Temat interpretacji

Prawo do złożenia korekt deklaracji w związku z wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni fakturami oraz termin dokonania korekty.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2020 r. (data wpływu 14 lutego 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 5 lutego 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.39.2020.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 7 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe - w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji w związku z wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni fakturami nr ,

nieprawidłowe w zakresie terminu dokonania korekty.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2020 r. (data wpływu 14 lutego 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 lutego 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.39.2020.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 7 lutego 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji w związku z wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni fakturami nr oraz terminu dokonania korekty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa z dnia 29 sierpnia 1997 roku, w związku ze sprzecznymi informacjami otrzymanymi od pracowników urzędów skarbowych Wnioskodawczyni wnosi o informację czy przysługuje Jej prawo do złożenia korekt deklaracji za okresy: kwiecień, maj, czerwiec 2017 r.

Korekta deklaracji za ww. okresy będzie polegać na uwzględnieniu w części D deklaracji VAT-7 (rozliczenie podatku naliczonego) kwoty podatku VAT z tytułu dokonanej usługi i udokumentowanej fakturami VAT za usługi doradcze consulting services: z dnia 28 kwietnia 2017 r., z dnia 31 maja 2017 r., z dnia 30 czerwca 2017 r. przez podatnika

Pierwotnie na podstawie czynności dokonanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w związku z jednolitym plikiem kontrolnym JPK, stwierdzono, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo pomniejszenia podatku VAT należnego o VAT naliczony z tytułu powyższych transakcji.

Stan faktyczny na dzień pisania wniosku o interpretację wygląda następująco.

Od pracowników Urzędu Skarbowego w Wnioskodawczyni otrzymuje informację, że nie może dokonać korekt podatku VAT naliczonego za ww. okresy, a od pracowników Urzędu Skarbowego w Wnioskodawczyni otrzymuje sugestie, że może dokonać korekty podatku VAT naliczonego za ww. okresy. Z uzyskanych przez Wnioskodawczynię informacji na dzień dzisiejszy wynika, że oprócz logiki zawartej w powyższym stwierdzeniu przytacza również stanowisko wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskie z dnia 22 października 2015 r., w sprawie C-277/14, (potwierdzony w TSUE z dnia 19 października 2017 r.), w którym Trybunał stwierdził, że przepisy dyrektywy w sprawie VAT sprzeciwiają się przepisom krajowym odmawiającym podatnikowi prawa do odliczenia VAT tylko dlatego, że faktura została wystawiona przez podmiot, który w świetle kryteriów przewidzianych przez te przepisy, należy uważać za podmiot nieistniejący, i nie ma możliwości ustalenia tożsamości rzeczywistego dostawcy towarów. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zostanie wykazane, w świetle obiektywnych przesłanek i bez wymagania od podatnika, aby dokonał ustaleń, do których nie jest on zobowiązany, że ów podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, iż rzeczona dostawa wiązała się z przestępstwem w zakresie VAT, czego zbadanie należy do sądu krajowego. Tak więc zdaniem TSUE zasada neutralności podatkowej w zakresie VAT wymaga, aby odliczenie podatku naliczonego zostało przyznane, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników. W przypadku zatem, gdy podatek VAT wynika z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego u jej wystawcy, faktura taka nie uprawnia do odliczenia wykazanego w niej podatku. Natomiast w sytuacji, gdy transakcja rzeczywiście miała miejsce, a podmiot dokonujący dostawy lub świadczący usługi daje się zidentyfikować jako podmiot istniejący, brak rejestracji jako podatnika VAT nie stoi na przeszkodzie w odliczeniu VAT.

W świetle przedstawionego wyroku TSUE i nie budzących wątpliwości organów podatkowych faktów, że podatnik istniał, a usługa została wykonana. Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do korekty podatku VAT naliczonego za okresy: kwiecień, maj, czerwiec 2017 r. z tytułu świadczonych usług przez , w szczególności, że Państwo należny VAT od tego podmiotu będzie ściągać.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, że podatnik złożył zaległe deklaracje za okres od kwietnia do czerwca 2017 r. i został przywrócony jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawczyni w momencie nabycia ww. usług była i jest nadal czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT co potwierdza wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT. Wnioskodawczyni faktury otrzymała: marzec 2017 r., . maj 2017 r., czerwiec 2017 r., lipiec 2017 r., listopad 2017 r., listopad 2017 r.

zajmował się doradztwem w zakresie sprzedaży, które obejmowało doradztwo w zakresie tworzenia bazy nowych produktów spożywczych i wprowadzania ich na rynek, a także przygotowywaniem kampanii sprzedażowych wraz z ich skuteczną realizacją i marketingiem. Działania te służyły intensyfikacji sprzedaży i utrzymaniu pozycji firmy Wnioskodawczyni na rynku sprzedaży produktów spożywczych oraz jej rozwoju w przyszłości. Dzięki zakupionym usługom Wnioskodawczyni mogła w pewny sposób inwestować kapitał firmowy w zakup takich towarów i półproduktów, które dawały gwarancję najefektywniejszej sprzedaży przez Jej przedsiębiorstwo (czynności opodatkowane).

Wiarygodności Klienta, czyli obecności w bazie VAT Wnioskodawczyni dokonała przed wykonaniem usługi oraz po wystawieniu pierwszej FV (w obu przypadkach widniał w bazie VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do złożenia korekt deklaracji za okresy: kwiecień, maj, czerwiec 2017 r. Korekta deklaracji za ww. okresy będzie polegać na uwzględnieniu w części D deklaracji VAT-7 (rozliczenie podatku naliczonego) kwoty podatku VAT z tytułu dokonanej usługi i udokumentowanej fakturami za usługi doradcze consulting services: z dnia 28 kwietnia 2017 r., z dnia 31 maja 2017 r., z dnia 30 czerwca 2017 r. przez podatnika .

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 14 lutego 2020 r.), ma Ona prawo do korekty deklaracji VAT-7 za przywołane powyżej okresy od kwietnia do czerwca 2017 roku. Jest to zasadne, gdyż jest już zobowiązany do zapłaty podatku VAT, tym samym Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć daną kwotę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji w związku z wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni fakturami nr ...., natomiast za nieprawidłowe w zakresie terminu dokonania korekty.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z kolei, stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Ustawodawca dał zatem podatnikom możliwość do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami VAT będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl uregulowań art. 88 ust. 3a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylona);
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony);
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony);
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako podatnika VAT czynnego, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako podatnika VAT zwolnionego, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie (art. 96 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 96 ust. 13 ustawy, na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Zgodnie z brzmieniem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z ww. przepisów wynika zatem, że podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Dane, które powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106e ustawy.

Wskazując, w przywołanym powyżej 106b ust. 1 ustawy, podmioty obowiązane do wystawienia faktur, ustawodawca posłużył się określeniem podatnik.

Podatnikami natomiast, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Tym samym w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien je udokumentować fakturami spełniającymi wymogi formalne określone w art. 106e ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła od usługi doradcze consulting services. Kontrahent zajmował się doradztwem w zakresie sprzedaży, które obejmowało doradztwo w zakresie tworzenia bazy nowych produktów spożywczych i wprowadzania ich na rynek, a także przygotowywaniem kampanii sprzedażowych wraz z ich skuteczną realizacją i marketingiem. Działania te służyły intensyfikacji sprzedaży i utrzymaniu pozycji firmy Wnioskodawczyni na rynku sprzedaży produktów spożywczych oraz jej rozwoju w przyszłości. Dzięki zakupionym usługom Wnioskodawczyni mogła w pewny sposób inwestować kapitał firmowy w zakup takich towarów i półproduktów, które dawały gwarancję najefektywniejszej sprzedaży przez Jej przedsiębiorstwo (czynności opodatkowane).

Wiarygodności Klienta, czyli obecności w bazie VAT Wnioskodawczyni dokonała przed wykonaniem usługi oraz po wystawieniu pierwszej FV (w obu przypadkach kontrahent widniał w bazie VAT).

Podatnik istniał, a usługa została wykonana. Podatnik złożył zaległe deklaracje za okres od kwietnia do czerwca 2017 r. i został przywrócony jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawczyni w momencie nabycia ww. usług była i jest nadal czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, co potwierdza wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT. Wnioskodawczyni faktury otrzymała: maj 2017 r., czerwiec 2017 r., lipiec 2017 r.

Pierwotnie na podstawie czynności dokonanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego .. w związku z jednolitym plikiem kontrolnym JPK, stwierdzono, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo pomniejszenia podatku VAT należnego o VAT naliczony z tytułu powyższych transakcji.

Wnioskodawczyni chce dokonać korekty deklaracji za okresy: kwiecień, maj, czerwiec 2017 r.

Korekta deklaracji za ww. okresy będzie polegać na uwzględnieniu w części D deklaracji VAT-7 (rozliczenie podatku naliczonego) kwoty podatku VAT z tytułu dokonanej przez podatnika . usługi i udokumentowanej fakturami VAT za usługi doradcze consulting services: z dnia 28 kwietnia 2017 r., z dnia 31 maja 2017 r., z dnia 30 czerwca 2017 r.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo do złożenia korekt deklaracji za okresy kwiecień, maj i czerwiec 2017 r.

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w otrzymanych fakturach wystawionych przez kontrahenta w okresie od kwietnia do czerwca 2017 r.

Odnosząc się do powyższego należy zwrócić uwagę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Zgodnie z cytowanym powyżej art. 86 ustawy, z odliczenia podatku naliczonego można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

1. powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
2. doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
3. podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
   
   

Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. 347, s. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa - stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy - konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financien, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Niewystarczającym przy tym dla prawa do odliczenia podatku z danej faktury jest jedynie ustalenie, że dana usługa została wykonana, jeżeli nie zostanie wykazane, że to w wyniku czynności udokumentowanej tą właśnie fakturą rodzącą u sprzedawcy powstanie obowiązku podatkowego, doszło do nabycia tej usługi.

W kontekście prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez podmioty niezarejestrowane należy również wskazać na wyrok w sprawie C-438/09 Dankowski, w którym TSUE orzekł, co następuje: 1) Artykuł 18 ust. 1 lit. a) oraz art. 22 ust. 3 lit. b) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy Rady 2006/18/WE z dnia 14 lutego 2006 r., należy interpretować w ten sposób, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane przez wskazany art. 22 ust. 3 lit. b), a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonanych usług.

1. Artykuł 17 ust. 6 szóstej dyrektywy 77/388 w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy 2006/18 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego innemu podatnikowi będącemu usługodawcą niezarejestrowanym dla celów tego podatku.
   
   

Również TSUE w wyroku w sprawach C-80/11 i C-142/11 stwierdził, że: (...) określenie działań, jakich podjęcia w konkretnym przypadku można w sposób uzasadniony oczekiwać od podatnika, który zamierza skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT, w celu upewnienia się, że dokonywane przez niego transakcje nie wiążą się z popełnieniem przestępstwa przez podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu, zależy przede wszystkim od okoliczności rozpatrywanego przypadku. (pkt 59 wyroku). Ocena każdej z takich indywidualnych spraw należy (ostatecznie) do kompetencji sądów administracyjnych (pkt 55, 59 i 61 wyroku w sprawie C-439/04 i 440/04).

W niniejszej sprawie należy również przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-439/04 z dnia 6 lipca 2006 r., z którego wynika, że w przypadku gdy dostawa jest realizowana na rzecz podatnika, który nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja jest wykorzystywana do celów oszustwa, które zostało popełnione przez sprzedawcę, art. 17 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej przez dyrektywę 95/7, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży na mocy przepisu prawa cywilnego, który powoduje bezwzględną nieważność umowy jako sprzecznej z zasadami porządku publicznego, powodował utratę prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego przez podatnika.

Natomiast gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa została zrealizowana na rzecz podatnika, który wiedział lub powinien wiedzieć, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, stwierdzenie niemożności skorzystania z prawa do odliczenia należy do sądu krajowego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nabyła od usługi doradcze consulting services w zakresie tworzenia bazy nowych produktów spożywczych i wprowadzenia ich na rynek. Powyższe usługi służyły czynnościom opodatkowanym Wnioskodawczyni w zakresie intensyfikacji sprzedaży i utrzymania pozycji firmy na rynku sprzedaży produktów spożywczych oraz jej rozwoju w przyszłości. Powyższe usługi zostały udokumentowane m.in. fakturami z wykazanymi kwotami podatku VAT, które Wnioskodawczyni otrzymała: maj 2017 r., czerwiec 2017 r., .. lipiec 2017 r. W momencie nabycia ww. usług Wnioskodawczyni była i jest nadal czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Usługa doradcza nabyta od kontrahenta została faktycznie wykonana. Kontrahent złożył zaległe deklaracje podatkowe za okres od kwietnia do czerwca 2017 r. i został przywrócony jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawczyni przed wykonaniem usługi oraz po wystawieniu pierwszej faktury dokonała sprawdzenia wiarygodności Klienta poprzez sprawdzenie obecności w bazie VAT.

Wobec powyższego oraz mając na uwadze, że czynności udokumentowane wskazanymi we wniosku fakturami wykazywały kwotę podatku VAT, a Wnioskodawczyni nabyte od kontrahenta usługi doradcze consulting services wykorzystywała do czynności opodatkowanych, Wnioskodawczyni stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur wystawionych przez kontrahenta w okresie od kwietnia do czerwca 2017 r., tj. w okresie gdy świadcząc na rzecz Wnioskodawczyni usługi doradcze consulting services, działał jak podatnik podatku VAT. Z odliczenia podatku Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać w rozliczeniu za poszczególne okresy, w których łącznie spełnione zostały przesłanki z art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy.

Zatem Wnioskodawczyni, jak stwierdzono powyżej, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur wystawionych przez kontrahenta w okresie od kwietnia do czerwca 2017 r. Z uwagi jednak na fakt, że Wnioskodawczyni ww. faktury otrzymała odpowiednio w miesiącach maj, czerwiec i lipiec 2017 r., to mając na uwadze treść art. 86 ust. 10b pkt 1 oraz art. 86 ust. 13 ustawy Wnioskodawczyni może zrealizować przedmiotowe prawo do odliczenia podatku naliczonego poprzez złożenie korekt deklaracji VAT za te miesiące, w których otrzymała ww. faktury tj. w rozliczeniu za miesiące maj, czerwiec i lipiec 2017 r., a nie jak wskazała Wnioskodawczyni w rozliczeniu za kwiecień, maj, czerwiec 2017 r.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji w związku z wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni fakturami nr , oraz nieprawidłowe w zakresie terminu dokonania tych korekt.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej