Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży udziałów w niezabudowanej nieruchomości będącej we wspólności majątkowej małżeńskiej

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 3 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w niezabudowanej nieruchomości będącej we wspólności majątkowej małżeńskiej. Uzupełniła go Pani pismem z 13 stycznia 2022 r. (wpływ 18 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Państwo T są małżeństwem od 6 czerwca 2009 r. W tym czasie urodziło się im troje dzieci, dwie dziewczynki i chłopiec (…).

Od początku małżeństwa (to już 12 lat) T mieszkają w domu rodzinnym Pana R wraz z jego Rodzicami.

Pan R, bowiem pozostał, jako jedyny z dzieci (przy obowiązku spłaty pozostałego rodzeństwa) na gospodarstwie rolnym przejmując jednocześnie dożywotnią opiekę nad starymi i schorowanymi Rodzicami.

Rodzice Pana R utrzymują się z emerytury rolniczej, która wystarcza im na zakup podstawowych lekarstw i zapewnienie niezbędnych potrzeb życiowych. (…)

Wspólne mieszkanie jest jednak trudne dla obu Rodzin.

Z jednej strony seniorzy schorowani i osłabieni psychicznie potrzebują stabilności i codziennego wyciszenia, a młodsi członkowie Rodziny warunków do bezkolizyjnego wychowywania dzieci i swobodnego życia z możliwością m.in. przyjmowania gości, czy organizowania uroczystości rodzinnych bez obawy zakłócania spokoju Rodzicom Pana R.

Dodatkowo należy wskazać, iż pierwsze lata wspólnego mieszkania z teściami były wyjątkowo trudne dla Pani E zwłaszcza, gdy w tym czasie doszło u Niej do kilku poronień, a wszystkie donoszone ciąże były zagrożone, co wymagało szczególnych warunków bytowych.

Niestety wspólne mieszkanie nie mogło tego w pełni zapewnić.

W tym czasie Pani E musiała również przerwać rozpoczęte studia magisterskie w Koszalinie ze względu na zaistniałą sytuację rodzinną.

W tych okolicznościach Państwo T zaplanowali dołożyć wszelkich starań, aby iść na tzw. swoje, a więc wybudować się w pobliżu domu Rodziców, aby mieć jednocześnie możliwość kontynuowania opieki nad Nimi.

I właśnie w roku 2013 nadarzyła się okazja, aby zrealizować marzenia posiadania własnego domu (np. w formie siedliska), własnego gospodarstwa domowego i swobody codziennego funkcjonowania.

6 listopada 2013 r. Pani E (dalej: Wnioskodawczyni) wraz z małżonkiem nabyli na mocy umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego (…) w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę gruntu nr 1 (grunty orne w klasie V), (…) powiększając w ten sposób swoje gospodarstwo rolne.

Należy jednak wskazać, iż ze względu na potrzeby finansowe związane z rozwojem własnej działalności rolniczej rozpoczęcie budowy własnego domu zostało odłożone w czasie.

Wnioskodawczyni, ani jej małżonek nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej – są, bowiem rolnikami. W związku z powyższym przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była przez Panią E, ani jej małżonka wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej.

Od początku trwania małżeństwa Państwo T cały dochód uzyskiwany z prowadzenia gospodarstwa rolnego przeznaczali na jego rozwój i powiększenie, aby móc prowadzić je w dogodnych warunkach i spełniać podstawowe potrzeby życiowe oraz rodzinne Wnioskodawczyni.

W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i jego rozwoju, Państwo T zaciągnęli liczne kredyty bankowe, które nadal spłacają.

W niedalekiej przyszłości Wnioskodawczyni wraz z mężem planuje również niezbędną budowę magazynu w celu przechowywania słomy, co jest konieczne w prowadzeniu produkcji zwierzęcej, jaką jest trzoda chlewna.

Dopiero w roku 2019, gdy dzieci stały się już na tyle duże i coraz bardziej samodzielne, a tym samym potrzebujące większej przestrzeni do nauki oraz rozwijania własnych zainteresowań, a więc lepszych warunków mieszkaniowych Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zdecydowali się podjąć pierwsze kroki formalno-prawne w celu budowy własnego domu (poprowadzenia samodzielnego gospodarstwa rodzinnego).

Trzeba, bowiem zaznaczyć, iż starsza córka posiada instrument klawiszowy, dzięki któremu rozwija swoje pasje, a dotychczas mieści się on w sypialni rodziców, gdyż wszystkie dzieci posiadają tylko jeden wspólny pokój na poddaszu. Młodsza córka uczęszcza na lekcje baletu i gimnastyki (konieczne systematyczne ćwiczenia w domu), więc dosyć trudno jest pogodzić rozwój pasji dzieci, a tym samym zapewnić spokój i odpoczynek pozostałym domownikom. Dodatkowo należy wspomnieć, iż Państwo T planują również powiększyć swoją Rodzinę w najbliższym czasie.

Aby przyspieszyć realizację swoich planów, a w szczególności, aby zapewnić sobie wystarczające finanse na budowę własnego domu Państwo T uzyskali na przedmiotową nieruchomość stanowiącą działkę nr 1, decyzję o warunkach zabudowy (…) oraz podzielili przedmiotową nieruchomość na mniejsze działki (…).

Wnioskodawczyni nie ulepszała przedmiotowej nieruchomości, nie grodziła jej, nie zmieniała jej ukształtowania gruntu. Wnioskodawczyni nie zamieszczała żadnych ogłoszeń w prasie, Internecie, bądź innych środków masowego przekazu – jedynie poinformowała o zamiarze sprzedaży sąsiadów oraz znajomych.

Celem takiego działania było wybudowanie własnego domu oraz zostawienie pozostałych działek na przyszłe potrzeby dla dzieci, ewentualnie w razie potrzeby spieniężenie na bieżące finansowanie potrzeb rodzinnych.

W roku 2020 (m.in. z powodów pandemicznych – stały pobyt dzieci w domu Państwo T postanowili sprzedaż jedną z tych działek i za uzyskane fundusze rozpocząć przygotowania do budowy własnego domu – (…).

Sprzedaż ta dotyczyła działki gruntu nr 2 o pow. 0,1334 ha niezabudowanej i nieuzbrojonej, stanowiącej grunty orne w klasie V, położonej na terenach powstałych z podziału działki gruntu nr 1 przeznaczonych na cele zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej – budowy na wydzielonej działce gruntu, jednego jednorodzinnego, wolnostojącego budynku mieszkalnego, z poddaszem użytkowym, z możliwością podpiwniczenia, z garażem wbudowanym lub dobudowanym, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego tracił moc obowiązującą.

Budowa i posiadanie własnego domu przez Wnioskodawczynię, w niedalekiej odległości od domu Teściów pozwoli Wnioskodawczyni w dalszym ciągu pomagać Teściom w zaspokojeniu ich potrzeb oraz zagwarantuje spokój, co także będzie miało pozytywny wpływ na ich obecny stan zdrowia.

Mąż Wnioskodawczyni jest zobowiązany, bowiem do zapewnienia Rodzicom stałej pomocy przy podstawowych czynnościach życiowych, takich jak przygotowywanie posiłków, sprzątanie, dowożenie na rehabilitację, wizyty u lekarzy specjalistów, w czym Wnioskodawczyni bierze czynny udział.

Jednocześnie odrębne mieszkanie zwiększy możliwości edukacyjne dzieci poprzez rozwijanie ich pasji, jakimi są śpiew, taniec, nauka gry na instrumentach oraz akrobatyka.

Państwo T planują, zatem, jeżeli zaistnieje taka konieczność (np. w sytuacji, gdy znacznie zwiększą się ceny w tym ceny materiałów budowlanych oraz wszelkich usług – co już dzisiaj niestety ma miejsce) wykorzystać posiadany majątek w postaci ziemi na:

·sukcesywne finansowanie budowy i wyposażenia własnego już domu,

·pomoc materialną dla starych rodziców,

·finansowanie edukacji dzieci oraz zapewnienie im startu w dorosłe życie,

·konieczne spłaty zadłużenia z tytułu zaciągniętych kredytów bankowych (…).

Państwo T traktują bowiem posiadaną ziemię jako kapitał zgromadzony na przyszłość, który docelowo będzie mógł zaspokoić najważniejsze bytowe potrzeby całej Rodziny i przyszłych pokoleń.

Ponieważ stosownie do treści postanowień art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162) przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była przez Panią E, ani jej małżonka wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawczyni pozostaje, zatem poza zakresem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawca nie prowadzi działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zamierzają dokonywać sukcesywnego zbycia działek powstałych z przedmiotowej nieruchomości w ramach wyzbywania się własnego majątku.

Po ewentualnym dokonaniu zbycia nie zwiększy się wielkość majątku posiadanego przez Wnioskodawczynię i jej małżonka. Zmieniona zostanie jedynie forma jego posiadania, po to aby zrealizować cel budowy własnego domu mieszkalnego oraz spłatę zaciągniętych kredytów bankowych.

Dodatkowo należy podkreślić, iż Wnioskodawczyni w przeszłości nie dokonywała zbycia żadnych innych nieruchomości.

Wnioskodawczyni jest przekonana, że Jej plany rodzinne wpisują się w propagowany przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej Polski Ład dla rodzin, albowiem w celach tej wielkiej reformy społeczno-gospodarczej, znalazły się prorodzinne rozwiązania z wielu obszarów, w tym polityka mieszkaniowa, podatkowa, a także duży nacisk na rozwój edukacyjny młodego pokolenia oraz opiekę nad seniorami – vide: wypowiedź minister rodziny i polityki społecznej (…).

Dodatkowo wskazać należy iż:

Przedmiotem planowanej sprzedaży, zgodnie z założeniami Państwa T będą działki o nr.: 1/2 o powierzchni 0,1360 ha; 1/3 o powierzchni 0,1125 ha; 1/4 o powierzchni 0,1125 ha; 1/5 o powierzchni 0,1125 ha; 1/6 o powierzchni 0,1112 ha; 1/8 o powierzchni 0,1500 ha; 1/10 o powierzchni 0,1344 ha; 1/11 o powierzchni 0,1321 ha oraz działki 31/4 o powierzchni 1 ha z czego 0,5 ha stanowią łąki, albowiem należy podkreślić, iż:

Państwo T planują, jeżeli zaistnieje taka konieczność (np. w sytuacji, gdy znacznie zwiększą się ceny w tym ceny materiałów budowlanych oraz wszelkich usług – co już dzisiaj niestety ma miejsce) wykorzystać posiadany majątek w postaci ziemi na:

·sukcesywne finansowanie budowy i wyposażenia własnego już domu,

·pomoc materialną dla starych rodziców,

·finansowanie edukacji dzieci oraz zapewnienie im startu w dorosłe życie,

·konieczne spłaty zadłużenia z tytułu zaciągniętych kredytów bankowych (…).

Państwo T traktują, bowiem posiadaną ziemię, jako kapitał zgromadzony na przyszłość, który docelowo będzie mógł zaspokoić najważniejsze bytowe potrzeby całej Rodziny i przyszłych pokoleń.

Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast Pan T jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od roku 2006 w związku z prowadzoną przez siebie hodowlą oraz chowem trzody chlewnej w ramach własnego gospodarstwa rolnego – produkcja zwierzęca w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) w ramach gospodarstwa rolnego.

Z uprawianych przez Wnioskodawczynię gruntów zakupionych w celu powiększenia w ten sposób swojego gospodarstwa rolnego w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej przez Państwa T (…) nie była dokonywana i nie jest nadal dokonywana sprzedaż płodów rolnych. Płody te były i są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby rodziny Wnioskującej.

Aby przyspieszyć realizację swoich planów – siedlisko – a w szczególności, aby zapewnić sobie wystarczające finanse na budowę własnego domu Państwo T uzyskali na przedmiotową nieruchomość stanowiącą działkę nr 1, decyzję o warunkach zabudowy (…) oraz podzielili przedmiotową nieruchomość na mniejsze działki (…).

Zatem, celem wystąpienia Pan T a w imieniu własnym i żony o uzyskanie warunków zabudowy dla działki o nr 1 było wybudowanie własnego domu oraz zostawienie pozostałych (wyodrębnionych z tej działki działek) w celu ich spieniężenia w przyszłości, jeżeli zaistnieje taka konieczność związana z potrzebą pokrycie bieżących wydatków na budowę domu lub na finansowanie niezbędnych potrzeb rodzinnych, albowiem, dopiero w roku 2019, gdy dzieci stały się już na tyle duże i coraz bardziej samodzielne, a tym samym potrzebujące większej przestrzeni do nauki oraz rozwijania własnych zainteresowań, a więc lepszych warunków mieszkaniowych Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zdecydowali się podjąć pierwsze kroki formalno-prawne w celu budowy własnego domu (poprowadzenia samodzielnego gospodarstwa rodzinnego).

Celem Wnioskodawczyni i jej małżonka była, zatem budowa i posiadanie własnego domu w niedalekiej odległości od domu Rodziców, co pozwoli Wnioskodawczyni w dalszym ciągu pomagać Teściom w zaspokojeniu ich potrzeb oraz zagwarantuje spokój, co także będzie miało pozytywny wpływ na ich obecny stan zdrowia. Mąż Wnioskodawczyni jest zobowiązany, bowiem do zapewnienia Rodzicom stałej pomocy przy podstawowych czynnościach życiowych, takich jak przygotowywanie posiłków, sprzątanie, dowożenie na rehabilitację, wizyty u lekarzy specjalistów, w czym Wnioskodawczyni bierze czynny udział.

Realizując ten cel w roku 2020 (między innymi z powodów pandemicznych – stały pobyt dzieci w domu) Państwo T postanowili sprzedać jedną z tych działek i za uzyskane fundusze rozpocząć przygotowania do budowy własnego domu – vide: (…), a więc w ten sposób zarządzić majątkiem osobistym.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zamierzają dokonywać sukcesywnego zbycia działek powstałych z przedmiotowej nieruchomości w ramach wyzbywania się własnego majątku.

Po ewentualnym dokonaniu zbycia nie zwiększy się wielkość majątku posiadanego przez Wnioskodawczynię i jej małżonka. Zmieniona zostanie jedynie forma jego posiadania, po to aby zrealizować cel budowy własnego domu mieszkalnego oraz m.in. spłatę zaciągniętych kredytów bankowych. Dodatkowo należy podkreślić, iż Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał zbycia żadnych innych nieruchomości.

Wnioskodawczyni jest przekonana, że Jej plany rodzinne wpisują się w propagowany przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej Polski Ład dla rodzin, albowiem w celach tej wielkiej reformy społecznogospodarczej, znalazły się prorodzinne rozwiązania z wielu obszarów, w tym polityka mieszkaniowa, podatkowa, a także duży nacisk na rozwój edukacyjny młodego pokolenia oraz opiekę nad seniorami – vide: wypowiedź minister rodziny i polityki społecznej (…).

Wnioskodawczyni nie występowała i nie planuje wystąpienia o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki o nr 1.

Grunty orne będące przedmiotem Wniosku były, są i będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię wyłącznie na uprawy roślinne.

Wnioskodawczyni nie zwiększała wartości działek w celu ich uatrakcyjnienia. Wnioskodawczyni nie ulepszała przedmiotowej nieruchomości, nie grodziła jej, nie zmieniała jej ukształtowania gruntu. Wnioskodawczyni nie zamieszczała żadnych ogłoszeń w prasie, Internecie, bądź innych środków masowego przekazu – jedynie poinformowała o zamiarze sprzedaży sąsiadów oraz znajomych.

Wnioskodawczyni przekazała jedynie część nieruchomości właściwemu organowi gminy celem wyznaczenia drogi dojazdowej do działek. Powyższy obowiązek wynika z przepisów dotyczących planowania i zagospodarowania przestrzennego – wymogi związane z podziałem geodezyjnym.

W analizowanej sprawie, jak wskazano w opisywanym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować profesjonalnych czynności marketingowych oraz sama nie będzie działać tak jak profesjonalni (zawodowi) pośrednicy obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni nie zawierała oraz nie zamierza zawierać z przyszłymi nabywcami działek przedwstępnej umowy sprzedaży, należy, bowiem ponownie podkreślić, iż planowana sprzedaż działek jest uzależniona od sytuacji majątkowej Wnioskodawczyni i Jego Rodziny i związanych z tym ewentualnych bieżących potrzeb finansowych.

Wnioskodawczyni nie udzielała dotychczas, jak i również nie zamierza udzielać pełnomocnictw kupującym w celu występowania w jej imieniu w sprawach dotyczących nieruchomości.

Działki będące przedmiotem zapytania nie były i nie są przedmiotem dzierżawy, jak również nie były i nie są przedmiotem innej umowy o podobnym charakterze.

Poza sprzedażą działki o nr. 2 w ramach wyprzedaży własnego majątku na pokrycie kosztów rozpoczęcia budowy domu (siedliska) dla własnej rodziny Wnioskodawczyni nie dokonywała zbycia jakichkolwiek innych nieruchomości.

Oprócz działek będących przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni posiada gospodarstwo rolne, którego nie zamierza sprzedawać.

Wnioskodawczyni informuje, iż wobec Jej męża Pana R a została wydana już w tym samym stanie faktycznym interpretacja indywidualna (…) w której to interpretacji uznano stanowisko Podatnika za prawidłowe.

Jednakże z uwagi na pouczenie zawarte w ww. interpretacji o treści: „Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży udziału w działkach dla Pana, natomiast nie rozstrzyga dla małżonki, która posiada udziały w tych Nieruchomościach”, Pani E, jako małżonka Pana R a (w ramach małżeństwa panuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej) występuje z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pytanie

Czy zbycie nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1 (poprzez sukcesywną sprzedaż wydzielonych działek w miarę potrzeb finansowych Rodziny) (…), będzie stanowić, transakcję opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie

Przedmiotowa transakcja nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, albowiem będzie to zarząd własnym majątkiem (a konkretniej wyzbywanie się części własnego majątku), który nie będzie mieścił się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Powyższa transakcja pozostawać będzie poza systemem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu. Ażeby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 powoływanej ustawy o podatku od towarów i usług).

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację postanowień przepisu art. 4 ust. 2 Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L z 1977 r. Nr 145/1), zgodnie z którym, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów.

Przepisy art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy VAT aktualnie zawarte są w postanowieniach art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2007 r. Nr 347 str. 1 ze zm.).

Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w obecnie obowiązujących przepisach art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10), cyt.:

„Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący »działalność gospodarczą« w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej”.

W analizowanej sprawie, jak wskazano w opisywanym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni nie będzie podejmować profesjonalnych czynności marketingowych oraz sama nie będzie działać tak jak profesjonalni (zawodowi) pośrednicy obrotu nieruchomościami.

Nie będzie podejmować „aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE”, o których mowa w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 roku w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10).

W myśl, zatem przytaczanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej (podatnika podatku od towarów i usług), albowiem czynność ta dokonywana jest w ramach zarządu własnym majątkiem prywatnym.

W tym miejscu wskazać również należy, iż powyższe zostało potwierdzone poprzez bogatą linię orzeczniczą sądów administracyjnych.

W powyższej kwestii, vide chociażby:

·wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 773/17),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1643/15),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2015 r. (sygn. akt I FSK 1455/14),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2015 r. (sygn. akt I FSK 1077/14),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 811/13),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2015 r. (sygn. akt I FSK 931/14),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1859/13),

·wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Z powyższych orzeczeń jednoznacznie wynika, że nie można uznać za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług transakcję, w sytuacji, w której osoba fizyczna dokonuje sprzedaży gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby fizycznej. Sądy jednoznacznie podkreślają, iż fakt pojedynczych, czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca, zaś zarówno podział nieruchomości, jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym. Dopiero działanie tak jak podmiot profesjonalny (handlowiec) przesądza, iż czynność opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało również w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów, spośród których wskazać należy:

·interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 grudnia 2017 r. (znak: IPPP1/4512-966/15-4/17/S/KC),

·interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 listopada 2017 r. (znak: 0114-KDIP1- 3.4012.397.2017.1.ISK),

·interpretację indywidualną Ministra Finansów z 2 lutego 2016 r. (znak: ITPP2/4512-1158/15/AJ).

Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez Wnioskodawczynię nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jedynie w sytuacji, kiedy podmiot podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, można mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej, co w przedmiotowym stanie faktycznym nie miało miejsca.

Dodatkowo wskazać należy, iż dla męża Wnioskodawczyni Pana R a w tym samym stanie faktycznym została wydana już interpretacja indywidualna (…)., w której uznano, w zakresie skutków na płaszczyźnie podatku od towarów i usług (VAT) stanowisko podatnika za prawidłowe, tj. organ interpretacyjny uznał, iż zbycie nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1 (poprzez sukcesywną sprzedaż wydzielonych działek w miarę potrzeb finansowych Rodziny) (…), nie będzie stanowić transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W powołanej Interpretacji indywidualnej (…), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż cyt:

„(…)”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą VAT:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Art. 195 Kodeksu cywilnego wskazuje, że:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 powołanego wyżej Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Definicja podatnika została ujęta w art. 15 ust. 1 ustawy. Stosowanie do tego artykułu:

Z kolei pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyli na mocy w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę gruntu nr 1. Państwo T uzyskali na przedmiotową działkę decyzję o warunkach zabudowy oraz podzielili przedmiotową nieruchomość na mniejsze działki. Państwo T zamierzają dokonywać sukcesywnego zbycia działek powstałych z działki nr 1. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Mąż Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzona przez siebie hodowlą oraz chowem trzody chlewnej w ramach prowadzonego własnego gospodarstwa domowego. Płody pozyskane z działki nr 1 były i są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby rodziny Wnioskującej. Z działki tej nie była i nie jest dokonywana sprzedaż płodów rolnych. Nie była ona wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie ulepszała przedmiotowej nieruchomości, nie grodziła jej, nie zmieniała ukształtowania gruntu, nie zamieszczała ogłoszeń w prasie, Internecie, bądź innych środkach masowego przekazu. Posiadany majątek w postaci ziemi Państwo T planują przeznaczyć na wybudowanie własnego domu, przyszłe potrzeby dla dzieci oraz ewentualnie w razie potrzeby na bieżące finansowanie potrzeb rodzinnych. Wnioskodawczyni w przeszłości nie dokonywała zbycia żadnych innych nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii uznania, że sprzedaż posiadanych przez nią udziałów w niezabudowanej nieruchomości będącej we wspólności majątkowej małżeńskiej opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

W odpowiedzi na powyższe należy w pierwszej kolejności ustalić, czy Wnioskodawczyni w związku z tą transakcją działa jako podatnik podatku VAT.

Uznanie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzenie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak będzie podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku ze sprzedażą udziałów w działkach – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami, a w konsekwencji uznania, że sprzedaż udziałów w niezabudowanej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia udziałów w działkach, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru działalności). Nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż udziałów w działkach będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej.

Tym samym, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziałów w działkach objętych wnioskiem nie będzie działała w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a sprzedaż udziałów w tych działkach nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem zbycie udziałów w działkach o nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/8, 1/10, 1/11 oraz 31/4 nie będzie skutkowało uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie rozstrzygnięcia skutków podatkowych sprzedaży udziałów w działkach dla Pani, nie rozstrzyga w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w działkach dla Pani męża.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).