Świadczenia Wnioskodawcy stanowią usługi w zakresie długów zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Nie można zgodzić się ze ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 09.04.2020, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.4.2020.3.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Świadczenia Wnioskodawcy stanowią usługi w zakresie długów zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że jego działalność związana z inwestycjami w pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Taka działalność podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem VAT, ale korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 5 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 5 marca 2020 r. za pośrednictwem platformy ePUAP, w odpowiedzi na wezwanie Organu do uzupełnienia wniosku z dnia 27 lutego 2020 r. otrzymane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 28 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania inwestycji w pożyczki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania inwestycji w pożyczki. Wniosek został uzupełniony w dniu 5 marca 2020 r. za pośrednictwem platformy ePUAP w odpowiedzi na wezwanie Organu do uzupełnienia wniosku z dnia 27 lutego 2020 r. otrzymane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 28 lutego 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym od () jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą () wcześniejsza lokalizacja to ().

Głównym profilem prowadzonej działalności jest prowadzenie szkoleń informatycznych oraz przeprowadzanie egzaminów ECDL od () Wnioskodawca jest egzaminatorem ECDL) kwalifikowanych w ramach kodu PKD 85.59.B - Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane. Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Niektóre z prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń spełniają bowiem definicję szkoleń kształcenia i przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, a z uwagi, iż są finansowane ze środków publicznych, powyższa usługa może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że firma Wnioskodawcy nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i nie posiada akredytacji w rozumieniu tych przepisów. Szkolenia nie obejmują i nie będą obejmowały nauki języków obcych i nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach od ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca korzysta również ze zwolnienia podmiotowego. We () Wnioskodawca poszerzył zakres swojej działalności o najem nieruchomości. Ponadto, jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadach ogólnych, a formą prowadzenia księgowości jest księga przychodów i rozchodów. W księdze przychodów i rozchodów (KPiR), ujęciu podlegają wszystkie przychody oraz koszty związane z przedmiotem działalności, otrzymane lub poniesione w okresie jej prowadzenia.

Od maja () jako osoba prywatna Wnioskodawca regularnie inwestuje również środki finansowe na platformie pożyczkowej A, znajdującej się pod adresem (). A. to internetowy rynek pożyczek o globalnym zasięgu, gdzie można inwestować w pożyczki udzielane przez pozabankowe firmy pożyczkowe z całego świata. Łącznie na A. obecnych jest ok. 60 firm z sektora pozabankowego z całego świata, w tym również z Polski, które oferują takie produkty jak m.in. pożyczki osobiste, pożyczki hipoteczne, pożyczki rolne, leasing czy faktoring. Aby inwestować za pośrednictwem niniejszego portalu internetowego należy dokonać elektronicznej rejestracji w serwisie, zaakceptować regulamin oraz zweryfikować konto za pośrednictwem weryfikacji tożsamości. Następnie można dodać środki pieniężne m.in. przy pomocy przelewu bankowego do swojego konta na portalu.

Zasady działania A. są następujące: Pożyczkobiorca ubiega się o pożyczkę u pierwotnego pożyczkodawcy. Następnie pierwotny pożyczkodawca ocenia wniosek, określa wysokość oprocentowania i pożycza pieniądze z własnych środków. Kolejno pożyczki są wystawiane na platformie A., gdzie można wybrać, w które pożyczki chce się zainwestować. W konsekwencji Inwestorzy otrzymują co miesiąc płatności składające się z należności głównej i odsetek. A. jest więc niejako platformo-giełdą, która kojarzy firmy pożyczkowe i osoby chcące ulokować swoje pieniądze w taki sposób. Na ww. platformie istnieje możliwość inwestowania w różnych walutach.

Aktualnie Wnioskodawca posiada inwestycje w następujących walutach: PLN, EUR, GBP, RUB. A. oferuje trzy różne sposoby inwestowania w pożyczki - tzw. ręczne inwestowanie, narzędzie () oraz () Osobiście Wnioskodawca korzysta jedynie z ręcznych inwestycji, które pozwalają dowolnie wybierać pożyczki, w których chce ulokować środki.

Podkreślenia wymaga również, że środki Wnioskodawca inwestuje jedynie w pożyczki z gwarancją odkupu". Polega ona na tym, iż jeśli klient firmy pożyczkowej nie odda pieniędzy w terminie, to dana firma pożyczkowa spłaca część kapitału zainwestowanego przez Inwestora oraz należne odsetki. Większość środków wpłaconych i zarobionych cały czas Wnioskodawca reinwestuje na platformie, jedynie sporadycznie zleca ich wypłatę na konto bankowe. Dodatkowo podkreślenia wymaga, że A. nie wystawia deklaracji PIT-11 z dochodów uzyskanych w ramach inwestycji, z tego względu wyliczenie zysku należy do inwestora na podstawie raportów generowanych z konta utworzonego na platformie. Serwis nie pełni funkcji płatnika i nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy z tytułu odsetek.

W 2018 r. Wnioskodawca zainwestował w ok. () pożyczek, z których uzyskał przychód z odsetek w łącznej kwocie () oraz () euro. Zysk z inwestycji w walutach obcych przeliczał po kursie walut z dnia poprzedzającego uzyskany zysk, co dało kwotę (). Zatem łączny zysk wyniósł (). Środki zarobione na platformie A. () rozliczył wykazując kwotę ()w PIT-36 w pozycji M Zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29, 30 i 30a ustawy, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika z wyjątkiem podatku wykazanego w poz. 332-335 oraz w części N.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jako osoba prywatna regularnie inwestuje środki finansowe na platformie pożyczkowej A. A. to internetowy rynek pożyczek o globalnym zasięgu, gdzie można inwestować w pożyczki udzielane przez pozabankowe firmy pożyczkowe z całego świata. Czynności inwestowania na platformie A. podejmowane są w celu zarobkowym, we własnym imieniu i na własny rachunek, bez względu na rezultat.

Inwestowanie w pożyczki jest prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły (nieprzerwanie od maja () jednakże dotychczas wykonywał je jako osoba prywatna nie ujmując tych inwestycji jako przedmiotu działalności. Idea funkcjonowania firm pożyczkowych na platformach typu A. wynika z faktu, że firmy pożyczkowe w przeciwieństwie do banków nie mogą przyjmować depozytów. Zabrania tego prawo w całej Europie. Platforma A. rozwiązuje ten problem, bowiem firmy pożyczkowe same w sobie mają ograniczone możliwości udzielania pożyczek na dużą skalę. Mogą pożyczyć tylko tyle ile wynosi ich własny kapitał. Natomiast dzięki wystawieniu pożyczki na giełdzie mogą one za ok. 15% rocznie pozyskać pieniądze na udzielanie kolejnych pożyczek. Firma pożyczkowa zyskuje, bowiem ma możliwość udzielenia większej ilości pożyczek, zaś inwestor otrzymując wyższe oprocentowanie również zyskuje (zarabiając na odsetkach).

Na platformie A. wdrożono system zarządzania ryzykiem. A., zanim dopuści firmę pożyczkową na rynek, przeprowadza całą serię bardzo dokładnych kontroli i na bieżąco śledzi jej wyniki. W oparciu o wstępną i bieżącą analizę, każdej firmie pożyczkowej przyznawany jest rating A. Ratingi te pomagają ocenić stabilność finansową firmy pożyczkowej i podjąć świadome decyzje inwestycyjne. A. wykorzystuje również koncepcję odpowiedzialności własnej, odnoszącą się do sytuacji, gdy właściciel(e) lub kierownictwo wyższego szczebla w przypadku inwestycji wymagających zewnętrznych inwestorów angażują także swój kapitał. Dzięki temu interesy właściciela danego aktywa są powiązane z interesami inwestorów, ponieważ obie strony mają udziały w inwestycji.

Wszyscy pierwotni pożyczkodawcy na platformie A. są więc zobowiązani do zatrzymania na swoim koncie określonego udziału procentowego z każdej pożyczki. Tylko zarejestrowani użytkownicy, którzy zawarli umowę z A., są uprawnieni do korzystania z usług oferowanych przez Portal. Zatem, aby móc inwestować po zarejestrowaniu się na platformie, Wnioskodawca otrzymał umowę zawierającą ogólne warunki umowy użytkownika portalu (w formacie PDF, udostępnioną w systemie). Technicznie inwestowanie na platformie A. wygląda w ten sposób, że poprzez inwestowanie w pożyczki, jako Inwestor Wnioskodawca nabywa prawa roszczenia wobec pożyczkobiorcy na podstawie umowy cesji. Umowa cesji jest generowana przy każdej inwestycji (umowa zawierana w języku angielskim, bez podpisów, przedstawiana jedynie w systemie w formacie PDF). Inwestując w każdej umowie Wnioskodawca widnieje jako cesjonariusz, definiowany w niej jako Użytkownik określony w warunkach podstawowych, który zakupił od cedenta roszczenie zgodnie z umową cesji.

Inwestorzy mają dostęp do pewnej ilości informacji na temat pożyczkobiorców na giełdzie A., w tym jaką kwotę pożyczyli oraz w jakim celu. Ze względów bezpieczeństwa oraz zgodności z przepisami dotyczącymi ochrony danych, nie ujawniane są pełne nazwy ani adresy pożyczkobiorców. W umowie cesji nie widnieją zatem szczegółowe dane, a jedynie identyfikator użytkowników z systemu A. (Wnioskodawcy jako cesjonariusza oraz pierwotnego pożyczkodawcy (cedenta)) oraz warunki na jakich zawierana jest umowa (w tym m.in. poziom oprocentowania). Podkreślić należy, że Wnioskodawca może zainwestować swoje środki finansowe w całą pożyczkę lub wykupić jedynie udział procentowy w pożyczce. Jako Inwestor po zawarciu umowy cesji Wnioskodawca nabywa prawo roszczenia wobec pożyczkobiorcy i staje się właścicielem wierzytelności z tytułu pożyczki (całości lub odpowiedniej części), tj. uzyskuje prawo do spłat części kapitału i odsetek należnych z tytułu pożyczki.

Niejednokrotnie w umowie cesji znajduje się informacja, że cesjonariusz nie jest jedynym wierzycielem danej pożyczki, bowiem nabył jedynie pewien jej udział. Podkreślenia wymaga również, że większość firm pożyczkowych gwarantuje odkup inwestycji (tzw. pożyczki z gwarancją odkupu), gdyby pożyczkobiorca spóźnił się ze spłatą więcej niż 60 dni. Wówczas pożyczka zostaje automatycznie wykupiona od inwestora przez pierwotnego pożyczkodawcę, po wartości nominalnej należności głównej, powiększonej o naliczone przychody odsetkowe.

Jako Inwestor, Wnioskodawca nie musi martwić się windykacją dłużnika i niespłaconą pożyczką. W celu ograniczenia ryzyka utraty środków finansowych Wnioskodawca inwestuje właśnie w takie pożyczki, tj. pożyczki z gwarancją odkupu. Oprócz odsetek zgodnie z ustaloną wysokością oprocentowania, odsetek za zwłokę w płatności, czy premii np. za polecenie Portalu Wnioskodawca nie uzyskuje innych korzyści (przysporzeń majątkowych).

Na platformie istnieją dwa rodzaje pożyczek: pożyczki z zabezpieczeniem oraz pożyczki bez żadnego zabezpieczenia. W przypadku pożyczek zabezpieczonych, zabezpieczeniem może być nieruchomość w przypadku pożyczek hipotecznych, pojazd w przypadku pożyczki samochodowej, lub sprzęt w przypadku pożyczki na działalność gospodarczą, jak również wiele innych rodzajów zabezpieczeń, zgodnie ze wskazaniem w ramach każdej pożyczki. Prawo do ustanowienia zastawu na zabezpieczeniu zawsze zapisane jest na pierwotnego pożyczkodawcę. Gdy zrealizowana została inwestycja w pożyczkę, inwestor upoważnia do tego pierwotnego pożyczkodawcę, a pierwotny pożyczkodawca przyjmie odpowiedzialność za nadzorowanie zastawu w interesie inwestora.

Zarabianie na inwestycjach polega na tym, że każdy pożyczkobiorca dokonuje płatności miesięcznych zgodnie ze swoją umową kredytową. Płatność taka może składać się z należności głównej, odsetek i odsetek za zwłokę, lub dowolnej kombinacji powyższych składników. Zasadnicza część płatności zmniejsza wartość bilansową inwestycji w pożyczkę, a odsetki i część opłaty za zwłokę w spłacie są traktowane jako dochód Wnioskodawcy (dochód Inwestora). Część płatności, która jest obliczana na podstawie inwestycji Wnioskodawcy w konkretną pożyczkę, zostaje dodana do konta Wnioskodawcy na platformie A. po przetworzeniu płatności. Wówczas Wnioskodawca może zdecydować o zainwestowaniu funduszy w więcej niż jedną pożyczkę lub o zwrocie ich z powrotem na własny rachunek bankowy.

Inwestując na A. Wnioskodawca ponosi koszty zainwestowania środków w kapitał danej pożyczki (udział w niej). Dodatkowo, inwestując w walutach obcych oprócz kosztów kapitału pożyczki dochodzą również tzw. opłaty serwisowe obejmujące prowizję od wymiany walut. Koszty te mają bezpośredni związek z uzyskiwanymi przychodami, bowiem w zależności od dokonanych inwestycji o określonym oprocentowaniu Wnioskodawca uzyskuje zysk w postaci odsetek lub/oraz odsetek za zwłokę w płatności.

Uzyskiwane przychody każdorazowo wynikają z zawartej umowy cesji, w której to wskazywany jest poziom oprocentowania danej pożyczki. Podkreślenia wymaga również, że na wypadek mało prawdopodobnego zaprzestania działalności przez pierwotnego pożyczkodawcę A. przygotował rozwiązania, dzięki którym inwestorzy będą otrzymywać płatności z tytułu pożyczek, w które zainwestowali poprzez platformę A. Na A. dostępne są dwa rodzaje pożyczek - pożyczki o strukturze bezpośredniej i pośredniej. W ramach inwestycji, Wnioskodawca inwestuje zarówno w jedne, jak i w drugie. Struktura bezpośrednia polega na tym, że inwestując w pożyczkę, Inwestor kupuje prawa roszczeń w stosunku do pożyczkobiorcy na podstawie umowy cesji. Pożyczkobiorcy dokonują spłaty swoich pożyczek na rzecz danego pierwotnego pożyczkodawcy, a następnie pierwotny pożyczkodawca oraz A. przekazują płatności inwestorom.

W przypadku, gdy pierwotny pożyczkodawca staje się niewypłacalny, umowy cesji pozostają wiążące i nienaruszone. Zgodnie z umową cesji i umową współpracy z A. w przypadku niewypłacalności pierwotnego pożyczkodawcy A., jako pełnomocnik inwestora, przejmuje zarządzanie roszczeniem od pierwotnego pożyczkodawcy i wycofuje upoważnienie wystawione przez inwestora pierwotnemu pożyczkodawcy. Oznacza to, że pierwotny pożyczkodawca nie będzie dalej zarządzał płatnościami pożyczkobiorców. Po przejęciu zarządzania wierzytelnością od pierwotnego pożyczkodawcy A. będzie uprawniony do przeniesienia zarządzania wierzytelnością na dowolną osobę trzecią wedle własnego uznania. Oznacza to, że A. jako pełnomocnik inwestora poinformuje pożyczkobiorcę o cesji i kontynuowanych bezpośrednich płatnościach na rzecz A. lub osób trzecich wyznaczonych przez A. według własnego uznania. Czas trwania tego procesu zależy od zobowiązań prawnych pierwotnego pożyczkodawcy.

Struktura pośrednia polega na tym, że w przypadku pożyczek o strukturze pośredniej bezpośrednie roszczenie zgłaszane jest do pierwotnego pożyczkodawcy, a nie pożyczkobiorcy, a na pożyczkach udzielanych pożyczkobiorcom jest ustanowiony zastaw w imieniu B. lub C. Jeżeli pierwotny pożyczkodawca zbankrutuje, A. ma podpisane z nim odpowiednie umowy oraz zastaw komercyjny, dzięki czemu inwestorzy z A. jako pierwsi otrzymają swoje środki z masy upadłościowej. W takiej sytuacji A. będzie ściśle zaangażowany w postępowanie sądowe, a wszystkie otrzymane środki od pierwotnego pożyczkodawcy zostaną podzielone pomiędzy inwestorów proporcjonalnie do dokonanych inwestycji. Czas uzyskania tych środków będzie zależał od postępowania sądowego i innych zewnętrznych czynników związanych z pierwotnym pożyczkodawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy inwestycje takie Wnioskodawca powinien opodatkować podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Działalność związana z inwestycjami w pożyczki na platformie A. nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Z ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zwalnia się z opodatkowania VAT-em usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez udzielającego (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT) oraz usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi - świadczenia należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie - uczynienie, wykonanie czegoś, jak i zaniechanie - nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Przy czym, usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za beneficjenta tej czynności. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zaś, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z brzmieniem art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl § 2 cytowanego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 tej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja będzie miała charakter odpłatny).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą.

Głównym profilem prowadzonej działalności jest prowadzenie szkoleń informatycznych oraz przeprowadzanie egzaminów. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca korzysta również ze zwolnienia podmiotowego. We wrześniu 2019 r. Wnioskodawca poszerzył zakres swojej działalności o najem nieruchomości.

Od maja () jako osoba prywatna Wnioskodawca regularnie inwestuje również środki finansowe na platformie pożyczkowej. Jest to internetowy rynek pożyczek o globalnym zasięgu, gdzie można inwestować w pożyczki udzielane przez pozabankowe firmy pożyczkowe z całego świata. Łącznie na platformie obecnych jest ok. 60 firm z sektora pozabankowego z całego świata, w tym również z Polski, które oferują takie produkty jak m.in. pożyczki osobiste, pożyczki hipoteczne, pożyczki rolne, leasing czy faktoring. Aby inwestować za pośrednictwem ww. portalu internetowego należy dokonać elektronicznej rejestracji w serwisie, zaakceptować regulamin oraz zweryfikować konto za pośrednictwem weryfikacji tożsamości. Następnie można dodać środki pieniężne m.in. przy pomocy przelewu bankowego do swojego konta na portalu.

Zasady działania są następujące: Pożyczkobiorca ubiega się o pożyczkę u pierwotnego pożyczkodawcy. Następnie pierwotny pożyczkodawca ocenia wniosek, określa wysokość oprocentowania i pożycza pieniądze z własnych środków. Kolejno pożyczki są wystawiane na platformie, gdzie można wybrać, w które pożyczki chce się zainwestować. W konsekwencji Inwestorzy otrzymują co miesiąc płatności składające się z należności głównej i odsetek. Platforma jest więc niejako platformo-giełdą, która kojarzy firmy pożyczkowe i osoby chcące ulokować swoje pieniądze w taki sposób. Na ww. platformie istnieje możliwość inwestowania w różnych walutach.

Aktualnie Wnioskodawca posiada inwestycje w następujących walutach: PLN, EUR, GBP, RUB. Platforma oferuje trzy różne sposoby inwestowania w pożyczki - tzw. ręczne inwestowanie, narzędzie (...) oraz () Wnioskodawca korzysta jedynie z ręcznych inwestycji, które pozwalają dowolnie wybierać pożyczki, w których chce ulokować środki.

Wnioskodawca inwestuje jedynie w pożyczki z gwarancją odkupu. Polega ona na tym, iż jeśli klient firmy pożyczkowej nie odda pieniędzy w terminie, to dana firma pożyczkowa spłaca część kapitału zainwestowanego przez Inwestora oraz należne odsetki. Większość środków wpłaconych i zarobionych cały czas Wnioskodawca reinwestuje na platformie, jedynie sporadycznie zleca ich wypłatę na konto bankowe. Platforma nie wystawia deklaracji PIT-11 z dochodów uzyskanych w ramach inwestycji, z tego względu wyliczenie zysku należy do inwestora na podstawie raportów generowanych z konta utworzonego na platformie. Serwis nie pełni funkcji płatnika i nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy z tytułu odsetek.

W 2018 r. Wnioskodawca zainwestował w ok. () pożyczek, z których uzyskał przychód z odsetek w łącznej kwocie () oraz () euro. Zysk z inwestycji w walutach obcych przeliczał po kursie walut z dnia poprzedzającego uzyskany zysk, co dało kwotę (). Zatem łączny zysk wyniósł (). Środki zarobione na platformie w () rozliczył wykazując kwotę () w PIT-36 w pozycji M Zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29, 30 i 30a ustawy, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika z wyjątkiem podatku wykazanego w poz. 332-335 oraz w części N.

Wnioskodawca jako osoba prywatna regularnie inwestuje środki finansowe na platformie pożyczkowej. Czynności inwestowania na platformie podejmowane są w celu zarobkowym, we własnym imieniu i na własny rachunek, bez względu na rezultat.

Inwestowanie w pożyczki jest prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły nieprzerwanie od maja (), jednakże dotychczas Wnioskodawca wykonywał je jako osoba prywatna nie ujmując tych inwestycji jako przedmiotu działalności. Idea funkcjonowania firm pożyczkowych na platformach wynika z faktu, że firmy pożyczkowe w przeciwieństwie do banków nie mogą przyjmować depozytów. Zabrania tego prawo w całej Europie. Platforma rozwiązuje ten problem, bowiem firmy pożyczkowe same w sobie mają ograniczone możliwości udzielania pożyczek na dużą skalę. Mogą pożyczyć tylko tyle ile wynosi ich własny kapitał. Natomiast dzięki wystawieniu pożyczki na giełdzie mogą one za ok. 15% rocznie pozyskać pieniądze na udzielanie kolejnych pożyczek. Firma pożyczkowa zyskuje, bowiem ma możliwość udzielenia większej ilości pożyczek, zaś inwestor otrzymując wyższe oprocentowanie również zyskuje (zarabiając na odsetkach).

Na platformie wdrożono system zarządzania ryzykiem. Platforma, zanim dopuści firmę pożyczkową na rynek, przeprowadza całą serię bardzo dokładnych kontroli i na bieżąco śledzi jej wyniki. W oparciu o wstępną i bieżącą analizę, każdej firmie pożyczkowej przyznawany jest rating. Ratingi te pomagają ocenić stabilność finansową firmy pożyczkowej i podjąć świadome decyzje inwestycyjne. Platforma wykorzystuje również koncepcję odpowiedzialności własnej, odnoszącą się do sytuacji, gdy właściciel(e) lub kierownictwo wyższego szczebla w przypadku inwestycji wymagających zewnętrznych inwestorów angażują także swój kapitał. Dzięki temu interesy właściciela danego aktywa są powiązane z interesami inwestorów, ponieważ obie strony mają udziały w inwestycji.

Wszyscy pierwotni pożyczkodawcy na platformie są więc zobowiązani do zatrzymania na swoim koncie określonego udziału procentowego z każdej pożyczki. Tylko zarejestrowani użytkownicy, którzy zawarli umowę z Platformą, są uprawnieni do korzystania z usług oferowanych przez Portal. Zatem, aby móc inwestować po zarejestrowaniu się na platformie, Wnioskodawca otrzymał umowę zawierającą ogólne warunki umowy użytkownika portalu (w formacie PDF, udostępnioną w systemie). Technicznie inwestowanie na platformie wygląda w ten sposób, że poprzez inwestowanie w pożyczki, jako Inwestor Wnioskodawca nabywa prawa roszczenia wobec pożyczkobiorcy na podstawie umowy cesji. Umowa cesji jest generowana przy każdej inwestycji. Inwestując w każdej umowie Wnioskodawca widnieje jako cesjonariusz, definiowany w niej jako Użytkownik określony w warunkach podstawowych, który zakupił od cedenta roszczenie zgodnie z umową cesji.

Inwestorzy mają dostęp do pewnej ilości informacji na temat pożyczkobiorców na giełdzie, w tym jaką kwotę pożyczyli oraz w jakim celu. Ze względów bezpieczeństwa oraz zgodności z przepisami dotyczącymi ochrony danych, nie są ujawniane pełne nazwy ani adresy pożyczkobiorców. W umowie cesji nie widnieją zatem szczegółowe dane, a jedynie identyfikator użytkowników z systemu - Wnioskodawcy jako cesjonariusza oraz pierwotnego pożyczkodawcy cedenta, oraz warunki na jakich zawierana jest umowa - w tym m.in. poziom oprocentowania. Wnioskodawca może zainwestować swoje środki finansowe w całą pożyczkę lub wykupić jedynie udział procentowy w pożyczce. Jako Inwestor po zawarciu umowy cesji Wnioskodawca nabywa prawo roszczenia wobec pożyczkobiorcy i staje się właścicielem wierzytelności z tytułu pożyczki - całości lub odpowiedniej części, tj. uzyskuje prawo do spłat części kapitału i odsetek należnych z tytułu pożyczki.

Niejednokrotnie w umowie cesji znajduje się informacja, że cesjonariusz nie jest jedynym wierzycielem danej pożyczki, bowiem nabył jedynie pewien jej udział. Podkreślenia wymaga również, że większość firm pożyczkowych gwarantuje odkup inwestycji - tzw. pożyczki z gwarancją odkupu, gdyby pożyczkobiorca spóźnił się ze spłatą więcej niż 60 dni. Wówczas pożyczka zostaje automatycznie wykupiona od inwestora przez pierwotnego pożyczkodawcę, po wartości nominalnej należności głównej, powiększonej o naliczone przychody odsetkowe.

Zarabianie na inwestycjach polega na tym, że każdy pożyczkobiorca dokonuje płatności miesięcznych zgodnie ze swoją umową kredytową. Płatność taka może składać się z należności głównej, odsetek i odsetek za zwłokę, lub dowolnej kombinacji powyższych składników. Zasadnicza część płatności zmniejsza wartość bilansową inwestycji w pożyczkę, a odsetki i część opłaty za zwłokę w spłacie są traktowane jako dochód Wnioskodawcy - dochód Inwestora. Część płatności, która jest obliczana na podstawie inwestycji Wnioskodawcy w konkretną pożyczkę, zostaje dodana do konta Wnioskodawcy na platformie po przetworzeniu płatności. Wówczas Wnioskodawca może zdecydować o zainwestowaniu funduszy w więcej niż jedną pożyczkę lub o zwrocie ich z powrotem na własny rachunek bankowy.

Inwestując na Platformie Wnioskodawca ponosi koszty zainwestowania środków w kapitał danej pożyczki - udział w niej. Dodatkowo, inwestując w walutach obcych oprócz kosztów kapitału pożyczki dochodzą również tzw. opłaty serwisowe obejmujące prowizję od wymiany walut. Koszty te mają bezpośredni związek z uzyskiwanymi przychodami, bowiem w zależności od dokonanych inwestycji o określonym oprocentowaniu Wnioskodawca uzyskuje zysk w postaci odsetek lub/oraz odsetek za zwłokę w płatności.

Uzyskiwane przychody każdorazowo wynikają z zawartej umowy cesji, w której to wskazywany jest poziom oprocentowania danej pożyczki. Podkreślenia wymaga również, że na wypadek mało prawdopodobnego zaprzestania działalności przez pierwotnego pożyczkodawcę Platforma przygotowała rozwiązania, dzięki którym inwestorzy będą otrzymywać płatności z tytułu pożyczek, w które zainwestowali poprzez platformę. Na Platformie dostępne są dwa rodzaje pożyczek - pożyczki o strukturze bezpośredniej i pośredniej. W ramach inwestycji, Wnioskodawca inwestuje zarówno w jedne, jak i w drugie. Struktura bezpośrednia polega na tym, że inwestując w pożyczkę, Inwestor kupuje prawa roszczeń w stosunku do pożyczkobiorcy na podstawie umowy cesji. Pożyczkobiorcy dokonują spłaty swoich pożyczek na rzecz danego pierwotnego pożyczkodawcy, a następnie pierwotny pożyczkodawca oraz Platforma przekazują płatności inwestorom.

W przypadku, gdy pierwotny pożyczkodawca staje się niewypłacalny, umowy cesji pozostają wiążące i nienaruszone. Zgodnie z umową cesji i umową współpracy z Platformą w przypadku niewypłacalności pierwotnego pożyczkodawcy Platforma, jako pełnomocnik inwestora, przejmuje zarządzanie roszczeniem od pierwotnego pożyczkodawcy i wycofuje upoważnienie wystawione przez inwestora pierwotnemu pożyczkodawcy. Oznacza to, że pierwotny pożyczkodawca nie będzie dalej zarządzał płatnościami pożyczkobiorców. Po przejęciu zarządzania wierzytelnością od pierwotnego pożyczkodawcy Platforma będzie uprawniona do przeniesienia zarządzania wierzytelnością na dowolną osobę trzecią wedle własnego uznania. Oznacza to, że Platforma jako pełnomocnik inwestora poinformuje pożyczkobiorcę o cesji i kontynuowanych bezpośrednich płatnościach na rzecz Platformy lub osób trzecich wyznaczonych przez Platformę według własnego uznania. Czas trwania tego procesu zależy od zobowiązań prawnych pierwotnego pożyczkodawcy.

Struktura pośrednia polega na tym, że w przypadku pożyczek o strukturze pośredniej bezpośrednie roszczenie zgłaszane jest do pierwotnego pożyczkodawcy, a nie pożyczkobiorcy, a na pożyczkach udzielanych pożyczkobiorcom jest ustanowiony zastaw w imieniu B. lub C. Jeżeli pierwotny pożyczkodawca zbankrutuje, Platforma ma podpisane z nim odpowiednie umowy oraz zastaw komercyjny, dzięki czemu inwestorzy z Platformy jako pierwsi otrzymają swoje środki z masy upadłościowej. W takiej sytuacji Platforma będzie ściśle zaangażowana w postępowanie sądowe, a wszystkie otrzymane środki od pierwotnego pożyczkodawcy zostaną podzielone pomiędzy inwestorów proporcjonalnie do dokonanych inwestycji. Czas uzyskania tych środków będzie zależał od postępowania sądowego i innych zewnętrznych czynników związanych z pierwotnym pożyczkodawcą.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą tego, czy inwestycje w pożyczki powinien opodatkować podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że celem opisanej we wniosku działalności nie jest nabycie wierzytelności, lecz uzyskanie dodatkowego dochodu z tytułu odsetek uzyskanych wskutek inwestowania w pożyczki udzielane przez pozabankowe firmy pożyczkowe. W przedmiotowej sprawie, Platforma kojarzy firmy pożyczkowe i osoby chcące ulokować swoje pieniądze w powyższy sposób. Firma pożyczkowa zyskuje, ponieważ ma możliwość udzielenia większej ilości pożyczek, zaś inwestor otrzymując wyższe oprocentowanie również zyskuje zarabiając na odsetkach. Technicznie, inwestowanie na platformie, wygląda w ten sposób, że poprzez inwestowanie w pożyczki, Inwestor, tu Wnioskodawca, nabywa prawa roszczenia wobec pożyczkobiorcy na podstawie umowy cesji, przy czym umowa cesji jest generowana przy każdej inwestycji. Inwestując w każdej umowie Wnioskodawca widnieje jako cesjonariusz, który zakupił od cedenta roszczenie zgodnie z umową cesji. Wnioskodawca może zainwestować swoje środki finansowe w całą pożyczkę lub wykupić jedynie udział procentowy w pożyczce. Jako Inwestor po zawarciu umowy cesji Wnioskodawca nabywa prawo roszczenia wobec pożyczkobiorcy i staje się właścicielem wierzytelności z tytułu pożyczki (całości lub odpowiedniej części), tj. uzyskuje prawo do spłat części kapitału i odsetek należnych z tytułu pożyczki.

W niniejszej sprawie świadczenie Wnioskodawcy jest wykonywane w celu zarobkowym, we własnym imieniu, na własny rachunek, bez względu na rezultat, w celu uzyskania odsetek od zainwestowanych kwot udzielonych pożyczek.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, w przypadku niektórych czynności przewidziana została możliwość stosowania obniżonych stawek podatku bądź zwolnień od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług świadczenia usług zostały określone w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku:

usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (pkt 38);

usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (pkt 39);

usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług (pkt 40).

Jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z powołanych przepisów wynika, że usługi dotyczące długów, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Jednakże w odniesieniu do usług, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, tj. m.in. w odniesieniu do usług ściągania długów, w tym factoringu, nie stosuje się zwolnienia od podatku.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, powinny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

W celu rozstrzygnięcia, czy dana transakcja przelewu wierzytelności może korzystać ze zwolnienia od podatku, należy zbadać jej charakter, a także wziąć pod uwagę rodzaj wierzytelności i ocenić, czy transakcja ta nie podlega wyłączeniu ze zwolnienia od podatku.

Usługi ściągania długów i factoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Wskazać należy, że istotą usługi ściągania długów jest nabywanie przez dany podmiot wierzytelności innych podmiotów realizowane w celu odzyskania należności. Natomiast co do zasady, factoring polega na tym, że faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa wierzytelności przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora.

W pojęciu usług ściągania długów i faktoringu mieści się zatem m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odprzedaży. Usługa tego typu polegająca na wyręczeniu klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia. W tym miejscu należy wskazać, że ustawa nie uzależnia opodatkowania usług faktoringu od rodzaju umowy zawartej pomiędzy stronami, co oznacza, że każdy typ faktoringu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast istota rozróżnienia usług obrotu wierzytelnościami, inkasa oraz factoringu sprowadza się do zapisów umów łączących strony przelewu wierzytelności, analizy ich treści oraz czynności faktycznych wynikających z tych umów. W każdym przypadku, gdy celem działania jest przejęcie wierzytelności (długu) innego podmiotu w celu wyegzekwowania (ściągnięcia długu) - usługę tę należy opodatkować, także wówczas, gdy środkiem tego celu jest nabycie cudzej wierzytelności (z ryzykiem lub bez ryzyka wypłacalności dłużnika), która to czynność mieści się w pojęciu szeroko pojętego pośrednictwa finansowego.

Jak wynika z opisu sprawy w związku z nabyciem wierzytelności Wnioskodawca nie uwolni pierwotnego pożyczkodawcy od konieczności podejmowania czynności windykacyjnych, ponieważ Wnioskodawca nie wykonuje czynności windykacyjnych, czynności te są wykonywane przez pierwotnego pożyczkodawcę. Jednocześnie większość firm pożyczkowych gwarantuje odkup inwestycji (tzw. pożyczki z gwarancją odkupu), gdyby pożyczkobiorca spóźnił się ze spłatą więcej niż 60 dni. Wówczas pożyczka zostaje automatycznie wykupiona od inwestora przez pierwotnego pożyczkodawcę, po wartości nominalnej należności głównej, powiększonej o naliczone przychody odsetkowe. W celu ograniczenia ryzyka utraty środków finansowych Wnioskodawca inwestuje w pożyczki z gwarancją odkupu. Oprócz odsetek zgodnie z ustaloną wysokością oprocentowania, odsetek za zwłokę w płatności, czy premii np. za polecenie Portalu Wnioskodawca nie uzyskuje innych korzyści (przysporzeń majątkowych). Na platformie istnieją dwa rodzaje pożyczek: pożyczki z zabezpieczeniem oraz pożyczki bez żadnego zabezpieczenia. W przypadku pożyczek zabezpieczonych, zabezpieczeniem może być nieruchomość, pojazd lub sprzęt, jak również wiele innych rodzajów zabezpieczeń.

Zatem, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią czynności wymienionych w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, jako czynności wyłączonych ze zwolnienia od podatku. Zasadniczym elementem usług świadczonych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Platformy jest finansowanie.

Ponieważ Wnioskodawca inwestuje w pożyczki z gwarancją odkupu, w przypadku kiedy klient nie spłaca pożyczki w terminie to pierwotny pożyczkodawca spłaca na rzecz Wnioskodawcy część kapitału zainwestowanego przez Wnioskodawcę oraz odsetki. Natomiast zwrotnego przeniesienia części wierzytelności na pierwotnego pożyczkodawcę na mocy określonego w umowie cesji prawa do zwrotu, nie można traktować jako odrębnego świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT od zakupu tych wierzytelności.

Mając na uwadze powyższe, świadczenia Wnioskodawcy stanowią usługi w zakresie długów zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że jego działalność związana z inwestycjami w pożyczki na Platformie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Taka działalność podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem VAT, ale korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy oceniane jako całość, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ()w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie