Opisana czynność nabycia dokumentacji, a następnie rozliczenie środków z Domem Zakonnym stanowiła odpłatne świadczenie usług i powinno być dokumentowane fakturą.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku udokumentowania fakturą rozliczenia środków poniesionych na przygotowanie dokumentacji projektowej. Uzupełnili go Państwo pismem z 26 lipca 2022 r. (wpływ 29 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dotyczy: Wątpliwości Wydział Finansowego (…), w sprawie uznania not obciążeniowych wystawionych przez Zgromadzenie (…) na rzecz Domu Zakonnego (…) w (…), ul. (…).

W związku z ubieganiem się o dofinansowanie z (…) prac, polegających na termomodernizacji budynków, zostały przygotowane audyty energetyczne i ekspertyzy ornitologiczne dla kilku nieruchomości Zgromadzenia (…). Koszty tych prac zostały pokryte przez Prowincję (…).

Jeden z wniosków dotyczy Domu Zakonnego (…) w (…), ul. (…), który został przekierowany do (…) i który jest procedowany przez Przełożoną Domu Zakonnego (…). W związku z podpisaniem Umowy na dofinansowanie prac termomodernizacyjnych w (…), Przełożona Domu Zakonnego wystąpiła do (…) o procentowy zwrot nakładów za dokumentację audytową i ornitologiczną, co również jest przedmiotem dofinansowania.

Przedstawione do uzgodnienia i rozliczenia dokumenty budziły wątpliwość Funduszu w zakresie rozbieżności w nazwie Beneficjenta. Faktury były wystawione na Zgromadzenie (…). W związku z tym Wizytatorka (…) wystawiła dla Domu Zakonnego w (…) notę obciążeniową, jako dokumentu rozliczającego poniesione środki na przygotowanie dokumentacji.

W odpowiedzi na to (…) uznał notę księgową jako dokument finansowy, którego beneficjent nie powinien przedłożyć w ramach rozliczenia umowy dotacji, cyt. „Należy jednak zwrócić uwagę, że nota księgowa jest stosowana przy dokumentowaniu transakcji, które podlegają przepisom ustawy o VAT lub w przypadku dokonania wzajemnych rozliczeń pomiędzy jednostkami nieuprawionymi do wystawiania faktur. W związku z powyższym proszę podać podstawę wystawienia noty księgowej z uwagi na fakt, że tytuł obciążenia nie wskazuje na usługę nie podlegającą opodatkowaniu VAT, a wystawca noty jest czynnym podatnikiem VAT”.

W odpowiedzi Wizytatorka (…) oświadczyła, iż „Zgromadzenie (…) jest podatnikiem VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. wynajem jednej nieruchomości. Działalność ta podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych i z tej działalności Zgromadzenie rozlicza się z Urzędem Skarbowym. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Zgromadzenie stosuje obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie do towarów i usług związanych z prowadzoną działalności gospodarczą, jako opodatkowaną podatkiem VAT”.

Pytanie

Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do wystawienia noty obciążeniowej w przedstawionej sprawie?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgromadzenie (…) oraz Dom Zakonny (…), w ramach ogłoszonych Programów przez (…) w (…) na zadania poprawiające efektywność energetyczną budynków, złożyły wniosek i stosowną dokumentację w tej sprawie. Jednym z podstawowych dokumentów jest Audyt energetyczny i elektryczny oraz Ekspertyzy ornitologiczne. Przygotowanie tych prac zlecono uprawnionym audytorom energetycznym. Firma za wykonane usługi wystawiła fakturę na Zgromadzenie (…). Na specyfikacji faktury istnieje również wyszczególniona kwota za prace audytowe dotyczące Domu Zakonnego w (…). Wniosek ten został przekierowany do (…).

Po podpisaniu Umowy na dofinansowanie prac termomodernizacyjnych w (…), Przełożona Domu Zakonnego wystąpiła do (…) o procentowy zwrot nakładów za dokumentację audytową i ornitologiczną, co również jest przedmiotem dofinansowania.

Przedstawione dokumenty finansowe budziły wątpliwość Funduszu w zakresie rozbieżności w nazwie Beneficjenta. Faktury były wystawione na Zgromadzenie (…). W związku z tym Wizytatorka (…) wystawiła dla Domu Zakonnego w (…) notę obciążeniową, jako dokument rozliczający poniesione środki na przygotowanie dokumentacji.

W odpowiedzi na to (…) uznał notę księgową jako dokument finansowy, którego beneficjent nie powinien przedłożyć w ramach rozliczenia umowy dotacji, gdyż wystawca noty jest czynnym podatnikiem VAT.

Podstawowym rodzajem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jest działalność charytatywna dla osób ubogich, chorych i bezdomnych. W celu pozyskania środków finansowych na prowadzoną działalność  Zgromadzenie podjęło decyzję o wynajęciu jednej nieruchomości na działalność dochodową. Z tego tytułu prowadzi wyodrębnioną z działalności statutowej działalność gospodarczą i rozlicza się przed urzędem Skarbowym. Działalność gospodarcza ma jedynie charakter pomocniczy w stosunku do działalności statutowej.

Z uwagi na to, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczanego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby realizowanej inwestycji jedynie w takim zakresie, w jakim będą one związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną nie mógł wystawić faktury a jedynie notę obciążeniową. Noty obciążeniowej – określanej także jako księgowa – używa się w sytuacji, kiedy chcemy obciążyć kontrahenta, a dana transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z uwagi na to, że nota obciążeniowa zawiera wykaz operacji, których Wnioskodawca nie może udokumentować przy pomocy faktury uważają Państwo, że nota księgowa była dokumentem wystarczającym do udokumentowania wyżej wymienionego faktu. Wystawiona Nota obciążeniowa dokumentuje przede wszystkim zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę. W takim przypadku nie mają Państwo do czynienia z zakupem usługi, którą następnie odsprzedają Państwo dalej (refakturują). Ponieśli Państwo jedynie pewien koszt, który od początku powinien ponieść Dom Zakonny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, podmiot, który odsprzedaje usługę, jest uznawany za dokonującego sprzedaży w takim samym zakresie jak podmiot, który ją pierwotnie wyświadczył, konsekwencją czego jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT tylko w sytuacji, gdy została dokonana przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnej czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów tej ustawy.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Przy czym, świadczenie usług nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy bowiem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy przy tym zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z tym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zatem w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że:

• są Państwo podatnikiem VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. wynajmem jednej nieruchomości,
• Państwa działalność podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych i z tej działalności rozliczają się Państwo z urzędem skarbowym,
• ponieśli Państwo koszty prac związanych z ubieganiem się o dofinansowanie prac, polegających na termomodernizacji budynków (przygotowanie audytów energetycznych i ekspertyz ornitologicznych dla kilku nieruchomości Zgromadzenia),
• jeden z wniosków dotyczy Domu Zakonnego (…) w (…),
• wystawili Państwo dla Domu Zakonnego w (…) notę obciążeniową, jako dokument rozliczający poniesione środki na przygotowanie dokumentacji.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy rozliczenie środków poniesionych na przygotowanie dokumentacji, w części dotyczącej Domu Zakonnego w (…), powinno nastąpić na podstawie faktury, czy noty księgowej.

W rozpatrywanej sprawie, opisana czynność nabycia przez Państwa dokumentacji związanej z audytem energetycznym oraz ekspertyzami ornitologicznymi, a następnie rozliczenie środków poniesionych na przygotowanie tej dokumentacji z Domem Zakonnym w (…), spełnia kryteria kwalifikujące ją do kategorii czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ma bowiem charakter odsprzedaży, za którą otrzymują Państwo wynagrodzenie.

Z opisu sprawy wynika, że Dom Zakonny w (…) został zobowiązany do rozliczenia środków poniesionych na przygotowanie dokumentacji audytowej i ornitologicznej. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nabywając usługi (wykonanie audytu oraz ekspertyzy) we własnym imieniu i na własną rzecz, w części dotyczącej kosztów, jakimi obciążyliście Państwo Dom Zakonny w (…), nabyli Państwo przedmiotowe usługi na rzecz Domu Zakonnego w (…). W rozpatrywanej sprawie istotny jest też fakt, że w związku z podpisaniem umowy na dofinansowanie przełożona Domu Zakonnego w (…) wystąpiła o procentowy zwrot nakładów za dokumentację audytową i ornitologiczną. Wynika z tego, że Dom Zakonny w (…) jest właścicielem dokumentacji w tym zakresie.

A zatem w części dotyczącej kosztów, jakimi obciążyli Państwo Dom Zakonny w (…), na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy występują Państwo w roli świadczącego usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji rozliczenie środków poniesionych na przygotowanie dokumentacji w części dotyczącej Domu Zakonnego w (…), powinno być udokumentowane fakturą.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że opisana czynność nabycia przez Państwa dokumentacji związanej z audytem energetycznym oraz ekspertyzami ornitologicznymi, a następnie rozliczenie środków poniesionych na przygotowanie tej dokumentacji z Domem Zakonnym w (…) stanowiła odpłatne świadczenie usługi. Zatem uznać należy, że otrzymane od Domu Zakonnego w (…) środki finansowe za dokumentację audytową stanowią Państwa wynagrodzenie za świadczenie usług. W związku z powyższym w ramach opisanej czynności dochodzi do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji rozliczenie pomiędzy Państwem a Domem Zakonnym w (…) powinno być dokumentowane fakturą.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).