Temat interpretacji

Prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów oraz obowiązek korygowania danych zawartych w prowadzonej ewidencji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów oraz obowiązku korygowania danych zawartych w prowadzonej ewidencji jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów oraz obowiązku korygowania danych zawartych w prowadzonej ewidencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Podmiot prowadzi działalność gospodarczą w branży tekstylnej, która koncentruje się na produkcji artykułów pościelowych i ich dystrybucji na rzecz podmiotów powiązanych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje nabycia materiałów wykorzystywanych w procesie produkcji artykułów pościelowych zarówno od kontrahentów krajowych, jak i zagranicznych. Nabycia te dokumentowane są wystawianymi na rzecz Wnioskodawcy fakturami. Niektóre z faktur wystawianych przez kontrahentów krajowych opiewają na kwoty wyrażone w walucie obcej. Wnioskodawca nabywa również materiały od podmiotów zagranicznych posiadających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej jako: WNT).

Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe przy wykorzystaniu oprogramowania finansowo-księgowego. Spółka wprowadza dane do systemu finansowo-księgowego na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów. W przypadku zakupów od kontrahentów krajowych, którzy wystawiają faktury w walucie obcej, kwota podatku VAT zostaje wskazana na tych fakturach w złotych. Wnioskodawca księgując fakturę w systemie finansowo-księgowym i stosując identyczny kurs dla przeliczenia waluty obcej co kontrahent otrzymuje niekiedy w systemie inną kwotę podatku VAT niż wskazana została przez kontrahenta na fakturze. Powstają zatem różnice w wysokości podatku VAT w systemie księgowym względem oryginalnej faktury zakupowej ich przyczyna leży w przyjętych metodach zaokrągleń, które dają nieco inne rezultaty po stronie kontrahenta i po stronie Spółki.

Są to różnice zarówno wpływające in plus, jak i in minus na wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu VAT. Powstałe odchylenia są różnicami groszowymi i wynoszą średnio ok. 0,01-0,03 zł na danej fakturze.

Program finansowo-księgowy, z którego korzysta Wnioskodawca dokonuje zaokrągleń zgodnie z art. 106e ust. 11 Ustawy o VAT, tj. kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla do 1 grosza.

Wnioskodawca nie ma możliwości zmiany w systemie finansowo-księgowym kwoty podatku VAT przeliczonej automatycznie przez system na kwotę wskazaną na fakturze dokonując wprowadzenia danych do systemu. Może to zrobić jedynie poprzez dodatkowe księgowanie wyrównujące różnice.

Może się zdarzyć, że wskazane różnice w zaokrągleniach wynikają z tego, że kontrahent na wystawionej fakturze określił kwotę podatku VAT w złotych w nieprawidłowej wysokości, co najczęściej jest skutkiem przyjętych metod zaokrąglania kwot wykazanych na fakturze. Zatem może dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca odliczy podatek VAT na podstawie faktury od kontrahenta w błędnej wysokości zawyżonej lub zaniżonej o kilka groszy w stosunku do kwoty, jaką Wnioskodawca otrzymałby po przeliczeniu kwoty podatku z zastosowaniem zasad wynikających z art. 106e ust. 11 ustawy o VAT.

Podsumowując, mają miejsce następujące sytuacje:

• podstawa opodatkowania i/lub kwota VAT naliczonego z danej faktury w systemie finansowo-księgowym Spółki różnią się in plus wobec danych wskazanych na fakturze kontrahenta różnica na przeliczeniu kwoty VAT z waluty obcej na zł,
• podstawa opodatkowania i/lub kwota VAT naliczonego z danej faktury w systemie finansowo-księgowym Spółki różnią się in minus wobec danych wskazanych na fakturze kontrahenta różnica na przeliczeniu kwoty VAT z waluty obcej na zł,
• podstawa opodatkowania i/lub kwota VAT naliczonego z danej faktury w systemie finansowo-księgowym Spółki różnią się in plus wobec danych wskazanych na fakturze kontrahenta różnica z uwagi na błędne ustalenie kwoty podatku VAT przez kontrahenta wobec kwoty netto wykazanej w zł na fakturze,
• podstawa opodatkowania i/lub kwota VAT naliczonego z danej faktury w systemie finansowo-księgowym Spółki różnią się in minus wobec danych wskazanych na fakturze kontrahenta różnica z uwagi na błędne ustalenie kwoty podatku VAT przez kontrahenta wobec kwoty netto wykazanej w zł na fakturze.

Wnioskodawca odlicza podatek VAT na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów w kwotach z nich wynikających.

W celu doprowadzenia do zgodności pomiędzy zapisami w systemie finansowo-księgowym a kwotami wskazanymi na fakturze w zakresie podstawy opodatkowania i kwoty podatku VAT naliczonego, Wnioskodawca koryguje powstałą różnicę wynikającą z zaokrągleń odrębnym zapisem w systemie finansowo-księgowym. Wnioskodawca w skali miesiąca dokonuje około 100 zapisów korygujących, przy czym wartościowo różnica w podstawie opodatkowania wynosi nie więcej niż 5 zł, natomiast różnica w wysokości podatku VAT naliczonego odliczanego przez Spółkę wynosi nie więcej niż 1 zł. W skali roku odchylenia, o których mowa, w kwocie podatku naliczonego odliczonego po stronie Wnioskodawcy kształtują się zarówno in plus jak i in minus względem sumy podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów w sytuacji, gdy podstawa opodatkowania lub kwota podatku naliczonego po wprowadzeniu do systemu finansowo-księgowego w wyniku automatycznie dokonanych przeliczeń lub zaokrągleń różni się od podstawy opodatkowania i/lub kwoty podatku naliczonego określonego na fakturze o grosz lub kilka groszy?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonuje on nabycia materiałów wykorzystywanych w procesie produkcji artykułów pościelowych, nabycia te dokumentowane są wystawianymi na rzecz Wnioskodawcy fakturami, w tym również fakturami wystawianymi w walutach obcych, przy czym zgodnie z art. 106e ust. 11 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa o VAT) kwota podatku VAT na fakturze musi zostać wyrażona w złotych.

Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Zasady przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania określają przepisy art. 31a Ustawy o VAT, do których Wnioskodawca się stosuje.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w analizowanej sprawie).

Art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług;
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na podstawie powyższych przepisów:

• prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT przysługuje podatnikom podatku VAT, w takim zakresie, w jakim nabywane przez tych podatników towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (innymi słowy nabywane towary, usługi muszą być związane bezpośrednio lub pośrednio z transakcjami realizowanymi przez podatnika podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT);
• kwotę podatku naliczonego do odliczenia stanowi zasadniczo kwota wynikająca z faktury otrzymanej przez podatnika z tytułu nabycia towarów lub usług.

Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które są wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W tym zakresie, Spółce przysługuje zatem prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, tj. zasadniczo, prawo do odliczenia kwot podatku VAT określonych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów. Opisane powyżej podstawowe dla podatników VAT prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z czynnościami opodatkowanymi VAT, podlega wyłącznie takim ograniczeniom, jakie zostały wprost wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

W analizowanym stanie faktycznym, faktury wystawiane przez kontrahentów Wnioskodawcy (zarejestrowanych podatników VAT) na rzecz Spółki dokumentują transakcje opodatkowane podatkiem VAT (dostawa towarów), nieobjęte zwolnieniem od tego podatku, faktycznie dokonane.

Wnioskodawca księgując fakturę w systemie finansowo-księgowym i stosując identyczny kurs dla przeliczenia waluty obcej otrzymuje niekiedy w systemie inną kwotę podatku VAT niż wskazana została przez kontrahenta na fakturze. Podobnie, ujmując fakturę od kontrahenta krajowego w systemie finansowo-księgowym w przypadku gdy transakcja rozliczana jest w złotych Spółka otrzymuje inną kwotę podatku aniżeli wynika z faktury dotyczy to sytuacji, gdzie na fakturach kontrahenci błędnie ustalają kwotę podatku VAT naliczonego.

Ponieważ różnice, z jakimi Spółka ma do czynienia przy księgowaniach faktur kształtują się zarówno in plus jak i in minus w stosunku do danych wykazanych na fakturach od kontrahentów i wartościowo zamykają się w skali miesiąca w kwocie ok. 1 zł różnicy na kwocie podatku VAT, Spółka jest zdania, iż ma prawo odliczać podatek VAT naliczony na podstawie danych wynikających z jej systemu finansowo-księgowego bez dokonywania księgowań wyrównujących. Podstawą odliczenia podatku naliczonego jest w tej sytuacji nadal art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT stanowiący, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów lub usług. Podstawą ujęcia transakcji w systemie Spółki jest bowiem faktura otrzymana od kontrahenta. Na jej podstawie wprowadzane są dane do systemu, stanowi ona źródło danych znajdujących się w systemie finansowo-księgowym, a jedynie w wyniku automatycznego przeliczenia lub zaokrąglenia, które jest zgodne z zasadami wynikającymi z art. 106e ust. 11 ustawy o VAT dochodzi do powstania nieistotnych różnic, które na przestrzeni miesięcy znoszą się, ponieważ niekiedy powstają in plus a niekiedy in minus względem faktur zakupowych.

W związku z powyższym:

• w zakresie pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, kiedy powstają różnice w zaokrągleniach automatycznie dokonanych przez program finansowo-księgowy pomiędzy podstawą opodatkowania, kwotą podatku naliczonego określonego na fakturze a zapisem w programie finansowo-księgowym o grosz lub kilka groszy, Wnioskodawca ma prawo w całości odliczyć VAT naliczony wynikający z zapisów księgowych, które zostały wprowadzone na podstawie danych wynikających z otrzymanych od kontrahentów faktur;
• w zakresie pytania nr 2 biorąc pod uwagę wysokość miesięcznych obrotów, jakie wykazuje Wnioskodawca, groszowe różnice powstałe na skutek zaokrągleń należy potraktować jako nieistotne nie wpływające negatywnie na rzetelność ksiąg rachunkowych i wartość informacyjną sprawozdań finansowych ani też niewpływające na zawyżenie odliczanej kwoty podatku naliczonego z uwagi na to, że na przestrzeni miesięcy różnice te znoszą się. Tym samym, Spółka nie jest zobowiązana do dokonywania zapisów korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów oraz obowiązku korygowania danych zawartych w prowadzonej ewidencji jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 11 ustawy, kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania ().

Z ww. przepisu wynika, że ustawodawca tylko w jednym przypadku wyraźnie określa jaka wartość na wystawionej fakturze winna być wyrażona w walucie polskiej jest to kwota podatku. Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż w dowolnej walucie wymienialnej, ale kwota podatku powinna być zawsze wyrażona w walucie polskiej.

Sposób przeliczania na złote kwot wykazanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazane są w walutach obcych zawarty został w art. 31a ustawy.

Art. 31a ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 31a ust. 2 ustawy).

Na gruncie polskiego prawa podatkowego dopuszcza się otrzymywanie przez podatników od swoich kontrahentów faktur, na których podstawę opodatkowania określono w walucie obcej, z jednoczesnym wymogiem przeliczania przez podatników walut obcych na złote według przytoczonych wyżej zasad.

Wskazać jednak należy, że przeliczenia na złote kwot wyrażonych w walucie obcej, wykazanych na fakturze, dokonać powinien usługodawca lub dostawca towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje nabycia materiałów zarówno od kontrahentów krajowych, jak i zagranicznych. Nabycia te dokumentowane są wystawianymi na rzecz Wnioskodawcy fakturami. Niektóre z faktur wystawianych przez kontrahentów krajowych opiewają na kwoty wyrażone w walucie obcej. Wnioskodawca nabywa również materiały od podmiotów zagranicznych posiadających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe przy wykorzystaniu oprogramowania finansowo-księgowego. Spółka wprowadza dane do systemu finansowo-księgowego na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów. W przypadku zakupów od kontrahentów krajowych, którzy wystawiają faktury w walucie obcej, kwota podatku VAT zostaje wskazana na tych fakturach w złotych. Wnioskodawca księgując fakturę w systemie finansowo-księgowym i stosując identyczny kurs dla przeliczenia waluty obcej co kontrahent otrzymuje niekiedy w systemie inną kwotę podatku VAT niż wskazana została przez kontrahenta na fakturze. Powstają zatem różnice w wysokości podatku VAT w systemie księgowym względem oryginalnej faktury zakupowej ich przyczyna leży w przyjętych metodach zaokrągleń, które dają nieco inne rezultaty po stronie kontrahenta i po stronie Spółki. Są to różnice zarówno wpływające in plus, jak i in minus na wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu VAT. Program finansowo-księgowy, z którego korzysta Wnioskodawca dokonuje zaokrągleń zgodnie z art. 106e ust. 11 ustawy, tj. kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla do 1 grosza. Wnioskodawca nie ma możliwości zmiany w systemie finansowo-księgowym kwoty podatku VAT przeliczonej automatycznie przez system na kwotę wskazaną na fakturze dokonując wprowadzenia danych do systemu. Może to zrobić jedynie poprzez dodatkowe księgowanie wyrównujące różnice. Może się zdarzyć, że wskazane różnice w zaokrągleniach wynikają z tego, że kontrahent na wystawionej fakturze określił kwotę podatku VAT w złotych w nieprawidłowej wysokości, co najczęściej jest skutkiem przyjętych metod zaokrąglania kwot wykazanych na fakturze. Zatem może dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca odliczy podatek VAT na podstawie faktury od kontrahenta w błędnej wysokości zawyżonej lub zaniżonej o kilka groszy w stosunku do kwoty, jaką Wnioskodawca otrzymałby po przeliczeniu kwoty podatku z zastosowaniem zasad wynikających z art. 106e ust. 11 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów w sytuacji, gdy podstawa opodatkowania lub kwota podatku naliczonego po wprowadzeniu do systemu finansowo-księgowego w wyniku automatycznie dokonanych przeliczeń lub zaokrągleń różni się od podstawy opodatkowania i/lub kwoty podatku naliczonego określonego na fakturze o grosz lub kilka groszy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Ponadto z powołanego wyżej art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy wprost wynika, że kwota podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu, wynika z faktury otrzymanej przez podatnika. Zatem, faktura jest jedynym dokumentem, z którego istnieje możliwość odliczenia podatku VAT. Tym samym nie może nim być inny dokument, np. nota obciążeniowa.

W tym miejscu należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, gdyż pełni ona szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania całości lub części należności, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Ustawodawca, w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, wskazał jednoznacznie co stanowi kwotę podatku naliczonego, tj. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W przepisie tym nie wymieniono kwoty obliczonej na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca nie jest zatem uprawniony do odliczenia podatku naliczonego, który w przedmiotowej sprawie sam obliczy na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów w sytuacji, gdy podstawa opodatkowania lub kwota podatku naliczonego po wprowadzeniu do systemu finansowo-księgowego w wyniku automatycznie dokonanych przeliczeń lub zaokrągleń różni się od podstawy opodatkowania i/lub kwoty podatku naliczonego określonego na fakturze o grosz lub kilka groszy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Przechodząc natomiast do kolejnych wątpliwości Wnioskodawcy wyrażonych w pytaniu drugim co do obowiązku korygowania danych zawartych w prowadzonej ewidencji, należy wyjaśnić że w myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy nie narzucają określonej formy prowadzenia ww. ewidencji. Ponadto art. 109 ust. 3 ustawy, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej (art. 109 ust. 3).

Mając na uwadze powyższe przepisy, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż groszowe różnice powstałe na skutek zaokrągleń należy potraktować jako niewpływające na zawyżenie odliczanej kwoty podatku naliczonego z uwagi na to, że na przestrzeni miesięcy różnice te znoszą się, a Spółka nie jest zobowiązana do dokonywania zapisów korygujących.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2 w zakresie obowiązku korygowania danych zawartych w prowadzonej ewidencji należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w kwestii interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na podstawie zapisów w systemie finansowo-księgowym dokonywanych na podstawie faktur otrzymanych od kontrahentów oraz obowiązku korygowania danych zawartych w prowadzonej ewidencji. Natomiast wniosek w części dotyczącej rzetelności ksiąg rachunkowych i wartości informacyjnej sprawozdań finansowych został załatwiony w dniu 22 maja 2020 r. odrębnym rozstrzygnięciem nr 0112-KDIL1-2.4012.227.2020.1.MR.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej