Temat interpretacji
Brak uznania działki za teren niezabudowany inny niż tereny budowlane i brak możliwości skorzystania z regulacji art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy oraz opodatkowanie sprzedaży tej działki.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:
- prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży niezabudowanej działki gruntu nr 1 oraz
- nieprawidłowe w części dotyczącej uznania ww. działki za teren niezabudowany inny niż tereny budowlane i możliwości skorzystania z regulacji art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania działki nr 1 jako teren niezabudowany inny niż tereny budowlane i możliwości skorzystania z regulacji art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy oraz opodatkowania sprzedaży tej działki. Uzupełniliście go Państwo pismami z 6 września 2022 r. (data wpływu 6 września 2022 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 20 października 2022 r. (data wpływu 20 października 2022 r.) i pismem z 20 października 2022 r. (data wpływu 8 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowane i doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
Gmina planuje sprzedaż w formie przetargu ustnego nieograniczonego działkę stanowiącą własność Gminy (…). Działka nr ewid. 1 o powierzchni 0,1294 ha gruntu klasy RVI położona w obrębie geodezyjnym (…) w Gminie (…).
Dla działki brak jest Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Wydana jest decyzja o warunkach zabudowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego.
Obecnie działka użytkowana jest rolniczo.
Działka została zakupiona przez Gminę w 2010 r. jako działka rolna z wydaną decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego – budowy budynku użyteczności publicznej z pomieszczeniami biblioteki i świetlicy. Numer ewidencyjny działki 2 obręb (…).
Następnie w 2022 r. działka uległa podziałowi na działki mniejsze. Podstawowa działka nr ewid. 2 obręb (…) miała powierzchnię 1,23 ha, zakupiona od osoby prywatnej.
Obecnie została podzielona na 8 działek.
Wniosek dotyczy jednej z nich nr ewidencyjny 1 o powierzchni 0,1294 ha.
Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
Działka przeznaczona do sprzedaży w momencie sprzedaży dalej będzie niezabudowana.
Dotychczas działka była użytkowana rolniczo bez zawarcia jakiejkolwiek umowy – jako odłóg.
Gmina zamierza sprzedać opisaną działkę po uzyskaniu opinii Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Zwracacie się Państwo z prośbą o wyjaśnienie czy działka powinna podlegać jakiejkolwiek stawce VAT czy powinna być zwolniona.
Państwa zdaniem, powinien być doliczony podatek VAT w wysokości 23%, jednakże zapis art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług nie do końca jasno formułuje czy do opisanej działki Gmina zobowiązana jest podatek VAT doliczyć.
Pytanie (ostatecznie sformułowane i doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
1)Czy w związku z opisaną sytuacją Gmina zobowiązana jest doliczyć podatek VAT do ceny netto sprzedawanej działki?
2)Czy działkę rolną z wydaną decyzją o warunkach zabudowy można potraktować jako tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane i dokonać zwolnienia od podatku?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane i doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
Ad 1
Państwa zdaniem, powinien być doliczony podatek VAT w wysokości 23%, jednakże zapis art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług nie do końca jasno formułuje czy do opisanej działki Gmina zobowiązana jest podatek VAT doliczyć.
Ad 2
W związku z faktem, że działka dotychczas użytkowna jest rolniczo lecz wydana została decyzja o warunkach zabudowy ustalająca warunki zabudowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego Gmina chciałaby skorzystać z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Kryterium podziału stanowi zatem charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jako właściciel zamierzacie Państwo sprzedać niezabudowaną działkę nr 1 o powierzchni 0,1294 ha, położoną w obrębie geodezyjnym (…) w Gminie (…). Działka została wydzielona z działki nr 2 zakupionej przez Gminę w 2010 r. od osoby prywatnej jako działka rolna z wydaną decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego – budowy budynku użyteczności publicznej z pomieszczeniami biblioteki i świetlicy.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii uznania działki rolnej z wydaną decyzją o warunkach zabudowy nr 1 jako teren niezabudowany inny niż tereny budowlane i możliwości skorzystania z regulacji art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy oraz kwestii opodatkowania sprzedaży tej działki.
Aby odnieść się do Państwa wątpliwości, zaznaczyć na wstępie należy, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem. Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Kwestię zwolnienia dostawy niezabudowanych gruntów reguluje natomiast przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
Opodatkowane są zatem te dostawy terenów niezabudowanych, które mają za przedmiot tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane, są zwolnione od podatku VAT.
Jak stanowi natomiast art. 4 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.):
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Są nimi miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, natomiast w przypadku jego braku – decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.
Odnosząc więc Państwa wątpliwości do dokonanej analizy przepisów prawa, wskazać należy że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie niezabudowanych gruntów wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Zatem z ww. zwolnienia od podatku VAT korzystać będą dostawy gruntów o charakterze wyłącznie rolnym, leśnym, itp.
Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów niezabudowanych jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym, o tym, że dany teren jest terenem budowlanym, jak już wyżej wskazano, przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.
Zgodnie z przedstawionym przez Państwa opisem sprawy, dla działki nr 1 brak jest Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, jednak wydana jest decyzja o warunkach zabudowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Tym samym, w momencie sprzedaży działka nr 1 stanowić będzie teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy.
W konsekwencji, sprzedaż ww. działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Jeżeli przy zbyciu nieruchomości niezabudowanej wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zatem, dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, działka była użytkowana rolniczo bez zawarcia jakiejkolwiek umowy – jako odłóg. W takiej sytuacji uznać należy, że działka nr 1 nie była wykorzystywana do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj. nie służyła wyłącznie działalności zwolnionej od podatku VAT.
Z powyższego wynika więc, że w opisanym przypadku nie jest spełniony jeden z warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zatem stwierdzić należy, że dla planowanej przez Państwa transakcji sprzedaży działki nr 1 nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art.43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT.
Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2, mówiącego o możliwości skorzystania z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, uznano za nieprawidłowe.
Natomiast oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, z uwagi na fakt, że zgodnie z Państwa twierdzeniem, w przypadku przedmiotowej sprzedaży doliczony powinien być podatek VAT, uznano je za prawidłowe.
Zaznaczyć jednakże należy, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług (w przedmiotowej sprawie dla dostawy niezabudowanej działki gruntu) od 1 kwietnia 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT. Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy, podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług.
Zatem, Organ nie może zająć stanowiska co do wysokości stawki podatku VAT.
Dodatkowe informacje
Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosicie Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego oraz zastosujecie się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzki Sąd Administracyjny (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).