w nieruchomości zabudowanej odbędzie się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zatem mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w nieruchomości, o której mowa we wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja dotyczy towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, odpowiadając na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym zbycie udziału w ww. nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 2 ma wątpliwości dotyczące kwestii zwolnienia od podatku VAT transakcji zbycia udziału w ww. nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy.

Wnioskodawca uważa, że zbycie nieruchomości korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. l pkt 10 ustawy.

W celu rozwiania powyższych wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy podkreślić, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wskazał Wnioskodawca w skład nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży, wchodzą domki kampingowe, budynek kuchni wraz ze stołówką. Przedmiotowa nieruchomość stanowi jedną działkę zabudowaną (nr 1). Ww. obiekty w rozumieniu ustawy Prawo budowlane są budynkami/budowlami. W dniu 21 grudnia 2000 r. spółka cywilna zakupiła ww. nieruchomość-ośrodek wypoczynkowy i z tym dniem została oddana do użytkowania. Następnie w dniu 13 maja 2011 r. nieruchomość została przez Wnioskodawcę i wspólnika (wspólników spółki cywilnej) wycofana z majątku spółki do majątków wspólników. W roku 2011 Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek. Wnioskodawca nie ponosił też nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe informacje w kontekście pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku kuchni wraz ze stołówką oraz domków kampingowych z uwagi na wykorzystywanie ich w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i od tego momentu do chwili dostawy minęło więcej niż 2 lata. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca nie ponosił on nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia przedmiotowej nieruchomości do chwili jej dostawy, upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a ponadto nie były ponoszone także wydatki na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, to w odniesieniu do transakcji sprzedaży udziału w ww. nieruchomości zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy dostawa gruntu, na którym ww. obiekty będące przedmiotem dostawy są posadowione, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Zauważyć w tym miejscu należy, że skoro do dostawy nieruchomości będzie miało zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to nie jest wymagana dalsza analiza zwolnienia tej dostawy na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Podsumowując, zbycie udziału w ww. nieruchomości będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego oraz przedstawionego stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do zadanych we wniosku pytań. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela nieruchomości (wspólnika spółki cywilnej), który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej