Temat interpretacji

w zakresie uznania sprzedaży urządzenia wraz z usługą serwisową za świadczenie kompleksowe, dla którego obowiązek podatkowy powstaje z momentem dostawy towaru

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2019 r. (daty wpływu 15 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży urządzenia wraz z usługą serwisową za świadczenie kompleksowe, dla którego obowiązek podatkowy powstaje z momentem dostawy towaru jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży urządzenia wraz z usługą serwisową za świadczenie kompleksowe, dla którego obowiązek podatkowy powstaje z momentem dostawy towaru.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność pod firmą . spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: jako Wnioskodawca). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż urządzeń i produktów czyszczących.

Wnioskodawca w ofercie sprzedaży posiada urządzenia serii professional, których odbiorcami są głównie podmioty profesjonalne. Jednakże zakup urządzeń serii professional możliwy jest również przez podmioty nieprofesjonalne.

Wnioskodawca do swojej oferty zamierza wprowadzić dodatkowe opcje serwisowania niektórych urządzeń serii professional w okresie ich żywotności, tzw. pakiet fullserwis. Pakiet fullserwis będzie obejmował usługi serwisowe polegające na prowadzeniu bieżących przeglądów serwisowych oraz usuwaniu wszelkich usterek urządzeń, które nie wynikły z niewłaściwego użytkowania, katastrof naturalnych, czynów przestępczych, itp. Przeglądy serwisowe objęte ww. pakietem będą odbywać się cyklicznie w okresach indywidualnie uzgadnianych z kontrahentem, jak również na wezwanie klienta w przypadku usterki urządzenia objętego pakietem fullserwis.

Okres obowiązywania pakietu fullserwis będzie indywidualnie uzgadniany z kontrahentem Wnioskodawcy, przy czym jego okres obowiązywania wynosić będzie co najmniej rok od dnia sprzedaży danego urządzenia. Cena pakietu fullserwis będzie indywidualnie uzgadniana z kontrahentem Wnioskodawcy i będzie płatna z góry za cały okres obowiązywania pakietu. Cena pakietu fullserwis będzie kwotą zryczałtowaną, bowiem obejmować będzie wszelkie przyszłe koszty naprawy bądź wymiany poszczególnych części urządzenia oraz koszty robocizny. Cena pakietu fullserwis będzie uzależniona od konkretnego urządzenia sprzedawanego przez Wnioskodawcę oraz możliwego do określenia reżimu pracy maszyny i będzie wynosić w skali roku do 25% jego wartości.

Pakiet fullserwis będzie można nabyć wraz z zawarciem umowy sprzedaży urządzenia. Pakiet ten nie będzie obligatoryjnym elementem umowy sprzedaży urządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż urządzenia (dostawa towaru) przez Wnioskodawcę wraz z pakietem fullserwis (świadczenie usług) należy uznać na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za czynność kompleksową w związku z czym obowiązek podatkowy zarówno dla dostawy towaru jak i świadczenia usług powstaje z tą samą chwilą?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż urządzeń wraz z pakietem fullserwis należy uznać na gruncie ustawy o podatku od towaru i usług za czynność kompleksową, w której sprzedaż urządzenia będzie czynnością zasadniczą, natomiast pakiet fullserwis będzie czynnością pomocniczą/uboczną w związku z czym chwilą powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy od towaru i usług będzie chwila dokonania dostawy towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie podlega wątpliwości, iż sprzedaż towaru jest na gruncie ww. ustawy dostawą towaru, dlatego w przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż urządzenia jest równocześnie dostawą towaru.

Zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Nie podlega wątpliwości, że w przedmiotowym stanie faktycznym pakiet fullserwis nie spełnia przesłanek pojęcia dostawy towaru, dlatego należy traktować go jako usługę.

W doktrynie prawa podatkowego uznaje się, że o tym czy mamy do czynienia z dostawą towaru, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który jest dominujący. Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowa jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna ona być traktowana jako świadczenie usług (np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 października 2008 r., sygn. I SA/Kr 1228/07).

Wskazać należy, że w przedmiotowym stanie faktycznym zasadniczym celem zawarcia umowy sprzedaży jest sprzedaż urządzenia przez Wnioskodawcę. Pakiet fullserwis jest tutaj tylko elementem pomocniczym, który ma na celu zachęcenie potencjalnego kontrahenta do wybrania oferty Wnioskodawcy, natomiast nie jest zasadniczym celem zawarcia umowy. Co więcej, wskazać również należy, że maksymalna roczna cena pakietu fullserwis będzie stanowić około 25% wartości urządzenia. Dlatego biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić zatem należy, że sprzedaż urządzenia wraz pakietem fullserwis należy uznać na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jako dostawę towaru.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usług. Wnioskodawca wykazał powyżej, że w przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż urządzenia wraz pakietem fullserwis należy uznać za dostawę towaru, w związku z czym stwierdzić należy, że do sprzedaży urządzenia wraz z pakietem fullserwis należy stosować reguły dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dla dostawy towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami według art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo dostawę towarów, albo usługę.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem postawionych we wniosku pytań tj. uznania sprzedaży urządzenia wraz z usługą serwisową za świadczenie kompleksowe, dla którego obowiązek podatkowy powstaje z momentem dostawy towaru należy rozważyć czy w przedmiotowym przypadku faktycznie mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym.

Wskazać zatem w tym miejscu należy, iż przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych (kompleksowych). Jednakże na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE, a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L nr 145, str. 1 ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE. W tym kontekście - zdaniem TSUE - tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008r. w sprawie C-425/06 Ministero dellEconomia e delle Finanze vs. Part Service Srl TSUE stwierdził: () gdy czynność obejmuje kilka świadczeń, powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyrok z 27 października 2005r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne.

Powyższe wynika także z powołanego przez Wnioskodawcę wyroku TSUE z 25 lutego 1999r. w sprawie C-349/96 Card Protection Ltd (CPP) v. Comissionners of Customs & Excise. Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału.

Tak więc orzecznictwo TSUE, które oparte jest na przepisach prawa UE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, iż każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach ww. wyroku C-349/96 TSUE podkreślił, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych. Zatem TSUE przedstawia jedynie wskazówki, jak należy interpretować przepisy Dyrektywy, nie wypowiadając się co do tego, która z powyższych wykluczających się zasad powinna mieć zastosowanie w sprawie.

Mając na uwadze powyższe przepisy jak i orzeczenia TSUE, zdaniem Organu, aby móc wskazać, iż dana czynność jest czynnością złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element świadczenia złożonego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez świadczenia pomocniczego.

Zatem, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w ofercie sprzedaży posiada urządzenia czyszczące serii professional. Spółka do swojej oferty zamierza wprowadzić dodatkowe opcje serwisowania niektórych urządzeń serii professional w okresie ich żywotności, tzw. pakiet fullserwis. Pakiet fullserwis będzie obejmował usługi serwisowe polegające na prowadzeniu bieżących przeglądów serwisowych oraz usuwaniu wszelkich usterek urządzeń. Przeglądy serwisowe objęte ww. pakietem będą odbywać się cyklicznie w okresach indywidualnie uzgadnianych z kontrahentem, jak również na wezwanie klienta w przypadku usterki urządzenia objętego pakietem fullserwis. Okres obowiązywania pakietu fullserwis będzie indywidualnie uzgadniany z kontrahentem Wnioskodawcy, przy czym jego okres obowiązywania wynosić będzie co najmniej rok od dnia sprzedaży danego urządzenia. Cena pakietu fullserwis będzie indywidualnie uzgadniana z kontrahentem Wnioskodawcy i będzie płatna z góry za cały okres obowiązywania pakietu. Cena pakietu fullserwis będzie kwotą zryczałtowaną, bowiem obejmować będzie wszelkie przyszłe koszty naprawy bądź wymiany poszczególnych części urządzenia oraz koszty robocizny. Cena pakietu fullserwis będzie uzależniona od konkretnego urządzenia sprzedawanego przez Wnioskodawcę oraz możliwego do określenia reżimu pracy maszyny i będzie wynosić w skali roku do 25% jego wartości. Pakiet fullserwis będzie można nabyć wraz z zawarciem umowy sprzedaży urządzenia. Pakiet ten nie będzie obligatoryjnym elementem umowy sprzedaży urządzenia.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy zaznaczyć należy, że kwalifikacja danego kompleksu zdarzeń gospodarczych jako świadczenia złożonego, nie może być pozbawiona waloru obiektywnego, albowiem zakres i sposób opodatkowania świadczenia nie może być zależny jedynie od woli stron transakcji. Z punktu widzenia gospodarczego czy też w świetle przepisów prawa cywilnego, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności mogą stanowić jedno kompleksowe świadczenie, będące przedmiotem jednej umowy. Jednakże prawo podatkowe zachowuje pewną autonomiczność wobec innych gałęzi prawa, w tym prawa cywilnego. Regulacje dopuszczalne na gruncie prawa cywilnego czy innych gałęzi prawa nie przekładają się w sposób bezpośredni na uregulowania prawa podatkowego i nie należy z nich wywodzić zasad opodatkowania.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - mamy do czynienia z odrębnymi, niezależnymi czynnościami, tj. dostawą urządzenia czyszczącego oraz świadczeniem usług w ramach pakietu fullserwis. Jak wynika bowiem z opisu sprawy Pakiet fullserwis będzie można nabyć wraz z zawarciem umowy sprzedaży urządzenia, jednakże Pakiet ten nie będzie obligatoryjnym elementem umowy sprzedaży urządzenia. Cena pakietu fullserwis będzie uzależniona od konkretnego urządzenia sprzedawanego przez Wnioskodawcę oraz możliwego do określenia reżimu pracy maszyny i będzie wynosić w skali roku do 25% jego wartości. Pakiet fullserwis będzie obejmował usługi serwisowe polegające na prowadzeniu bieżących przeglądów serwisowych oraz usuwaniu wszelkich usterek urządzeń. Z kolei okres obowiązywania pakietu fullserwis będzie indywidualnie uzgadniany z kontrahentem Wnioskodawcy, przy czym jego okres obowiązywania wynosić będzie co najmniej rok od dnia sprzedaży danego urządzenia.

W takiej sytuacji zdaniem tut. Organu nie sposób uznać, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z jednym kompleksowym świadczeniem, w którym dostawa urządzenia będzie świadczeniem głównym natomiast świadczone usługi w ramach pakietu fullserwis będą stanowić czynności pomocnicze niezbędne, bez których nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej. Usługa serwisowa wykonywana w ramach Pakietu fullserwis to samodzielna i odrębna usługa, która odbywać się będzie po wykonanej dla kontrahenta Wnioskodawcy dostawie urządzenia. Rozłączne traktowanie dokonanych świadczeń nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby były one uznane za jedno świadczenie złożone.

W kontekście powyższego dostawę urządzenia (towaru) wraz z pakietem fullserwis obejmującym usługi serwisowe polegające na prowadzeniu bieżących przeglądów serwisowych oraz usuwaniu wszelkich usterek urządzeń należy uznać na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za samodzielne, niezależne świadczenia, które podlegają odrębnym regulacjom opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy jak wyżej wskazano - przedmiotem realizowanych przez Wnioskodawcę transakcji będą odrębne, niezależnie opodatkowane czynności w postaci dostawy towaru oraz świadczenia usług to obowiązek podatkowy dla ww. czynności powstanie odpowiednio z chwilą dostawy towaru i wykonania usługi, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy.

Przy czym zaznaczyć należy, że w sytuacji gdy przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi Wnioskodawca otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i nr 2, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej