ewidencji sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej realizowanej do innych niż Polska państw członkows... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 15.04.2020, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.137.2020.2.JG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

ewidencji sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej realizowanej do innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 25 marca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.137.2020.1.JG (doręczone Stronie w dniu 18 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe - w zakresie ewidencji sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej realizowanej do innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej oraz prawa do ewidencjonowania tej sprzedaży poprzez wystawienie faktur, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy.

nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej realizowanej do Polski oraz krajów spoza UE.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencji sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jedynie poprzez wystawianie faktur, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 25 marca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.137.2020.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od dnia 1 sierpnia 1990 r. i zarejestrowaną w CEIDG. Zajmuje się produkcją i sprzedażą owiewek samochodowych z tworzyw sztucznych oraz impregnatów. Wnioskodawca innych działalności nie prowadzi i nie posiada innych źródeł przychodów. Księgi rachunkowe prowadzone są na mocy przepisów ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT UE od 2004 r. Firma prowadzi sklep internetowy i sprzedaż wysyłkową dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych zarówno na terenie Polski jak i poza granicami kraju. Sprzedaż jest ewidencjonowana podwójnie poprzez wystawianie faktur do paragonów, stosując się do art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2018 r. poz. 2519) § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g). Wystawianie paragonów dokonywane jest poprzez drukarki fiskalne, następnie paragony załączane są do wystawianych na ich podstawie faktur. Przy wystawianiu faktur program dokonuje zgodnie z algorytmem anulacji faktur w programie i ewidencjonuje podatek VAT w rejestrach sprzedaży (faktur). Jednocześnie sprzedaż ewidencjonowana jest w module fiskalnym drukarek fiskalnych, która nie jest ujmowana w rejestrach VAT. Dotyczy to oczywiście sprzedaży detalicznej na rzecz osób fizycznych poza granicami kraju niebędących podatnikami podatku VAT. W związku z powyższym odbywa się niejako podwójna ewidencja VAT, która w świetle planowanych zmian w ewidencji VAT staje się problematyczna i uciążliwa.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że dokonuje wysyłki towarów z terytorium kraju na rzecz nabywców indywidualnych (osób fizycznych) z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej jak również nabywców indywidualnych państw spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca otrzymuje zapłatę za wysłaną dostawę towarów za pośrednictwem platform płatniczych; następnie środki zgromadzone przekazywane zostają na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Zapłaty dokonywane są również bezpośrednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności dotyczy i na czyją rzecz została dokonana (w ewidencji widnieje imię i nazwisko kupującego, jego adres, numer zamówienia).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy aby uniknąć podwójnej ewidencji sprzedaży Wnioskodawca może ewidencjonować sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności, jedynie poprzez wystawienie faktur stosując się do art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ewidencja detalicznej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności, poprzez ujmowanie jej w rejestrach sprzedaży VAT, przy zastosowaniu opodatkowania VAT w stawce 23% z pominięciem dodatkowego ewidencjonowania w module drukarki fiskalnej spełnia wymogi ewidencji podatku VAT. Ewidencja sprzedaży na podstawie faktur jest dużo bardziej szczegółowa niż ewidencja w module fiskalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie ewidencji sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej realizowanej do innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej oraz prawa do ewidencjonowania tej sprzedaży poprzez wystawienie faktur, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy, a także nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej realizowanej do Polski oraz krajów spoza UE.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Na postawie art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie w myśl art. 2 pkt 2 ustawy rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1().

Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy, podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanych wyżej rozporządzeniach przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Jak stanowi § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

W poz. 36 załącznika do Rozporządzenia za zwolnioną z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wskazano dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Co do zasady w znaczeniu potocznym sprzedaż wysyłkowa stanowi formę sprzedaży detalicznej, gdzie kupujący dokonuje transakcji poprzez złożenie zamówienia np. drogą pocztową, telefonicznie lub poprzez Internet, po czym wybrany towar dostarczany jest za pośrednictwem poczty lub firmy kurierskiej do nabywcy.

Posiłkowo można wskazać, że uregulowania prawne dotyczące się m.in. sprzedaży w systemie wysyłkowym zawiera ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2019 r. poz. 134 ze zm.), która reguluje zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy umowa zawarta na odległość oznacza umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Cechami charakterystycznymi umowy zawieranej na odległość jest :

brak jednoczesnej fizycznej obecności stron, tj. przedsiębiorcy i konsumenta,

zawarcie umowy z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość (np. poprzez Internet).

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że w przypadku dostawy towarów w systemie wysyłkowym korzystającej ze zwolnienia w obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej istotnym jest, by:

zostało złożone zamówienie i zawarta umowa sprzedaży z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość (np. telefonicznie lub poprzez Internet) bez fizycznej obecności stron transakcji,

towar został przemieszczony od dostawcy do klienta lub do wskazanego przez niego miejsca pocztą lub przesyłką kurierską, co oznacza, że nie może on zostać wydany klientowi w sklepie stacjonarnym z chwilą zawarcia umowy kupna-sprzedaży.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1-2 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczy podmiotu.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.

W ww. § 4 rozporządzenia zawarto katalog dostaw i świadczenia usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo - przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienione w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki. W ramach prowadzonej działalności podatnik dokonuje różnych czynności. Dlatego też w prowadzonej działalności może zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a w pozostałym zakresie będzie korzystał ze zwolnienia z tego obowiązku.

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania, w sytuacjach, gdy sprzedaż która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od dnia 1 sierpnia 1990 r. i zarejestrowaną w CEIDG. Zajmuje się produkcją i sprzedażą owiewek samochodowych z tworzyw sztucznych oraz impregnatów. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT UE od 2004 r. Firma prowadzi sklep internetowy i sprzedaż wysyłkową dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych zarówno na terenie Polski jak i poza granicami kraju. Sprzedaż jest ewidencjonowana podwójnie poprzez wystawianie faktur do paragonów, stosując się do art. 106b ust. 2 ustawy o podatku VAT oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g). Wystawianie paragonów dokonywane jest poprzez drukarki fiskalne, następnie paragony załączane są do wystawianych na ich podstawie faktur. Przy wystawianiu faktur program dokonuje zgodnie z algorytmem anulacji faktur w programie i ewidencjonuje podatek VAT w rejestrach sprzedaży(faktur). Jednocześnie sprzedaż ewidencjonowana jest w module fiskalnym drukarek fiskalnych, które nie jest ujmowana w rejestrach VAT. Dotyczy to oczywiście sprzedaży detalicznej na rzecz osób fizycznych poza granicami kraju niebędących podatnikami podatku VAT. W związku z powyższym odbywa się niejako podwójna ewidencja VAT. Wnioskodawca dokonuje wysyłki towarów z terytorium kraju na rzecz nabywców indywidualnych (osób fizycznych) z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej jak również nabywców indywidualnych państw spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca otrzymuję zapłatę za wysłaną dostawę towarów za pośrednictwem platform płatniczych; następnie środki zgromadzone przekazywane zostają na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Zapłaty dokonywane są również bezpośrednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności dotyczy i na czyją rzecz została dokonana (w ewidencji widnieje imię i nazwisko kupującego, jego adres, numer zamówienia).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w przypadku gdy sprzedaż ta dokumentowana jest fakturami.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, w rozumieniu art. 23 ustawy VAT, którą to sprzedaż Wnioskodawca w każdym przypadku potwierdza fakturą, nie powstanie obowiązek ewidencjonowania jej przy zastosowaniu kasy rejestrującej wynikający z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Mając na względzie przywołane regulacje oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona fakturą, zatem obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wynikający z § 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w tym szczególnym przypadku nie ma zastosowania. Skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej niemający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona. Zatem sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium kraju na rzecz nabywców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Przepisy dotyczące obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z założenia dotyczą sprzedaży, która nie jest objęta żadną ewidencją. Natomiast w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej nie mający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz nabywców (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej obowiązany jest udokumentować tą sprzedaż poprzez wystawienie faktury, przy czym sprzedaż ta nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych realizowanej do krajów spoza UE należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, że sprzedaż na rzecz klientów z krajów spoza UE nie będzie spełniać definicji sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Dostawa towarów wprawdzie odbywa się z terytorium kraju, jednak nie jest dokonywana do innego państwa członkowskiego, lecz poza obszar Unii Europejskiej.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca wskazał, że dokonuje sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej również do krajów spoza Unii Europejskiej. Przedmiotem dostawy są towary wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g) rozporządzenia (owiewki samochodowe z tworzyw sztucznych oraz impregnaty). Wnioskodawca otrzymuje zapłatę za sprzedaż wysyłanych towarów za pośrednictwem platform płatniczych, następnie środki zgromadzone przekazywane zostają na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Zapłaty dokonywane są również bezpośrednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności dotyczy i na czyją rzecz została dokonana (w ewidencji widnieje imię i nazwisko kupującego, jego adres, numer zamówienia).

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 i § 3 rozporządzenia przysługuje w sytuacji, gdy podatnik dokonuje dostawy towarów innych niż wymienione w § 4 rozporządzenia. W analizowanej sprawie Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że przedmiotem dostawy są towary wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g rozporządzenia. Obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wynikający z § 4 rozporządzenia nie ma zastosowania jedynie w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Jak wyżej wskazano sprzedaż na rzecz klientów z krajów spoza UE nie będzie spełniać definicji sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Zatem z uwagi na ww. przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej realizowanej do krajów spoza Unii Europejskiej na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 36 oraz na podstawie § 3 załącznika do rozporządzenia, gdyż jak z wniosku wynika dokonuje dostawy towarów (owiewek samochodowych z tworzyw sztucznych oraz impregnatów) ujętych w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g rozporządzenia.

Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca prowadzi sklep internetowy i sprzedaż wysyłkową owiewek samochodowych z tworzyw sztucznych oraz impregnatów dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych również na terenie Polski. Wnioskodawca wystawiania paragonów dokonuje poprzez drukarkę fiskalne, następnie paragony załączane są do wystawianych na ich podstawie faktur. Przy wystawianiu faktur program dokonuje zgodnie z algorytmem anulacji faktur w programie i ewidencjonuje podatek VAT w rejestrach sprzedaży (faktur). Jednocześnie sprzedaż ewidencjonowana jest w module fiskalnym drukarek fiskalnych, które nie jest ujmowana w rejestrach VAT. W związku z powyższym odbywa się niejako podwójna ewidencja VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że Wnioskodawca nie ma obowiązku każdorazowo wystawiać faktury VAT dokumentującej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Zainteresowany ma obowiązek wystawić taki dokument jedynie na żądanie nabywcy towaru zgodnie z powołanym art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy. Nie jest jednak nieprawidłowym ewidencjonowanie każdej dokonanej sprzedaży poprzez wystawienie faktury.

Odnosząc się do powyższego zaznaczyć należy, że aby podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży wysyłkowej na terenie kraju przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 36 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

dostawa towaru nastąpi w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi),

dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),

z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres),

przedmiotem dostawy nie są towary wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z ww. warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz przytoczone przepisy tut. Organ wskazuje, że w analizowanej sprawie nie są spełnione łącznie wszystkie warunki umożliwiające zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży wysyłkowej na terenie Polski owiewek samochodowych z tworzyw sztucznych oraz impregnatów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 36 załącznika do rozporządzenia. Bowiem Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży były towary wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g rozporządzenia (owiewki samochodowe z tworzyw sztucznych oraz impregnaty).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej realizowanej do innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej oraz prawa do ewidencjonowania tej sprzedaży poprzez wystawienie faktur należało uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej realizowanej do Polski oraz do krajów spoza UE za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego () w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie