Temat interpretacji

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na realizację zadania, a także prawo do zwrotu różnicy podatku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na realizację zadania pn. , a także prawa do zwrotu różnicy podatku, zgodnie z art. 87 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na realizację zadania pn. , a także prawa do zwrotu różnicy podatku, zgodnie z art. 87 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (NIP: ; dalej jako: Wnioskodawca lub Gmina) realizuje zadnie inwestycyjne polegające na dobudowie kanalizacji sanitarnej w miejscowości . Na zadanie został złożony wniosek o dofinasowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Projekt podlega ocenie instytucji wdrażającej tj. Województwa . Inwestycja rozpoczęła się w 2019 roku, a zakończy w 2020 roku.

Charakterystyka zadania [pn.] .

Przedmiotem inwestycji jest dobudowa sieci kanalizacji sanitarnej . Dobudowana kanalizacja będzie włączona do istniejącego systemu kanalizacji w .

W ramach inwestycji zostaną wykonane:

• sieć kanalizacyjna grawitacyjna - roboty ziemne;
• sieć kanalizacyjna grawitacyjna - roboty montażowe;
• sieć kanalizacyjna tłoczona - roboty ziemne;
• sieć kanalizacyjna tłoczona - roboty montażowe.

Dobudowana kanalizacja włączona będzie do istniejącego systemu gminnej kanalizacji sanitarnej w . Sieć kanalizacji sanitarnej będzie pracowała w układzie grawitacyjnym. Trasę sieci dostosowano do istniejącej zabudowy, uzbrojenia terenu podziemnego oraz naziemnego. Projekt jest realizowany na terenie Gminy.

Gmina uznawała podatek od towarów i usług (VAT) za koszt niekwalifikowany. Realizując projekt Gmina ponosi koszty zawierające podatek od towarów i usług.

Gmina jest płatnikiem podatku od towarów i usług, jest zarejestrowana w rejestrze płatników podatku od towarów i usług, składa deklaracje VAT-7.

Operacja przyczyni się do wybudowania infrastruktury kanalizacyjnej na terenie Gminy. Zadanie rozpoczęło się w 2019 r., a zakończy się w 2020 r. Faktury będą wystawione na Gminę. Faktury zostaną przedstawione do refundacji w 2020 r.

Korzystanie z infrastruktury kanalizacyjnej jest odpłatne (opłata za ścieki) oraz realizowany projekt służy czynnościom opodatkowanym. Z wybudowanej kanalizacji będą korzystać tylko mieszkańcy , którzy dokonają podłączenia się do sieci kanalizacyjnej. Podłączeni mieszkańcy podpiszą umowy z Gminą na odbiór ścieków i zgodnie z taryfą opłat i odczytem licznika zostaną obciążeni kosztami odprowadzania ścieków. Mieszkańcy otrzymają fakturę VAT z naliczonymi kosztami za ścieki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wyżej wymienionego zadania, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Gmina uważa, iż przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ustawy o VAT, w związku z realizacją wyżej opisanego zadania, gdyż poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (opłata za ścieki).
2. Gmina uważa, iż przysługuje jej prawo do zwrotu różnicy podatku, zgodnie z art. 87 [ustawy o] podatku VAT, w sytuacji kiedy zadania będą służyć czynnościom opodatkowanym, a Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Uzasadnienie

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki (art. 86, art. 87 ustawy o podatku VAT), tzn. odliczenia tego czynu dokonuje zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami podatkowymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku Wnioskodawcy warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, gdyż towary i usługi nabywane w ramach realizacji zadań są związane z czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem. Zatem Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją. Tym samym Gminie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Z wybudowanej kanalizacji będą korzystać tylko mieszkańcy , którzy dokonają podłączenia się do sieci kanalizacyjnej. Podłączeni mieszkańcy podpiszą umowy z Gminą na odbiór ścieków i zgodnie z taryfą opłat i odczytem licznika zostaną obciążani kosztami odprowadzania ścieków. Mieszkańcy otrzymają fakturę VAT z naliczonymi kosztami za ścieki.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług, zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi. Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, ale w wyniku realizacji budowy kanalizacji Gmina osiągnie efekty, które będą związane z czynnościami opodatkowanymi.

Wnioskodawcy przysługuje zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT, dokumentujących nabycie towarów i usług, dokonane w ramach zadania [pn.] . W związku z powyższym należało orzec jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.; dalej jako: ustawa lub ustawa o VAT). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń wymienione zostało w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Z kolei, jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanych przepisów ustawy wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższe przepisy wskazują, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym tylko zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 2019 r., poz. 506, ze zm.; dalej jako: ustawa o samorządzie gminnym), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Gmina będzie realizowała inwestycję w zakresie dobudowy kanalizacji w miejscowościach . Dobudowana kanalizacja włączona będzie do istniejącego systemu kanalizacji gminnej. Na realizacje zadania Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie w ramach programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Faktury będą wystawiane na Gminę. Z kanalizacji korzystać będą mieszkańcy , którzy podpiszą z Gminą umowę na odbiór ścieków. Realizowany projekt służy czynnościom opodatkowanym. Mieszkańcy będą otrzymywali faktury VAT z naliczonymi kosztami za odprowadzanie ścieków.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia prawa Gminy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na realizację wskazanego zadania, a także do zwrotu różnicy podatku, zgodnie z art. 87 ustawy.

Mając na uwadze przywołane przepisy ustawy należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa). Wyjątkiem jest sytuacja, gdy faktura dokumentująca zapłatę jest fakturą potwierdzającą uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność.

Uznanie danego świadczenia za odpłatne wymaga istnienia stosunku prawnego pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, w okolicznościach, gdy w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bowiem bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Wskazać przy tym należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane po kosztach ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako transakcji odpłatnej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

W niniejszej sprawie czynności jakie Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz mieszkańców będą wynikały z zawartych z Gminą umów na odbiór ścieków. Mieszkańcy będą otrzymywali faktury VAT z naliczonymi kosztami za ścieki (obliczonymi zgodnie z taryfą opłat, na podstawie odczytu z licznika). Tym samym zapłata przez mieszkańców za faktury VAT będzie pozostawała w bezpośrednim związku z usługami świadczonymi przez Gminę na rzecz tych mieszkańców. Należy bowiem zauważyć, że Wnioskodawca zawierając umowy z mieszkańcami wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym, w związku z otrzymaniem wynagrodzenia (odpowiadającego kosztom odprowadzenia ścieków), po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy. W związku z powyższym, gdy na podstawie umowy z jednej strony nastąpi zapłata wynagrodzenia przez mieszkańców za odprowadzenie ścieków, a z drugiej strony Gmina zrealizuje swoje zobowiązania wynikające z posiadania systemu kanalizacji, nastąpi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi bowiem art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (). Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Rozważając możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z wydatków związanych z realizacją przedmiotowej dobudowy kanalizacji, należy wskazać, iż w świetle art. 86 ustawy o VAT, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi realizację tego prawa jest związek dokonanych zakupów z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Bowiem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tzw. odliczenie podatku na gruncie ustawy o VAT, powstaje jako konsekwencja dokonania przez podatnika określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego opodatkowanej działalności gospodarczej. Tym samym w przypadku, gdy nabywane towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnik nie uzyska uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego.

Na gruncie niniejszej sprawy oznacza to, że Wnioskodawca może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, płacąc podatek należny. Skoro bowiem dobudowa kanalizacji, realizowana przez Gminę, będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych (zgodnie z umowami Wnioskodawca otrzyma od mieszkańców wynagrodzenie za świadczone usługi, odpowiadające kosztom odprowadzenia ścieków), to w tej sytuacji zostanie wygenerowany podatek należny. W konsekwencji spełniona zostanie podstawowa pozytywna przesłanka, warunkująca prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jaką jest związek nabywanych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W niniejszej sprawie Gmina będzie wykonywała czynności na podstawie umów zawartych z mieszkańcami. Będą to zatem czynności w sferze aktywności cywilnoprawnej, w związku z którymi Gmina będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca stwierdził, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Powyższe oznacza, że nie zaistnieje przesłanka negatywna, wskazana w art. 88 ust. 4 ustawy, wyłączająca ze stosowania prawa do odliczenia podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Reasumując należy stwierdzić, że Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z realizowaną dobudową kanalizacji. Z kolei w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Gmina będzie miała prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, stosownie do uregulowań zawartych w art. 87 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo - stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej