Opodatkowanie sprzedaży Nieruchomości, która jest przedmiotem dzierżawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży Nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 lipca 2022 r. (wpływ 21 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej jako wspólnik spółki cywilnej (nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej). Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

17 października 2010 roku zmarł ojciec Wnioskodawcy, a w skład spadku wchodziło między innymi 1/2 udziału we współwłasności nieruchomości w (...) przy pl. (...), 1/2 udziału we współwłasności nieruchomości w (...) przy ul. (...), 7/16 udziału we współwłasności nieruchomości w (...) przy ul. (...) (ta ostatnia dalej zwana także Nieruchomością).

11 kwietnia 2017 roku powiatowy inspektor nadzoru budowlanego w powiecie (...) wydał decyzję nakaz rozbiórki nieużytkowanego budynku mieszkalnego na Nieruchomości: „Nakazuję pełniącym rolę zarządcy współwłaścicielom, p. M. B., p. R. S. rozbiórkę nieużytkowanego budynku mieszkalnego na działce nr ewid. (...) obr (...) przy ul. (...) w (...). Wyznaczam termin przystąpienia do robót rozbiórkowych i porządkowych: 6 tygodni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna, oraz termin ich zakończenia - 30 lipca 2017 r. Roboty prowadzić na podstawie projektu budowlanego rozbiórki z 24 lutego 2017 r. mgr inż. arch. M. B., pod kierownictwem osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane. (...) Podczas oględzin przeprowadzonych w dniu 24 stycznia 2017 r. ustalono, że Budynek mieszkalny z częścią gospodarczą, nie jest użytkowany. Od strony ulicy stwierdzono liczne spękania ścian zewnętrznych, co zagraża zawaleniem. Zamontowane na pęknięciach ścian szkiełka kontrole są również spękane, co świadczy o rozchodzeniu się budynku. Połacie dachowe ugięte, zawilgocone ściany, budynek całkowicie wyeksploatowany. Usytuowany jest bezpośrednio przy drugim budynku (na sąsiedniej działce nienależącej do żadnego z ówczesnych współwłaścicieli Nieruchomości), który jest zamieszkały. P. S. i wyjaśnia, że PINB wydał decyzję nr (...) z dnia (...) 2009 r. nakazującą opróżnienie tego budynku, ze względu na istniejące zagrożenie zawaleniem. (...) Zgodnie z art. 67 Prawa budowlanego jeżeli nie użytkowany lub niewykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu (...). Ze względu na istniejące zagrożenie zawaleniem, pilne jest wydanie nakazu rozbiórki, dlatego ww. wymieniona decyzja bez oczekiwania na spadkowe orzeczenia sądu skierowana została na współwłaścicieli zarządzających budynkiem”.

Wniosek o wydanie pozwolenia na rozbiórkę złożyli współwłaściciele, którzy występowali w sprawie rozbiórki jako zarządcy, ponieważ w tamtym czasie nie były zakończone wszystkie postępowania spadkowe.

Rozbiórka zakończyła się w 2017 roku. Po rozbiórce Wnioskodawca ogrodził działkę ogrodzeniem systemowym kupionym w markecie budowlanym.

28 września 2017 roku Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy Nieruchomości z Gminą (...) na cele parkingowe (publiczny, darmowy parking). Dzierżawca zobowiązał się do utwardzenia Nieruchomości, z czego się wywiązał. Dzierżawa rozpoczęła się 1 października 2017 roku i jest kontynuowana na podstawie kilku kolejnych umów dzierżawy do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Przychody Wnioskodawcy z dzierżawy we wszystkich latach podatkowych były opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osób fizycznych. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

18 lutego 2022 roku Wnioskodawca zawarł w formie aktu notarialnego umowę o działy spadków i podział majątku wspólnego oraz umowę zniesienia współwłasności, na mocy której między innymi stał się wyłącznym właścicielem Nieruchomości (w (...) przy ul. (...)) i przestał posiadać udziały we współwłasności dwóch innych wyżej wymienionych nieruchomości. W wyniku umowy zniesienia współwłasności wartość majątku Wnioskodawcy nie zwiększyła się w stosunku do wartości jego udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nastąpiło nieodpłatnie (bez spłat i dopłat). Umowy o działy spadków i podział majątku wspólnego nie dotyczyły nieruchomości w (...) przy ul. (...). W akcie notarialnym opisano sposób nabycia Nieruchomości następująco: „Udziały po 7/16 (siedem szesnastych) części we współwłasności ww. nieruchomości Pani M. B. i Pan R. P.  nabyli na podstawie spadkobrania tj. udziały we współwłasności nieruchomości w 1918 roku nabyli S. S. w 1/2 części i W. S. w 1/2 części, a następnie na podstawie dziedziczenia ustawowego udział 3/8 części we współwłasności nieruchomości nabył po zmarłym 16 stycznia roku 1945 W. S. - brat S. S. - co stwierdza złożony w aktach KW (księgi wieczystej) odpis prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w (...) z dnia 19 lutego roku 2019 - Sygn. akt (…) o stwierdzenie nabycia spadku po W. S. i J. S., a następnie w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłym w dniu 21 marca roku 1984 S. S. spadek nabyli w częściach równych – B. S., H. S. i K. S. - co stwierdza złożony w aktach KW (księgi wieczystej) wypis prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w (...) z dnia 20 grudnia roku 1989 w sprawie Sygn. akt (…) o stwierdzenie nabycia spadku po S. S., a następnie w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłej dnia 23 lutego roku 1994 H. S. spadek nabyli w częściach równych K. S. i B. S. co stwierdza złożony w aktach KW (księgi wieczystej) wypis prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w (...) z dnia 1 grudnia roku 1995, Sygn. akt (…) w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku po H. S., a następnie w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłym dnia 17 października roku 2010 K. S. spadek nabył w całości syn R. S., co stwierdza złożony w aktach KW (księgi wieczystej) wypis Aktu Poświadczenia Dziedziczenia wydany dnia 3 listopada roku 2010 przez A. K.-K. Notariusza w (…), za numerem Repertorium (…), a następnie w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłej 3 kwietnia roku 2014 B. S. spadek nabyły w częściach równych córki, tj. U. S. i M. B. co stwierdza złożony w aktach KW (księgi wieczystej) wypis Aktu Poświadczenia Dziedziczenia wydany dnia 16 stycznia roku 2015 przez W. M. Notariusza w (...), za numerem Repertorium (…); a następnie w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłej dnia 01 stycznia 2017 roku U. S. spadek nabyła w całości siostra M. B. co stwierdza złożony a aktach KW (księgi wieczystej( wypis Aktu Poświadczenia Dziedziczenia wydany dnia 26 stycznia roku 2017 przez B. K. Notariusza w (...), za numerem Repertorium (…)”.

Nieruchomość jest ogrodzona, teren jest utwardzony i wykorzystywany jako parking. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka jest przeznaczona pod zabudowę. Wnioskodawca w całym okresie posiadania Nieruchomości lub udziałów we współwłasności Nieruchomości ani inni współcześni mu współwłaściciele nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Nieruchomości ani o wydanie decyzji pozwolenie na budowę. Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiło bez jakichkolwiek starań Wnioskodawcy ani współczesnych mu współwłaścicieli. Wnioskodawca nigdzie nie ogłaszał zamiaru sprzedaży Nieruchomości. Do Wnioskodawcy sam zgłosił się potencjalny nabywca zainteresowany nabyciem Nieruchomości. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca do tej pory nie sprzedał żadnej nieruchomości.

Wnioskodawca nie ma żadnych innych nieruchomości, które zamierza sprzedać.

Nieruchomość nie była wykorzystywana. Była zabudowana nieużytkowanym budynkiem mieszkalnym w fatalnym stanie technicznym.

Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań marketingowych.

W odczuciu Wnioskodawcy nie poczynił on żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości przedmiotowej Nieruchomości. Po rozbiórce budynku mieszkalnego w wykonaniu nakazu rozbiórki. Wnioskodawca ogrodził działkę ogrodzeniem systemowym kupionym w markecie budowlanym. Dzierżawca (a nie Wnioskodawca) utwardził nieruchomość, ponieważ używa jej jako publiczny, darmowy parking.

Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży. Wnioskodawca nie zamierza udzielić kupującemu jakichkolwiek pełnomocnictw.

Wnioskodawca sprzedaje jedną nieruchomość, nie będzie jej dzielił na mniejsze, w związku z tym sprzedaż jest jednorazowa, okazjonalna, a nawet przypadkowa, gdyż potencjalny nabywca sam zgłosił się do Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy odpłatne zbycie Nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kluczową kwestią dla oceny charakteru działań Wnioskodawcy pod kątem możliwości uznania go za podatnika podatku od towarów i usług, jest zbadanie ogółu okoliczności danej transakcji w celu stwierdzenia, czy angażuje środki podobne do tych wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w danym zakresie. Nie podlega bowiem opodatkowaniu taka dostawa towarów (w tym nieruchomości), która stanowi przejaw zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, nawet gdyby była dokonywana przez podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Analizując zachowanie Wnioskodawcy należy zauważyć, że zachowanie Wnioskodawcy odbiega od zachowań właściwych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca nabył Nieruchomość w spadku po ojcu, a potem porządkując kwestie własności z bliską krewną znieśli współwłasność kilku nieruchomości w wyniku czego, Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem Nieruchomości, której sprzedaży dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Rozbiórka starego budynku mieszkalnego była wymuszona jego złym stanem technicznym i nastąpiła po doręczeniu nakazu rozbiórki. Ogrodzenie nieruchomości panelami z marketu budowlanego nie jest charakterystyczne dla producentów, handlowców ani usługodawców. Poza tym wszystkie te działania nastąpiły wiele lat przed planowaną sprzedażą Nieruchomości. Nie mają z nią także związku przyczynowego.

Wnioskodawca nie inwestował na Nieruchomości, w szczególności nie dokonał uzbrojenia w przyłącza do sieci wodnej, kanalizacyjnej, elektrycznej ani innych, nie dokonał podziału Nieruchomości, nie występował z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę, nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, zaś uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiło bez żadnych starań ze strony Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych, pozostając w tym zakresie stroną całkowicie bierną.

Nawet gdyby uznać, że zawarcie umowy dzierżawy na cele społecznie użyteczne (publiczny, darmowy parking) jest prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, to sprzedaż Nieruchomości może skorzystać ze zwolnienia od podatku z art. 43 ust. 1 pkt 2: „Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. Tym samym sprzedaż Nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Tym samym każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Wskazał Pan, że 17 października 2010 roku zmarł Pana ojciec, a w skład spadku wchodziło między innymi 1/2 udziału we współwłasności nieruchomości w (...) przy pl. (...), 1/2 udziału we współwłasności nieruchomości w (...) przy ul. (...), 7/16 udziału we współwłasności nieruchomości w (...) przy ul. (...).

11 kwietnia 2017 roku powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wydał decyzję nakaz rozbiórki nieużytkowanego budynku mieszkalnego na działce w (...) przy ul. (…). Rozbiórka zakończyła się w 2017 roku. Po rozbiórce ogrodził Pan działkę ogrodzeniem systemowym kupionym w markecie budowlanym.

28 września 2017 roku zawarł Pan umowę dzierżawy Nieruchomości z Gminą (...) na cele parkingowe (publiczny, darmowego parking). Dzierżawca zobowiązał się do utwardzenia Nieruchomości, z czego się wywiązał. Dzierżawa rozpoczęła się 1 października 2017 roku i jest kontynuowana na podstawie kilku kolejnych umów dzierżawy do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

18 lutego 2022 roku zawarł Pan w formie aktu notarialnego umowę o działy spadków i podział majątku wspólnego oraz umowę zniesienia współwłasności, na mocy której między innymi stał się wyłącznym właścicielem Nieruchomości (w (...) przy ul. (...)) i przestał posiadać udziały we współwłasności dwóch innych wyżej wymienionych nieruchomości. Zamierza Pan zawrzeć umowę sprzedaży ww. Nieruchomości.

Nieruchomość jest ogrodzona, teren jest utwardzony i wykorzystywany jako parking. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka jest przeznaczona pod zabudowę. W całym okresie posiadania Nieruchomości lub udziałów we współwłasności Nieruchomości nie występował Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Nieruchomości ani o wydanie decyzji pozwolenie na budowę. Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiło bez jakichkolwiek dokonanych przez Pana starań. Nigdzie nie ogłaszał Pan zamiaru sprzedaży Nieruchomości. Sam zgłosił się do Pana się potencjalny nabywca zainteresowany nabyciem Nieruchomości. Do tej pory nie sprzedał Pan żadnej nieruchomości i nie ma Pan żadnych innych nieruchomości, które zamierza sprzedać. Nie prowadził Pan żadnych działań marketingowych. Nie zawarł Pan i nie zamierza zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży. Nie zamierza Pan również udzielić kupującemu jakichkolwiek pełnomocnictw. Sprzedaje Pan jedną nieruchomość, nie będzie Pan jej dzielił na mniejsze, w związku z tym sprzedaż jest jednorazowa, okazjonalna, a nawet przypadkowa, gdyż potencjalny nabywca sam zgłosił się do Pana.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT, jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości spełnia Pan przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):

Z powołanego przepisu wynika, że dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Wobec tego, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. A zatem wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Czyli w przypadku sprzedaży Nieruchomości nie będzie Pan zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Wydzierżawienie przez Pana przedmiotowej Nieruchomości spowodowało, że utraciła ona charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych Nieruchomości powoduje, że jest ona wykorzystywana w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Wobec powyższego, sprzedaż przez Pana przedmiotowej Nieruchomości będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Pan będzie działał jako podatnik zdefiniowany w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji dostawa Nieruchomości w całości będzie podlegać po Pana stronie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się ponadto do Pana stanowiska, w którym wskazał Pan, że „Nawet gdyby uznać, że zawarcie umowy dzierżawy na cele społecznie użyteczne (publiczny, darmowy parking) jest prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, to sprzedaż Nieruchomości może skorzystać ze zwolnienia od podatku z art. 43 ust. 1 pkt 2 (…)”, należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Aby zastosować zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, muszą być spełnione łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

‒towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowanie do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wskazał Pan, że nabycie nieruchomości nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (spadkobranie i nieodpłatne zniesienie współwłasności). Zatem nie mógł Pan nabyć prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Ponadto nieruchomość była przedmiotem dzierżawy na rzecz Gminy (...), która to czynność nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W takiej sytuacji należy stwierdzić, że dostawa Nieruchomości nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

Zatem art. 43 ust. 1 pkt 2 nie będzie miał zastosowania do transakcji sprzedaży Nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja stanowi ocenę Pana stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym Pana pytaniem i stanowiskiem. Pozostałe kwestie, które nie zostały objęte zakresem wniosku, nie były przedmiotem interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).