Prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Uzupełnili go Państwo pismem z 8 czerwca 2022 r. (wpływ 9 czerwca 2022 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 czerwca 2022 r. (wpływ 30 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

„A” (dalej: „Wnioskodawca” lub „Nabywca”) jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce i czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce.

Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest produkcja wyrobów z drutu, łańcuchów i sprężyn (PKD 24.93.Z). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest również:

-Produkcja konstrukcji metalowych i ich części (PKD 25.11.Z);

-Produkcja prętów ciągnionych na zimno ( PKD 24.31.Z);

-Naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych (PKD 33.11.Z);

-Kucie, prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali; metalurgia proszków (PKD 25.50.Z);

-Obróbka metali i nakładanie powłok na metale (PKD 25.61.Z);

-Obróbka mechaniczna elementów metalowych (PKD 25.62.Z);

-Produkcja złączy i śrub (PKD 25.94.Z).

„B” (dalej: „Zbywca”) jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Niemczech.

Przedmiotem działalności Zbywcy jest m.in. produkcja (...) oraz innych produktów (dalej łącznie: „Produkty”), które są wykorzystywane m.in. w (...). Zbywca realizował produkcję Produktów za pośrednictwem jednego z zakładów znajdującego się w Niemczech.

Nabywca i Zbywca wchodzą w skład międzynarodowej grupy „C” (dalej: „Grupa”), która dostarcza klientom rozwiązania w dziedzinie technologii (...). Grupa należy do Grupy „D”. Grupa „D” zajmuje się produkcją i sprzedażą istotnych komponentów oraz dostosowywaniem rozwiązań technologicznych dotyczących (...), a Działalność Grupy „D” ma zasięg globalny.

W związku z podjętą decyzją biznesową, Zbywca postanowił całkowicie zaprzestać prowadzenia działalności polegającej na wytwarzaniu Produktów oraz świadczeniu usług ich naprawy i zlikwidować jeden z zakładów produkcyjnych. Zbywca będzie natomiast kontynuował działalność produkcyjną innego asortymentu wyrobów w drugim zakładzie produkcyjnym w Niemczech.

W rezultacie, Nabywca i Zbywca przystąpili do transakcji, na podstawie której Nabywca stał się właścicielem określonych składników materialnych należących do Zbywcy, z uwagi na fakt, iż mogą one posłużyć do uruchomienia analogicznej produkcji w polskim zakładzie należącym do Nabywcy.

Przeniesienie własności wskazanych powyżej składników majątkowych nastąpiło poprzez zawarcie umów, w skład których wchodziła umowa sprzedaży aktywów (dalej: „Umowa sprzedaży”), na podstawie której doszło do przeniesienia na rzecz Nabywcy określonych składników majątkowych należących do Zbywcy (dalej: „Aktywa”).

Wśród Aktywów znalazły się wszystkie maszyny wchodzące w skład linii produkcyjnej, niezbędne do produkcji Produktów, przykładowo:

-maszyny do walcowania (indukcyjnego i nieindukcyjnego);

-maszyny do badania twardości Produktów;

-maszyny do prostowania;

-prasy do zaciskania;

-prasy do punktowania Produktów;

-giętarka;

-frezarka;

-piece hartownicze;

-piece odpuszczające;

-sprzęt do wykrywania pęknięć;

-urządzenie do demontażu;

-urządzenie do testowania sprzętu spawalniczego;

-linie techniczne na potrzeby malowania Produktów.

Dodatkowo, Zbywca zbył na rzecz Nabywcy materiały służące do produkcji Produktów, półprodukty oraz gotowe Produkty, znajdujące się w zakładzie Zbywcy w dniu przeniesienia własności Aktywów. Ponadto, Nabywca, na podstawie Umowy Sprzedaży zobowiązał się również do dokończenia prac rozpoczętych przez Zbywcę, w związku z czym Zbywca przekazał Nabywcy materiały otrzymane od klientów, na których Nabywca będzie wykonywał prace (będą one jednak realizowane na podstawie nowych umów zawartych bezpośrednio przez Nabywcę z klientami, a nie kontynuacją kontraktów zawartych przez Zbywcę).

Zbywca zawarł również z Nabywcą umowę licencyjną (dalej: „Umowa licencyjna”), na mocy której Zbywca udzielił Nabywcy licencji na korzystanie z wszelkiej dokumentacji technicznej dostarczonej przez Zbywcę jako licencjodawcę, w tym know-how wymaganego w procesie produkcji niektórych Produktów oraz części zamiennych do Produktów. Umowa licencyjna obejmuje prawo Nabywcy do korzystania z dokumentacji technicznej na wszystkich znanych polach eksploatacji w celu wytwarzania Produktów. Zgodnie z Umową licencyjną, licencja ma charakter niewyłączny oraz jest nieprzenoszalna i nie podlega sublicencjonowaniu w odniesieniu do dokumentacji technicznej.

Jednocześnie, zakresem transakcji pomiędzy Zbywcą i Nabywcą nie zostały objęte przykładowo:

·Prawa własności nieruchomości i prawa związane z nieruchomością, należące do Zbywcy – wszelkie nieruchomości budynkowe oraz gruntowe pozostały we własności Zbywcy (nieruchomości, w których odbywała się produkcja za pomocą objętych transakcją Aktywów, zlokalizowane są poza terytorium kraju). Nabywca nie dokonuje również najmu/dzierżawy ww. nieruchomości od Zbywcy. Wnioskodawca, w celu rozpoczęcia produkcji z wykorzystaniem nabytych Aktywów, zaangażuje nieruchomości w Polsce, do których posiada odpowiedni tytuł prawny.

·Kontrakty pracowników Zbywcy – w ramach transakcji nie doszło do przejęcia przez Nabywcę zarówno żadnego z wydzielonych organizacyjnie działów Zbywcy, jak i kontraktów poszczególnych pracowników. W szczególności nie doszło do przejęcia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.) – nie doszło zatem do przeniesienia jakichkolwiek zobowiązań związanych z roszczeniami pracowniczymi lub z zatrudnieniem. Dodatkowo, żaden z pracowników zakładu należącego do Zbywcy nie został zatrudniony przez Nabywcę. Pracownicy zakładu należącego do Zbywcy przez określony czas będą natomiast szkolili pracowników Nabywcy w obsłudze przenoszonych Aktywów, jednakże nie jest to równoznaczne z ich zatrudnieniem.

W celu rozpoczęcia produkcji Produktów (tj. obsługi procesu faktycznej produkcji, Wnioskodawca zaangażuje wyłącznie zatrudnianych przez siebie pracowników. Ponadto, działalność Nabywcy będzie wspierana przez zatrudniany przez Wnioskodawcę personel z działów HR, księgowości czy marketingu (jak wskazano powyżej, żaden z pracowników Zbywcy – operacyjnych lub wsparcia – nie zostanie przeniesiony do Nabywcy).

·Kontrakty zawarte przez Zbywcę z klientami/dostawcami – Nabywca nie wstąpił w prawa i obowiązki Zbywcy wynikające z tytułu kontraktów z klientami i dostawcami. Po przeniesieniu Aktywów na rzecz Nabywcy, Zbywca doprowadził do rozwiązania/wygaśnięcia wszystkich kontaktów zawartych z klientami i dostawcami, związanych z dostawami odpowiednio Produktów oraz materiałów/surowców niezbędnych do produkcji. Nabywca może natomiast samodzielnie zawierać kontrakty z dotychczasowymi dostawcami/klientami Zbywcy. Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż w związku z nabyciem Aktywów umożliwiających wytwarzanie Produktów, może on również aktywnie poszukiwać i zawierać kontrakty z nowymi klientami oraz dostawcami. W ramach umowy w żaden sposób nie zostało bowiem zastrzeżone, że po nabyciu Aktywów, odpowiednio zakup surowców/materiałów oraz sprzedaż Produktów będzie ograniczona do dotychczasowych klientów i dostawców Zbywcy.

Dla kompletności stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy Zbywcą i Nabywcą obowiązuje umowa agencyjna, na podstawie której Zbywca pełnił oraz po transakcji, będzie niezmiennie pełnić rolę agenta sprzedaży niektórych towarów produkowanych przez Nabywcę (w tym Produktów, po rozpoczęciu ich produkcji przez Nabywcę). Wnioskodawca wskazuje natomiast, że umowa agencyjna nie stanowi elementu transakcji – umowa obowiązywała i będzie obowiązywać pomiędzy Zbywcą i Nabywcą niezależnie od realizowanej transakcji.

·Baza klientów należąca do Zbywcy – Nabywca w ramach transakcji nie otrzymał od Zbywcy danych dotyczących dotychczasowych klientów Zbywcy.

·Środki pieniężne należące do Zbywcy – w ramach transakcji, Nabywca nie otrzymał środków pieniężnych zgromadzonych w gotówce/na rachunkach bankowych oraz ekwiwalentu środków pieniężnych (w postaci np. papierów wartościowych).

·Zobowiązania/należności podatkowe i inne zobowiązania/należności publicznoprawne, związane z działalnością zakładu Zbywcy – Nabywca odpowiada jedynie za te zobowiązania/należności, które powstały po nabyciu Aktywów od Zbywcy.

·Zobowiązania pieniężne i niepieniężne, zaciągnięte przez Zbywcę – część zobowiązań pieniężnych została uregulowana przez Zbywcę, a pozostała część, która nie została uregulowana przez Zbywcę, nie została przeniesiona na Nabywcę. Zobowiązania niepieniężne nie zostały przeniesione na Nabywcę.

·Zobowiązania z tytułu gwarancji i rękojmi względem klientów Zbywcy – zobowiązanym z tytułu zarówno gwarancji, jak i rękojmi względem dotychczasowych nabywców Produktów, pozostanie Zbywca. Nabywca będzie odpowiadał z tytułu gwarancji i rękojmi wyłącznie względem swoich klientów, na rzecz których będzie dokonywał sprzedaży.

·Zezwolenia i decyzje administracyjne otrzymane przez Zbywcę – wszystkie zezwolenia i decyzje administracyjne wydane przez właściwe organy w kraju Zbywcy nie zostały przeniesione na rzecz Nabywcy.

·Dokumenty korporacyjne i księgowe będące w posiadaniu Zbywcy – dokumenty korporacyjne, deklaracje, rejestry, faktury, księgi podatkowe oraz inne dokumenty związane z prowadzeniem księgowości i wypełnianiem obowiązków podatkowych po stronie Zbywcy przed sprzedażą Aktywów – mogące być związane z transakcjami realizowanymi za pomocą Aktywów, pozostaną w posiadaniu Zbywcy. Oznacza to zatem, że po rozpoczęciu przez Nabywcę działalności związanej z wytwarzaniem i sprzedażą Produktów, Wnioskodawca będzie prowadził księgowość i inną dokumentację we własnym zakresie i będzie ona dotyczyła wyłącznie transakcji przez niego realizowanych.

Cena za nabycie przez Nabywcę wchodzących w skład transakcji Aktywów została ustalona bezpośrednio w oparciu o wartość przenoszonych składników. W szczególności wartość składników transakcji i konsekwentnie cena ich zbycia została w głównej mierze określona w oparciu o wartość przenoszonych ruchomości oraz pozostałych składników wskazanych powyżej.

Wnioskodawca wskazał, że Zbywca i Nabywca są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT oraz w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4) ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, że transakcja będąca przedmiotem analizy w ramach złożonego wniosku ma charakter pewnego ciągu zdarzeń i procesów, które przekładają się na transfer Aktywów dokonywany faktycznie w ramach kilku dostaw, przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest jednocześnie zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W piśmie z 8 czerwca 2022 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazali Państwo, że:

1.Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność opodatkowaną VAT w kraju oraz podmiotem zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w kraju.

2.Zbywca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w kraju siedziby oraz traktuje transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w ten sposób rozpoznaje przedmiotową transakcję dla VAT w świetle obowiązujących przepisów prawa niemieckiego.

Natomiast w piśmie z 28 czerwca 2022 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazali Państwo, że:

1.Transport będących przedmiotem transakcji pomiędzy Zbywcą a Nabywcą Aktywów z terytorium Niemiec na terytorium Polski odbywa się w kilku odmiennych cyklach, co jest spowodowane m.in. parametrami fizycznymi zbywanych Aktywów. Na podstawie uzgodnień pomiędzy Zbywcą i Nabywcą, realizacja transportu każdorazowo powierzona jest firmie zewnętrznej. W niektórych przypadkach zlecenie transportowe jest dokonywane przez Zbywcę, w pozostałych zaś zlecenie wydawane jest przez Nabywcę (w zależności od dostępności najkorzystniejszej z ofert firm zewnętrznych).

2.W zależności od stosowanego rodzaju transportu nabycie prawa do rozporządzania Aktywami jak właściciel przez Wnioskodawcę ma miejsce w momencie zrealizowania dostawy w Polsce lub w momencie objęcia Aktywów przez przewoźnika zorganizowanego przez Nabywcę na terytorium Niemiec.

Jednocześnie, z perspektywy ekonomicznej dysponowanie Aktywami przez Nabywcę w ramach czynności podlegających opodatkowaniu realizuje się dopiero w momencie ich dostarczenia na terytorium kraju do zakładu Nabywcy, bowiem dopiero wówczas możliwe jest rozpoczęcie prowadzenia działalności produkcyjnej i usługowej za pomocą nabytych Aktywów.

3.Wykorzystująca Aktywa działalność Nabywcy jest analogiczna do działalności Zbywcy (produkcja (...) i usługi ich naprawy). W rezultacie Wnioskodawca wskazuje, że nabyte Aktywa są wykorzystywane do realizacji czynności:

-podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju – obejmujących działalność produkcyjną w zakresie produkcji (...) oraz świadczenia usług ich naprawy,

-świadczenia usług poza terytorium kraju (Polski) – obejmujących działalność w zakresie świadczenia usług naprawy (...), które realizowane są na materiale powierzonym przez zagranicznych kontrahentów Wnioskodawcy. Usługi na materiale powierzonym są rozpoznawane jako świadczenie usług poza terytorium kraju i podlegające opodatkowaniu w kraju siedziby kontrahenta. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że usługi te, w przypadku ich realizacji na terytorium kraju, podlegałyby opodatkowaniu VAT oraz uprawniałyby Wnioskodawcę do odliczenia VAT (są to usługi analogiczne do tych, które są realizowane przez Wnioskodawcę w kraju i podlegają rozpoznaniu jako krajowe świadczenie usług).

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 8 czerwca 2022 r.)

Czy w związku z przedstawioną transakcją Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwo stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 8 czerwca 2022 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przedstawioną transakcją, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Wprowadzenie

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przedmiotem transakcji były określone składniki materialne, nabywane przez Wnioskodawcę od Zbywcy.

Na wstępie Wnioskodawca zaznacza, że – jak wskazano w opisie stanu faktycznego – Zbywca traktuje transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w ten sposób rozpoznaje przedmiotową transakcję dla VAT w świetle obowiązujących przepisów prawa niemieckiego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W ustawie o VAT ustawodawca nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Rozważając jednak zakres przedmiotowy ustawy, pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, aport itp.

Zgodnie natomiast z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”).

Oznacza to, iż transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub ZCP nie podlega opodatkowaniu VAT. W przypadku odmiennej kwalifikacji przedmiotu transakcji (tj. przyjęcia, że nie stanowi on przedsiębiorstwa/ZCP), taka transakcja jest co do zasady opodatkowana VAT, o ile zastosowania nie znajdzie jedno ze zwolnień przewidzianych w ustawie o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, dla oceny jego sytuacji podatkowej kluczowe znaczenie ma wykładnia użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT terminów „przedsiębiorstwo” oraz „ZCP”, które powinny zostać poddane szerokiej analizie i poprzedzać ocenę charakteru transakcji w zakresie tego, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia.

W ramach przedmiotowej analizy należy wyjść od tego, że art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa”), zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. Przepis ten wprowadza możliwość wyłączenia przez kraje członkowskie z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części aktywów przedsiębiorstwa. Prawodawca unijny nie zdefiniował jednak w Dyrektywie ani innym akcie wykonawczym pojęcia „całości lub części aktywów”. Tym samym, dokonując wykładni wspomnianego przepisu Dyrektywy (oraz krajowych regulacji będących jego implementacją, tj. art. 6 pkt 1 ustawy o VAT) należy odwołać się również do rozumienia tego pojęcia w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).

Odwołując się do genezy omawianego przepisu Dyrektywy, TSUE wskazał, iż ma on za zadanie umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw, poprzez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on następnie poprzez odliczenie naliczonego VAT (wyrok TSUE w sprawie C-497/01 Zita Modes, pkt 39).

Mając więc na uwadze powyższy cel, definicję „przekazania [...] całości lub części aktywów”, zdaniem TSUE, należy interpretować w taki sposób, iż „pokrywa ona przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą” – (ww. orzeczenie w sprawie Zita Modes, pkt 40 oraz wyrok TSUE w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 24).

Warunkiem koniecznym, w ocenie TSUE, pozwalającym na wyłączenie określonej transakcji spod opodatkowania VAT, jest zatem to, aby całość przekazywanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Zdaniem TSUE, nie sposób jednak apriorycznie wskazać składników niezbędnych do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, gdyż każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie z punktu widzenia charakteru konkretnej działalności (ww. wyrok w sprawie Christel Schriever, pkt 26).

Realizacja celu omawianego przepisu, zdaniem TSUE, wymaga także, aby nabywca miał zamiar prowadzić przekazane przedsiębiorstwo lub jego część, a nie natychmiast zlikwidować działalność (ww. orzeczenia w sprawie Zita Modes, pkt 44 oraz Christel Schriever, pkt 37).

Jak wynika z rozważań TSUE, w celu ustalenia, czy dana transakcja mieści się w pojęciu przekazania całości lub części aktywów przedsiębiorstwa, należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje

Kwalifikacja zbycia Aktywów jako przedsiębiorstwa

Przepisy ustawy o VAT oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, niemniej jednak, zgodnie z przyjętą praktyką, do której przychylają się także organy podatkowe i sądy administracyjne, w takiej sytuacji należy odnieść się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.; dalej: „KC”), w świetle której:

„Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

Użycie sformułowania „w szczególności” wskazuje na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w skład „przedsiębiorstwa” mogą wchodzić inne dodatkowe elementy, których nie wymieniono w cytowanym przepisie, a z drugiej strony przedsiębiorstwem może być zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich składników wskazanych w art. 55¹ KC – por. wyrok z 7 lutego 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 934/07), gdzie WSA w Warszawie potwierdził, że „użyte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT pojęcie »przedsiębiorstwo« obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu”.

Pomimo tego, że przedsiębiorstwo nie musi zawierać wszystkich elementów wymienionych w Kodeksie cywilnym, to za przedsiębiorstwo nie można uznać przypadkowego zbioru składników majątku należących do podatnika. Koniecznym jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych związkach – na tyle, żeby bez zaangażowania dodatkowych zasobów służyły wykonywaniu/były przeznaczone do prowadzenia określonej działalności jako przedsiębiorstwo. Tym samym, w nabywanym zespole składników majątkowych powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, w taki sposób, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu danej działalności gospodarczej.

W rezultacie, aby można było mówić o tym, czy dany zespół składników niematerialnych i materialnych może stanowić „przedsiębiorstwo” istotne jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności istotne jest, aby taki zespół składników dla podmiotu nabywającego stanowił o możliwości kontynuowania prowadzonej przez sprzedającego działalności gospodarczej. Powyższe znajduje potwierdzenie w wyrokach NSA:

-z 24 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1316/15), w którym Sąd orzekł, że: „Jeżeli dany zespół składników majątkowych składa się na wyodrębnioną w istniejącym przedsiębiorstwie całość, która może samodzielnie realizować zadania gospodarcze, do jakich została przeznaczona, kwestia czy w jej skład wchodzą wszystkie składniki wymienione w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. nie ma decydującego znaczenia”.

-z 11 kwietnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 79/17), w który Sąd orzekł co następuje: „Aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, powinna ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powinny zatem umożliwić podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Przy ocenie wyodrębnienia określonych składników majątkowych pod uwagę należy brać sytuację istniejącą w podmiocie wnoszącym wkład, w którym winny one stanowić pewną całość”.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nabycie od Zbywcy opisanego w złożonym wniosku zespołu składników materialnych będzie podlegało przepisom ustawy o VAT – nie będzie bowiem możliwe uznanie, że mamy do czynienia z przedsiębiorstwem, o którym mowa w art. 55¹ KC.

W sytuacji opisanej we wniosku, przedmiotem transakcji jest zespół składników materialnych należących do Zbywcy, które to elementy były wykorzystywane przez Zbywcę w ramach działalności produkcyjnej polegającej na wytwarzaniu (...) oraz innych produktów wykorzystywanych m.in. w (...). W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż Aktywa nie pozwolą na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez Nabywcę. Należy bowiem wskazać, iż Wnioskodawca nabędzie wyłącznie określone składniki materialne, za pomocą których będzie możliwe rozpoczęcie faktycznego procesu wytwarzania Produktów – przy czym rozpoczęcie produkcji nie będzie możliwe wyłącznie za pomocą Aktywów.

Ocena transakcji z perspektywy zaprezentowanej powyżej definicji przedsiębiorstwa oraz przesłanek wskazywanych przez organy podatkowe i sądy administracyjne prowadzi do wniosku, że brak jest przesłanki jakiegokolwiek zorganizowania poszczególnych składników transakcji w zakresie, który pozwalałby na niezależne (samodzielne) prowadzenie działalności gospodarczej – dopiero w momencie, w którym Nabywca „uzupełni” Aktywa o szereg składników niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej, możliwe będzie prowadzenie działalności z wykorzystaniem nabywanych maszyn, Produktów, półproduktów i materiałów.

Zdaniem Wnioskodawcy – co wskazano powyżej – na kwalifikację zbywanego zespołu składników jako niestanowiącego przedsiębiorstwa w rozumieniu KC kluczowy wpływ mają właśnie te elementy, które nie były przedmiotem transakcji. Podkreślenia wymaga fakt, iż są to elementy, bez których trudno jest mówić o istnieniu przedsiębiorstwa, takie jak nieruchomości, gdzie prowadzony jest proces produkcyjny, kontrakty z pracownikami (bez których prowadzenie produkcji nie jest możliwe) czy umowy zawarte z kontrahentami (będącymi zarówno dostawcami surowców produkcyjnych, jak też nabywcami Produktów).

W tym miejscu warto również zwrócić uwagę na Objaśnienia podatkowe z 11 grudnia 2018 r., dotyczące opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych (dalej: „Objaśnienia” – Wnioskodawca wskazuje, że Objaśnienia, pomimo że dotyczą transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych, mają bardziej uniwersalny charakter i w praktyce można je odnosić w wielu aspektach do innego typu transakcji – takich jak chociażby analizowana transakcja pomiędzy Zbywcą i Nabywcą).

Zgodnie z ww. Objaśnieniami: „przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, uwzględnić należy następujące okoliczności:

1)zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2)faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji”.

Jak wskazano w Objaśnieniach, oceny transakcji należy dokonać na moment jej przeprowadzenia. Tym samym, w przypadku, gdy kontynuowanie działalności gospodarczej jest możliwe dopiero w określonym horyzoncie czasowym od momentu realizacji transakcji, który jest niezbędny dla odpowiedniego zaangażowania przez podmiot nabywający innych składników majątku (które nie są przedmiotem transakcji) lub podjęcia dodatkowych działań – brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Mając na uwadze powyższe wyłączenia należy wskazać, iż przedmiotem transakcji realizowanej pomiędzy Zbywcą i Wnioskodawcą jest tylko i wyłącznie określona grupa aktywów, składników majątkowych oraz zasobów Zbywcy, która w momencie transakcji samoistnie nie będzie w stanie tworzyć całości, za pomocą której można by prowadzić działalność gospodarczą – składniki te nie są w jakimkolwiek stopniu zdolne do kontynuacji działalności gospodarczej przez Nabywcę w niezmienionym kształcie. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż, pomimo że Nabywca ma zamiar wytwarzać Produkty o tym samym charakterze co Zbywca za pomocą nabytych składników majątkowych (a zatem – wykorzystywać zakupione maszyny produkcyjne i nabyte materiały/półprodukty), to nie będzie to możliwe wyłącznie za pomocą nabytych składników. Dopiero po zapewnieniu szeregu dodatkowych elementów, które standardowo składają się na funkcjonujące w obrocie gospodarczym przedsiębiorstwo – takie jak kontrakty z dostawcami surowców, umowy na dostawę Produktów z klientami, pracownicy obsługujący Aktywa oraz pracownicy zaangażowani w „obsługę” przedsiębiorstwa (dział HR, księgowości czy marketingu) – zapewnione zostaną warunki pozwalające na rozpoczęcie produkcji Produktów w ramach działalności prowadzonej przez Nabywcę.

Tym samym, oba wymienione w Objaśnieniach warunki dla uznania zbywanego w ramach transakcji zespołu składników materialnych za transakcję nieobjętą VAT, tj. zamiar kontynuowania oraz faktyczna możliwość kontynuowania działalności Zbywcy przez Nabywcę w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji – w przedstawionym stanie faktycznym należy uznać za niespełnione.

W przypadku zbycia Aktywów, nie będziemy mieć zatem do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Kwalifikacja zbycia Aktywów jako ZCP

Z perspektywy rozpoznania zbywanego zespołu składników materialnych i niematerialnych jako ZCP, konieczne jest również zweryfikowanie definicji uwzględnionej bezpośrednio w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Stosownie do przywołanego przepisu, przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, iż podstawowym wymogiem dla rozpoznania ZCP jest wydzielenie zespołu składników materialnych i niematerialnych w istniejącym przedsiębiorstwie. Wnioskodawca wskazuje, że wydzielenie to musi zachodzić jednocześnie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Powyższe oznacza, iż – w rozumieniu regulacji VAT – aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej. Stopień zorganizowania musi być na tyle zaawansowany, żeby odznaczać się pełną, wieloaspektową odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym (co zostało również potwierdzone w powoływanych powyżej Objaśnieniach).

Bazując na ugruntowanym podejściu organów podatkowych i sądów administracyjnych, ocena wydzielanego zespołu składników majątkowych pod kątem uznania go za ZCP powinna być dokonywana na trzech wydzielonych płaszczyznach (np. wyrok NSA z 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 293/17):

-Wydzielenia finansowego, rozumianego jako prowadzenie ewidencji księgowej umożliwiającej wyodrębnienie wszelkich aktywów i zobowiązań związanych z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz alokowanie kosztów i przychodów wynikających z działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z wyodrębnieniem finansowym będziemy mieli do czynienia w sytuacji, gdy określone przepływy finansowe, należności i zobowiązania można, na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji, alokować do przedmiotowej części przedsiębiorstwa.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 grudnia 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-1.4012.394.2017.2.0A), w której potwierdził, że nie następuje transfer ZCP: „(...) konsekwencją finansowego wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest konieczność przypisania do niej wszelkich zobowiązań związanych z jej działalnością. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane. Jeżeli nie nastąpi przejęcie zobowiązań przez nabywcę, wówczas nie można mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Wnioskodawca wskazuje, iż w jego ocenie, w związku z transakcją zbycia Aktywów nie będzie możliwe stwierdzenie, że składniki te można traktować jako wydzielone finansowo – nie będzie bowiem możliwe wyróżnienie jakiejkolwiek ewidencji księgowej, która pozwoliłaby na wyodrębnienie aktywów i zobowiązań związanych ze składnikami materialnymi, jak również nie będzie możliwa alokacja kosztów i przychodów związanych z tymi składnikami.

W szczególności należy zwrócić uwagę na to, że w ramach transakcji nie doszło do przeniesienia jakichkolwiek dokumentów korporacyjnych lub księgowych posiadanych przez Zbywcę (takich jak np. deklaracje, rejestry, faktury, księgi podatkowe lub inne dokumenty o charakterze księgowym), które byłyby związane bezpośrednio ze zbywanymi Aktywami i za pomocą których można by określić koszty i przychody związane z Aktywami – jako potencjalnie wydzieloną finansowo częścią przedsiębiorstwa Zbywcy. Wnioskodawca po zrealizowaniu transakcji rozpocznie działalność związaną z wytwarzaniem i sprzedażą Produktów z wykorzystaniem Aktywów, natomiast w tym celu nadal będzie prowadził księgowość i inną dokumentację we własnym zakresie, która będzie dotyczyła wszystkich realizowanych przez niego transakcji.

Nie doszło również do przeniesienia jakichkolwiek zobowiązań związanych z Aktywami, wynikających z działalności prowadzonej przez zakład Zbywcy przed transakcją (część zobowiązań pieniężnych została uregulowana przez Zbywcę przed transakcją, a nieuregulowane zobowiązania nie zostały przeniesione). W szczególności, nie doszło do przeniesienia zobowiązań lub należności podatkowych, innych zobowiązań pieniężnych (nieuregulowanych przed transakcją), niepieniężnych lub należności publicznoprawnych lub środków pieniężnych związanych z Aktywami. Nabywca odpowiada jedynie za te zobowiązania/należności, które powstały po nabyciu Aktywów od Zbywcy.

Mając na uwadze powyższe nie sposób uznać, że Aktywa stanowią zespół składników materialnych, który cechuje się wyodrębnieniem pod względem finansowym, co pozwoliłoby na uznanie, że mamy do czynienia z ZCP. W konsekwencji, w przypadku analizowanej transakcji zbycia Aktywów nie ulega wątpliwości, że przesłanka wydzielenia finansowego nie została spełniona.

-Wydzielenia organizacyjnego, rozumianego jako wyodrębnienie na płaszczyźnie zarządzania i organizacji przedsiębiorstwa zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych. Oznacza to, że wyodrębniony zespół składników majątkowych ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika i funkcjonuje np. jako dział, wydział, oddział, czy też zakład. Powyższe powinno być potwierdzone odpowiednim dokumentem takim jak statut, regulamin, zarządzenie lub innym dokumentem o podobnym charakterze.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej przez siebie interpretacji indywidualnej z 29 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.471. 2019.1.MD: „organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące »część przedsiębiorstwa« powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w »istniejącym przedsiębiorstwie«, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa”.

Wnioskodawca wskazuje również, iż znane są mu wypowiedzi organów dopuszczające zaistnienie wyodrębnienia organizacyjnego ZCP nawet bez stricte formalnego wyodrębnienia zbywanych składników. Jako przykład można podać ostatecznie zaakceptowane rzez organ podatkowy stanowisko wnioskodawcy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 maja 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.53.2020.1.RK: w której stwierdzono, że: „formalne wyodrębnienie nie jest warunkiem koniecznym dla zaistnienia ZCP, bowiem: (...) przy rozpatrywaniu kryterium wyodrębnienia organizacyjnego istotniejsze jest faktyczne istnienie wyodrębnienia organizacyjnego zespołu składników, aniżeli jego formalne ujęcie w strukturze organizacyjnej, bowiem przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć nie tylko umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru)”.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z jakąkolwiek – formalną czy też faktyczną – formą wyodrębnienia organizacyjnego zbywanych Aktywów. Przedmiotem transakcji były bowiem wyłącznie składniki materialne (maszyny produkcyjne, surowce, półprodukty i Produkty), które nie stanowiły samodzielnej części w strukturze przedsiębiorstwa Zbywcy i które wskutek transakcji nie zostały przeniesione jako niezależnie funkcjonująca „całość” do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Uwzględniając, iż Aktywa były wyłącznie elementami wykorzystywanymi w procesie produkcyjnym w zakładzie Zbywcy, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że w przypadku zbycia Aktywów przesłanka wydzielenia organizacyjnego również nie została spełniona.

-Wydzielenia funkcjonalnego, rozumianego jako realizowanie przez wyodrębniony zespół składników określonych zadań gospodarczych, w sposób odrębny i niezależny od pozostałej działalności przedsiębiorstwa. Wyodrębnione składniki przedsiębiorstwa podmiotu zbywającego, stanowiące zorganizowaną część przedsiębiorstwa, muszą być zorganizowane w taki sposób, aby potencjalnie umożliwiały samodzielne prowadzenie działalności jako niezależne przedsiębiorstwo.

Z powyższym koresponduje stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przedstawione w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3 -3.4012.162.2020.3.MAZ, w której organ podatkowy uznał, że: „wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym”.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca podkreśla, że składniki majątkowe wchodzące w skład Aktywów i przeniesione w ramach transakcji nie charakteryzują się powiązaniem funkcjonalnym, które powodowałoby, że posiadają one potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Nie można bowiem uznać, że Aktywa jako składniki majątku Zbywcy są zorganizowane na tyle (o ile można uznać, że Aktywa – tj. maszyny, materiały, półprodukty – odznaczają się jakimkolwiek stopniem zorganizowania), aby dawały możliwość traktowania ich jako indywidualnej jednostki realizującej dany rodzaj działalności gospodarczej.

Co kluczowe w kwestii braku funkcjonalnego wydzielenia Aktywów, należy wskazać, iż aby możliwe było rozpoczęcie działalności z wykorzystaniem Aktywów, po stronie Nabywcy niezbędne będzie przysposobienie określonych środków materialnych i niematerialnych (np. nieruchomości), własnych pracowników, którzy na stałe będą obsługiwali proces produkcyjny (z wyłączeniem początkowej fazy produkcji, kiedy to pracownicy Wnioskodawcy będą okresowo szkoleni przez wyznaczonych pracowników Zbywcy, którzy jednak nie zostaną przeniesieni/zatrudnieni u Nabywcy) czy też zawarcia nowych kontraktów na dostawy surowców lub zakup Produktów (przez klientów). Oznacza to zatem, że Nabywca będzie zmuszony do poniesienia istotnych nakładów w celu wykorzystania nabytych Aktywów do procesu produkcji.

W świetle powyższego nie sposób uznać, że Aktywa spełniają przesłankę wydzielenia funkcjonalnego – a więc, że przenoszone składniki mogą funkcjonować jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy – w przypadku zbycia Aktywów – nie doszło również do spełnienia ostatniej przesłanki do uznania, że mamy do czynienia z ZCP, o którym mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca chce zauważyć, że będące przedmiotem transakcji Aktywa nie spełniają żadnego z trzech warunków niezbędnych do uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa – nie cechują się one bowiem wyodrębnieniem finansowym, organizacyjnym oraz funkcjonalnym w przedsiębiorstwie Zbywcy w takim stopniu, aby składniki te mogły być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i potencjalnie stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące konkretnie przypisane mu zadania gospodarcze. W związku z tym, należy konsekwentnie uznać, że zespół składników będący przedmiotem transakcji nie tworzy ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Podsumowując powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, transfer składników materialnych będących przedmiotem złożonego wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, nie spełnia warunków niezbędnych do uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwem.

W rezultacie, transakcja zbycia składników materialnych będąca przedmiotem złożonego wniosku nie spełnia przesłanek do uznania jej za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym nie korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów ustawy o VAT.

Kwalifikacja transakcji jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów

W świetle powyższej konkluzji w zakresie uznania przedmiotu omawianej transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w celu rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia, niezbędne jest dokonanie kwalifikacji VAT transakcji będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej art. 9:

„Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest:

a)podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b)osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

– z zastrzeżeniem art. 10;

c)dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a”.

Z przywołanej wyżej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Mianowicie nabywca tych towarów musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15, nabywane towary muszą służyć jego działalności gospodarczej, a dokonujący dostawy towarów (przedsiębiorca zagraniczny) musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Wskazać należy, że podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla celów wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W wyniku zrealizowanej dostawy z Niemiec do Polski przez będącego podatnikiem od wartości dodanej Zbywcę, prowadzącego na terytorium Niemiec działalność gospodarczą, Wnioskodawca nabył prawo do rozporządzania towarami jak właściciel – w postaci składników materialnych niestanowiących ZCP.

Całość powyższych rozważań prowadzi do wniosku, iż w rozpatrywanej sprawie doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT.

Prawo do odliczenia w związku z nabyciem składników materialnych

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wynika to z faktu, że ciężarem VAT nie powinni być obciążeni podatnicy VAT w tym zakresie, w jakim wykorzystują zakupione towary i usługi do wykonywania działalności opodatkowanej tym podatkiem.

Z kolei, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przysługuje podatnikowi, pod warunkiem istnienia związku pomiędzy wydatkami, w ramach których występuje VAT naliczony, a sprzedażą opodatkowaną VAT realizowaną przez podatnika. Przepisy nie wskazują jednak jaki charakter (pośredni czy bezpośredni), ma mieć związek pomiędzy zakupami (podatkiem naliczonym) a sprzedażą opodatkowaną. Z bezpośrednim związkiem dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą mamy do czynienia wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, ponieważ bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną VAT, której przeważającym przedmiotem jest produkcja wyrobów z drutu, łańcuchów i sprężyn. Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte składniki materialne do wytwarzania Produktów w ramach działalności opodatkowanej, co automatycznie przełoży się na rozwinięcie i poszerzenie profilu jego działalności. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, transakcja nabycia składników materialnych wykazuje bezpośredni związek z realizowaną przez niego sprzedażą opodatkowaną.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno ulegać wątpliwości, iż na gruncie przedstawionego stanu faktycznego poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na wewnątrzwspólnotowe nabycie opisanych w treści wniosku składników materialnych wykazują związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT – w związku z tym będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia VAT z tytułu tego nabycia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 931 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce na terytorium Polski wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 10 ustawy:

Natomiast w myśl art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy:

Natomiast art. 86 ust. 10h ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy:

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku stanowi integralną część mechanizmu VAT i co do zasady nie może być ograniczane. Prawo to jest wykonywane w sposób bezpośredni w stosunku do całego podatku obciążającego transakcje powodujące naliczenie podatku. Jest to tzw. zasada neutralności, która jest podstawową zasadą VAT wynikającą z charakteru podatku konsumpcyjnego.

Aby jednak powstało prawo do odliczenia podatku VAT musi być zrealizowana transakcja gospodarcza, w której podatek VAT jest naliczany. Należy zwrócić uwagę, że w odniesieniu do nabycia towarów przez polskiego nabywcę prowadzącego działalność gospodarczą, w dużym uproszczeniu, może mieć miejsce nabycie krajowe, kiedy to dostawca jest polskim podatnikiem podatku VAT oraz towary znajdują się w momencie dostawy na terytorium Polski, jak również nabycie wewnątrzunijne, kiedy to towary sprzedawane są przez podatnika z innego kraju UE oraz w momencie dostawy towary znajdują się w innym niż Polska kraju członkowskim, z którego to kraju są przemieszczane do Polski. Istnieją jeszcze transakcje związane z eksportem i importem, jednakże w analizowanej sprawie nie występują.

Z kolei uprawnienie wynikające z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy odnosi się do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Prawidłowe określenie charakteru przeprowadzanej transakcji ma wpływ na rozliczenie podatku VAT zarówno należnego, jak i naliczonego. W przypadku tzw. dostaw krajowych, polski nabywca (podatnik VAT) otrzymuje od sprzedawcy fakturę z wykazaną kwotą podatku VAT obliczoną wg właściwej stawki obowiązującej w Polsce, a następnie kwotę tę traktuje, co do zasady, jako kwotę podatku podlegającą odliczeniu. Inaczej jest, gdy transakcja ma charakter wewnątrzwspólnotowy, a polski podatnik VAT dokonuje nabycia towarów, które w wyniku dostawy dokonanej na jego rzecz są transportowane z innego kraju unijnego do Polski. Wówczas mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. W takim przypadku to polski nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z przeprowadzanej transakcji, przy czym kwota podatku należnego jest równa kwocie podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, w przypadku gdy nabywane towary służą polskiemu podatnikowi do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że „A”. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Nabywca”) jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce i czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce.

„B” (dalej: „Zbywca”) jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Niemczech.

Przedmiotem działalności Zbywcy jest m.in. produkcja (...) oraz innych produktów (dalej łącznie: „Produkty”), które są wykorzystywane m.in. w (...). Zbywca realizował produkcję Produktów za pośrednictwem jednego z zakładów znajdującego się w Niemczech.

Nabywca i Zbywca wchodzą w skład międzynarodowej grupy „C” (dalej: „Grupa”), która dostarcza klientom rozwiązania w dziedzinie technologii (...). Grupa należy do Grupy „D”. Grupa „D” zajmuje się produkcją i sprzedażą istotnych komponentów oraz dostosowywaniem rozwiązań technologicznych dotyczących (...), a Działalność Grupy „D” ma zasięg globalny.

W związku z podjętą decyzją biznesową, Zbywca postanowił całkowicie zaprzestać prowadzenia działalności polegającej na wytwarzaniu Produktów oraz świadczeniu usług ich naprawy i zlikwidować jeden z zakładów produkcyjnych. Zbywca będzie natomiast kontynuował działalność produkcyjną innego asortymentu wyrobów w drugim zakładzie produkcyjnym w Niemczech.

W rezultacie, Nabywca i Zbywca przystąpili do transakcji, na podstawie której Nabywca stał się właścicielem określonych składników materialnych należących do Zbywcy, z uwagi na fakt, iż mogą one posłużyć do uruchomienia analogicznej produkcji w polskim zakładzie należącym do Nabywcy.

Przeniesienie własności wskazanych powyżej składników majątkowych nastąpiło poprzez zawarcie umów, w skład których wchodziła umowa sprzedaży aktywów (dalej: „Umowa sprzedaży”), na podstawie której doszło do przeniesienia na rzecz Nabywcy określonych składników majątkowych należących do Zbywcy (dalej: „Aktywa”).

Wśród Aktywów znalazły się wszystkie maszyny wchodzące w skład linii produkcyjnej, niezbędne do produkcji Produktów, przykładowo:

-maszyny do walcowania (indukcyjnego i nieindukcyjnego);

-maszyny do badania twardości Produktów;

-maszyny do prostowania;

-prasy do zaciskania;

-prasy do punktowania Produktów;

-giętarka;

-frezarka;

-piece hartownicze;

-piece odpuszczające;

-sprzęt do wykrywania pęknięć;

-urządzenie do demontażu;

-urządzenie do testowania sprzętu spawalniczego;

-linie techniczne na potrzeby malowania Produktów.

Dodatkowo, Zbywca zbył na rzecz Nabywcy materiały służące do produkcji Produktów, półprodukty oraz gotowe Produkty, znajdujące się w zakładzie Zbywcy w dniu przeniesienia własności Aktywów. Ponadto, Nabywca, na podstawie Umowy Sprzedaży zobowiązał się również do dokończenia prac rozpoczętych przez Zbywcę, w związku z czym Zbywca przekazał Nabywcy materiały otrzymane od klientów, na których Nabywca będzie wykonywał prace (będą one jednak realizowane na podstawie nowych umów zawartych bezpośrednio przez Nabywcę z klientami, a nie kontynuacją kontraktów zawartych przez Zbywcę).

Zbywca zawarł również z Nabywcą umowę licencyjną (dalej: „Umowa licencyjna”), na mocy której Zbywca udzielił Nabywcy licencji na korzystanie z wszelkiej dokumentacji technicznej dostarczonej przez Zbywcę jako licencjodawcę, w tym know-how wymaganego w procesie produkcji niektórych Produktów oraz części zamiennych do Produktów. Umowa licencyjna obejmuje prawo Nabywcy do korzystania z dokumentacji technicznej na wszystkich znanych polach eksploatacji w celu wytwarzania Produktów. Zgodnie z Umową licencyjną, licencja ma charakter niewyłączny oraz jest nieprzenoszalna i nie podlega sublicencjonowaniu w odniesieniu do dokumentacji technicznej.

Jednocześnie, zakresem transakcji pomiędzy Zbywcą i Nabywcą nie zostały objęte przykładowo:

·Prawa własności nieruchomości i prawa związane z nieruchomością, należące do Zbywcy – wszelkie nieruchomości budynkowe oraz gruntowe pozostały we własności Zbywcy (nieruchomości, w których odbywała się produkcja za pomocą objętych transakcją Aktywów, zlokalizowane są poza terytorium kraju). Nabywca nie dokonuje również najmu/dzierżawy ww. nieruchomości od Zbywcy. Wnioskodawca, w celu rozpoczęcia produkcji z wykorzystaniem nabytych Aktywów, zaangażuje nieruchomości w Polsce, do których posiada odpowiedni tytuł prawny.

·Kontrakty pracowników Zbywcy – w ramach transakcji nie doszło do przejęcia przez Nabywcę zarówno żadnego z wydzielonych organizacyjnie działów Zbywcy, jak i kontraktów poszczególnych pracowników. W szczególności nie doszło do przejęcia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.) – nie doszło zatem do przeniesienia jakichkolwiek zobowiązań związanych z roszczeniami pracowniczymi lub z zatrudnieniem. Dodatkowo, żaden z pracowników zakładu należącego do Zbywcy nie został zatrudniony przez Nabywcę. Pracownicy zakładu należącego do Zbywcy przez określony czas będą natomiast szkolili pracowników Nabywcy w obsłudze przenoszonych Aktywów, jednakże nie jest to równoznaczne z ich zatrudnieniem.

W celu rozpoczęcia produkcji Produktów (tj. obsługi procesu faktycznej produkcji, Wnioskodawca zaangażuje wyłącznie zatrudnianych przez siebie pracowników. Ponadto, działalność Nabywcy będzie wspierana przez zatrudniany przez Wnioskodawcę personel z działów HR, księgowości czy marketingu (jak wskazano powyżej, żaden z pracowników Zbywcy – operacyjnych lub wsparcia – nie zostanie przeniesiony do Nabywcy).

·Kontrakty zawarte przez Zbywcę z klientami/dostawcami – Nabywca nie wstąpił w prawa i obowiązki Zbywcy wynikające z tytułu kontraktów z klientami i dostawcami. Po przeniesieniu Aktywów na rzecz Nabywcy, Zbywca doprowadził do rozwiązania/wygaśnięcia wszystkich kontaktów zawartych z klientami i dostawcami, związanych z dostawami odpowiednio Produktów oraz materiałów/surowców niezbędnych do produkcji. Nabywca może natomiast samodzielnie zawierać kontrakty z dotychczasowymi dostawcami/klientami Zbywcy. Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż w związku z nabyciem Aktywów umożliwiających wytwarzanie Produktów, może on również aktywnie poszukiwać i zawierać kontrakty z nowymi klientami oraz dostawcami. W ramach umowy w żaden sposób nie zostało bowiem zastrzeżone, że po nabyciu Aktywów, odpowiednio zakup surowców/materiałów oraz sprzedaż Produktów będzie ograniczona do dotychczasowych klientów i dostawców Zbywcy.

Dla kompletności stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy Zbywcą i Nabywcą obowiązuje umowa agencyjna, na podstawie której Zbywca pełnił oraz po transakcji, będzie niezmiennie pełnić rolę agenta sprzedaży niektórych towarów produkowanych przez Nabywcę (w tym Produktów, po rozpoczęciu ich produkcji przez Nabywcę). Wnioskodawca wskazuje natomiast, że umowa agencyjna nie stanowi elementu transakcji – umowa obowiązywała i będzie obowiązywać pomiędzy Zbywcą i Nabywcą niezależnie od realizowanej transakcji.

·Baza klientów należąca do Zbywcy – Nabywca w ramach transakcji nie otrzymał od Zbywcy danych dotyczących dotychczasowych klientów Zbywcy.

·Środki pieniężne należące do Zbywcy – w ramach transakcji, Nabywca nie otrzymał środków pieniężnych zgromadzonych w gotówce/na rachunkach bankowych oraz ekwiwalentu środków pieniężnych (w postaci np. papierów wartościowych).

·Zobowiązania/należności podatkowe i inne zobowiązania/należności publicznoprawne, związane z działalnością zakładu Zbywcy – Nabywca odpowiada jedynie za te zobowiązania/należności, które powstały po nabyciu Aktywów od Zbywcy.

·Zobowiązania pieniężne i niepieniężne, zaciągnięte przez Zbywcę – część zobowiązań pieniężnych została uregulowana przez Zbywcę, a pozostała część, która nie została uregulowana przez Zbywcę, nie została przeniesiona na Nabywcę. Zobowiązania niepieniężne nie zostały przeniesione na Nabywcę.

·Zobowiązania z tytułu gwarancji i rękojmi względem klientów Zbywcy – zobowiązanym z tytułu zarówno gwarancji, jak i rękojmi względem dotychczasowych nabywców Produktów, pozostanie Zbywca. Nabywca będzie odpowiadał z tytułu gwarancji i rękojmi wyłącznie względem swoich klientów, na rzecz których będzie dokonywał sprzedaży.

·Zezwolenia i decyzje administracyjne otrzymane przez Zbywcę – wszystkie zezwolenia i decyzje administracyjne wydane przez właściwe organy w kraju Zbywcy nie zostały przeniesione na rzecz Nabywcy.

·Dokumenty korporacyjne i księgowe będące w posiadaniu Zbywcy – dokumenty korporacyjne, deklaracje, rejestry, faktury, księgi podatkowe oraz inne dokumenty związane z prowadzeniem księgowości i wypełnianiem obowiązków podatkowych po stronie Zbywcy przed sprzedażą Aktywów – mogące być związane z transakcjami realizowanymi za pomocą Aktywów, pozostaną w posiadaniu Zbywcy. Oznacza to zatem, że po rozpoczęciu przez Nabywcę działalności związanej z wytwarzaniem i sprzedażą Produktów, Wnioskodawca będzie prowadził księgowość i inną dokumentację we własnym zakresie i będzie ona dotyczyła wyłącznie transakcji przez niego realizowanych.

Cena za nabycie przez Nabywcę wchodzących w skład transakcji Aktywów została ustalona bezpośrednio w oparciu o wartość przenoszonych składników. W szczególności wartość składników transakcji i konsekwentnie cena ich zbycia została w głównej mierze określona w oparciu o wartość przenoszonych ruchomości oraz pozostałych składników wskazanych powyżej.

Wnioskodawca wskazał, że Zbywca i Nabywca są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT oraz w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4) ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, że transakcja będąca przedmiotem analizy w ramach złożonego wniosku ma charakter pewnego ciągu zdarzeń i procesów, które przekładają się na transfer Aktywów dokonywany faktycznie w ramach kilku dostaw, przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest jednocześnie zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność opodatkowaną VAT w kraju oraz podmiotem zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w kraju.

Zbywca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w kraju siedziby oraz traktuje transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w ten sposób rozpoznaje przedmiotową transakcję dla VAT w świetle obowiązujących przepisów prawa niemieckiego.

Transport będących przedmiotem transakcji pomiędzy Zbywcą a Nabywcą Aktywów z terytorium Niemiec na terytorium Polski odbywa się w kilku odmiennych cyklach, co jest spowodowane m.in. parametrami fizycznymi zbywanych Aktywów. Na podstawie uzgodnień pomiędzy Zbywcą i Nabywcą, realizacja transportu każdorazowo powierzona jest firmie zewnętrznej. W niektórych przypadkach zlecenie transportowe jest dokonywane przez Zbywcę, w pozostałych zaś zlecenie wydawane jest przez Nabywcę (w zależności od dostępności najkorzystniejszej z ofert firm zewnętrznych).

W zależności od stosowanego rodzaju nabycie prawa do rozporządzania Aktywami jak właściciel przez Wnioskodawcę ma miejsce w momencie zrealizowania dostawy w Polsce lub w momencie objęcia Aktywów przez przewoźnika zorganizowanego przez Nabywcę na terytorium Niemiec.

Jednocześnie, z perspektywy ekonomicznej dysponowanie Aktywami przez Nabywcę w ramach czynności podlegających opodatkowaniu realizuje się dopiero w momencie ich dostarczenia na terytorium kraju do zakładu Nabywcy, bowiem dopiero wówczas możliwe jest rozpoczęcie prowadzenia działalności produkcyjnej i usługowej za pomocą nabytych Aktywów.

Wykorzystująca Aktywa działalność Nabywcy jest analogiczna do działalności Zbywcy (produkcja (...) i usługi ich naprawy). W rezultacie Wnioskodawca wskazał, że nabyte Aktywa są wykorzystywane do realizacji czynności:

-podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju – obejmujących działalność produkcyjną w zakresie produkcji (...) oraz świadczenia usług ich naprawy,

-świadczenia usług poza terytorium kraju (Polski) – obejmujących działalność w zakresie świadczenia usług naprawy (...), które realizowane są na materiale powierzonym przez zagranicznych kontrahentów Wnioskodawcy. Usługi na materiale powierzonym są rozpoznawane jako świadczenie usług poza terytorium kraju i podlegające opodatkowaniu w kraju siedziby kontrahenta. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że usługi te, w przypadku ich realizacji na terytorium kraju, podlegałyby opodatkowaniu VAT oraz uprawniałyby Wnioskodawcę do odliczenia VAT (są to usługi analogiczne do tych, które są realizowane przez Wnioskodawcę w kraju i podlegają rozpoznaniu jako krajowe świadczenie usług).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w związku z przedstawioną transakcją przysługuje i będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, podstawową zasadą podatku VAT jest zasada neutralności, która oznacza, że podatnik VAT dokonujący czynności opodatkowanych ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że Zbywca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w kraju siedziby, tj. na terenie Niemiec, oraz że traktuje transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w ten sposób rozpoznaje przedmiotową transakcję dla VAT w świetle obowiązujących przepisów prawa niemieckiego. Wobec tego, transakcja nabycia przez Wnioskodawcę Aktywów ma/będzie mieć charakter wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca nabył/nabędzie bowiem prawo do rozporządzania Aktywami jak właściciel, które w wyniku dokonanych na rzecz Nabywcy dostaw zostały/zostaną przetransportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, tj. z terytorium Niemiec do Polski, przez firmę zewnętrzną działającą na zlecenie Zbywcy lub Nabywcy. Wnioskodawca nabyte Aktywa wykorzystuje do realizacji czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju oraz do świadczenia usług poza terytorium kraju (Polski), które realizowane są na materiale powierzonym przez zagranicznych kontrahentów Wnioskodawcy. Usługi na materiale powierzonym są rozpoznawane jako świadczenie usług poza terytorium kraju i podlegające opodatkowaniu w kraju siedziby kontrahenta. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że usługi te, w przypadku ich realizacji na terytorium kraju, podlegałyby opodatkowaniu VAT oraz uprawniałyby Wnioskodawcę do odliczenia VAT (są to usługi analogiczne do tych, które są realizowane przez Wnioskodawcę w kraju i podlegają rozpoznaniu jako krajowe świadczenie usług).

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) ustawy stanowi, że kwota podatku naliczonego jest kwotą podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy. Podatnik, który nabywa towary w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju musi z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Wobec powyższego, ma on obowiązek dokonania samoobliczenia podatku należnego z tego tytułu i wykazania go w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. W takim przypadku kwota VAT należnego wykazana przez podatnika będzie jednocześnie kwotą VAT naliczonego podlegającą odliczeniu (z uwzględnieniem wyłączeń ustawowych), na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) ustawy.

A zatem Nabywca ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Aktywów, które następnie wykorzystuje/będzie wykorzystywał do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju, obejmujących działalność produkcyjną w zakresie produkcji (...) oraz świadczenia usług ich naprawy oraz do świadczenia usług poza terytorium kraju (Polski) obejmujących działalność w zakresie świadczenia usług naprawy (...), które realizowane są na materiale powierzonym przez zagranicznych kontrahentów Wnioskodawcy, które – jak wskazał Wnioskodawca – są rozpoznawane jako świadczenie usług poza terytorium kraju i podlegające opodatkowaniu w kraju siedziby kontrahenta. Ponadto, usługi te, w przypadku ich realizacji na terytorium kraju, podlegałyby opodatkowaniu VAT oraz uprawniałyby Wnioskodawcę do odliczenia VAT (są to usługi analogiczne do tych, które są realizowane przez Wnioskodawcę w kraju i podlegają rozpoznaniu jako krajowe świadczenie usług).

Podsumowując, w związku z przedstawioną transakcją Wnioskodawcy przysługuje i będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-        stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-        zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w szczególności na stwierdzeniu, że Zbywca traktuje transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w ten sposób rozpoznaje przedmiotową transakcję dla VAT w świetle obowiązujących przepisów prawa niemieckiego. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie zawiera analizy kwestii, czy Zbywca prawidłowo traktuje transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).