Celem doprecyzowana opisu stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca wskazuje, że w stosunku do nieruchomości wymienionych w punktach 1 i 2 udział Wnioskodawcy w prawie ich własności wynosi 3/4 części, a nie 100%, jak wynika w treści zapisów zawartych w księgach wieczystych prowadzonych dla tych nieruchomości. Okoliczność ta wynika z faktu, iż spadkobiercami po zmarłym C są A oraz D po 1/2 części, a spadkobiercy nie dokonali działu spadku. Treść księgi wpisów w księgach wieczystych prowadzonych dla ww. nieruchomości, w tym zakresie jest zatem niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym.

Pytanie

Czy w ustalonych okolicznościach faktycznych sprawy istanieją podstawy do uznania, że planowana transakcja sprzedaży nieruchomości objęta jest zwolnieniem przedmiotowym określonym przez przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny w Państwa ocenie istnieją podstawy do uznania, że planowana transakcja sprzedaży nieruchomości objęta jest zwolnieniem przedmiotowym określonym przez przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z dnia 14 kwietnia 2021 r., Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm., dalej „ustawa o VAT”). Przepis ten przewiduje, że zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pierwsze zasiedlenie to, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wobec powyższego, Państwa zdaniem, w opisanym powyżej stanie faktycznym zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości, wymienionych w punktach 1) i 2) oraz udziału w prawie własności nieruchomości szczegółowo opisanej w punkcie 3) nie będzie podlegało opodatkowaniem od towarów i usług. Transakcja taka objęta jest bowiem zwolnieniem przedmiotowym przewidzianym przez przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, wobec możliwości zastosowania odmiennej interpretacji, wynikającej ze skomplikowanego stanu faktycznego sprawy, wnosimy o wydanie wiążącej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego we wskazanym powyżej zakresie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy przez:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Stosowanie do art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Ponadto, zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy przez:

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, zarówno grunt, jak i budynek czy budowla spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Odnosząc się do kwestii sposobu opodatkowania gruntów zabudowanych należy wskazać, że dla sprzedaży nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się z podatku:

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z takiej preferencji korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane :

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z budynkiem/budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak jest podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Wątpliwości przedstawione we wniosku dotyczą ustalenia czy sprzedaż przez Państwa Spółkę opisanych we wniosku nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Państwa Spółka jest w posiadaniu:

1)lokalu użytkowego położonego w (…), składającego się z siedmiu pomieszczeń, dwóch korytarzy i siedmiu pomieszczeń gospodarczych o powierzchni użytkowej 237,09 m² wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i jego urządzeniach oraz gruntu, na którym budynek ten został posadowiony. Nieruchomość, został kupiona przez ówczesnych wspólników spółki cywilnej (…) (tj. C oraz B) na podstawie umowy użytkowania wieczystego i sprzedaży lokalu zawartej w dniu 9 maja 1996 r. A nabyła udział w prawie własności ww. lokalu w roku 2008 w drodze dziedziczenia po zmarłym wspólniku spółki cywilnej (…) - C. Sprzedaż lokalu użytkowego wskazanego w punkcie 1 nastąpi bez wyposażenia, obejmującego urządzenia, które mogłyby być odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (jako rzeczy ruchome), ale obejmować będzie urządzenia stanowiące składniki nierozerwalnie związane z nieruchomością (kocioł grzewczy wpisany do ewidencji w dniu 31 października 2014 r.). W okresie 2 lat przed sprzedażą Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie lokalu użytkowego stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tego lokalu.

2)nieruchomości zabudowanej tarasem położonej w (…), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem (…) o powierzchni 68 m². Nieruchomość, została nabyta przez wspólników spółki cywilnej spółki cywilnej (…) (tj. C, A oraz B) na podstawie umowy sprzedaży z dnia 6 października 2004 r. Następnie w roku 2008, w drodze dziedziczenia po zmarłym wspólniku C, A nabyła przysługujący spadkodawcy udział w prawie własności ww. nieruchomości. Taras znajdujący się na działce nr (…) jest częścią składową budynku, w którym znajduje się lokal wskazany w punkcie 1, jednakże dla nieruchomości, na której się znajduje prowadzona jest odrębna księga wieczysta. Wnioskodawca w okresie ostatnich 2 lat przed sprzedażą nie ponosił wydatków na ulepszenie tarasu znajdujący się na działce nr (…).

3)udziału w wysokości 6/10 w prawie własności nieruchomości obejmującej działkę gruntu numer (…) ha, zbudowaną pawilonem handlowo-gospodarczym, położonej w (…). Udział w prawie własności nieruchomości został nabyty przez wspólników spółki cywilnej pod nazwą (…) A, B przy ulicy (…) na podstawie umowy przeniesienia prawa własności nieruchomości w trybie art. 231 par. 2 k.c., ustanowienia służebności oraz ustanowienia hipoteki z dnia 5 września 2014 r. Pawilon handlowo-gastronomiczny znajdujący się na działce nr (…) stanowi budynek w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Wnioskodawca w okresie ostatnich 2 lat przed sprzedażą nie ponosił wydatków na ulepszenie pawilonu handlowo-gospodarczego. Wskazany w pkt 3) udział wynoszący 6/10 części dotyczy tylko pawilonu handlowo-gospodarczego.

Począwszy od dnia 28 lutego 2017 r. wspólnicy spółki cywilnej (…), w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, oddali ww. nieruchomości w najem i uzyskują z tego tytułu przychody z najmu. W okresie 2 lat poprzedzających wystąpienie z niniejszym wnioskiem właściciele nieruchomości oraz ich najemca nie ponosili nakładów na ulepszenie nieruchomości, których wysokość przekraczałaby 30% ich wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Z tytułu nabycia lokalu użytkowego, działki nr (…) oraz udziału w działce nr (…) Wnioskodawcy przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W stosunku do nieruchomości wymienionych w punktach 1 i 2 udział Wnioskodawcy w prawie ich własności wynosi 3/4 części, a nie 100%, jak wynika w treści zapisów zawartych w księgach wieczystych prowadzonych dla tych nieruchomości.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że doszło do pierwszego zasiedlenia lokalu użytkowego wraz z tarasem znajdującym się na działce nr (…) oraz pawilonu handlowo-gospodarczego, przy czym od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu ich sprzedaży minie okres dłuższy niż 2 lata. Jednocześnie ani Państwo ani najemca nie ponosiliście żadnych wydatków na ulepszenie wskazanych nieruchomości.

W konsekwencji z uwagi na powyższe, planowana dostawa przysługującego Państwu udziału wynoszącego 3/4 części w lokalu użytkowym wraz z tarasem oraz udziału wynoszącego 6/10 części w budynku pawilonu handlowo-gospodarczego będących przedmiotem wniosku będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie skoro, dostawa ww. obiektów będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to ze zwolnienia od podatku korzystało będzie również zbycie gruntu, na którym posadowione są ww. obiekty zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo wyjaśniamy, że należy odróżnić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług od czynności opodatkowanej. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z czynnością, która może być zwolniona od podatku lub opodatkowana, zaś czynność opodatkowana oznacza, że jest opodatkowana właściwą stawką podatku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒      w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒      w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).