Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2020 r. (data wpływu 18 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatkiem VAT. W 2013 roku Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi. Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia VAT obejmują wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r. poz. 713) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Gmina realizuje inwestycję o nazwie Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym w (). Projekt jest dofinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020. Nr projektu (). Inwestycja dotyczy modernizacji parku zieleni.

Niniejszy projekt obejmuje:

1. Modernizację parku zieleni położonego w mieście () przy zbiegu ulic () i () w zakresie budowy ciągów pieszych z elementami małej architektury oraz zielenią. Dodatkowo wybudowane zostanie oświetlenie parkowe przy chodnikach oraz zainstalowany zostanie monitoring wizyjny.
2. Zagospodarowanie terenu przestrzeni publicznej wzdłuż ulicy () i () w () w południowo-wschodniej części Starego Miasta w obrębie średniowiecznych murów miejskich. Na terenie objętym projektem planuje się kompleksowe przekształcenie przestrzeni publicznych obejmujące zmiany funkcjonalne związane z ograniczeniem ruchu samochodowego, przebudowę nawierzchni, zagospodarowanie elementami małej architektury i zagospodarowanie przestrzeni zielenią, rozbiórkę istniejącej instalacji oświetleniowej, budowę nowych instalacji oświetleniowych przestrzeni publicznych, budowę sieci i przyłączy kanalizacji deszczowej.

W ramach zadania przewidziane są również wydatki na promocję projektu oraz nadzór inwestorski w projekcie. Realizacja projektu należy do zadań własnych Gminy, gdyż zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. 2020.713), zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 12 ustawy Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego oraz zieleni gminnej i zadrzewień.

Po zakończeniu realizacji zadania nie wystąpią żadne czynności opodatkowane związane z infrastrukturą wybudowaną w ramach projektu. Gmina będzie utrzymywać obiekty w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina przy ponoszeniu wydatków na realizację projektu Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym które jest zadaniem własnym gminy może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanym stanie rzeczy zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, klasyfikującym ponoszone wydatki związane z realizacją projektu, jako zadania własne gminy i nie przynoszące teraz oraz w przyszłości dochodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Gmina nie ma prawa do skorzystania z prawa do odliczenia podatku zgodnie z ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Gmina nie ma możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT (zgodnie z art. 86 ust 1 tej ustawy) z tytułu dokonywanych zakupów usług, ponieważ nie ma możliwości powiązania ich z wykonywanymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

W szczególności zadania własne obejmują sprawy: gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego oraz zieleni gminnej i zadrzewień (art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 12 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina - zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, realizuje inwestycję o nazwie Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym w (). Projekt jest dofinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020. Inwestycja dotyczy modernizacji parku zieleni. Projekt obejmuje modernizację parku zieleni położonego w mieście () przy zbiegu ulic () i () w zakresie budowy ciągów pieszych z elementami małej architektury oraz zielenią. Dodatkowo wybudowane zostanie oświetlenie parkowe przy chodnikach oraz zainstalowany zostanie monitoring wizyjny oraz zagospodarowanie terenu przestrzeni publicznej wzdłuż ulicy () i () w () w południowo-wschodniej części Starego Miasta w obrębie średniowiecznych murów miejskich. Na terenie objętym projektem planuje się kompleksowe przekształcenie przestrzeni publicznych obejmujące zmiany funkcjonalne związane z ograniczeniem ruchu samochodowego, przebudowę nawierzchni, zagospodarowanie elementami małej architektury i zagospodarowanie przestrzeni zielenią, rozbiórkę istniejącej instalacji oświetleniowej, budowę nowych instalacji oświetleniowych przestrzeni publicznych, budowę sieci i przyłączy kanalizacji deszczowej. W ramach zadania przewidziane są również wydatki na promocję projektu oraz nadzór inwestorski w projekcie. Realizacja projektu należy do zadań własnych Gminy. Po zakończeniu realizacji zadania nie wystąpią żadne czynności opodatkowane związane z infrastrukturą wybudowaną w ramach projektu.

Wątpliwości Gminy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W niniejszej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn. Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym w ramach zadań własnych nałożonych ustawą o samorządzie gminnym. Zatem w analizowanym przypadku Gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Ponadto, jak wskazano po zakończeniu realizacji zadania nie wystąpią żadne czynności opodatkowane związane z infrastrukturą wybudowaną w ramach projektu. Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie zostaną spełnione.

W związku z powyższym, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Modernizacja przestrzeni publicznej w obszarze rewitalizowanym.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej