Temat interpretacji
Brak obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla sprzedawanych konstrukcji aluminiowych.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla sprzedawanych konstrukcji aluminiowych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla sprzedawanych konstrukcji aluminiowych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Przedmiotem działalności firmy Sp. z o.o. jest sprzedaż aluminiowych konstrukcji dachu ogrodów zimowych PKWiU 25.11.23.0, sprzedaż samych profili aluminiowych PKWiU 24.42.22.0 oraz sporadycznie wykonanie usługi budowlanej PKWiU 43.32.10.0.
Aluminiowa konstrukcja dachu składa się z wielu elementów: profili aluminiowych, uszczelek, kształtowników stalowych, rur PCV i in. drobnych elementów (łączników, końcówek, obejm itp.). Każdy ogród zimowy składa się z różnej ilości tych elementów jednak zdecydowaną większość stanowią elementy aluminiowe. W niewielkiej ilości wykorzystywane są profile stalowe PKWiU 24.10.71.0, 24.20.34.0, 24.10.62.0 i in.
Towar handlowy wykazany na fakturze sprzedaży to:
- aluminiowa konstrukcja dachu lub
- profile aluminiowe i akcesoria.
Firma nie wykazuje pojedynczych elementów na fakturach sprzedaży. Konstrukcja aluminiowa jest kompletna i spełni swoją funkcję tylko i wyłącznie jako całość.
Wartość brutto konstrukcji aluminiowej najczęściej przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy firma słusznie uznała, że sprzedawane konstrukcje aluminiowe nie podlegają pod mechanizm podzielonej płatności ?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z załącznikiem nr 15 do ustawy o VAT poz. 57 mechanizm podzielonej płatności stosuje się do konstrukcji wyłącznie ze stali o symbolu PKWiU 25.11.23.0.
Konstrukcje aluminiowe o tym samym numerze PKWiU 25.11.23.0, które są przedmiotem sprzedaży w firmie zawierają niewielką ilość elementów stalowych więc nie podlegają pod mechanizm podzielonej płatności.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 102), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).
Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().
Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), która wprowadziła z dniem 1 lipca 2018 r. m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).
Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) wprowadza z dniem 1 listopada 2019 r. zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie mechanizmu podzielonej płatności.
Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.
Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.
Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).
W myśl art. 108a ust. 2 ustawy zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:
- zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
- zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
- sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
- sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
- wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
- otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.
Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy faktura powinna zawierać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.
Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:
- stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
- jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Załącznik nr 15 do ustawy stanowiący Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację mechanizm podzielonej płatności.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją mechanizm podzielonej płatności będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:
- będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
- będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
- czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Przedmiotem działalności firmy Sp. z o.o. jest sprzedaż aluminiowych konstrukcji dachu ogrodów zimowych PKWiU 25.11.23.0, sprzedaż samych profili aluminiowych PKWiU 24.42.22.0 oraz sporadycznie wykonanie usługi budowlanej PKWiU 43.32.10.0.
Aluminiowa konstrukcja dachu składa się z wielu elementów: profili aluminiowych, uszczelek, kształtowników stalowych, rur PCV i in. drobnych elementów (łączników, końcówek, obejm itp.). Każdy ogród zimowy składa się z różnej ilości tych elementów jednak zdecydowaną większość stanowią elementy aluminiowe. W niewielkiej ilości wykorzystywane są profile stalowe PKWiU 24.10.71.0, 24.20.34.0, 24.10.62.0 i in.
Towar handlowy wykazany na fakturze sprzedaży to:
- aluminiowa konstrukcja dachu lub
- profile aluminiowe i akcesoria.
Firma nie wykazuje pojedynczych elementów na fakturach sprzedaży. Konstrukcja aluminiowa jest kompletna i spełni swoją funkcję tylko i wyłącznie jako całość.
Wartość brutto konstrukcji aluminiowej najczęściej przekracza kwotę 15.000,00 zł brutto.
Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla sprzedawanych konstrukcji aluminiowych.
W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.
Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży m.in. aluminiowych konstrukcji ogrodów zimowych, które są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 25.11.23.0.
Natomiast pod poz. nr 57 załącznika nr 15 do ustawy VAT (wykaz towarów i usług w stosunku do których zastosowanie ma obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności) wymieniony został symbol PKWiU ex 25.11.23.0 Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium wyłącznie ze stali.
Z okoliczności analizowanej sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę są konstrukcje wykonane z aluminium, nie ze stali, które zgodnie ze wskazaniami Wnioskodawcy są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 25.11.23.0.
Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex - rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.
Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług).
W związku z tym stwierdzić należy, że poz. nr 57 załącznika nr 15 do ustawy VAT dotyczy obowiązkowego stosowania mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do pozostałych konstrukcje i ich części; płyt, prętów, kątowników, kształtowników wykonanych wyłącznie ze stali o symbolu PKWiU 25.11.23.0.
W związku z powyższym, skoro przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę są towary, które nie są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, to w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania mechanizm podzielonej płatności, a zatem w odniesieniu do tych dostaw nie powinien umieszczać na wystawianych fakturach sformułowania mechanizm podzielonej płatności.
Zatem odnosząc się do przedmiotu zapytania Wnioskodawcy należy wskazać, że skoro Wnioskodawca sprzedaje towary takie jak konstrukcje aluminiowe o symbolu PKWiU 25.11.23.0, to wskazać należy, że sprzedaż ta nie jest objęta obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Wskazać w tym miejscu należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej