Temat interpretacji

w zakresie zastosowania stawki 8% dla świadczonych przez Wnioskodawcę czynności polegających na demontażu nagrobka do pogrzebu, montażu nagrobka po pogrzebie oraz wykonaniu napisu, sklasyfikowanych w PKWiU 96.03

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 30 marca 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.) i w dniu 17 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 8% dla świadczonych przez Wnioskodawcę czynności polegających na demontażu nagrobka do pogrzebu, montażu nagrobka po pogrzebie oraz wykonaniu napisu, sklasyfikowanych w PKWiU 96.03 jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2020 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 30 marca 2020 r. i 17 kwietnia, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 8% dla świadczonych przez Wnioskodawcę czynności polegających na demontażu nagrobka do pogrzebu, montażu nagrobka po pogrzebie oraz wykonaniu napisu, sklasyfikowanych w PKWiU 96.03.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 marca 2020 r. (data wpływu 16 kwietnia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 marca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.36.2020.1.KO oraz pismem z dnia 17 kwietnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod nazwą Zakład . Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności prowadzi produkcję, sprzedaż nagrobków oraz ich montaż. Zajmuje się także posługą związaną z pochówkiem tj. przed pochówkiem demontażem całego nagrobka, zdejmowaniem płyty wierzchniej, a po pogrzebie ponownym montażem nagrobka, przykrywanie grobu płytą oraz wykonaniem liternictwa nagrobkowego.

Wnioskodawca na ww. usługi stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Pismem z 30 marca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod nazwą Zakład . Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności prowadzi sprzedaż i montaż oraz ich ewentualny demontaż do pogrzebu. W ramach prowadzonej działalności nie wykonuje czynności związanych z pochówkiem oraz nie zarządza cmentarzem.

Pismem, które wpłynęło 17 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

1. Przedmiotem umów (zleceń) zawieranych przez Wnioskodawcę z klientami jest rozebranie istniejącego nagrobka do pogrzebu, wykonanie liternictwa oraz montaż tego samego nagrobka po pogrzebie.
2. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje czynności związanych z pochówkiem zmarłych oraz nie zarządza cmentarzem.
3. Wszystkie czynności wymienione we wniosku tj. demontaż nagrobka do pogrzebu, wykonanie liter oraz montaż tegoż nagrobka po pogrzebie wykonywane są w ramach pochówku, ponieważ bez rozebrania istniejącego nagrobka nie jest możliwe pochowanie zmarłej osoby w tym miejscu. Rozebranie nagrobka wiąże się z jego ponownym montażem w tym samym miejscu oraz z koniecznością wykonania kolejnego napisu dla osoby zmarłej. Obecnie większość pochowku jest tzw. głębinowych, to znaczy w jednym miejscu pochowanych jest więcej niż jedna osoba. Dlatego istniejący nagrobek trzeba rozebrać, aby pochować kolejną zmarłą osobę.
4. PKWiU 96.03.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zastosować obniżoną stawkę podatku VAT 8% na demontaż nagrobka do pogrzebu, montaż nagrobka po pogrzebie oraz wykonanie napisu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Według Wnioskodawcy zasadne jest zastosowanie obniżonej stawki VAT na demontaż nagrobka do pogrzebu, montaż nagrobka po pogrzebie oraz na wykonanie napisu, gdyż jest to ściśle związane z usługą pochówku mieszcząca się w PKWiU 96.03.

Pismem z 30 marca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis własnego stanowiska następująco.

Według Wnioskodawcy zasadne jest zastosowanie obniżonej stawki VAT 8% na demontaż istniejącego nagrobka do pogrzebu, ponowny montaż po pogrzebie oraz na wykonanie napisu (dla drugiej czy kolejnej osoby).

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy pomników już istniejących na cmentarzu, bez ich demontażu pochowek byłby niemożliwy.

Świadczenie ww. czynności będzie miało miejsce po 31 marca 2020 r.

Do tej pory Wnioskodawca stosuje na ww. usługę stawkę podatku VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 ustawy o VAT z zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy). Stosowanie stawki w wysokości 23% ma zatem charakter reguły ogólnej. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem umów (zleceń) zawieranych przez Wnioskodawcę z klientami jest rozebranie istniejącego nagrobka do pogrzebu, wykonanie liternictwa oraz montaż tego samego nagrobka po pogrzebie. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje czynności związanych z pochówkiem zmarłych oraz nie zarządza cmentarzem. Wnioskodawca wskazał dla czynności demontażu nagrobka do pogrzebu, montażu nagrobka po pogrzebie oraz wykonania napisu symbol PKWiU 96.03

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 8% dla świadczonych przez Wnioskodawcę czynności sklasyfikowanych w PKWiU 96.03.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz zadane przez Wnioskodawcę w tym kontekście pytanie wskazać należy, że aby rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy ustalić, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią świadczenie złożone, tj. usługę kompleksową czy też szereg niezależnych od siebie usług.

Odnosząc się do problematyki świadczenia złożonego, należy wskazać, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, jak wynika z art. 1 ust 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Z utrwalonego orzecznictwa TSUE wynika niemniej, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jedna transakcja występuje w szczególności wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Jest tak również w sytuacji, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego usługodawcy.

Powyższe potwierdza TSUE m.in. w orzeczeniu wydanym w sprawie C-349/96 (Card Protection Plan Ltd), w którym, odnosząc się do art. 2(1) VI Dyrektywy, uznał, że z przepisu tego wynika, po pierwsze, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne, po drugie zaś, że świadczenie składające się z jednolitej usługi (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno być w sztuczny sposób dzielone, gdyż to mogłoby spowodować naruszenie całego systemu opodatkowania. Ponadto, Trybunał podkreślił, że: świadczenie jednolitej usługi ma miejsce w szczególności w przypadkach, gdy jeden lub więcej elementów może być uznany za tworzący świadczenie (usługę) główne podczas, gdy jeden lub więcej elementów mogą być uznane za świadczenia (usługi) dodatkowe, do których stosuje się te same konsekwencje podatkowe, jak w przypadku świadczenia (usługi) głównego. Usługa musi być uznana za dodatkową w stosunku do usługi głównej, jeżeli nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, ale środek lepszego wykorzystania dostarczonej usługi głównej.

Jednym z istotniejszych orzeczeń przytaczanych przez szereg komentatorów, jak i sam TSUE w późniejszych orzeczeniach, jest sprawa z 27 października 2005 r. C-41/04 (Levob Verzekeringen). W wyroku tym TSUE zawarł kilka cennych uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. By określić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy wg TSUE w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29) (pkt 20 orzeczenia Levob).

W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku TSUE należy przyjąć, że nie ma charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

Jak już wcześniej wskazano, zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

W celu ustalenia, czy opisane we wniosku usługi stanową kilka niezależnych usług, czy jedną usługę kompleksową należy w pierwszej kolejności zauważyć, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług w grupowaniu 96.03 mieszczą się Usługi pogrzebowe i pokrewne.

W poz. 62 Załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymieniono sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 96.03 Usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia usługa pogrzebowa. Jak wynika z wyjaśnień do PKWiU, stanowiące rozszerzenie powyższej klasy 96.03:

1. grupowanie 96.03.11.0 Usługi cmentarzy i usługi związane z przeprowadzeniem kremacji obejmuje:
   • usługi zarządzania i utrzymywania cmentarzy,
   • usługi związane z opieką i pielęgnacją grobów i miejsc pochówku,
   • usługi związane z przeprowadzaniem kremacji,
   • usługi w zakresie liternictwa nagrobkowego wykonywane przez obsługę cmentarza,
   • usługi dzierżawy lub sprzedaży grobów;
2. grupowanie 96.03.12.0 Usługi pogrzebowe obejmuje:
   • usługi związane z przygotowaniem ceremonii pogrzebowych lub kremacyjnych,
   • usługi związane z przeprowadzeniem pochówku lub ekshumacji,
   • usługi balsamowania zwłok,
   • usługi instytucji pogrzebowych,
   • przewóz zwłok związany z ceremonią pogrzebową,
   • usługi pogrzebowe dla zwierząt domowych.
   
   
   
   

Grupowanie to nie obejmuje: usług religijnych związanych z uroczystościami pogrzebowymi, sklasyfikowanych w grupowaniu 94.91.10.0.

Jak wynika ze Słownika języka polskiego pochówek oznacza chowanie (grzebanie) zmarłego. Najczęstszą formą pochówku współcześnie jest grzebanie ciała zmarłego w ziemi w trumnie oraz kremacja zwłok. Nazwa pochówek związana jest zatem z miejscem w odróżnieniu od pogrzebu, z którym związany jest obyczaj, obrzęd.

Pod poz. 62 załącznika nr 3 do ustawy, wymieniono sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 96.03 usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną.

Mając na uwadze dokonaną wyżej analizę, trzeba podkreślić, że usługą pogrzebową jest zespół czynności wykonywanych w ramach jednego zlecenia, związanych z ceremonią pogrzebową (tj. z momentem pochówku), czyli m.in.: przygotowanie zwłok do pochówku, dostarczanie trumny, transport zwłok na miejsce pochówku, pochowanie zwłok, jak również z załatwianiem formalności związanych z pogrzebem. Natomiast samo wykonanie np. nagrobka i tablic nagrobnych (wykonanie napisu), w miejscu pochowania osoby zmarłej lub renowacja nagrobka odbywa się dopiero po jakimś czasie po pogrzebie. Zatem nie istnieje związek wykonania tego nagrobka z samą ceremonią pogrzebową, tj. z pochówkiem.

Należy wskazać, że wskazane przez Wnioskodawcę czynności demontaż nagrobka do pogrzebu, montaż nagrobka po pogrzebie oraz na wykonanie napisu, stanowią cel sam w sobie, a tym samym stanowią odrębne niezależne świadczenie od obsługi ceremonii pogrzebowej. Zatem ww. usług nie można uznać za usługę kompleksową z usługą pogrzebową. Tym bardziej, że Wnioskodawca nie wykonuje czynności związanych z pochówkiem zmarłych oraz nie zarządza cmentarzem.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę czynności, w żadnym z przypadków nie można uznać za kompleksową usługę pogrzebową, bowiem stanowią one odrębne od czynności pochówku usługi. Nie jest zatem prawidłowe traktowanie przez Wnioskodawcę tych czynności jako usługi kompleksowej i stosowanie do niej preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy w powiązaniu z poz. 62 załącznika nr 3 do ustawy. Zatem świadczone przez Wnioskodawcę czynności podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej